Het grote BeyondGaming Dating topic

Dit vooral. De zondagen dat ik alleen wakker werd met een "hoe is het afgelopen met X?" bericht van vrienden kan ik al lang niet meer tellen :D
Dat is net wat die hele nest van apps zo interessant maakt... Bij een match ben je zeker dat er interesse is, op café heb je dat 9/10 keer niet door.
Bizar hoe ik soms plots het licht zie van "shit, indertijd toen ik 18 was, die was keihard signalen aan het geven en ik had dat totaal niet door, dommekloot die ik was".
 
Bizar hoe ik soms plots het licht zie van "shit, indertijd toen ik 18 was, die was keihard signalen aan het geven en ik had dat totaal niet door, dommekloot die ik was".
Gohja, jong/dom/verlegen/...kies maar. Ik heb alleszins ook wel voldoende van dat soort herinneringen, waar ik ofwel niets merkte, ofwel niet wist hoe te reageren.

Feit is dat mocht ik terug in de tijd kunnen gaan met mijn huidige kennis en karakter, het zeker een interessantere jeugd zou zijn op dat vlak.
 
Dit vooral. De zondagen dat ik alleen wakker werd met een "hoe is het afgelopen met X?" bericht van vrienden kan ik al lang niet meer tellen :D
Dat is net wat die hele nest van apps zo interessant maakt... Bij een match ben je zeker dat er interesse is, op café heb je dat 9/10 keer niet door.

Anderzijds, ook nekeer een match gehad waarbij we kei lang zijn blijven praten en we (zo leek) oprecht interesse hadden in mekaar.
En ze zelfs bij het afscheid zei "hopelijk zie ik u nog nekeer, want vond het oprecht leuk". Zelfs 's avonds een bericht met hoe fijn het was en een "slaapwel".
Volgende dag iets gestuurd op Tinder..ze is wekenlang niet meer online geweest, waarna ik het Tinderen beu was en er nooit meer iets van gehoord heb. Was één van de meest rare dates die ik ooit gehad heb.
 
Waarom neemt niet iedereen direct Tinder Platinum?
50 euro voor een hele maand is toch echt weinig om maximale prioriteit te krijgen bij de likes ten opzichte van de rest en zo?

Dat is nu wel het laatste waarop ik zou besparen als single.
Vroeger kostte het evenveel om uit te gaan, inkom te betalen, u moed in te drinken, trakteren, ...
En dat was dan voor 1 avond.
 
Waarom neemt niet iedereen direct Tinder Platinum?
50 euro voor een hele maand is toch echt weinig om maximale prioriteit te krijgen bij de likes ten opzichte van de rest en zo?

Dat is nu wel het laatste waarop ik zou besparen als single.
Vroeger kostte het evenveel om uit te gaan, inkom te betalen, u moed in te drinken, trakteren, ...
En dat was dan voor 1 avond.

Dat is 600 euro voor een jaar?
Aleja je mag mij altijd sponseren zelle
 
Dat is 600 euro voor een jaar?
Aleja je mag mij altijd sponseren zelle
Je zit toch geen jaar aan een stuk op die app?

En dan nog, uitgaan of allerlei hobby's doen met als doel om iemand te leren kennen, zal duurder zijn. (En meer tijd kosten).

En 50 per maand om u met een zelfgekozen profiel te laten zien aan tientallen vrouwen, met potentiële match zonder zelfs uw gat uit de zetel te lichten...?
Spotgoedkoop :)
 
En dan nog, uitgaan of allerlei hobby's doen met als doel om iemand te leren kennen, zal duurder zijn. (En meer tijd kosten).

Jij hebt duidelijk geen idee wat tijd zo'n datingapps kunnen kosten :)

En denk je ook dat die dates gratis zijn? Of dat je geen tijd daarvoor moet vrijmaken naast je hobby's?
 
Ik zou zeggen, test het eens uit.
Ik baseer mij liever op tientallen gespreide gebruikerservaringen, dan 1 individuele anekdote :)

Vandaar mijn vraag, omdat ik het irrationeel vind dat men gold zou nemen voor die 20 euro per maand verschil en zo uw kansen x% laten dalen tov platinum.

Het zal uw aandelen van de Match group alleen maar goed doen.
Zijn al lang weg (zie beursforum).
 
Vandaar mijn vraag, omdat ik het irrationeel vind dat men gold zou nemen voor die 20 euro per maand verschil en zo uw kansen x% laten dalen tov platinum.
Het zal wel irrationeel zijn. Maar het voelt voor mij toch ergens wat vuil aan om te moeten betalen voor een dating app. Ook al weet ik rationeel ook wel dat dat geen vzw's zijn. Maar liefde vinden is voor mij geen businessmodel. Moest het nu een non-profit zijn, ja, met als nobel doel mensen elkaar laten vinden; maar dat is het niet, die willen winst maken op uw hoop. Dat voelt precies niet goed aan. Daarom heb ik er ook nooit voor betaald, ook al zal het natuurlijk wel effectiever en efficiënter zijn. Ik betaal dan veel liever een veelvoud aan op café gaan, hobby's etc. Da's leuk, da's sociaal, vind je niemand heb je tenminste een good time gehad met de activiteit zelf. Plus ja, da's dan ook weer wat dom maar tzullen ook voornamelijk mannen zijn die voor zo'n apps betalen zeker? Da's betalen voor iets negatiefs/pijnlijks minder pijnlijk te maken terwijl het algoritme je met opzet mindere resultaten geeft gewoon om je te stimuleren om te betalen. Kvind dat al bij al een markt vol negatieve emoties waarbij er wordt gecasht op hoop en daarom zou ik dat niet doen. Betalen voor een datingapp straalt in mijn ogen toch ook nog altijd een soort wanhoop uit, terecht of niet.

irl amper/bijna nooit signalen opgevangen. En met Tinder/Bumble op 1 week met verschillende vrouwen gedate en seks gehad..echt aantallen waarbij ik zelfs van mezelf schrok en dacht "Gumball, Dees wordt degoutant".

Na Tinder "wtf, met 90% van mijn dates heb ik seks gehad en vonden ze mij oprecht super interessant (ellenlange gesprekken die we hadden). Ik ben echt totaal niet de loser die ik dacht te zijn"
Gewoon uit nieuwsgierigheid. Als je met zo veel verschillende vrouwen een klik had, lange gesprekken gehad, seks gehad etc; beslis je dan op een bepaald moment: dit is goed, met die persoon wil ik verder en ik stop met rondpoepen; of doe je gewoon verder? Ik ben daar nogal anders in dan jij: als ik iemand ontmoet waar ik echt goed mee klik en ik voel me aangetrokken, dan stop ik met daten om mij op die persoon te focussen en dan groeit dat verder. In dat opzicht ben ik misschien wat "serieel monogaam", ik ben na mijn eerste lange relatie 9 jaar geleden eigenlijk nooit meer lang single geweest. Meestal rol ik na een vrij beperkte periode terug in een nieuwe relatie. Voor mij is dat goed zo.

Gohja, jong/dom/verlegen/...kies maar. Ik heb alleszins ook wel voldoende van dat soort herinneringen, waar ik ofwel niets merkte, ofwel niet wist hoe te reageren.

Feit is dat mocht ik terug in de tijd kunnen gaan met mijn huidige kennis en karakter, het zeker een interessantere jeugd zou zijn op dat vlak.
In principe kan je dat nu ook: moest je nu terug single zijn kan je terug de markt op. Ik weet nu bv van mezelf dat ik nu als volwassen jonge dertiger honderd keer meer succes heb bij vrouwen dan tien jaar geleden. Maar hoeft dat dan? Plus er is ook het risico om inderdaad te romantiseren. Mannen zijn notoir slecht in signalen opvangen ja... enerzijds ze gewoon niet opvangen, maar anderzijds evengoed denken dat een vrouw seks met je wil gewoon omdat ze eens lief naar je heeft geglimlacht :ROFLMAO:
 
Dit dus.
In het echte leven vangt niet iedereen de signalen even duidelijk op.

Tbh, toen het tussen mijn madam en mij even gedaan was, ben ik ook even op Tinder en Bumble geweest. Totaal niet om een andere relatie te beginnen, maar puur het seksuele (al waren die bedoelingen van mijn kant nooit duidelijk).
irl amper/bijna nooit signalen opgevangen. En met Tinder/Bumble op 1 week met verschillende vrouwen gedate en seks gehad..echt aantallen waarbij ik zelfs van mezelf schrok en dacht "Gumball, Dees wordt degoutant".

Tinder heeft er bij mij voor gezorgd dat mijn zelfvertrouwen een gigantische boost kreeg.
Voor Tinder: "ik voel mezelf fysiek onder het gemiddelde, ik kom misschien onzeker over"
Na Tinder "wtf, met 90% van mijn dates heb ik seks gehad en vonden ze mij oprecht super interessant (ellenlange gesprekken die we hadden). Ik ben echt totaal niet de loser die ik dacht te zijn"
Toen het uit was met mijn ex wou ik dat ook: hier en daar een vrouw tussen de lakens om wat ... euhm ... "kilometerervaring" op te doen en gewoon wat plezier te hebben. Maar dat is er eigenlijk nooit echt van gekomen zodra ik weer begon te daten en na een tijdje kwam ik mijn vrouw tegen op een klassieke manier: op café met vrienden. Geen apps, geen speciale abonnementen.
 
Het zal wel irrationeel zijn. Maar het voelt voor mij toch ergens wat vuil aan om te moeten betalen voor een dating app. Ook al weet ik rationeel ook wel dat dat geen vzw's zijn. Maar liefde vinden is voor mij geen businessmodel. Moest het nu een non-profit zijn, ja, met als nobel doel mensen elkaar laten vinden; maar dat is het niet, die willen winst maken op uw hoop. Dat voelt precies niet goed aan.
Wel ik vind dat idd wat raar.

Ze bieden een waardevolle service aan.
Tientallen apps hebben honderden miljoenen geïnvesteerd in ontwikkeling, storage, onderhoud, etc en hebben moeten opdoeken met grote verliezen.
Tinder heeft ook grote financiële risico's moeten nemen, dan lijkt het niet abnormaal dat ze omzet genereren ter compensatie en beloning na al die moeite, risico en investeringen?

Datingbureau's verdienen toch ook geld om hun database te mogen raadplegen?

Speeddating is toch ook niet gratis? (Toch niet als het structureel en op schaal gebeurt door een organisatie)

Valentijn rozen worden door bloemisten toch ook niet gratis verkocht, want het is voor de liefde?

En Tinder wordt niet alleen gebruikt voor 'liefde'...
Prostituees moeten gratis werken want seks is een normale menselijke behoefte en het is jammer dat ze profiteren van die mannen uit geldbejag?

Aléja, ergens begrijp ik je wel, maar het klinkt nogal Disney :)
 
Bizar hoe ik soms plots het licht zie van "shit, indertijd toen ik 18 was, die was keihard signalen aan het geven en ik had dat totaal niet door, dommekloot die ik was".
Dit dus
Een vriendin van me had aangegeven dat haar zus met mij naar de dansles wou die week. Was best wel leuk, na de dansles nodigde ze me uit op haar kot. 't Was toen al bijna middernacht.
Deze domme kloot zegt dus "neen".

Ik heb haar nooit meer gesproken, ze was duidelijk op haar tenen getrapt.

Dat was dus een 11/10 of zo...

Ik heb me voorgenomen om mijn keuzes uit het verleden in twijfel te trekken maar ik denk dat ik die avond de grootste domme kloot ever was.

o_O:eek2:🤯
 
Dit dus
Een vriendin van me had aangegeven dat haar zus met mij naar de dansles wou die week. Was best wel leuk, na de dansles nodigde ze me uit op haar kot. 't Was toen al bijna middernacht.
Deze domme kloot zegt dus "neen".

Ik heb haar nooit meer gesproken, ze was duidelijk op haar tenen getrapt.

Dat was dus een 11/10 of zo...

Ik heb me voorgenomen om mijn keuzes uit het verleden in twijfel te trekken maar ik denk dat ik die avond de grootste domme kloot ever was.

o_O:eek2:🤯
Hehe, hier als tiener altijd een boontje gehad voor een bepaalde persoon. Volledig mijn type, zelfde interesses, zelfde vriendengroep, ...

Op een avond afgesproken met ´de bende´ op het lokale kerkpleintje om te chillen, waar zij dus ook bij was. Plotseling vertrekt vriend 1, vriend 2, vriend 3, ... Enkele minuten later zegt de rest ´wij gaan vlug naar de nachtwinkel, wachten jullie 2 hier maar´. Ik dus alleen met mijn ideale tiener-droomvrouw. Zo ongewennig dat ik niet wist wat te zeggen.

De nachtwinkel bleek ook een excuus te zijn aangezien niemand van ´de bende´ terug kwam. Ik heb daar dus anderhalf uur gezeten met mijn tiener-droomvrouw, romantisch samen op een bankje, en geen bakkes gezegd :laugh:

Grappige, of vreemde, is dat ik die nog af en toe is tegen kom. En ondanks dat ze verloofd is hebben er nog al geprobeerd om ons ´te koppelen´ op een zatte avond.
 
Gewoon uit nieuwsgierigheid. Als je met zo veel verschillende vrouwen een klik had, lange gesprekken gehad, seks gehad etc; beslis je dan op een bepaald moment: dit is goed, met die persoon wil ik verder en ik stop met rondpoepen; of doe je gewoon verder? Ik ben daar nogal anders in dan jij: als ik iemand ontmoet waar ik echt goed mee klik en ik voel me aangetrokken, dan stop ik met daten om mij op die persoon te focussen en dan groeit dat verder. In dat opzicht ben ik misschien wat "serieel monogaam", ik ben na mijn eerste lange relatie 9 jaar geleden eigenlijk nooit meer lang single geweest. Meestal rol ik na een vrij beperkte periode terug in een nieuwe relatie.

Ik kwam uit een relatie waar seks precies taboe was. We deden het hooguit 3x/jaar. Daardoor had ik, gedurende de relatie, mn geluk op een ander gezocht (zij ook in een relatie). Na 6-7-8 maand alles opgebiecht en gezegd dat we mss beter zouden stoppen.
Mij vrij snel online gezet en mij seksueel goed uitgeleefd. Mijn jacht instinkt was nog nooit zo hoog. Het spel van verleiden om daarna tot seks te raken.
Ik wou alles ontdekken op dat moment. Het ging zelfs zo ver dat ik voor elke date digitaal notities bijhield om geen fouten te maken.
Het was zelfs zo erg dat ik op een gegeven moment dagelijks een ander zag. Toegegeven, best een fucked up periode.
Sommigen wisten dat ik gewoon seks zocht, anderen dachten dat zij de enige waren.

Waarom mij ni binden? Het was te rap na de vaste relatie en ik merkte vaak storende elementen op bij mn dates.
 
maar ik denk dat ik die avond de grootste domme kloot ever was.
2de grootste domme kloot.

Ik had ooit de signalen wél opgevangen, maar dacht eens clever te zijn in de zin van "deze 11/10 kan iedereen krijgen wie ze wil, dus alle gasten vallen in zwijm en vegen haar mouw. Ik zal eens hard to get spelen en haar kus ontwijken. Dát zal ze nog nooit meegemaakt hebben, waarna ze mij onweerstaanbaar zal vinden!"

Nooit meer gezien :laugh:
 
Terug
Bovenaan