Het grote BeyondGaming Dating topic

Vragen om te bellen.. gewoon bellen of het oké is om in uwe auto te springen en samen iets spontaan te doen.
Wil je een chatrelatie of een echte?

Veel minder denken, veel meer doen, en heel eerlijk zoek er eentje dichterbij die minder eisen heeft.
 
Even mijn verhaal doen want zit wat op m'n maag.
Ben er 28. Al een relatie van drie jaar gehad met een meisje. Een jaar erna een jaar relatie met iemand anders wat is afgesprongen zo'n jaar geleden (ze verhuisde naar Nederland + maakten teveel ruzie). In die tussentijd heb ik wat zitten daten, op reis in hostels een aantal meisjes opgescharreld, via tinder, bij het uitgaan...

Momenteel ben ik even aan het daten met een Braziliaanse maar voel me eigenlijk meer eenzaam en leeg dan ooit. Vind het op zich wel leuk om te daten, samen een film te zien etc. maar denk dat ik het eerder doe om gewoon niet alleen te zijn. Heb ook meer en meer het geval dat als ik iets ga drinken met maten, ga voetballen (zit in een recreatieve club) of gelijk wat, ik het ook meer doe om maar niet alleen te zijn. Het is niet zo dat ik me niet amuseer ter plekke maar er is toch precies iets dat ik mis of dat er iets ontbreekt.

Denk dat het idee om een serieuze relatie te hebben wel leuk is en ik kom dus af en toe wel eens iemand tegen maar ik mis precies die diepe emotionele connectie of zo. Het is moeilijk om onder woorden te brengen maar ik zit ondanks dat ik steeds onder mensen ben, nog steeds met een eenzaam gevoel.
 
Even mijn verhaal doen want zit wat op m'n maag.
Ben er 28. Al een relatie van drie jaar gehad met een meisje. Een jaar erna een jaar relatie met iemand anders wat is afgesprongen zo'n jaar geleden (ze verhuisde naar Nederland + maakten teveel ruzie). In die tussentijd heb ik wat zitten daten, op reis in hostels een aantal meisjes opgescharreld, via tinder, bij het uitgaan...

Momenteel ben ik even aan het daten met een Braziliaanse maar voel me eigenlijk meer eenzaam en leeg dan ooit. Vind het op zich wel leuk om te daten, samen een film te zien etc. maar denk dat ik het eerder doe om gewoon niet alleen te zijn. Heb ook meer en meer het geval dat als ik iets ga drinken met maten, ga voetballen (zit in een recreatieve club) of gelijk wat, ik het ook meer doe om maar niet alleen te zijn. Het is niet zo dat ik me niet amuseer ter plekke maar er is toch precies iets dat ik mis of dat er iets ontbreekt.

Denk dat het idee om een serieuze relatie te hebben wel leuk is en ik kom dus af en toe wel eens iemand tegen maar ik mis precies die diepe emotionele connectie of zo. Het is moeilijk om onder woorden te brengen maar ik zit ondanks dat ik steeds onder mensen ben, nog steeds met een eenzaam gevoel.
Misschien ben je gewoon nog niet de juiste meid tegengekomen. Je blijft actief bezig dus dat komt wel... Moest je nu hele dagen thuis zitten zou het iets anders zijn natuurlijk. Als het de juiste is zal je wel voelen dat het niet zomaar is om niet alleen te zitten. Niets forceren, komt wel goed.
 
Ze heeft geantwoord: “Dat is niet het geval. Ik ben niet koud tegen u, ik ben normaal met u. Vandaag heb ik verlof, ik ben het vrij laat te weten gekomen, ik wou je vragen of je wilt bellen.”

Oké dan… wat een toeval dat ze daarmee afkomt nadat ik zo’n bericht stuur. 😐 Ik leid uit haar antwoord af dat ze het contact niet wil afbreken en me verder wil leren kennen, maar dat ze wel haar afstand houdt en geen hoop wil geven (vandaar dat ze zegt “ik ben normaal met u”) omdat zij zelf ook niet goed weet of het iets zal worden.
Dit gaat niks worden. Als ze dat niet ‘out en out’ zegt dan eerder omdat ze geen zin heeft in hoe zij denkt dat jij zal reageren (ik zeg niet dat je zo of zo gaat reageren, gewoon wat zij kan denken) want die communicatie tussen jullie is, sorry, alles behálve comms tussen twee mensen die elkaar aan het ontdekken zijn. Ik bedoel geenszins dat het vanaf de derde whatsapp allemaal sonnetten en hart emojis moeten zijn, maar het is ‘civiel’ en met ‘civiel’ ga je niet naar het altaar. Jullie (of jij toch) zijn aan het blazen op hout dat doorweekt is, daar komt geen vlam in. En ja, het is mogelijk dat je na vijf dates en honderdachttien appjes toch verliefd wordt, of dat een vonk na maanden toch overslaat maar laat iedereen die hier vriendelijk tips geeft eerlijk zijn: dit is ‘em niet.

Jij doet op zich niet echt iets fout. Gelijk wij in de les Zender - Boodschap - Ontvanger leren, soms is de ontvanger niet in voor de boodschap. Thank U, next.

1663518326323.jpeg
 
@Spiderman ik heb het eerder al vermeld en ga het nu nog eens vermelden. Je hebt een vrij zwart-witte, rigide manier van denken. Als het éne niet is doe je het andere wel maar er is niks gematigd. Je mist de nuances, denkt in negatieve spiralen en je zorgt voor selffulfilling prophecy.

Dit is heel kenmerkend voor, nja, een stempeltje of misschien wel meerdere, hah.

M'n punt is niet die stempel maar wèl een kans om handvaten aangereikt te worden waar je mee aan de slag kan. Je krijgt er hier wel enkele maar ik denk dat je ook redelijk defensief uit de hoek kan komen.

Of kijk eens in de buurt naar een cursus van de VVM-VZW (aka Vereniging voor Verlegen Mensen). Misschien kan je aan de hand van hun cursus evolueren.

Lees even de vragen hieronder en ga na of je ze met ‘ja’ kan beantwoorden.
  • Voel je je ongemakkelijk in een groep mensen?
  • Leg je moeilijk nieuwe contacten?
  • Durf je niet op te komen voor je eigen mening?
  • Neem je kritiek van anderen snel persoonlijk?
  • Ervaar je deze situaties als storend?
Neem dan zeker een kijkje op:

https://vvm-vzw.be/

De Vereniging voor Verlegen Mensen kan jou dan mogelijks helpen om hier beter mee om te gaan.

Op de site vind je alle informatie inzake de infomomenten in de zeer nabije toekomst!
 
Even mijn verhaal doen want zit wat op m'n maag.
Ben er 28. Al een relatie van drie jaar gehad met een meisje. Een jaar erna een jaar relatie met iemand anders wat is afgesprongen zo'n jaar geleden (ze verhuisde naar Nederland + maakten teveel ruzie). In die tussentijd heb ik wat zitten daten, op reis in hostels een aantal meisjes opgescharreld, via tinder, bij het uitgaan...

Momenteel ben ik even aan het daten met een Braziliaanse maar voel me eigenlijk meer eenzaam en leeg dan ooit. Vind het op zich wel leuk om te daten, samen een film te zien etc. maar denk dat ik het eerder doe om gewoon niet alleen te zijn. Heb ook meer en meer het geval dat als ik iets ga drinken met maten, ga voetballen (zit in een recreatieve club) of gelijk wat, ik het ook meer doe om maar niet alleen te zijn. Het is niet zo dat ik me niet amuseer ter plekke maar er is toch precies iets dat ik mis of dat er iets ontbreekt.

Denk dat het idee om een serieuze relatie te hebben wel leuk is en ik kom dus af en toe wel eens iemand tegen maar ik mis precies die diepe emotionele connectie of zo. Het is moeilijk om onder woorden te brengen maar ik zit ondanks dat ik steeds onder mensen ben, nog steeds met een eenzaam gevoel.
Ik kan er volledig naast zitten, maar ben je al eens gaan praten met een psycholoog over "hoe alleen kunnen zijn?"
Ik voelde me ook vaak enorm onbeholpen als ik alleen was. Dus ik zocht ook vanalles om maar niet geconfronteerd te worden met met eigen gedachten en emoties. Dus ik ging werken, renoveerde mijn huis én deed daarnaast nog een bachelor in afstandsonderwijs. Pas toen ik een burn-out moest verwerken, leerde ik dat ik eigenlijk nooit geleerd had emoties te verwerken. Zou het kunnen dat jij ook zo iets voor hebt?
 
Wat als je nu gewoon naar haar belt, zonder verdere berichtjes of overthinking? Ze is beschikbaar vandaag zegt ze.

Dit is misschien voor haar normale communicatie. Jij verwacht een ander soort communicatie dan voor haar normaal is (misschien in dit stadium). Probeer het wat los te laten. Oftewel accepteer je haar zoals ze is, oftewel stop je er mee. Altijd gefrustreerd zijn met haar is voor jullie allebei niet leuk.
Misschien moet je ook eens een aantal dagen vrij nemen van deze thread? Ik begrijp heel goed dat je het van u af wil schrijven of ergens de nood hebt om het te delen zodat het niet alleen in uw eigen hoofd blijft spelen, maar eigenlijk versterkt het dat juist. En da's ook niet goed.
Je hebt eigenlijk gelijk, door steeds hier terug te keren en iets te willen neerpennen, zit ik er meer in met m’n gedachten en dat is ook niet zo goed. Een beetje afstand kan goed doen.
Zij heeft duidelijk aangegeven dat er op dit moment langs haar kant niets is, en ja, misschien kan dat nog komen. Maar de realiteit is dat dit vandaag niet het geval is. Dat moet je aanvaarden.

Je kan altijd die deur op een kier laten staan, en hopelijk gaat zij die ooit wagenwijd open trappen, maar evengoed ook niet. Zolang zij dat niet expliciet aangeeft is er niets. Dat kost tijd en is altijd lastiger dan je initieel denkt, maar zij gaat morgen niet van idee veranderen, en blijven wachten of elk bericht en elke smiley liggen over analyseren doet jou nog minder goed. Evengoed kom jij morgen iemand anders tegen die wel meteen een klik voelt, en dan zou het ook jammer zijn dat je dat aan je voorbij laat gaan.

Mocht ik in jouw schoenen staan zou ik nu zelf aangeven dat je een paar dagen nodig hebt zonder contact, om het allemaal even te kaderen, maar dat je zeker het contact niet wil verbreken. En probeer haar dan eerst als een gewone vriendin te gaan zien, waar je mee kan lachen en zeveren, zonder dat er meer bij komt kijken. En dat zal veel meer energie van u vragen dan van haar, maar het komt wel over dat zij daar voor open staat. Al moeten wij hier natuurlijk ook alleen afgaan op uw kant (of interpretatie) van het verhaal. Je moet dan maar denken dat je in het slechtste geval er een goeie vriendin aan kan overhouden. En als dat niet is waar jij je in kan vinden dan ga je daar ook eerlijk in moeten zijn ten opzichte van haar, en dan is het best om er gewoon mee te stoppen.
Zij heeft ook duidelijk aangegeven waar voor u werkpunten liggen, en focus u eerst daar op, met of zonder uw psycholoog want anders gaat dat ook altijd naar toekomstige relaties een issue geven volgens mij.
De werkpunten die aangehaald zijn, ook door sommige leden hier, zijn zaken waar ik zelf ook inzie dat het moet verbeteren en ik ga daar actief aan werken. Zoals je zegt zijn die zaken prioritair, dus ik ga proberen om daar eerst op te focussen.
Dit gaat niks worden. Als ze dat niet ‘out en out’ zegt dan eerder omdat ze geen zin heeft in hoe zij denkt dat jij zal reageren (ik zeg niet dat je zo of zo gaat reageren, gewoon wat zij kan denken) want die communicatie tussen jullie is, sorry, alles behálve comms tussen twee mensen die elkaar aan het ontdekken zijn. Ik bedoel geenszins dat het vanaf de derde whatsapp allemaal sonnetten en hart emojis moeten zijn, maar het is ‘civiel’ en met ‘civiel’ ga je niet naar het altaar. Jullie (of jij toch) zijn aan het blazen op hout dat doorweekt is, daar komt geen vlam in. En ja, het is mogelijk dat je na vijf dates en honderdachttien appjes toch verliefd wordt, of dat een vonk na maanden toch overslaat maar laat iedereen die hier vriendelijk tips geeft eerlijk zijn: dit is ‘em niet.

Jij doet op zich niet echt iets fout. Gelijk wij in de les Zender - Boodschap - Ontvanger leren, soms is de ontvanger niet in voor de boodschap. Thank U, next.

Bekijk bijlage 13356
Deze middag heb ik met haar gebeld, duurde ongeveer 2u. Ze heeft gezegd dat er van haar kant geen probleem is. Was voor de rest eigenlijk een vrij luchtig gesprek over van alles en nog wat. We praatten zelfs over het huwelijk, hoe we die dag zouden willen beleven (niet ons huwelijk tussen haar en ik, maar in het algemeen). Zij was degene die het onderwerp heeft aangehaald. Na 2u bellen hebben we opgehangen omdat ik iets anders te doen had. En ze heeft daarstraks nog een sms verstuurd om te vragen wat ik doe. Dus heel bizar eigenlijk. Een week lang was ze koud, of dat leek althans zo, en ze vroeg me niet hoe het gaat tenzij ik haar iets stuur. En vandaag geeft ze de volle lading. Ik denk daarom dat de tips van @Tyfius zeker on-point zijn. Ik ga het allemaal een beetje “loslaten” en er minder serieus mee omgaan. Nadien zullen we zien hoe het verder evolueert. Een beetje afstand van alles (forum inbegrepen) gaat kunnen helpen. Nogmaals bedankt allemaal voor het luisterend oor (of oog in dit geval) en alle hulp en tips. Jullie beseffen het misschien niet maar jullie steun doorheen deze ietwat moeilijke periode heeft echt wel een (positief) impact gehad op mij, waarvoor merci!
 
Ik kan er volledig naast zitten, maar ben je al eens gaan praten met een psycholoog over "hoe alleen kunnen zijn?"
Ik voelde me ook vaak enorm onbeholpen als ik alleen was. Dus ik zocht ook vanalles om maar niet geconfronteerd te worden met met eigen gedachten en emoties. Dus ik ging werken, renoveerde mijn huis én deed daarnaast nog een bachelor in afstandsonderwijs. Pas toen ik een burn-out moest verwerken, leerde ik dat ik eigenlijk nooit geleerd had emoties te verwerken. Zou het kunnen dat jij ook zo iets voor hebt?
Ik ga sporadisch naar een psycholoog en heb het daarover gehad. En ik herken die levenstijl ook om altijd druk bezig te zijn. Na werk is het altijd wel ofwel gym of voetbal, gaan drinken met vrienden of date. Tijdens weekends als ik eens een namiddag niets heb ingepland komt die leegte weer naar boven en probeer ik plannen te maken of met iets bezig zijn (opnieuw sport of boeken lezen). Ben erg slecht in alleen zijn en met niets om handen te hebben.

Ik ga hostels boeken!
Ge moet wel natuurlijk zo knap en charismatisch als ik zijn. Anders heeft het ook geen zin. :fingerguns:
 
Waarom?
Heb kennelijk wat gemist ivm hostels maar wat dan?
 
Terug
Bovenaan