Green Mamba
Well-known member
Zo hee. Toch wel wat dates op een maand. Je hengel hangt toch wel deftig uit dan. En nu maar hopen op die ex schoolgenote zeg maar. Of heb je nog ingezet op andere paarden?Voor degenen die eens willen lachen met mijn dating-miserie, mijn samenvatting van de maand september:
Dus samengevat:
- Toch eens een leuke, knappe & goedlachse Tinder match (+++) sinds ik die rot-app begin van de maand een nieuwe kans gegeven heb.
Daar een kleine week mee grapjes en flirtjes mee uitgewisseld, maar een date vastleggen was niet evident,
zij was wel een alleenstaande moeder en kon heel moeilijk aan opvang krijgen... dus gaan koken bij haar thuis.
Leuke babbel (iets te veel over haar werk, maar bewust gewoon geluisterd), complimentjes gekregen dat het de lekkerste pasta-saus was die ze ooit gegeten had (niet echt mijn verdienste, ik heb gewoon schaamteloos m'n papa z'n recept gebruikt), maar hoewel ik het een héél knappe vond, langs mijn kant niet echt een mentale klik want dat was een bommetje energie die ik nooit zou kunnen vasthouden op de lange termijn... en langs haar kant ook niet echt, ik wou het nog wel een kans geven, maar zij was heerlijk eerlijk: ze vond het een leuke avond maar mistte de klik ook en dan beter geen tweede date. Liever zo denk ik dan.
Misschien ook wel een kogel ontweken daar, want de vader van haar kind was geen normale blijkbaar... Jammer voor haar, want ze had liever 50/50 ouderschap gehad, en nu zat ze met bijna 100%.
- Heel knappe Facebook Dating match (werkt bij mij om één of andere reden beter dan Tinder)... Toffe Nederlandse (woon vlakbij de grens) waarvan ik eigenlijk het gevoel had dat ze out of my league was... zag een eerste date toch niet zitten want was voorlopig nog verliefd op iemand anders die haar dan weer niet zag staan, misschien later wel nog... Verontschuldigt zich daar zelfs nog voor... ik apprecieer net zo'n eerlijkheid of het is althans een mooi maar triest excuus. Elkaar op social media wel nog toegevoegd, haar vorige huwelijksfoto's gezien... qua smaak in mannen, denk ik toch echt dat die met zowel haar ex als mezelf serieus downdate
. En dan zei ze nog eens dat haar ex-man haar verlaten had voor iemand jonger en nog blonder... er zijn toch echt idiote mannen in deze wereld.
Nog een leuke muziektip van gekregen, ... waar datingapps ook al niet goed voor kunnen zijn.
- Iemand met wie ik al een kleine 2 maandjes aan het sturen was (opnieuw Facebook Dating), maar die vrij ver woonde en waar de voorgaande date pogingen ook al mislukt waren: eerst door coronabesmetting bij mij, dan door een ziek zoontje bij haar... daar ging de date ook niet door omdat ze in het echte leven iemand was tegengekomen, daarmee op snel tempo een paar dates gehad had (niets mis mee uiteraard) en ze wou niet met meerdere mannen tegelijk daten als ze al het gevoel had een paar stappen verder te staan met iemand, ik respecteer uiteraard die visie... dus ik wenste hen veel geluk samen, was blij voor haar... paar dagen later bericht "alle mannen zijn hetzelfde, ik ben er klaar mee." (die niet al te snuggere man had haar job als kleuterlerares afgebroken... dwaas...). Is het misplaatste trots als ik dan vind dat ik niet nog achter een derde poging tot een eerste date moet hengelen en die vraag van haar moet komen? Nog wel af en toe iets gestuurd, misschien dat als ik me over die trots heen kan zetten, dat ik toch nog eens een finale poging doe... Ik mis echt dat "jachtinstinct" om op zo'n momenten door te duwen, maar vind dat ook niet tof/gezond als houding, wordt wel van mannen verwacht helaas.
- Andere Tinder-match die ik wat minder leuk begon te vinden als de eerste, ondanks dat het gesprek héél leuk begonnen was... plots ging dat richting welke stijl van huis ik graag in zou wonen en over hoe haar vorig vriendje en zijn familie haar mishandeld hadden, vraagt ze of ik veel tijd met mijn familie doorbreng (eerlijk geantwoord van wel, maar mijn familie is niet zo, wtf?)...
heeft de date ook geannuleerd, want ze had buikgriep. Ik vroeg wanneer ze nog eens tijd zou hebben... Haar antwoord: zeker nog interesse... maar haar agenda zat vol tot eind oktober... zeg dan gewoon dat je géén interesse meer hebt, dat was meer dan een hele maand! Heb haar beterschap gewenst en nog op haar berichtjes geantwoord, maar ook hier: ik zie mezelf hier niet achter een nieuwe date vragen.
- Een collega wou me op blind date sturen, zucht... wist niet goed wat ervan te maken, is dat een compliment dat ze mij goed genoeg vindt voor een goede vriendin van haar? Of is het uit medelijden omdat ze heeft gezien wat voor wrak ik was na mijn relatiebreuk in april/mei (en ja, waarschijnlijk ook juni)? Het is sowieso één van mijn fijnste collega's, dus heb het aanbod geaccepteerd.
Maar goed, het was al maar een halve blind date, want we hadden elkaars WhatsApp profielfoto's gezien, op voorhand wat berichtjes gestuurd... keek er eerlijk gezegd stiekem nog het meeste naar uit van al deze dates, omdat het spannender was, omdat ze grappig leek, omdat ze toegegeven niet onknap is (dusja, totaal geen blind date eigenlijk) maar dan heeft ze een eerste keer geannuleerd, wegens ziek na haar boosterprik... weekje uitstel, annuleert ze opnieuw omdat ze haar niet goed voelde en even wat mentale rust nodig had... Dus ja... bewust nu niet achter een nieuwe datum gevraagd, zij zei dat ze het nog wel ziet zitten om voor een drankje te gaan, maar ik vind zo kort op voorhand annuleren niet tof, ik had vrijdag dan liever iets anders gepland (niet per se een date), ... dus ook hier: het voorstel zou beter van haar komen, ik die een nieuwe datum vraag verhoogt de druk uiteindelijk ook alleen maar. Zelfde bedenking als hierboven: moet ik daar echt nog meer achterna zitten? Ik heb snel het gevoel dat ik mensen/vrouwen lastig val, en dat wil ik echt niet denk ik dan...
Bij m'n exen ben ik weliswaar ook altijd achter de eerste date aangegaan, maar bewust gewacht tot een vraag achter een tweede date langs hun kant.
- Geen date... gewoon een leuke match op Facebook Dating die ik vakkundig heb verknald:
- Knappe match, liefde voor de natuur, leuke profielbeschrijving & vlakbij dan nog, uit mijn thuisstad.
Dus ik met niet al te veel inspiratie: "Hey X, tof uit dezelfde stad! Hoe kan het dat wij elkaar nog nooit zijn tegengekomen?"
Zij: "Maar allez S... [ik]! Wij hebben samen in de lagere school gezeten!
Ik: [Megabeschaamd] "Oh, nee! Had u echt niet herkend!Kunt ge het mij vergeven?"
- Verduidelijking: ik was kei-verlegen als 12 jarige, totaal niet met meisjes bezig maar eerder met LEGO (Technik) tekenen enzo...
Zij is een paar jaar jonger, een andere klas dus, plus zij was voor zover ik me herinner ook totaal niet blond, en m'n zus die nochtans jonger was als mij en in dezelfde lagere school zat, herkende haar ook niet...
Haar opgezocht op Facebook, op een foto van een paar jaar terug, herkende ik haar wel iets beter, grappig hoe je als brunette of blondine even knap kan zijn (de haarkleur maakt me op zich weinig uit) maar toch moeilijker te herkennen.- Dus we sturen nog een paar dagen een beetje heen en weer over hobby's/werk...
Ik zoals gebruikelijk, soms weer een beetje te lange berichten.- Vraagt zij op een gegeven moment: wat herinnert ge mij nog van mij? (uit de lagere school dus)
Ik misschien te snel en te eerlijk geantwoord (was ergens op een infodag voor een hobby-opleiding):
Ik: "Eerlijk? Te weinig... ik moest blozen wanneer ik als kleine jongen te lang met knappe meisjes babbelde."
"Maar ik wil dat wel goedmaken door eens iets gaan drinken/eten om te weten hoe we in die 20 jaar zijn veranderd?"- IJzige stilte (sinds zaterdag).
Denk wel nog steeds dat ik beter eerlijk was dan te liegen, want herinner me er ook weer echt niet zovele van... wie herkent nu nog iedereen die bij zich in de lagere school zat? Te vrijpostig met te zeggen dat ik die schade wel wou goedmaken?
1 leuke date maar zonder vervolg, 2 geannuleerde dates, 1 uitgestelde date en 1 misschien wel de leukste/tofste match, zelf verpest door misschien te snel/eerlijk/dom te zijn...
In de zomer tot eind augustus eigenlijk bewust niet meer of toch weinig gedate... wou dit najaar opnieuw beginnen, maar tot dusver allesbehalve succesvol, eerder het tegendeel...
Oh en vooraleer iemand me hier van oppervlakkigheid beticht, euhm, ik besef dat ik het adjectief "knap" misschien iets te vaak gebruikt heb, maar reality-check: als een vrouw mooie ogen heeft (en dan bedoel ik effectief de ogen, niet dat ander paar) dan ben ik al snel verdronken... in de ogen van andere mannen zit/zat er misschien maar één à twee tussen die echt énorm knap zijn, maar ik ben ook hooguit gemiddeld denk ik dan
In een ideale wereld stuurt dat meisje met wie ik in de lagere school zat misschien nog terug, maar op zo'n dingen kan je beter niet hopen.
Ik kijk uit naar de oktober-update.
), want ik word er ook niet jonger op.
