Vragenvuur Vragenvuur: Dr. Sheldon Cooper

OK, mijn elf is weer van de partij. Ze maakt je vannacht wakker, en geeft jou de kans om in één ding echt uitzonderlijk getalenteerd te worden. Jij kiest...
 
Beste console ooit?
Pff console. Vind ik een moeilijke keuze. Langs de ene kant Super Nintendo, langs de andere kant de originele Xbox.
Maar ik wil ook Gamecube zeggen. Ik heb aan zoveel consoles goede herinneringen.

Hopelijk is deze thread dan niet triggerend voor je? :unsure:
Nee hoor. Op zich praat ik graag als het boeiend en op de juiste moment is. Dit vind ik leuk maar zo praten om te praten terwijl ik mijn krant lees op het werk of terwijl ik ergens sta te wachten. No thanks. In het genre van "nogal een weer he"

OK, mijn elf is weer van de partij. Ze maakt je vannacht wakker, en geeft jou de kans om in één ding echt uitzonderlijk getalenteerd te worden. Jij kiest...
Hmmm, darts. Valt veel geld mee te verdienen, ik doe het graag, staat niet echt een leeftijd op.
Investment Banker of iets in IT waar veel geld mee te rapen valt is ook welkom.
 
hoe was je coming out? Niet erg als je hier niet wil op antwoorden.
Pretty rough eigenlijk.

Ik besefte al toen ik een jaar of 6 was dat ik op jongens viel. Maar toen ja, ik wist toen al dat dat "niet mocht" en dat niemand dat mocht weten. Herinner mij nog dat ik als kind van die leeftijd vaak 's nachts in mijn bed lag te wenen omdat ik dacht van "mijn mama gaat mij niet graag meer zien als ze het weet".

Fast forward naar 13 jaar later. Ik had in het geheim een vriend, vertelde thuis dat ik een vriendin had. Hij woonde in het Leuvense dus dat ze die niet zagen kwam goed uit. Smoorverliefd, mijn eerste grote liefde. Maar na 7 maanden maakte hij het plots uit, 's avonds laat in het stad. Ik had toen nog geen auto en was daar met de trein. Laatste trein naar Gent genomen en terwijl ik op het perron zat te wenen besloten om mijn ma een sms te sturen met de waarheid. Ik had op dat moment zoveel hartzeer dat ik liever alle pijn in één keer had. Ik had vooral schrik van de reactie van mijn vader, niet zozeer van mijn moeder.

Die smste mij dan terug "Dit accepteren we niet, je moet niet naar huis komen". Daar sta je dan, al bleitend, heartbroken in het midden van de nacht ergens op een perron 100km van huis en uw grootste nachtmerrie van toen je kind was slaps you in the face. Uiteindelijk mijn oudere broer gebeld, die is mij dan komen halen en hem de waarheid verteld. Die reageerde wel verrast maar oké.

Mijn moeder heeft mij dan thuis echt maanden genegeerd. Ik kwam in de keuken, zij liep naar de living. Ik ging naar de living, zij liep de gang in. Ik kon die echt buiten jagen als ik wou. Mijn vader heeft er lang niks over gezegd. Ons ma is dan in een drankverslaving gevlogen de jaren erna en dat heeft ze dan deels op mijn homo zijn gestoken met veel scheldpartijen als ze gedronken had tot gevolg. Zijn echt vreselijke tijden geweest voor heel het gezin.

MAAR, we zijn 12 jaar later en uiteindelijk is alles goed gekomen.

Veel vrienden hebben mij wel laten vallen en de eerste jaren werd ik in het dorp wel nageroepen overal waar ik kwam. Joepie.

TL;DR: It sucked but I'm fine
 
Pretty rough eigenlijk.

Ik besefte al toen ik een jaar of 6 was dat ik op jongens viel. Maar toen ja, ik wist toen al dat dat "niet mocht" en dat niemand dat mocht weten. Herinner mij nog dat ik als kind van die leeftijd vaak 's nachts in mijn bed lag te wenen omdat ik dacht van "mijn mama gaat mij niet graag meer zien als ze het weet".

Fast forward naar 13 jaar later. Ik had in het geheim een vriend, vertelde thuis dat ik een vriendin had. Hij woonde in het Leuvense dus dat ze die niet zagen kwam goed uit. Smoorverliefd, mijn eerste grote liefde. Maar na 7 maanden maakte hij het plots uit, 's avonds laat in het stad. Ik had toen nog geen auto en was daar met de trein. Laatste trein naar Gent genomen en terwijl ik op het perron zat te wenen besloten om mijn ma een sms te sturen met de waarheid. Ik had op dat moment zoveel hartzeer dat ik liever alle pijn in één keer had. Ik had vooral schrik van de reactie van mijn vader, niet zozeer van mijn moeder.

Die smste mij dan terug "Dit accepteren we niet, je moet niet naar huis komen". Daar sta je dan, al bleitend, heartbroken in het midden van de nacht ergens op een perron 100km van huis en uw grootste nachtmerrie van toen je kind was slaps you in the face. Uiteindelijk mijn oudere broer gebeld, die is mij dan komen halen en hem de waarheid verteld. Die reageerde wel verrast maar oké.

Mijn moeder heeft mij dan thuis echt maanden genegeerd. Ik kwam in de keuken, zij liep naar de living. Ik ging naar de living, zij liep de gang in. Ik kon die echt buiten jagen als ik wou. Mijn vader heeft er lang niks over gezegd. Ons ma is dan in een drankverslaving gevlogen de jaren erna en dat heeft ze dan deels op mijn homo zijn gestoken met veel scheldpartijen als ze gedronken had tot gevolg. Zijn echt vreselijke tijden geweest voor heel het gezin.

MAAR, we zijn 12 jaar later en uiteindelijk is alles goed gekomen.

Veel vrienden hebben mij wel laten vallen en de eerste jaren werd ik in het dorp wel nageroepen overal waar ik kwam. Joepie.

TL;DR: It sucked but I'm fine

Zelf ouder zijnde kan ik daar met mijn hoofd gewoon niet bij. Wat een laffe, laffe, manier om als ouder(s) met je kind om te gaan. Bah.
 
Pretty rough eigenlijk.

Ik besefte al toen ik een jaar of 6 was dat ik op jongens viel. Maar toen ja, ik wist toen al dat dat "niet mocht" en dat niemand dat mocht weten. Herinner mij nog dat ik als kind van die leeftijd vaak 's nachts in mijn bed lag te wenen omdat ik dacht van "mijn mama gaat mij niet graag meer zien als ze het weet".

Fast forward naar 13 jaar later. Ik had in het geheim een vriend, vertelde thuis dat ik een vriendin had. Hij woonde in het Leuvense dus dat ze die niet zagen kwam goed uit. Smoorverliefd, mijn eerste grote liefde. Maar na 7 maanden maakte hij het plots uit, 's avonds laat in het stad. Ik had toen nog geen auto en was daar met de trein. Laatste trein naar Gent genomen en terwijl ik op het perron zat te wenen besloten om mijn ma een sms te sturen met de waarheid. Ik had op dat moment zoveel hartzeer dat ik liever alle pijn in één keer had. Ik had vooral schrik van de reactie van mijn vader, niet zozeer van mijn moeder.

Die smste mij dan terug "Dit accepteren we niet, je moet niet naar huis komen". Daar sta je dan, al bleitend, heartbroken in het midden van de nacht ergens op een perron 100km van huis en uw grootste nachtmerrie van toen je kind was slaps you in the face. Uiteindelijk mijn oudere broer gebeld, die is mij dan komen halen en hem de waarheid verteld. Die reageerde wel verrast maar oké.

Mijn moeder heeft mij dan thuis echt maanden genegeerd. Ik kwam in de keuken, zij liep naar de living. Ik ging naar de living, zij liep de gang in. Ik kon die echt buiten jagen als ik wou. Mijn vader heeft er lang niks over gezegd. Ons ma is dan in een drankverslaving gevlogen de jaren erna en dat heeft ze dan deels op mijn homo zijn gestoken met veel scheldpartijen als ze gedronken had tot gevolg. Zijn echt vreselijke tijden geweest voor heel het gezin.

MAAR, we zijn 12 jaar later en uiteindelijk is alles goed gekomen.

Veel vrienden hebben mij wel laten vallen en de eerste jaren werd ik in het dorp wel nageroepen overal waar ik kwam. Joepie.

TL;DR: It sucked but I'm fine
Damn.. Van veel vaders kun je dat nog verwachten (wat het ook niet goed praat) , maar van je moeder?

Ook rot dat je veel vrienden kwijt bent daardoor, nuja dan zijn ze van de eerste keer ook goed gefilterd geweest. Dat zijn toch geen vrienden.
 
Daarom dat ik ook echt zo tegen dat gedoe van Vlaams Belang ben dat het "normale gezin" centraal moet staan op school en in boekjes en whatever. Dat we kinderen niet moeten "indoctrineren". Ik als 5-6 jarig kind was echt zo bang dat iemand het zou geweten hebben. Zoiets draag je echt heel uw leven mee tbh.

Damn.. Van veel vaders kun je dat nog verwachten (wat het ook niet goed praat) , maar van je moeder?

Ook rot dat je veel vrienden kwijt bent daardoor, nuja dan zijn ze van de eerste keer ook goed gefilterd geweest. Dat zijn toch geen vrienden.
Die vrienden boeien mij op zich niet maar als je zo overal waar je janet of homo naar uw kop krijgt, plezant was anders.
 
Dat is toch wel redelijk fucked up. Uw kind zit gebroken naast een treinspoor en je duwt die nog 10x dieper in de put. Voor hetzelfde geld gebeurt daar iets dat niet meer gefixt kan worden.

Kan mij als ouder niet voorstellen dat ik mijn kinderen zoiets zou aandoen.
Was wel hard. Zeker omdat ik die angst al heel mijn leven had.
 
Die smste mij dan terug "Dit accepteren we niet, je moet niet naar huis komen". Daar sta je dan, al bleitend, heartbroken in het midden van de nacht ergens op een perron 100km van huis en uw grootste nachtmerrie van toen je kind was slaps you in the face. Uiteindelijk mijn oudere broer gebeld, die is mij dan komen halen en hem de waarheid verteld. Die reageerde wel verrast maar oké.

Mijn moeder heeft mij dan thuis echt maanden genegeerd. Ik kwam in de keuken, zij liep naar de living. Ik ging naar de living, zij liep de gang in. Ik kon die echt buiten jagen als ik wou. Mijn vader heeft er lang niks over gezegd. Ons ma is dan in een drankverslaving gevlogen de jaren erna en dat heeft ze dan deels op mijn homo zijn gestoken met veel scheldpartijen als ze gedronken had tot gevolg. Zijn echt vreselijke tijden geweest voor heel het gezin.

MAAR, we zijn 12 jaar later en uiteindelijk is alles goed gekomen.
Ik weet eerlijk gezegd niet hoe ge dat als kind ooit kunt plaatsen. En als ouder kan ik niet begrijpen dat ge zo durft te reageren.
 
Wat een verhaal man...

Je zou denken dat dit zelfs 12 jaar geleden al algemeen geaccepteerd goed zou zijn in een modaal gezin. Blijkbaar staan we toch niet zo ver als we zelf denken?
Tbh is de haat voor andere mensen toch nog nooit erger geweest dan nu? Ronny, Freddy en Chantal hebben allemaal hun weg naar social media gevonden en alles wat niet hetero en blank is krijgt de volle laag. Polarisatie in de maatschappij is echt wel een ding hoor.

Maar ik ben wel blij om hier te lezen dat jullie er anders over denken en jullie kinderen anders behandeld zullen worden <3

Ik weet eerlijk gezegd niet hoe ge dat als kind ooit kunt plaatsen. En als ouder kan ik niet begrijpen dat ge zo durft te reageren.
Tbh kan ik dat niet plaatsen. Zijn echt wel littekens en trauma's en ik denk dat veel van mijn issues wel voortkomen uit die dingen.
Vorige week zei mijn broer ook gewoon dat hij hoopt dat zijn kinderen niet homo/lesbisch gaan zijn want dat hij kleinkinderen wil :sop:
Dan zit ik daar, hele familie errond. Niemand die iets zegt. Joy
 
Daar moet je me zeker niet van overtuigen maar ik dacht echt dat op vlak van homoseksualiteit iets verder stonden. Jammer te horen dat het toch niet zo is.

Aan mijn opvoeding zal het in ieder geval niet liggen. ;)
Je moet de gemiddelde commentaar op HLN/FB/Twitter eens lezen als er iets LGBT-related gepost wordt.
Zelfs het topic rond homohaat hier kan redelijk cru zijn.
 
Daarom dat ik ook echt zo tegen dat gedoe van Vlaams Belang ben dat het "normale gezin" centraal moet staan op school en in boekjes en whatever. Dat we kinderen niet moeten "indoctrineren". Ik als 5-6 jarig kind was echt zo bang dat iemand het zou geweten hebben. Zoiets draag je echt heel uw leven mee tbh.


Die vrienden boeien mij op zich niet maar als je zo overal waar je janet of homo naar uw kop krijgt, plezant was anders.
Dat zijn dan niet echt vrienden.

Een copain van mij had zich ook geout (bi) en dan spreek ik medio jaren 90. Awel ik ben daar nog mee op congé geweest en daar zelfs nog een bed mee gedeeld (om gewoon te slapen uiteraard :p)

vrienden waar ge mee opgegroeid bent blijven toch vrienden no matter what?
 
vrienden waar ge mee opgegroeid bent blijven toch vrienden no matter what?
Blijkbaar niet. Niet dat dat in hindsight een groot gemis is als ik zie waar ze allemaal staan in hun leven maar bon.
Tegenwoordig heb ik ook amper nog vrienden die hetero zijn. Semi-bewust, is gewoon gemakkelijker.
Mijn niet-gay vrienden zijn allemaal druk bezig met kinderen en spreken zelf ook veel liever af met anderen die kinderen hebben so.
Geen gemis
 
Terug
Bovenaan