Heeft een belofte een vervaldatum? Met die ene vraag werd ik binnengezogen in het verhaal van Les Papillons Noirs. Het valt mij nu ook voor het eerst op, dat ik voor relatief veel Frans te kijken, relatief weinig - oké, geen - Frans materiaal review. Dat heeft, volgens mij, veel met de sfeer te maken. Bij Angelsaksische producties is er vaak een luide trom. This is an important stóry. Let us tell you this stóry. Volstrekt gerechtvaardigd. Bij Franse producties is er iets … intiemers, bijna. Alsof je in vertrouwen iets te horen krijgt. Zelfs bij zware histoires heb je een gevoel alsof men je zegt ‘hey, psst, je doet ermee wat je wil, maar luister hier eens naar.’ Misschien ben ik te melancholisch met Eindejaar, maar bekijk het zelf eens en dat gevoel bekruipt je zeker met Les Papillons Noirs.