Vragenvuur Vragenvuur: Mulan

Eens serieus over je dochter? Hoe sta je er eigenlijk tegenover dat ze ooit wel gaat daten of denk je daar nog niet aan?
 
Laatst bewerkt:
De term '3cm groeien' heb ik nog nooit gehoord bij een vrouw :unsure:
Wij gebruiken dat ook wel als uitspraak, in de zin van "hier voel ik me trots door, dus ga ik automatischer rechter lopen" => X cm groeien.
Op die manier even toepasbaar op man als vrouw ;).

(but yes I know what you mean, ge hebt eigenlijk mijn mop gestolen, maar die was veel subtieler :unsure:)
 
Eens serieus over je dochter? Hoe sta je er eigenlijk tegenover dat ze ooit wel gaat daten of denk je daar nog niet aan?

Is gelukkig nog een ver-van-mijn-bedshow.
Maar het kan alle kanten uit gaan, zowel mama als papa waren heel braaf als tiener op dat vlak, dus daar hoop ik op 😇.
Maar het kan evengoed eentje worden die om de paar maand met een ander lief thuis komt 🤷 Ik hoop vooral dat ze daarin niet te naïef zal zijn en geen misbruik van haar zal laten maken. Emotionele weerbaarheid vind ik heel belangrijk, daar werken wij nu al actief aan. Gevoelens benoemen, niet verplichten tot een zoen of een knuffel (tot frustratie van de oma die niet zo happy wordt van een high five of kriebeltje die de dochter liever geeft 😜), luisteren wanneer ze "neen" zegt (wat daarom niet wll zeggen dat ze haar zin krijgt!),...
 
Ik weet niet of de vraag al gesteld geweest is.
Naar welke bestemmingen zou je graag eens op reis gaan en waarom?
 
Ik weet niet of de vraag al gesteld geweest is.
Naar welke bestemmingen zou je graag eens op reis gaan en waarom?

De VS doorkruisen 😉
Ik vind het een land van zoveel tegenstellingen, zowel op geografisch vlak als op cultureel vlak dat ik het graag eens wil ervaren.
 
Stel: Je bent samen met de liefde van je leven, alles is goed zoals het is. Opeens heeft hij een ongeval en moet voor de rest van zijn leven in een rolstoel zitten. Seks zit er niet meer in, hulp in het huishouden ook niet. De enige vooruitzichten zijn die dat hij niks meer alleen kan.
Hoe ga je daar mee om?
 
Stel: Je bent samen met de liefde van je leven, alles is goed zoals het is. Opeens heeft hij een ongeval en moet voor de rest van zijn leven in een rolstoel zitten. Seks zit er niet meer in, hulp in het huishouden ook niet. De enige vooruitzichten zijn die dat hij niks meer alleen kan.
Hoe ga je daar mee om?

Ik denk niet dat iemand daar "op voorhand" ooit een ècht antwoord op kan geven.

Maar het is een hypothetische situatie waar ik wel al over gedacht heb.
Voor mij gaat het ècht om de persoon zelf, niet om de carrosserie om het zo te zeggen. Is die nog steeds dezelfde vanbinnen -een normaal rouwproces is natuurlijk wel te verwachten-, zie ik geen reden om het af te trappen.

Wordt die een verbitterde klojo, dan heb ik er geen enkel probleem mee die te verlaten. Zaken als dementie etc schrikken mij enorm af. Mijn moeder vindt het vreselijk cru van mij, maar mochten mijn ouders alleen komen te vallen én dement worden, ga ik die niet verzorgen maar inschrijven in een home. Ik zou het ècht niet aankunnen om met die zware verandering van persoonlijkheid om te gaan.
 
Natuurlijk is het allemaal hypothetisch. Soms neem je een gans andere beslissing wanneer het opeens realiteit is maar het toont mijn inziens wel wat aan hoe een mens denkt.
 
Zaken als dementie etc schrikken mij enorm af. Mijn moeder vindt het vreselijk cru van mij, maar mochten mijn ouders alleen komen te vallen én dement worden, ga ik die niet verzorgen maar inschrijven in een home. Ik zou het ècht niet aankunnen om met die zware verandering van persoonlijkheid om te gaan.
Heb je daar van dichtbij ervaring mee in je familie, met dementie?
 
Terug
Bovenaan