Problematische collega

[Mulan]

Geen constructieve feedback maar wel exact hetzelfde meegemaakt: collega die eiste dat ik haar planning overnam, dan pissed reageren "dat ik nooit zelf een agenda opmaakte maar de hare klakkeloos overnam", commentaar gaf "dat ik beter MIJN achterstand voor wiskunde in zou halen dan stomme spelletjes te spelen met de kinderen" (3de leerjaar... Dus kinderen van 9 jaar... Die ik regelmatig beloonde voor hun goede medewerking die dag door 15 minuten vroeger te stoppen en samen een spelletje te gaan spelen zoals telefoontje, dikke Bertha,... ) etc etc.
Ik heb het gewoon opgegeven en meegegaan in haar "planning". En soms lessen niet gegeven die in de planning stonden omdat ik ergens anders meer tijd in moest steken. De feedback die ik in mijn agenda schreef kon ze toch niet zien.

Wat ik in jouw geval misschien (ik ken de vibe van die collega natuurlijk niet) zou doen is eens rustig samen zitten en zeggen dat je soms onzeker wordt omdat haar verwachtingen niet duidelijk zijn voor jou zoals bij die gastspreker. Dat het constructiever voor beide zou zijn dat als ze bepaalde verwachtingen heeft over jouw aandeel, ze dat dan best ook in die mail zet want wat je niet weet, kan je geen rekening mee houden.
Het zal weinig uitmaken hoor, daar niet van. Maar het geeft haar de illusie dat je haar "wijsheid" erkent en je kan nadien zeggen dat je ook stappen naar haar toe hebt gezet voor een betere samenwerking.

 

[Waelvis]

@Squidward is er geen collega waar je een (heel) goede band mee hebt, of evt een soort ombudspersoon waarbij je je frustraties eens kan ventileren?

Want ik denk dat rechtsreeks naar de directie stappen om er over te praten misschien voor u direct een te grote stap zal zijn? Afhankelijk van uw relatie met de directie (en vooral de relatie tussen directie en die voze collega).

Ik spreek nu vanuit mezelf als introvert persoon en ik vind naar "de bazen" gaan een te grote stap, en voor mij voelt dat snel aan als: "meeeeeeesteeeeeer, Jantje zegt dat ik een scheet gelaten heb dat die stinkt, maar dat is niet waaaaaaaaar!". Terwijl dat uiteraard totaal niet zo is.
Ik ben zelf iemand die niet graag rechtstreekse confrontaties aangaat, en het liever subtieler met een omweg doe. En ik denk dat jij ook zo een persoon bent.

Als je zo een goede collega hebt kan die misschien eens subtiel iets laten vallen bij de directie over het gedrag van die voze collega en dat dit een slecht gevoel geeft bij "enkele collega's" Zonder uw naam te noemen dan, en zelfs niet rechtstreeks. Gewoon bij een koffieklets waar "toevallig" iemand van de directie bij staat iets laten vallen.

En vooral, hoe moeilijk het ook is. Probeer gewoon uw ding te doen. Hoe jij lesgeeft en omgaat met uw leerlingen is het belangrijkste. Jij kent uw leerlingen ook het best en weet welke aanpak het beste werkt. Ik meen me te herinneren dat je in het beroepsonderwijs werkt? Daar is een specifieke aanpak voor bepaalde klassen leerlingen,... veel belangrijker dan in bvb aso.
Ook voor jezelf, de fierheid die je kan hebben om een moeilijke(re) klas toch mee te hebben bvb. Zo lang je op het eind alles vanuit het leerplan ervoor gekregen hebt is het allemaal ok, toch?

Laat dat mens zagen, ze kan u niets maken. Zeker niet als de directie (al dan niet onrechtstreeks) op de hoogte is. Zolang jij uw werk goed doet, wat je ongetwijfeld doet.



Ik vermoed dat die voze collega ooit ergens gepaseerd geweest is om graadcoördinator, verantwoordelijkheid over iets banaal,... te worden en dat ze nu in u een soort slachtoffer gevonden heeft. Of dat ze jaloers is, dat jij als jongere, knappere,... lerares betere resultaten verkrijgt van je leerlingen.

Of misschien doet ze het onbewust, dat kan ook natuurlijk.

 

[cege]

Geen constructieve feedback maar wel exact hetzelfde meegemaakt: collega die eiste dat ik haar planning overnam, dan pissed reageren "dat ik nooit zelf een agenda opmaakte maar de hare klakkeloos overnam",

Mijn antwoord zou zijn. "Grow up".

commentaar gaf "dat ik beter MIJN achterstand voor wiskunde in zou halen dan stomme spelletjes te spelen met de kinderen" (3de leerjaar... Dus kinderen van 9 jaar... Die ik regelmatig beloonde voor hun goede medewerking die dag door 15 minuten vroeger te stoppen en samen een spelletje te gaan spelen zoals telefoontje, dikke Bertha,... ) etc etc.
Ik heb het gewoon opgegeven en meegegaan in haar "planning". En soms lessen niet gegeven die in de planning stonden omdat ik ergens anders meer tijd in moest steken. De feedback die ik in mijn agenda schreef kon ze toch niet zien.

Ik zou mij niet verantwoorden (en zeker niet wakker liggen) van een niet-leidinggevende die zich moeit. Ik zou wel een of andere passive/aggresive move doen van "mevrouw de onderdirecteur" of weet ik veel wat.

Mensen moeten leren binnen hun verantwoordelijkheid kot te blijven. Elke mening kan interessant zijn. De meeste zijn echter niet relevant.

Wat ik in jouw geval misschien (ik ken de vibe van die collega natuurlijk niet) zou doen is eens rustig samen zitten en zeggen dat je soms onzeker wordt omdat haar verwachtingen niet duidelijk zijn voor jou zoals bij die gastspreker. Dat het constructiever voor beide zou zijn dat als ze bepaalde verwachtingen heeft over jouw aandeel, ze dat dan best ook in die mail zet want wat je niet weet, kan je geen rekening mee houden.
Het zal weinig uitmaken hoor, daar niet van. Maar het geeft haar de illusie dat je haar "wijsheid" erkent en je kan nadien zeggen dat je ook stappen naar haar toe hebt gezet voor een betere samenwerking.

But why? Denk je nu echt dat dat zal helpen?

Iemand waar dat bij zou helpen, zou om te beginnen dat gedrag niet vertonen. Dat is als proberen een psychopaat met standard dingetjes proberen op te voeden. Dat werkt niet. Een asshole aanspreken met "ik word onzeker van je gedrag". 3x raden wat een asshol doet? Een normale mens zou daar rekening mee houden, maar een asshole denkt "om nom nom nom".

Wederom is de vraag. Waarom en wat probeer je te bereiken ? Een andere leerkracht heeft toch geen verwachtingen te hebben over een ander. Wat is dat nu. En "de illusie van wijsheid", wat bereik je daar nu mee? en "stappen zetten voor betere samenwerking". In mijn ogen allemaal tijdverlies die niks zal opbrengen. Want, wederom, bij assholes werkt gedrag niet dat niet werkt bij assholes.

Bij etterende conflicten zijn er maar 2 uitkomsten. 1) Je plooit en slikt of 2) je gaat de confrontatie aan en dan zie je wel waar het uitkomt. Je kunt proberen het onvermijdbare uit te stellen door wat soft te doen en wat te slikken en beetje tegen te spartelen en uiteindelijk toch te slikken en wat 'te documenteren voor het geval dat'. Maar hoe langer je wacht, hoe ruwer het gevecht zal zijn en hoe kleiner je kans op winst is. De andere kant heeft heus ook wel lijstjes gemaakt. De andere kant zit hoogstwaarschijnlijk in hetzelfde denkproces maar heeft momenteel optie 1) ik bash en optie 2) confrontatie aangaan met lijstjes. Ik denk niet dat je bij de directie wil zitten met "ik heb lijstje ABCDEFG" en de andere heeft ook een lijst van "XYZ". Je weet namelijk niet wat er op dat lijstje zal staan.

Wil je voor optie 1 gaan, be my guest. Maar dan moet je plooien en slikken en als een eend door het water je er geen fluit van aantrekken (dat is btw geen teken van zwakte, je kunt nu eenmaal niet alles bevechten. Gewoon negeren en doorgaan zoals je bezig bent. Kans is groot dat de pester stopt als ze merkt dat ze geen impact heeft op wat je doet). Optie 2 is bereid zijn om te strijden en er voor gaan. Things can get ugly. Je kunt niet half zwanger zijn. Je kunt ook niet half vechten. Ik heb al 10tallen keren conflicten tussen collega's (genant) zien ontaarden en genant eindigen omdat 1 van de 2 wil vechten en dan halverwege zijn kak intrekt omdat het te vuil wordt. Je moet je afvragen of je bereid bent om te gaan tot het punt "directie, kies tussen mij of de andere" (ik zeg niet dat het zover komt). Indien niet, kun je nooit een deftige strijd voeren. De ander kan het namelijk altijd zo ver drijven.

Je kunt er met een andere/vertrouwenscollega/preventie-adviseur/onderdirecteur/personeelsdienst/... over spreken. Maar zorg er voor dat je de informatie flow onder controle hebt en enkel met mensen die je 100% vertrouwt over spreekt. Anders is er een boomerang onderweg die boem patat in je gezicht vliegt.



Ik denk dat veel mensen eens een cursus assertiviteit moeten volgen en wat opener en directer communiceren ipv altijd bange scheet te spelen. In het begin doet dat wat pijn en zo, maar eens je erdoor bent, word je leven wel een pak aangenamer...

 

[Nijntje]

Mijn antwoord zou zijn. "Grow up".



Ik zou mij niet verantwoorden (en zeker niet wakker liggen) van een niet-leidinggevende die zich moeit. Ik zou wel een of andere passive/aggresive move doen van "mevrouw de onderdirecteur" of weet ik veel wat.

Mensen moeten leren binnen hun verantwoordelijkheid kot te blijven. Elke mening kan interessant zijn. De meeste zijn echter niet relevant.



But why? Denk je nu echt dat dat zal helpen?

Iemand waar dat bij zou helpen, zou om te beginnen dat gedrag niet vertonen. Dat is als proberen een psychopaat met standard dingetjes proberen op te voeden. Dat werkt niet. Een asshole aanspreken met "ik word onzeker van je gedrag". 3x raden wat een asshol doet? Een normale mens zou daar rekening mee houden, maar een asshole denkt "om nom nom nom".

Wederom is de vraag. Waarom en wat probeer je te bereiken ? Een andere leerkracht heeft toch geen verwachtingen te hebben over een ander. Wat is dat nu. En "de illusie van wijsheid", wat bereik je daar nu mee? en "stappen zetten voor betere samenwerking". In mijn ogen allemaal tijdverlies die niks zal opbrengen. Want, wederom, bij assholes werkt gedrag niet dat niet werkt bij assholes.

Bij etterende conflicten zijn er maar 2 uitkomsten. 1) Je plooit en slikt of 2) je gaat de confrontatie aan en dan zie je wel waar het uitkomt. Je kunt proberen het onvermijdbare uit te stellen door wat soft te doen en wat te slikken en beetje tegen te spartelen en uiteindelijk toch te slikken en wat 'te documenteren voor het geval dat'. Maar hoe langer je wacht, hoe ruwer het gevecht zal zijn en hoe kleiner je kans op winst is. De andere kant heeft heus ook wel lijstjes gemaakt. De andere kant zit hoogstwaarschijnlijk in hetzelfde denkproces maar heeft momenteel optie 1) ik bash en optie 2) confrontatie aangaan met lijstjes. Ik denk niet dat je bij de directie wil zitten met "ik heb lijstje ABCDEFG" en de andere heeft ook een lijst van "XYZ". Je weet namelijk niet wat er op dat lijstje zal staan.

Wil je voor optie 1 gaan, be my guest. Maar dan moet je plooien en slikken en als een eend door het water je er geen fluit van aantrekken (dat is btw geen teken van zwakte, je kunt nu eenmaal niet alles bevechten. Gewoon negeren en doorgaan zoals je bezig bent. Kans is groot dat de pester stopt als ze merkt dat ze geen impact heeft op wat je doet). Optie 2 is bereid zijn om te strijden en er voor gaan. Things can get ugly. Je kunt niet half zwanger zijn. Je kunt ook niet half vechten. Ik heb al 10tallen keren conflicten tussen collega's (genant) zien ontaarden en genant eindigen omdat 1 van de 2 wil vechten en dan halverwege zijn kak intrekt omdat het te vuil wordt. Je moet je afvragen of je bereid bent om te gaan tot het punt "directie, kies tussen mij of de andere" (ik zeg niet dat het zover komt). Indien niet, kun je nooit een deftige strijd voeren. De ander kan het namelijk altijd zo ver drijven.

Je kunt er met een andere/vertrouwenscollega/preventie-adviseur/onderdirecteur/personeelsdienst/... over spreken. Maar zorg er voor dat je de informatie flow onder controle hebt en enkel met mensen die je 100% vertrouwt over spreekt. Anders is er een boomerang onderweg die boem patat in je gezicht vliegt.



Ik denk dat veel mensen eens een cursus assertiviteit moeten volgen en wat opener en directer communiceren ipv altijd bange scheet te spelen. In het begin doet dat wat pijn en zo, maar eens je erdoor bent, word je leven wel een pak aangenamer...

Ik volg hier zeer hard in.

Assertiviteit kan ook wel is. Heel dat mellow gedoe van “je maakt me onzeker” gaat nul komma nul impact hebben.

Duidelijk een vastgeroest fossiel dat voor whatever reason u niet leuk vindt en dat op alle mogelijke manieren projecteert op u.

Mijn advies is: werk op jouw manier. Een agenda volgen ben je vet mee als de helft van de leerlingen niet kan volgen en dan slechte punten haalt.

Alles netjes documenteren, praat daar gerust over met andere collega’s dat ze ook weten wat er aan de hand is en verder gewoon vriendelijk goeiedag en salut aan die collega maar ook niets meer.

Denk je dat je goed bent in die job/functie? Ja?
Wel, laat u dan niet beïnvloeden en doe het op jouw manier ipv naar een conservatief fossiel te luisteren. De meest moderne leermethode die gestudeerd had dateert waarschijnlijk uit 1970.
Klasresultaten spreken boekdelen, de rest doet er niet toe. Handel in het belang van wat jij denkt het beste te zijn voor je leerlingen.

 

[Ares]

Ik denk dat veel mensen eens een cursus assertiviteit moeten volgen en wat opener en directer communiceren ipv altijd bange scheet te spelen. In het begin doet dat wat pijn en zo, maar eens je erdoor bent, word je leven wel een pak aangenamer...

Dit dus.

Teveel mensen denken dat ze overal mee weg komen, al dan niet omdat ze in een machtspositie staan. Een duidelijke, assertieve "tot hier en niet verder", is vaak voldoende om 90% van hen terug in hun kot te steken. De rest, die leert het wel the hard way, maar dan moet je wel voor jezelf durven opkomen.

 

[Muscleduck]

Uw collega mag blij zijn dat je je lessen aanpast aan het niveau van de leerlingen ipv gewoon klakkeloos les te geven. Voor de rest haar even op haar plaats zetten en u gene zak aantrekken van wat zij zegt. Zoals je zegt is zij uw overste niet, dus zij heeft niks te zeggen in uw agenda en methodes.

 

[Hellsdinner]

Goh, allemaal wel goedbedoeld en degelijk advies hier.
Maar ik weet niet of dit advies is dat in alle situaties zal helpen.
Ook niet vreemd dat het meeste advies dat aanstuurt op een confrontatie van mannen en/of mensen die nooit in het onderwijs stonden komen.

Als zelf man zijnde, werkend in een internationaal bedrijf zou ik ook veel sneller op de man/vrouw af stappen waarmee ik een probleem heb om verhaal te halen. Maar ten eerste kan ik me al inbeelden dat als vrouw die confrontatie een stuk stressvoller is. Vrouwen werden/worden vaak toch meer dan mannen geacht om steeds beleefd te blijven, niet te vechten, zich te schikken, kortom om de confrontatie uit de weg te gaan. Als je dan na jarenlang aan deze verwachtingen te hebben voldaan, je plots toch de confrontatie moet opzoeken met iemand lijkt me dat moeilijker.
Daarnaast heb je het gegeven van het onderwijs. Vaste benoemingen, hogere mate van "politieke" spelletjes, anciënniteit, speelt ook allemaal mee in de keuze of de persoon zelf confronteren wel de juiste stap is.
Als ik in een bedrijf een probleem had met een bepaalde persoon maar ik wist dat deze beste maatjes was met het gros van het management, dan zou ik ook wat harder nadenken voordat ik naar hem of management zou stappen.

Waarmee ik dus wil zeggen dat het meeste advies op zich wel goed is (ik denk ook dat door direct te communiceren met een persoon je het best problemen oplost of als het uiteindelijk weinig uitmaakt het te negeren), het mogelijk niet exact opgaat voor zowel de situatie als de persoon van Squidward.

 

[DarK-OnE]

Ik denk dat veel mensen eens een cursus assertiviteit moeten volgen en wat opener en directer communiceren ipv altijd bange scheet te spelen. In het begin doet dat wat pijn en zo, maar eens je erdoor bent, word je leven wel een pak aangenamer...

Dit idd! Ik ben zelf een extrovert en assertief persoon en het zal anderen wat meer moed vragen, maar wat @cege hier zegt kan ik 100% beamen.

Onlangs had ik zelf een aanvaring met het senior management bij een klant in Montgomery (hoofdstad van de staat Alabama). Dat is één van die dieprode christelijke oerconservatieve trigger happy Amerikaanse staten. Na 2 dagen toch een prettige samenwerking met die mensen gehad te hebben zaten we 's avonds op restaurant en daar vroegen ze "how is life in Belgium?". Behalve dat die mensen wijsgemaakt kan worden dat België tussen Afghanistan en Japan ligt, probeer ik altijd rekening te houden met de lokale cultuur, waarden en normen. Toch zei ik zonder nadenken dat "my girlfriend and I live in a house which we built a few years ago, but we use different architecture than houses over here".

Ineens veranderde de hele toon en sfeer van het etentje. In die diep christelijke staten is het absoluut niet sociaal aanvaard om met "a girlfriend" samen te wonen, laat staan een huis gebouwd te hebben. Eén van die managers had zelfs banden met de lokale republikeinse partij en dreigde ermee het contract met mijn werkgever op te zeggen "because of differences in values" en "we don't want atheist in our company.".

Ik had toen op mijn kop kunnen laten zitten of even assertief opkomen voor mijzelf. Raad eens wat ik gedaan heb? Inderdaad. En ja ik heb de rest van het project daar nog afgewerkt. En ja ik heb nu nog een goed contact met die mensen. Zelfs mensen met een totaal andere levensvisie appreciëren het wel als je opkomt voor jezelf hoor.

Nochtans is Alabama de meest vreselijke plek die ik ooit bezocht heb. Ze hebben de wisselbeker overgenomen van Las Vegas. Ik heb in Alabama posters van 3 op 2m langs de kant van de weg gezien waarop stond "Abortion is murder!".

 

[contextbinder]

Even alles hier doorgelezen en het eerste wat door mijn hoofd ging: wordt die directie daar niet knettergek van, als er hier constant iemand komt klagen en zagen over iemand anders zal ik dat niet klakkeloos overnemen in elk geval.

 

[MisterV]

Even alles hier doorgelezen en het eerste wat door mijn hoofd ging: wordt die directie daar niet knettergek van, als er hier constant iemand komt klagen en zagen over iemand anders zal ik dat niet klakkeloos overnemen in elk geval.

Hier een paar familieleden in het onderwijs en het niveau qua sociale interactie ligt in sommige leraarskamers lager dan in de kleuterklas heb ik de indruk. De vriendjespolitiek rond benoemingen doet daar geen deugd aan. Incapabele directies ook niet, om nog maar te zwijgen van de fameuze raad van bestuur waar dan een paar oude venten met 0,0 voeling met modern onderwijs in zetelen. Sommige leerkrachten zijn ook toppers in antireclame maken voor hun eigen job.

 

[ThomasMore]

Als zelf man zijnde, werkend in een internationaal bedrijf zou ik ook veel sneller op de man/vrouw af stappen waarmee ik een probleem heb om verhaal te halen. Maar ten eerste kan ik me al inbeelden dat als vrouw die confrontatie een stuk stressvoller is. Vrouwen werden/worden vaak toch meer dan mannen geacht om steeds beleefd te blijven, niet te vechten, zich te schikken, kortom om de confrontatie uit de weg te gaan. Als je dan na jarenlang aan deze verwachtingen te hebben voldaan, je plots toch de confrontatie moet opzoeken met iemand lijkt me dat moeilijker.

We leven niet langer in de jaren 50.

Sorry maar dat mannen de confrontatie mogen aangaan terwijl vrouwen alleen maar mogen lachen en mooi zijn is toch een compleet achterhaald ouderwets beeld.

Vrouwen kunnen net zo goed de confrontatie aan. Confrontatie is trouwens aan te raden om conflicten te ontmijnen. Dat betekent niet dat je meteen je duelleerpistolen of degens hoeft boven te halen. Je kan ook op een niet agressieve manier het conflict aangaan. Verbindend communiceren en een assertieve houding helpen daarbij.

Je benoemt de feiten, geeft je gevoel daarbij en formuleert je verwachting.

Ik heb vernomen dat je: feit 1, 2 en 3 hebt gedaan. Dat maakt me kwaad / onrustig / onzeker / teleurgesteld. Daarom zou ik graag hebben dat je: verwachting a, b, c, enz... En dan pas vraag je waarom de tegenpartij zo gehandeld heeft.

Ik zou graag vernemen waarom je dit gedaan hebt?

En dan start je opnieuw.

Ik weet nu dat jij A, B en C voelt. Dat maakt me gevoel A, daarom zou ik graag hebben dat je: verwachting A.

En zo bereik je, meestal, uiteindelijk een compromis.

 

[Hellsdinner]

We leven niet langer in de jaren 50.

Sorry maar dat mannen de confrontatie mogen aangaan terwijl vrouwen alleen maar mogen lachen en mooi zijn is toch een compleet achterhaald ouderwets beeld.

Vrouwen kunnen net zo goed de confrontatie aan. Confrontatie is trouwens aan te raden om conflicten te ontmijnen. Dat betekent niet dat je meteen je duelleerpistolen of degens hoeft boven te halen. Je kan ook op een niet agressieve manier het conflict aangaan. Verbindend communiceren en een assertieve houding helpen daarbij.

Je benoemt de feiten, geeft je gevoel daarbij en formuleert je verwachting.

Ik heb vernomen dat je: feit 1, 2 en 3 hebt gedaan. Dat maakt me kwaad / onrustig / onzeker / teleurgesteld. Daarom zou ik graag hebben dat je: verwachting a, b, c, enz... En dan pas vraag je waarom de tegenpartij zo gehandeld heeft.

Ik zou graag vernemen waarom je dit gedaan hebt?

En dan start je opnieuw.

Ik weet nu dat jij A, B en C voelt. Dat maakt me gevoel A, daarom zou ik graag hebben dat je: verwachting A.

En zo bereik je, meestal, uiteindelijk een compromis.

Volledig mee eens.
Als je echter al een heel leven lang wel die verwachtingen opgelegd gekregen hebt, of je daar aan hebt gehouden, is het nu moeilijker om daar tegen in te gaan. Tis enkel dat gegeven dat hier ook mogelijk speelt.

 

[meh1time]

Waarom spreek je ook niet beter af op voorhand met elkaar wat er van elkaar verwacht wordt?
Veel van die problematische situaties had toch voorkomen kunnen worden door gewoon 5 minuten vooraf door te spreken wat er dient te gebeuren?
En zeker als je al 1 akkefietje gehad hebt wegens slechte communicatie zorg je er toch voor dat dat niet weer voorvalt?

 

[DenJohn]

Vrouwen werden/worden vaak toch meer dan mannen geacht om steeds beleefd te blijven, niet te vechten, zich te schikken, kortom om de confrontatie uit de weg te gaan.

De meest (terecht) assertieve mensen op mijn werk (en op mijn vorig werk) zijn allemaal vrouwen.

 

[Inv]

Ik denk dat je iemand probeert te pleasen die niet te pleasen valt. Mocht het nu een directielid zijn dan moest je waarschijnlijk wat naar de pijpen dansen maar gewoon een vervelende collega? Iets minder aantrekken wat iemand anders van je denkt en gewoon uw eigen koers varen. Uiteraard zal je nog moeten samenwerken maar probeer dat zo droog mogelijk te houden. En "goh nee, ik ga dat toch anders doen" is ook een antwoord, zonder dat daar een verantwoording aan moet vasthangen.

 

[aXl_]

Is dat echt vereist dat de agenda met jouw parallel collega exact samenloopt? Wie bepaalt dat dit moet?
Misschien ook eens een vraag die je aan je leidinggevende kan stellen want dat is uiteindelijk toch nog de scheidsrechter, niet jouw parallel-collega? Geef eens aan dat een en ander spaak loopt en vraag aan hun (als onafhankelijke derde) wat nu eigenlijk de verwachting is.
Heeft iemand van de directie je hier al eens effectief op aangesproken dan?

Mijn vrouw heeft ook parallelcollega's in eenzelfde jaar, maar die geven niet 1-op-1 dezelfde lessen hoor.

 

[Mooncat]

Onlangs had ik zelf een aanvaring met het senior management bij een klant in Montgomery (hoofdstad van de staat Alabama). Dat is één van die dieprode christelijke oerconservatieve trigger happy Amerikaanse staten.

Volgende keer als je in Alabama komt, moet je volgende grap eens vertellen:

Why is reverse cowgirl illegal in Alabama?

Because you can't turn your back on family

 

[DarK-OnE]

Volgende keer als je in Alabama komt, moet je volgende grap eens vertellen:

Why is reverse cowgirl illegal in Alabama?

Because you can't turn your back on family

Hoe ik écht denk over Alabama ga ik hier niet typen en daar ter plekke niet zeggen. Laat ons het houden op het feit dat ik er hopelijk nooit meer naartoe moet.