Je hele leven single zijn?

Ahja, zo.
Nooit een "relatie" hebben tout court lijkt mij toch moeilijk compatibel met een 'geslaagd' leven.
Waarom? Als een geslaagd leven voor die persoon bestaat uit een carrière, veel reizen, een passie hebben,... Dan kan een partner al dan niet met kinderen eerder al ballast of een stoorzenders dienen.
Nooit het gevoel gekend hebben van verliefd te zijn lijkt me toch zwaar om dragen en iets waar je op je oude dag best wel spijt van kan hebben.
Maar verliefdheid kies je niet. Dat overvalt je. Waar kan je dan spijt van hebben als het geen keuze is? Net zoals liefde iets is dat moet groeien en er ook niet instant is.
'Wat je niet kent kan je niet missen' geldt voor skiën ofzo, maar toch niet voor verliefdheid, lijkt me.
Maar sommige mensen zien er geen meerwaarde in. Die zien bij anderen dat die domme keuzes maken want liefde maakt blind, zien rouwperiodes als de relatie stuk loopt, zien misschien nooit een koppel of relatie waarvan ze denken "en dat zou ik nu ook oprecht eens willen se!"

Precies moeilijk voor jou om te geloven dat mensen ook rationeel kunnen beslissen dat ze geen zin hebben in de nadelen? 😉
 
Ahja, zo.
Nooit een "relatie" hebben tout court lijkt mij toch moeilijk compatibel met een 'geslaagd' leven. Nooit het gevoel gekend hebben van verliefd te zijn lijkt me toch zwaar om dragen en iets waar je op je oude dag best wel spijt van kan hebben. 'Wat je niet kent kan je niet missen' geldt voor skiën ofzo, maar toch niet voor verliefdheid, lijkt me.
Dat zal die persoon wel zelf uitmaken of het al dan niet ontbreken van een relatie of verliefdheid gelijk staat aan een gemis? Je kan geen gemis of spijt hebben aan iets waar je geen behoefte aan hebt.
 
Ik ben 36 en "al mijn hele leven" single. Ik heb op mijn 20ste iets gehad wat een relatie zou moeten zijn, voor 2 maanden, maar dit was eerder een verplichting vanuit mijn vriendengroep. Ik kijk er zelf dus niet op terug als een relatie.

god allemachtig als je zo in het leven staat..

Ik ben perfect tevreden als single en kies hier in bepaalde mate rationeel voor. Door mijn autisme en verleden is communicatie, fysiek contact, samenleven, enzovoort gewoon een enorme uitdaging. Een relatie of daten zou voor mij net zorgen voor een slechter mentaal welzijn.
Verliefdheid heb ik nog nooit gekend, dus daar mis ik niets. Ik zou mezelf ook ergens op het spectrum van aseksualiteit plaatsen, want hier ervaar ik ook totaal geen gemis.

Het grootste probleem dat ik met single zijn heb is juist de maatschappij. Een grote groep mensen kan zich echt niet inbeelden dat je hier vrijwillig voor kiest en tevreden mee bent. Je wordt meermaals geconfronteerd met vragen hierover en moet jezelf telkens gaan verdedigen.
 
Ik ben 36 en "al mijn hele leven" single. Ik heb op mijn 20ste iets gehad wat een relatie zou moeten zijn, voor 2 maanden, maar dit was eerder een verplichting vanuit mijn vriendengroep. Ik kijk er zelf dus niet op terug als een relatie.



Ik ben perfect tevreden als single en kies hier in bepaalde mate rationeel voor. Door mijn autisme en verleden is communicatie, fysiek contact, samenleven, enzovoort gewoon een enorme uitdaging. Een relatie of daten zou voor mij net zorgen voor een slechter mentaal welzijn.
Verliefdheid heb ik nog nooit gekend, dus daar mis ik niets. Ik zou mezelf ook ergens op het spectrum van aseksualiteit plaatsen, want hier ervaar ik ook totaal geen gemis.

Het grootste probleem dat ik met single zijn heb is juist de maatschappij. Een grote groep mensen kan zich echt niet inbeelden dat je hier vrijwillig voor kiest en tevreden mee bent. Je wordt meermaals geconfronteerd met vragen hierover en moet jezelf telkens gaan verdedigen.
Dat laatste gebeurt vooral omdat jouw keuze botst met de norm. Er is niets mis met maatschappelijke normen en standaarden, maar wel wanneer die worden geforceerd. Soms in die mate dat je dan gedwongen wordt om een relatie aan te gaan en kinderen te krijgen tegen je zin, om van het gezaag af te zijn.
 
Ik ben ook van mening dat je eerst gelukkig moet zijn op jezelf, vooraleer een partner erbij te nemen. Geluk zoeken bij een ander draait garantie verkeerd uit want dan bouw je de relatie op onder verkeerde voorwendselen voor jezelf.
ben ik volledig mee eens. Ik kan het boek van Brené Brown (de moed van imperfectie) overigens aanraden.
Gaat volledig over dat onderwerp : hoe je jezelf moet leren aanvaarden en van jezelf leren houden met al je imperfecties.
 
Precies moeilijk voor jou om te geloven dat mensen ook rationeel kunnen beslissen dat ze geen zin hebben in de nadelen? 😉

HAH, das een goei. Als je wat beter zou gelezen zou je gezien hebben dat ik evengoed afknap op de klassieke op-elkaars-lip-leven-relaties. 😉
Een relatie kan zeker (veel) nadelen hebben, maar niet elke relatie is er één van alleen (subjectieve) nadelen eh, ook al heb je de leeftijd, het libido en temperament van Ebenezer Scrooge.

Iemand die heel z'n leven met volle goesting alleen blijft en nooit eens intiem is met iemand (dus de incels horen daar niet bij), lijkt me toch niet echt de recipe voor een gelukkig, tof en sociaal gevuld leven. Maar bon, alles kan. Zelfs een leven zonder ooit oxytocine.
 
Er zijn single mensen die ook geen behoefte hebben aan seks, al is dat voor sommigen moeilijk in te denken. Dat zijn aseksuele mensen of mensen die genoegen nemen met soloseks.
Met het ouder worden mindert die behoefte toch ook (bij mij toch). Moest ik seksloos gevallen zijn in mijn 20'er of begin 30 jaren zou ik daar ferm ambetant van gelopen hebben. Nu heb ik iets van "mwèh, ik kan wel zonder".
 
Toen mijn vrouw en ik 4 jaar geleden bijna gescheiden waren had ik toen ook beslist nooit nog in een langdurige vaste relatie te stappen, laat staan ooit nog te gaan samen wonen met iemand. Na een eerder stukgelopen relatie van 8 jaar en een mislukte relatie/huwelijk van 10 jaar zou ik heel erg bewust de rest van mijn leven single zijn gebleven. Een heel rationele keuze dus.

Ik heb dat voorbeeld gehad van mijn grootmoeder zaliger, die is gescheiden op haar pakweg 30ste na bedrog van mijn grootvader toen en heeft nooit nog een vaste relatie gehad. En ze was perfect gelukkig met een heel druk en uitgebreid sociaal en professioneel leven en enkele wat meer innige "vriendschappen".

Dus ja, het kan absoluut en je kan daar heel erg gelukkig mee zijn of worden.
 
Ik ben ook al heel mijn leven (30) single en nooit echt een serieuze relatie gehad, enkel hier en daar wat gefoefel en gemuil. Het hangt gelijk van dag op dag af of ik gelukkig ben. Ik kan perfect alleen leven want ik heb een druk sociaal leven, maar ik ben ook het type persoon dat graag reist, op restaurant gaat, dingen ontdekt, .. en dat kan ik perfect alleen of met vrienden, maar zou dit liever met iemand delen.

Hoewel ik een grote vriendenkring heb, ben ik ergens bang dat dit ooit zal stoppen omdat ze zelf gezin zullen starten etc..

Ik ben ook niet zo voor dating apps.. Ik heb een aardig aantal matches, maar ik doe nooit moeite om verder te gaan. Ik wil liever iemand tegen het lijf lopen en misschien is dat net het probleem gezien de tijden veranderd zijn?
 
Mensen voelen zich hier toch heel snel aangevallen zene. Precies of het kan mij een lap schelen of je nu een priesterbestaan nastreeft, heel uw leven single bent of elke week een ander lief hebt. Of moet iedereen hier met de wolven meehuilen?
Liefde ervaren en het recht op seksualiteit is een mensenrecht, en iets wat mensen fundamenteel kenmerkt. Er zullen er zijn die dat allemaal nooit nodig hebben, maar dat zal toch een nanominieme minderheid zijn. De rest schikt zich naar die omstandigheden en probeert er dan maar het beste van te maken, zoals we er allemaal wel kennen.

Voor de rest, you do you eh like i care.
 
Mensen voelen zich hier toch heel snel aangevallen zene. Precies of het kan mij een lap schelen of je nu een priesterbestaan nastreeft, heel uw leven single bent of elke week een ander lief hebt.
Liefde ervaren en het recht op seksualiteit is een mensenrecht, en iets wat mensen fundamenteel kenmerkt. Er zullen er zijn die dat allemaal nooit nodig hebben, maar dat zal toch een nanominieme minderheid zijn. De rest schikt zich naar die omstandigheden en probeert er dan maar het beste van te maken, zoals we er allemaal wel kennen.

Voor de rest, you do you eh idgaf.
Beetje defensief precies wel hoor, voel je toch niet zo snel aangevallen.
 
Beetje defensief precies wel hoor, voel je toch niet zo snel aangevallen.

Oh please 🥱
Ik geef mijn mening (was mijn eerste post nu zo'n extremistische, wereldvreemde, shockerende post?), en de helft vliegt er direct op. 😂 Ook niet echt een teken dat je helemaal gelukkig bent als zogenaamde levenslange "happy single" als je daar al niet tegen kunt. Maar goed.

Anyway, deze thread is hier voor andersgezinden precies dus benne kik weg.
 
Oh please 🥱

Ik geef mijn mening (ik vorm nog niet eens een echt normatief oordeel), en de helft vliegt erop. 😂 Ook niet echt een teken dat je helemaal gelukkig bent als zogenaamde levenslange "happy single" als je daar al niet tegen kunt.

Anyway, prettige avond en weekend nog. 🙌
Stel je toch zo niet aan. In je eerste post leek het er niet echt op dat je de discussie begreep, en dan doe je wat straffe uitspraken en krijg je daar reactie op hé. Nieuw op het internet ofzo? De enige die hier nogal defensief wordt ben jij toch, die twee keer moet laten weten dat hij weg is.

lollolidgafbbq smileysmiley
 
Laatst bewerkt:
Iemand die heel z'n leven met volle goesting alleen blijft en nooit eens intiem is met iemand (dus de incels horen daar niet bij), lijkt me toch niet echt de recipe voor een gelukkig, tof en sociaal gevuld leven. Maar bon, alles kan. Zelfs een leven zonder ooit oxytocine.
persoonlijk ben ik 44 jaar zonder enig probleem en zeer gelukkig door het leven gegaan zonder seks.
mijn gevoel van geluk hangt niet enkel af van seks.

gelukkig, tof en sociaal gevuld leven hangt totaal niet af van seks. ik had een gelukkig, tof en sociaal leven voordat ik seks had.
Sinds vorig jaar heb ik een gelukkig, tof en sociaal leven met seks als kers op de taart er bovenop.
 
45, gans mijn leven single en supergelukkig.
Ik kan me niet voorstellen om in een vaste relatie te zitten, enige waar ik evt voor opensta is een niet-monogame lat-relatie.

Als je niet gelukkig alleen bent zal je ook niet gelukkig met iemand anders zijn.

Ik geniet ten volle van het leven omringd door mensen die ik lief heb en kom tijd tekort eerlijk gezegd.

Dus ja, het is perfect mogelijk om single en gelukkig te zijn de rest van je leven.
Idem.
(Buiten wat povere mislukte relaties. Mss lag het aan mij ja :p)

Tijd tekort sowieso.
Na een werkdag de weinige vrije tijd moeten opofferen aan verplicht gezelschap waarbij het altijd wel iets is. Nee.

Gewoon doen wat je wilt doen.
En er is meer dan genoeg te doen. Vaak nog keuzestress. (Reizen, etentjes, sauna's, fietsen, wandelen, random ...)

En elk weekend is gewoon van u, zonder gebonden te zijn. Ik ben quasi nooit thuis, buiten 's avonds.
Bij een dood moment ga ik gewoon naar de welness.

Ik zou zot worden ineens gebonden te zijn, rekening te moeten houden met x. En dan af en toe de familie er nog bij.

Singles hebben mss een veel socialer leven dan die die in een relatie zitten.
Die zijn vooral gebonden tot de partner.
Contacten bouw je op door de jaren heen, en je hoeft maar iemand aan te spreken om iets te gaan doen. Of je volgt de 1001 activiteitengroepen.

En hoe ouder ik word, hoe minder nood ik net heb aan dat sociale.
Ik ben al eens meer geneigd zaken alleen te doen, waarbij ik vroeger dacht "alleen is ook maar alleen."
 
Terug
Bovenaan