Je kan je de vraag stellen. Stel al het leven op aarde sterft 100% uit en de planeet wordt zo dor als Mars. De dampkring? Die bestaat dan ook niet meer ..
Stel dat een beschaving dan 50 miljoen jaar later, op onze planeet gaat zoeken achter leven net zoals wij nu achter leven aan het zoeken zijn op Mars. (met die marslanders ..)
Wat zou het besluit zijn van die beschaving op de vraag of er OOIT leven geweest is op aarde?
De "ramplaag" zou nog altijd aanwezig zijn indien diep begraven zodat erosie niet in staat zijn om die gesteenten aan te tasten. Sterker nog: erosie zou zonder dampkring veel minder aanwezig zijn. Mars telt veel meer littekens dan de Aarde, deels omdat erosie minder aanwezig is (zanddynamiek) en omdat er zoals je zegt ook geen atmosfeer aanwezig is, geen weeromstandigheden (buiten dust storms). Nu is het wel zo dat Mars nog niet gekend is, en onze exploratie van Mars nog in een pril stadium is. Het zou me dus niet verbazen mocht er inderdaad ontdekt worden dat er ooit leven op Mars was, ik sluit zelfs niet uit dat dat leven nog steeds aanwezig zou kunnen zijn in de vorm van extremofielen. Ook elders behoort dat tot de mogelijkheden, maar veel verder dan dat zal het ook wel niet gaan (complex leven). Je zou verbaasd zijn over hoe resistent en weerbaar het leven is in het algemeen. Anderzijds zijn ecosystemen en biodiversiteit erg kwetsbaar, en dat is het altijd al geweest.
Ik weet dat het een hypothese is, maar het scenario waarin letterlijk al het leven binnen 50 miljoen jaar verdwijnt is niet echt een waarschijnlijk scenario, zelfs in de meest extreme gevallen, of je moet al naar fictiescenario's zoals een explosie van onze planeet door een Death Star gaan (los van of dat wel mogelijk is). Al denk ik dat we het niet eens zo ver moeten zoeken. Veel accidentale fouten kunnen rampzalige fouten hebben, zoals een Dyson Sphere Project gone wrong. Er zijn veel scenario's mogelijk. Ook terrorisme behoort tot de mogelijkheden, en dan is een Death Star belachelijk complex, meer realistisch is dat we ooit een device uitvinden dat erin zal slagen om asteroiden af te buigen van een traject, maar een fysisch geleerde met verkeerde bedoelingen kan hetzelfde device gebruiken om een NEA killer asteroid juist qua traject te "alteren" zodat deze juist qua traject afbuigt naar de Aarde. Ik denk dat we daar zelfs nu al toe in staat zijn, mochten we ons daar of focussen. NEA Killer Asteroids zijn niet eens zo zeldzaam, en motieven zijn er meer dan genoeg. Het kan ook gebruikt worden als een groepje geleerden van mening is dat de wereld al "verloren" is door bvb. een terugkeer van fascisme of autoritaire maatregelen in de toekomst, en dit dan als last resort gebruiken.
Als je weet hoeveel scenario's mogelijk zijn en hoe de wereld evolueert, heb je gewoon sterk het vermoeden dat het antwoord op de Fermi Paradox gewoon is dat de great filter nog voor ons ligt.
Ik denk dat het leven over het algemeen zelfs veel voorkomt in het universum. Complex leven ben ik minder zeker over, en heb ik moeite mee. Bepaalde zaken insinueren dat het wel veel voorkomt, andere dan weer niet. Intelligent leven zal een zeldzame adaptatie zijn, hoe zeldzaam weten we niet, maar dat het maar één keer gebeurd is over heel de melkweg, laat staan heel het universum vind ik heel ongeloofwaardig. De Aarde lijkt mij ook een veelvoorkomende planeet qua klasse, zeker op basis van exoplaneten die we al ontdekt hebben en op de data die daaruit volgt, als je weet dat kleinere planeten heel moeilijk te detecteren vallen. Ook qua omgeving en zonnestelsel heb ik niet het idee dat we in een heel unieke plaats leven. Metaforisch gezien wel op een vrij afgelegen plaats in het melkwegstelsel wat inderdaad eerder een voordeel is (behalve dan voor space travel). Maar de afgelegen plaatsen zullen wel meer voorkomen dan de dichtbevolkte hoewel er meer sterren zullen in de metropolen van onze Melkweg. Natuurlijk verandert de positie van de sterren doorheen hun leven wel, en kan dat wel eens variëren, net zoals ook in onze geschiedenis dat soms ook wel eens varieerde (minus bevolkingsexplosie dan voor onze Melkweg), maar er zijn geen aanwijzingen dat de Zon zich ooit een stuk dichter bij het centrum van de Melkweg bevond, en het lijkt er wel op dat ze het merendeel van haar tijd in meer afgelegen gebieden spendeert, tenzij ze misschien eens een arm doorkruist (maar dat is een gebeurtenis om de zoveel honderden miljoenen jaren). Als je de Melkweg vergelijkt met de Aarde, dan kun je zeggen dat we pakweg middenin de pampa's van Argentinie bevinden bijvoorbeeld. Niet extreem afgelegen dus, maar wel relatief afgelegen (en dus ook afgelegen van het geweld, in dit geval het kosmisch geweld: supernova's die minder dichtbij voorkomen, stellaire radiatie, etc., ...)
www.hln.be
