Wees content dat er nog een nalatenschap is om aan te besteden. Als je uit de onderlaag komt, mag je als kind/kleinkind afdokken op het moment dat je ouders/grootouders in zo'n WZC zitten met spaargeld in totaal van twee maanden WZC zonder vastgoed of iets.
Voelt een beetje aan alsof je gestraft wordt om te proberen uit de onderlaag te komen.
"Gij zijt arm opgegroeid. Betaal extra belastingen omdat je arme ouders hebt"
Ik zit al op voorhand te kijken hoe een erfenis te verwerpen.
Dit is dus wat ik bedoelde met één van mijn "oneerlijke" scenario's:
Arme bejaarden met kinderen: diens kinderen krijgen een belasting in hun nek om het zorgtekort te financieren.
Diezelfde bejaarde maar kinderloos? De samenleving financiert volledig, beetje erg oneerlijk naar de kinderen in het voorgaande scenario toe.
Zo hou je generaties in de armoede. Voor zaken waar zij ook niets aan kunnen doen: ouders die "arm" zijn en lang leven.
Jij veronderstelt dan dat iedereen dezelfde capaciteiten heeft om tijdens zijn leven gelijkaardige bedragen bij te dragen tot de sociale zekerheid. Ik ben het met je eens dat alle inkomsten in rekening mogen worden gebracht (voor zover dat nog niet gebeurt, geen idee eigenlijk), dus iemand die naast zijn pensioen ook nog huurinkomsten heeft mag gerust verplicht worden om ook die inkomsten te gebruiken voor de financiering van WZC verblijf.
Echter, de sociale bijdrage is voor iedereen die werkt hetzelfde, namelijk 13,02%. Iedereen draagt dus gelijkwaardig bij om de sociale zorg te financieren. Dus iedereen heeft evenveel recht op die 'gratis' zorg. Zoals jij het stelt zouden bejaarden met hoge lonen tijdens de actieve arbeidsperiode meer rechten opbouwen dan de groep die aan een lager loon heeft gewerkt.
Wat die bejaarde 'verspild' heeft tijdens zijn leven lijkt me weinig relevant. Ten eerste, in wat voor een politiestaat komen we wel niet terecht als de overheid alle uitgaven van mensen gaat controleren. Ten tweede, hoe ga je in godsnaam geldverspilling definiëren? Sorry, jij bent tijdens je leven wel heel vaak op restaurant geweest terwijl je evengoed thuis had kunnen eten... Dus nu moet je op je oude dag ook niet rekenen op de staat. Daar kan je volgens mij maar moeilijk arbitraire grenzen in trekken.
Aan het einde van de rit moet de factuur ook kloppen natuurlijk.
Die 13,02% RSZ is nu reeds onvoldoende om de gehele factuur te dekken.
Die "politiestaat": ik zou inderdaad wél correct vermogen in kaart brengen zoals huurappartementen die op naam van kinderen zijn gezet bijvoorbeeld. Wie heel z'n leven liederlijk heeft geleefd, daar kunnen we niets aan veranderen. Je kan wel een discussie voeren over wat de absolute noodzakelijke basiszorg is die de samenleving gemeenschappelijk moet financieren is, en wat luxe is voor mensen die wél meer hebben bijgedragen in hun loopbaan.
Van die verhalen zoals een paar jaar terug van de vrouw die bijna een hele loopbaan werkloos was, die een praktisch even hoog pensioen kreeg als haar werkende (oké, zelfstandige) vriendin, ondergraven heel het krediet van je sociaal systeem.
Overigens heb je ook nog een groep die simpelweg niet kan bijdragen omwille van omstandigheden zoals ziekte, beperking, pech,... Het is toch ook om die groep niet de uit de boot te laten vallen dat iedereen die kan bijdragen elke maand 13,02% van zijn bruto loon afstaat?
In een zorgstaat waar iedereen die het kan een gelijkwaardige bijdrage levert aan de sociale zekerheid moet ook iedereen recht krijgen op een kwalitatieve zorg. Simpel.
Er is denk ik geen discussie hier over zieken of mensen met een beperking. Maar een zorgstaat kan alleen maar functioneren met genoeg mensen aan de slag op één of andere vorm.
En nogmaals kort samengevat: het is niet omdat iedereen die het kan 13,02% van zijn brutoloon afstaat voor een sociale zekerheid, dat dit volstaat (dat doet het nu al niet) voor een kwalitatieve sociale zekerheid en gezondheidszorg voor iedereen te voorzien, zeker niet wanneer die eerste groep niet groot genoeg (meer) is.
