Dan ben je echt een die-hard
.Het moet wel gezegd zijn, hij mocht misschien knettergek zijn, z‘n muziek was ongelooflijk.
Off The Wall wordt hier geregeld opgezet.
Evolutie van je muzieksmaak
- Onderwerp starter Kid_C
- Startdatum
.Het moet wel gezegd zijn, hij mocht misschien knettergek zijn, z‘n muziek was ongelooflijk.
Off The Wall wordt hier geregeld opgezet.
Avondland
Well-known member
Wel ja, via krautrock en new wave beland ik wel bij interessante elektronische zaken. Pertubator, bijvoorbeeld. Die revival van 80's synth heeft wel iets. Vrij futuristisch en Blade Runner-worship. Op een zatte avond kan ik wel eens wat oude Thunderdome-plaatjes afschuimen op Youtube, al zijn die avonden vrij schaars geworden door de lockdown en een kind van 5 maanden. Ik sluit niet uit dat ik op een fraaie dag een serieuze poging onderneem om te zien wat daar echt mijn ding in is.
Vandaar: leve de genrethreads in dit forumgedeelte, daar kan je interessante zaken ontdekken of er gewoon naar vragen.
Gezien er bij ons thuis altijd gewoon de radio op stond en zowel mijn moeder als mijn vader eigenlijk nooit echt interesse hadden in muziek zijn de eerste 12-14 jaar van mijn leven redelijk saai qua muziek.
Ik was een beetje mee met alles wat toen populair was en heb zowat naar alles geluisterd dat op hit box of top hits stond maar vond nergens echt mijn goesting. Zo heb ik wel ergens een verloren Thunderdome cd liggen, een cd of 2 van de Spice Girls en een singeltje van Limp Bizkit.
Dankzij Tony Hawk en wat skaters in mijn klas naar wat punkrock geluisterd maar ook hier vond ik niet 100% mijn goesting. Het klonk beter dan het geen dat op de radio kwam maar het was ook niet wat het moest zijn. Het feit dat er veel gasten erg into NOFX waren en ik Fat Mike zijn stem nog altijd afgrijselijk vind zal daar misschien ook wel iets mee te maken hebben.
Insert een of andere lange busreis met school en een klasgenoot die Iron Maiden bij had op zijn discman. Per direct verkocht. Eindelijk had ik het genre gevonden waar ik mij echt goed bij voelde. Ik ben na die uitstap onmiddellijk een cd of 2 van Maiden gaan kopen en heb die kapot gespeeld. Gezien mijn "mentor" ook fan was van Slipknot en Metallica heb ik ergens Iowa en Load op de kop getikt en beiden een testrun gegeven. Ik was hoegenaamd niet overtuigd. Slipknot was toen te hard en te chaotisch, Load was dan weer veel te zacht. Toen ik onze vriend vermelde dat Metallica nog niet aan de hielen van Maiden kwam stond hij een kwartier later met zijn fiets aan mijn deur om me Master of Puppets in mijn pollen te duwen. Halfweg Battery was Maiden favo band af.
Ik heb dan een jaar of 2-3 dankzij gigabytes aan illegale mp3's (en een steeds groter wordende cd kast) quasi constant geluisterd naar alles van hard rock, heavy en power metal. Dankzij Children of Bodom ook minder cleane vocals leren appreciëren en op een Wacken editie heeft Obituary mij gewoon compleet murw geslagen waardoor ik jaren lang meer ging ontdekken over death metal.
Ergens daartussen dankzij vrienden meer hardcore/metalcore leren kennen en gaandeweg ook een aantal black/doom metal bands ontdekt.
Op zich geen flauw idee sinds wanneer of hoe maar Springsteen is ook al een jaar of 10-15 een grote constante in mijn platenkast en via een vroegere kameraad heb ik ook een tijdje best veel country geluisterd. Dat wordt hier ook nog wel geregeld gedraaid eigenlijk, zowel de oudere (Hank, Willie, Cash,..) als de nieuwe lichting (Eric Church, Jason Aldean, Florida Georgia Line,...)
Uit mijn hele radio luisterende jeugd zijn eigenlijk enkel de nummers mij bij gebleven die toen al eerder classics waren (Queen, Bowie,...) dus die passeren geregeld nog de revue en gezien mijn vriendin het wel heeft voor Glenn Miller en dat soort jazz komt dat ook nog wel op de pick up tijdens boardgame avonden.
Tijdens het uitgaan mag het gerust elektronisch zijn, met dan een voorkeur voor techno en een afkeer voor platte tomorrowland mainstage platen en dubstep, al krimpt die afkeer wel per pint die je in mij kapt en doet het gezelschap ook enorm veel. Maar dat zijn wel dingen die ik quasi nooit thuis zal spelen (tenzij heel af en toe eens een live set van Jeff Mills ofzo)
Conclusie: ik luister ondertussen naar best veel dingen, al blijf ik wel vaak in hetzelfde vaarwater. Grotendeels omwille van tijdsgebrek om nieuwe dingen te ontdekken, in combinatie met het feit dat het gene waar ik vaak naar luister me ook effectief iets doet en ik dus mijn beperkte tijd niet wil "verspelen" aan dingen die me veel minder doen.
Het moet er eigenlijk quasi direct boenk op zijn of ik ga de moeite niet meer doen om de rest van het genre te gaan ontdekken. Zodoende blijf ik bv weg van hip hop, RnB, de indie scene en ongeveer alles wat nu op Q music etc gedraaid wordt.
Hoogtwaarschijnlijk ga ik daar echt goeie dingen vinden als ik goed genoeg zoek maar de zin om dat te doen ontbreekt volledig als ik direct "1000" platen kan opnoemen waarvan ik zeker ben dat ik ze goed vind.
Ik was een beetje mee met alles wat toen populair was en heb zowat naar alles geluisterd dat op hit box of top hits stond maar vond nergens echt mijn goesting. Zo heb ik wel ergens een verloren Thunderdome cd liggen, een cd of 2 van de Spice Girls en een singeltje van Limp Bizkit.
Dankzij Tony Hawk en wat skaters in mijn klas naar wat punkrock geluisterd maar ook hier vond ik niet 100% mijn goesting. Het klonk beter dan het geen dat op de radio kwam maar het was ook niet wat het moest zijn. Het feit dat er veel gasten erg into NOFX waren en ik Fat Mike zijn stem nog altijd afgrijselijk vind zal daar misschien ook wel iets mee te maken hebben.
Insert een of andere lange busreis met school en een klasgenoot die Iron Maiden bij had op zijn discman. Per direct verkocht. Eindelijk had ik het genre gevonden waar ik mij echt goed bij voelde. Ik ben na die uitstap onmiddellijk een cd of 2 van Maiden gaan kopen en heb die kapot gespeeld. Gezien mijn "mentor" ook fan was van Slipknot en Metallica heb ik ergens Iowa en Load op de kop getikt en beiden een testrun gegeven. Ik was hoegenaamd niet overtuigd. Slipknot was toen te hard en te chaotisch, Load was dan weer veel te zacht. Toen ik onze vriend vermelde dat Metallica nog niet aan de hielen van Maiden kwam stond hij een kwartier later met zijn fiets aan mijn deur om me Master of Puppets in mijn pollen te duwen. Halfweg Battery was Maiden favo band af.
Ik heb dan een jaar of 2-3 dankzij gigabytes aan illegale mp3's (en een steeds groter wordende cd kast) quasi constant geluisterd naar alles van hard rock, heavy en power metal. Dankzij Children of Bodom ook minder cleane vocals leren appreciëren en op een Wacken editie heeft Obituary mij gewoon compleet murw geslagen waardoor ik jaren lang meer ging ontdekken over death metal.
Ergens daartussen dankzij vrienden meer hardcore/metalcore leren kennen en gaandeweg ook een aantal black/doom metal bands ontdekt.
Op zich geen flauw idee sinds wanneer of hoe maar Springsteen is ook al een jaar of 10-15 een grote constante in mijn platenkast en via een vroegere kameraad heb ik ook een tijdje best veel country geluisterd. Dat wordt hier ook nog wel geregeld gedraaid eigenlijk, zowel de oudere (Hank, Willie, Cash,..) als de nieuwe lichting (Eric Church, Jason Aldean, Florida Georgia Line,...)
Uit mijn hele radio luisterende jeugd zijn eigenlijk enkel de nummers mij bij gebleven die toen al eerder classics waren (Queen, Bowie,...) dus die passeren geregeld nog de revue en gezien mijn vriendin het wel heeft voor Glenn Miller en dat soort jazz komt dat ook nog wel op de pick up tijdens boardgame avonden.
Tijdens het uitgaan mag het gerust elektronisch zijn, met dan een voorkeur voor techno en een afkeer voor platte tomorrowland mainstage platen en dubstep, al krimpt die afkeer wel per pint die je in mij kapt en doet het gezelschap ook enorm veel. Maar dat zijn wel dingen die ik quasi nooit thuis zal spelen (tenzij heel af en toe eens een live set van Jeff Mills ofzo)
Conclusie: ik luister ondertussen naar best veel dingen, al blijf ik wel vaak in hetzelfde vaarwater. Grotendeels omwille van tijdsgebrek om nieuwe dingen te ontdekken, in combinatie met het feit dat het gene waar ik vaak naar luister me ook effectief iets doet en ik dus mijn beperkte tijd niet wil "verspelen" aan dingen die me veel minder doen.
Het moet er eigenlijk quasi direct boenk op zijn of ik ga de moeite niet meer doen om de rest van het genre te gaan ontdekken. Zodoende blijf ik bv weg van hip hop, RnB, de indie scene en ongeveer alles wat nu op Q music etc gedraaid wordt.
Hoogtwaarschijnlijk ga ik daar echt goeie dingen vinden als ik goed genoeg zoek maar de zin om dat te doen ontbreekt volledig als ik direct "1000" platen kan opnoemen waarvan ik zeker ben dat ik ze goed vind.
Merci iedereen, heb hier al coole dingen gelezen.
Bijna iedereen heeft Limp Bizkit/Linkin Park/Offspring fase gehad en Eminem is precies ook een vrij zware constante.
Paar korte opmerkingen/vragen:
@de Waaslandwolf : DJ Visage zijn remix cd ten tijde van Schumacher was de eerste cd die ik ooit heb gekregen.
xBeholderx heeft inderdaad aangestoken tot post-rock. Zit denk ik niet op dit forum. Heel toffe gast in het echt ook.
@kay-gell : Hoeveel MJ luister je zo per week? Ken weinig mensen die exclusief naar één artiest luisteren over jaren heen. Howcome?
@Avondland : Ik denk wel dat elektronische zaken zijn die je zou diggen, zelfde voor bepaalde genres hiphop en r'nb die een jazzy/psych toets hebben. Of je kan de harde industrial kant uitgaan met Dälek.
@UnFinished : Holy shit jouw pa.Hoe zit het met de eigen collectie? Erf je die van je pa of moet je er om vechten met broers/zussen? :')
Heb al wel eens nagedacht over het moment van zijn overlijden (denkend aan het feit dat hij best een zwaar leven achter de rug heeft, à la Lemmy...): "Shit waar moet ik al die platen hier steken??" Een paar garageboxen afhuren zou dan eventueel een goede optie zijn. Omdat het er zoveel zijn zou ik ze eerst professioneel in waarde laten schatten en een deel ofwel online of aan zijn klantenbestand proberen te verkopen. De rest 'mag' dan in de eigen collectie.
Platen die een grote emotionele waarde voor hem hebben (alles van Zappa bvb), zou ik natuurlijk nooit wegdoen.En nee, we zouden er gelukkig niet om vechten denk ik. Op dat vlak is de relatie met mijn broer best wel goed.
Even mijn 'tijdlijn' plaatsen.
Altijd commentaar gekregen op mijn muzieksmaak omdat dat nooit gelijk liep met anderen
(al mijn vrienden waren metal fans).
- 12 jaar: Mozart (had de film Amadeus gezien lol)
- 12-16 jaar: niks
- 17-20 jaar: (Classic) Rock + Beatles (eigenlijk enkel de groepen/Setlist van games à la Guitar Hero)
- 20-22 jaar: alternatieve muziek a la MGMT/Ratatat + veel playlists met onbekende nummers die ik dan 1x in mijn leven hoorde.
- 23-24 jaar: shoegaze & "80s synthwave revival muziek" & vaporwave
- 25 jaar: even een jazzperiode gehad
- 26 - 28 jaar: redelijk algemeen, niet echt een genre. Ook geen schaamte meer om naar dingen à la Taylor Swift/Carly Rae Jepsen te luisteren.
Ben muziek eigenlijk beu geraakt oetz.
Vroeger was dat echt iets om uw identiteit mee te vormen, maar nu is dat gewoon achtergrondgeluid geworden voor mij.
Festivals zijn nu ook meer voor de sfeer en niet voor de muziek.
Altijd commentaar gekregen op mijn muzieksmaak omdat dat nooit gelijk liep met anderen
(al mijn vrienden waren metal fans).- 12 jaar: Mozart (had de film Amadeus gezien lol)
- 12-16 jaar: niks
- 17-20 jaar: (Classic) Rock + Beatles (eigenlijk enkel de groepen/Setlist van games à la Guitar Hero)
- 20-22 jaar: alternatieve muziek a la MGMT/Ratatat + veel playlists met onbekende nummers die ik dan 1x in mijn leven hoorde.
- 23-24 jaar: shoegaze & "80s synthwave revival muziek" & vaporwave
- 25 jaar: even een jazzperiode gehad
- 26 - 28 jaar: redelijk algemeen, niet echt een genre. Ook geen schaamte meer om naar dingen à la Taylor Swift/Carly Rae Jepsen te luisteren.
Ben muziek eigenlijk beu geraakt oetz.
Vroeger was dat echt iets om uw identiteit mee te vormen, maar nu is dat gewoon achtergrondgeluid geworden voor mij.
Festivals zijn nu ook meer voor de sfeer en niet voor de muziek.
Kindertijd beetje de rommel die op TV te zien was, dus vooral vlaamse zever en dingen uit Tien om te Zien. Ook van niet beter weten en gebrek aan internet toen. Tijdens de schooltijd is dat vooral metal en pop geworden (gelijk Linkin Park etc. zoals iedereen) en dat is eigenlijk nooit meer veranderd. Ik luister wel wat naar alles (uitgezonderd specifieke stijlen zoals gabbermuziek, bah) maar van goeie metalcore en indiepop word ik nog altijd blij : )
Lethal Injection, DVSR, Northlane, Sia, Joji en yes, zelfs Taylor Swift : p
Lethal Injection, DVSR, Northlane, Sia, Joji en yes, zelfs Taylor Swift : p
StBernardus
Active member
-kinderjaren : vooral de muziek dat mijn ouders toen op plaat/cd hadden : de Tour of Duty cd's (die mijn liefde voor jaren 60 muziek aanwakkerde) en jaren '70 rock (Ten Years After, Uriah Heep, Yethro Tull,..) dan toen ik 12 jaar was Queen ontdekt wat toen mijn favoriete groep werd
-early teens : veel cassetjes gaan lenen bij de buren met jaren '80 muziek (The Cure, Nina Hagen, New wave, Dire Straits,...)
-14 jaar : boem, Nevermind van Nirvana kwam uit en alles veranderde in mijn puberteit was het grunge, 90's rock en metal. Maar ook de zwaardere house ala Cherrymoon kon mij bekoren.
-17 jaar : vanaf toen begon ik ook naar Techno te luisteren en ging ik ook af en toe naar techno feesten
-20-.... jaar : beginnen "oudere" muziek te ontdekken door veel cd's te huren in de bib : Pink Floyd, Bob Dylan, The Band, Rolling Stones,...
-26-.... jaar : door vrienden me meer beginnen verdiepen in metal en ook volop metal optredens beginnen doen
-30-40 jaar : meer beginnen luisteren naar klassieke muziek, allerlei andere genres proberen en goed vinden (Funk, Disco, reggae, grindcore, 80's pop, stonerrock,...) komt erop neer dat ik bijna alles kan smaken van muziek en ook alles wil leren kennen
-40 jaar-... : ontdekken en leren appreciëren van jazz (wat ik vroeger kak muziek vond), ontdekken en appreciëren van Black Metal, Doom Metal. de laatste weken vooral aan het luisteren naar My Dying Bride en ook Fela Kuti.
Alsook dankzij de podcast (The History of Rock music) veel muziek uit de jaren '20-'30-'40 leren ontdekken die aan de grond lagen van de rock muziek (swing, big band, blues,...)
dankzij spotify heel veel muziek leren ontdekken, wat een verschil bij vroeger toen je nog echt actief en fysiek op zoek moest gaan naar muziek.
mijn huidige playlists die ik aangemaakt heb en waar ik regelmatig naar luister zijn :
-best of the 80's (80's pop-new wave-...)
-60's pop en rock
-classic rock (60-70-80)
-metal (van powermetal, trash, doom, black, speedmetal,...)
-jazz
-klassieke muziek
-nederlandstalige muziek
-early teens : veel cassetjes gaan lenen bij de buren met jaren '80 muziek (The Cure, Nina Hagen, New wave, Dire Straits,...)
-14 jaar : boem, Nevermind van Nirvana kwam uit en alles veranderde
in mijn puberteit was het grunge, 90's rock en metal. Maar ook de zwaardere house ala Cherrymoon kon mij bekoren.-17 jaar : vanaf toen begon ik ook naar Techno te luisteren en ging ik ook af en toe naar techno feesten
-20-.... jaar : beginnen "oudere" muziek te ontdekken door veel cd's te huren in de bib : Pink Floyd, Bob Dylan, The Band, Rolling Stones,...
-26-.... jaar : door vrienden me meer beginnen verdiepen in metal en ook volop metal optredens beginnen doen
-30-40 jaar : meer beginnen luisteren naar klassieke muziek, allerlei andere genres proberen en goed vinden (Funk, Disco, reggae, grindcore, 80's pop, stonerrock,...) komt erop neer dat ik bijna alles kan smaken van muziek en ook alles wil leren kennen
-40 jaar-... : ontdekken en leren appreciëren van jazz (wat ik vroeger kak muziek vond), ontdekken en appreciëren van Black Metal, Doom Metal. de laatste weken vooral aan het luisteren naar My Dying Bride en ook Fela Kuti.
Alsook dankzij de podcast (The History of Rock music) veel muziek uit de jaren '20-'30-'40 leren ontdekken die aan de grond lagen van de rock muziek (swing, big band, blues,...)
dankzij spotify heel veel muziek leren ontdekken, wat een verschil bij vroeger toen je nog echt actief en fysiek op zoek moest gaan naar muziek.
mijn huidige playlists die ik aangemaakt heb en waar ik regelmatig naar luister zijn :
-best of the 80's (80's pop-new wave-...)
-60's pop en rock
-classic rock (60-70-80)
-metal (van powermetal, trash, doom, black, speedmetal,...)
-jazz
-klassieke muziek
-nederlandstalige muziek
Die zie je doorgaans niet in de zelfde zin staan
Nu we highlife even aanhalen, een onverwachte toevoeging aan het repertoire van genres was toch wel de afrikaanse muziek.
De bruisende psychedelic rock scene uit Zambia, afrobeat of de Ethio-Jazz. Wat een schat aan muziek was dat zeg.
Avondland
Well-known member
Bandari-muziek uit de Perzische Golf of Peruviaanse cumbia heeft ook wel iets. Dat zijn genres die meestal "lokaal" blijven, tenzij je ze tegenkomt op zo'n wereldmuziekfestival. Ik ben zelf opgegroeid in Boechout, waar het Sfinksfestival plaats vindt. Ik heb me nooit actief geïntereseerd in het genre "wereldmuziek", maar daar zijn nog wel interessante ontdekkingen te doen.
StBernardus
Active member
ik ben ietwat speciaal qua muziek. Mijn favoriete bands momenteel zijn Wolves in The Throne Room, Pink Floyd, Abba en My Dying Bride.Die zie je doorgaans niet in de zelfde zin staan
Nu we highlife even aanhalen, een onverwachte toevoeging aan het repertoire van genres was toch wel de afrikaanse muziek.
De bruisende psychedelic rock scene uit Zambia, afrobeat of de Ethio-Jazz. Wat een schat aan muziek was dat zeg.
Muscleduck
Well-known member
Ik ben altijd al fan geweest van rock. Mijn 1e casette had Whole Lotta Rosie van ACDC er op, da's mijn allereerste rock nummer. Mijn eerste CD was Rage Against The Machine. DIe heb ik letterlijk kapot gespeeld. Mijn CD speler heeft daar zo dikke krassen op gemaakt dat die niet meer speelt. Ik luisterde ook naar Anthrax, Metallica, Sepultura, Pink Floyd, Nirvana, Offspring, Foo Fighters,... Ik spreek hier over mijn tijd voor ik 10 jaar was zelfs.
Mijn pa heeft me een goeie muziekopleiding gegeven Een tijd geleden kwam ik daar op bezoek en mijn pa was aan het koken en mijn ma was nie thuis. Pink Floyd stond vollenbak te spelen hahahaha.
Ik heb eigenlijk een zeer brede smaak. Weinig kan me niet bekoren. 1 van die dingen is country. Dat vind ik echt een vreselijk genre.
De laatste tijd luister ik vooral naar Tomorrowland muziek om het zo te zeggen. Dat is goeie muziek om eens bij door te werken. Voor de rest luister ik nog altijd de meeste van de bovenstaande, Nederlandstalig kan me zeker ook bekoren, en natuurlijk soundtracks.
Oh ja, een genre dat ik echt nog meer verafschuw dan country (want dat heeft links en rechts nog een goed nummer) is Gregorian Dwaze covers door mannen die als paters zingen in een ruimte met veel galm, BAAAAH.
Mijn pa heeft me een goeie muziekopleiding gegeven
Een tijd geleden kwam ik daar op bezoek en mijn pa was aan het koken en mijn ma was nie thuis. Pink Floyd stond vollenbak te spelen hahahaha.Ik heb eigenlijk een zeer brede smaak. Weinig kan me niet bekoren. 1 van die dingen is country. Dat vind ik echt een vreselijk genre.
De laatste tijd luister ik vooral naar Tomorrowland muziek om het zo te zeggen. Dat is goeie muziek om eens bij door te werken. Voor de rest luister ik nog altijd de meeste van de bovenstaande, Nederlandstalig kan me zeker ook bekoren, en natuurlijk soundtracks.
Oh ja, een genre dat ik echt nog meer verafschuw dan country (want dat heeft links en rechts nog een goed nummer) is Gregorian
Dwaze covers door mannen die als paters zingen in een ruimte met veel galm, BAAAAH.de Waaslandwolf
Well-known member
Ach, in de platenkast van ondergetekende steekt Abu Obaida Hassan ook tussen A Swarm of the Sun en The Accüsed, en ik betwijfel of ik de enige hier ben.Die zie je doorgaans niet in de zelfde zin staan
Nu we highlife even aanhalen, een onverwachte toevoeging aan het repertoire van genres was toch wel de afrikaanse muziek.
De bruisende psychedelic rock scene uit Zambia, afrobeat of de Ethio-Jazz. Wat een schat aan muziek was dat zeg.
Toevallig enige Afrikaanse aanraders? Ik ken er iets minder van dan ik zou willen.
Avondland
Well-known member
Gregorian is niet echt een genre, bedoel je polyfonie? Meerstemmige koorzangen? Er zijn hedendaagse ensembles die echt wel de moeite waard zijn zoals graindelavoix. Die heb ik zien optreden in de Antwerpse kathedraal en dat was een haast sacrale beleving.Ik ben altijd al fan geweest van rock. Mijn 1e casette had Whole Lotta Rosie van ACDC er op, da's mijn allereerste rock nummer. Mijn eerste CD was Rage Against The Machine. DIe heb ik letterlijk kapot gespeeld. Mijn CD speler heeft daar zo dikke krassen op gemaakt dat die niet meer speelt. Ik luisterde ook naar Anthrax, Metallica, Sepultura, Pink Floyd, Nirvana, Offspring, Foo Fighters,... Ik spreek hier over mijn tijd voor ik 10 jaar was zelfs.
Mijn pa heeft me een goeie muziekopleiding gegeven
Ik heb eigenlijk een zeer brede smaak. Weinig kan me niet bekoren. 1 van die dingen is country. Dat vind ik echt een vreselijk genre.
De laatste tijd luister ik vooral naar Tomorrowland muziek om het zo te zeggen. Dat is goeie muziek om eens bij door te werken. Voor de rest luister ik nog altijd de meeste van de bovenstaande, Nederlandstalig kan me zeker ook bekoren, en natuurlijk soundtracks.
Oh ja, een genre dat ik echt nog meer verafschuw dan country (want dat heeft links en rechts nog een goed nummer) is Gregorian
Ach, in de platenkast van ondergetekende steekt Abu Obaida Hassan ook tussen A Swarm of the Sun en The Accüsed, en ik betwijfel of ik de enige hier ben.
Toevallig enige Afrikaanse aanraders? Ik ken er iets minder van dan ik zou willen.
Enkele dingen uit m'n hoofd
Voeg daar zeker zowat elke release op Analog Africa aan toe.
From the top of my head:
Africa Scream Contest
Legends Of Benin
Diablos Del Ritmo ( Colombia)
Afrobeat Highways
Congolese Funk, Afrobeat & Psych Rumba
Senegal 70
Dur Dur Band
Jambu (mijn favoriet)
Take One van de Hallelujah Chicken Run Band
Op Strut heb je de Nigeria 70s compilaties. Ook supergoed!
From the top of my head:
Africa Scream Contest
Legends Of Benin
Diablos Del Ritmo ( Colombia)
Afrobeat Highways
Congolese Funk, Afrobeat & Psych Rumba
Senegal 70
Dur Dur Band
Jambu (mijn favoriet)
Take One van de Hallelujah Chicken Run Band
Op Strut heb je de Nigeria 70s compilaties. Ook supergoed!
Muscleduck
Well-known member
Koorgezang op zich zegt me weinig, maar Gregorian (ok ja het is een band geen genre) en consoorten vind ik echt verschrikkelijk. Niemand zit te wachten op Nothing Else Matters gezongen door wat fake paters in een fake kerk.
Amai, zo'n coherent verhaal is dat hier toch ook niet. En beetje raar parcours ook denk ik, als ik de andere posts lees. Mijn muzieksmaak is echt all over the place. Een kanttekening is ook dat ik de meeste dingen ook gewoon ben blijven luisteren. Ik gebruik nog steeds Winamp en daar staan nog steeds liedjes in van toen ik 15 was. Dus deze lijst wil niet zeggen dat ik op leeftijd x enkel naar groep y luisterde, al de voorgaande bleven ook gewoon gedraaid worden (leve de shuffle functie).
0-11: Op die leeftijd luisterde ik natuurlijk gewoon kinderdingen maar mijn papa is héél erg fan van Deep Purple en rock uit de jaren 70, dus dat soort dingen is wel altijd een beetje gebleven. Niet dat ik nu zo'n Deep Purple fan ben, maar (hard) rock is gewoon iets dat ik altijd gekend heb - in tegenstelling tot bijvoorbeeld elektronische muziek of metal, da's veel minder vanzelfsprekend voor mij. Door 70s rock zijn andere dingen er ook wel weer makkelijker ingegaan denk ik later, zoals bijvoorbeeld Pink Floyd.
11: Boyzone en andere rommel uit de Joepie. Dat was ook mijn eerste concert in de AB.
12: beginnen luisteren naar Mama's Jasje, waarschijnlijk ook om compleet puberale redenen, maar op dat moment waren ze net bezig met hun Hommages-CD. Zo heb ik de kleinkunst leren kennen. Veel van die liedjes ken ik door Mama's Jasje maar nu luister ik wel naar de originelen gelukkig.
13: om één of andere reden samen met een vriendin compleet geobsedeerd geworden door de Beastie Boys. Op die leeftijd ging dat over niet veel anders dan 'haha grappige zinnen/geluidjes' in die liedjes, terwijl dat nu eigenlijk muziek is die ik nog vaak luister en echt apprecieer. Ik kan er ook een hele lofzang over steken over hoe de Beastie Boys geëvolueerd zijn en hoe geniaal die zijn.
16: ik heb eigenlijk begot geen idee wat ik tussen mijn 13de en mijn 16de beluisterde, behalve meer van 't zelfde en wat er op MTV/TMF te zien was. Maar goed, op mijn 16de kreeg ik een relatie met een meisje en ik kwam af en toe bij die thuis. Dan zaten we natuurlijk te vrijen op haar kamer en dan legde ze muziek op, soms van haar broer. En zo kreeg ik The Greatest Hits te horen van The Cure. Zoals dat ging in die tijd nam ik de CD over op cassette. Dat was een zalige zomer, op mijn fiets van Brugge naar Moerkerke (zo'n 16 km fietsen tussen mijn en haar huis, een groot deel in the middle of nowhere) met The Cure in mijn Walkman. En dan hopen dat de batterijen ergens onderweg het niet begaven want dan begon Robert Smith helemaal suïcidaal te klinken. Maar sindsdien was ik helemaal into The Cure. Ik heb alle CD's, ook een heleboel van de remastered versies, de verzamelboxen, DVD's, vinyls,...
17: naast mijn obsessie met The Cure begon ik dankzij een twijfel aan mijn geaardheid ook heel wat andere muziek te ontdekken. Enerzijds ging dat dan om dingen die op dat moment populair waren en waar ik de zangeressen geil van vond (Garbage, Pink), anderzijds groepen die ik ontdekte via internet en Amerikaanse vrienden van op het internet (Placebo, VAST). Maar mijn depressieve kant kwam ook weer boven en zo heb ik uiteindelijk ook heel wat mp3's van Nine Inch Nails verzameld. Rond die leeftijd ging ik ook naar Beachrock denk ik, waar oa Garbage, No Doubt en Muse optraden. In de klas won ik een wedstrijd en kreeg een CD van de lerares, die de muziek op niks vond trokken. En zo kwam ook An Pierlé in mijn leven. Ik had ook nog wat alternatieve vrienden die mij System of a Down leerden kennen en ik ben ook nog héél ff into Within Temptation geweest, maar eigenlijk was ik zo iets te oud voor nu-metal en gothic rock. Ik zie dat veel mensen hier een nu metal periode gekend hebben, ik vond dat dus verschrikkelijk en iets voor 14-jarigen, haha. Helpt ook niet dat ik toen al keihard into The Cure was en beetje snobistisch deed over 'gothic' rock.
18-21: via (jongere) vrienden op de kunstacademie waar ik studeerde, kreeg ik wat mee van de Amerikaanse emo/indie/rock/popscene en leerde zo bijvoorbeeld The Get Up Kids kennen. Daarna kreeg ik een (Nederlands) lief die vooral into hardcore en punk was en ik was ineens straight edge, haha, maar echt veel invloed op mijn muzieksmaak had dat verder niet. Een heel belangrijke is dat het Nederlands lief na een paar jaar wel wat breder keek dan enkel hardcore, en ook wat oudere muziek downloadde. Hij werd een beetje hipster, wou ineens harmonica en banjo leren spelen maar schotelde mij ook een Best of Leonard Cohen voor. Ik begon toen zo een beetje langzaam verliefd te worden op iemand anders, en dan lag ik daar in de lente in 't zonnetje op mijn appartement naar livesessies van Cohen te luisteren... Cohen is een beetje zoals The Cure in mijn leven: altijd aanwezig gebleven, verschillende concerten van gezien, verschillende CD's van gekocht en echt wel één van de grootste pijlers in mijn muzieksmaak.
21-25: mijn nieuw lief was echt heel hevig into alternatieve muziek en via hem heb ik ook wat bands leren kennen die ik toen mee beluisterde, zoals Lostprophets (haha, ouch) en 65daysofstatic. Via een vriendin ook Joy Division leren kennen en de film Control, waarvan de hele soundtrack mij wel kan bekoren. Maar tegelijk ging ik ook zelf wat verder in mijn zoektocht naar wat alternatieve bands en luisterde toen vaak naar bijvoorbeeld The Shins en Belle & Sebastian. Van die laatste liggen er ook nog vele CD's in mijn auto. Ik zet die dan op repeat en iedereen die met mij mee rijdt wil ze door 't raam gooien na een rit van een uur maar hey, I'm having fun.
30-35: tussen mijn 25ste en 30ste was het wat rustiger op vlak van muziek, ik denk dat ik mij hier vooral op mijn studies heb geconcentreerd en gewoon de muziek die ik al kende af en toe opzette. Er was inmiddels genoeg keuze en variatie ook. Uiteindelijk rond mijn 30ste wel nog wat nieuwe muziek leren kennen via mijn lief toen, zoals Justice (weer een héél ander genre, maar op zich niet zo gek want bijvoorbeeld Daft Punk vind ik ook leuk) en ook nog wat oudere muziek zoals The Doors. Maar ook hier speelde muziek een minder grote rol in mijn leven (hoewel we bijvoorbeeld wel naar Justice in Parijs gaan kijken zijn, dat was tof), en keek ik meer Youtubevideo's, waar ik de Game Grumps leerde kennen. Via dat onnozel Youtubekanaal beginnen luisteren naar Ninja Sex Party (hoe onnozel het ook is) en via NSP ook TWRP (meer elektronisch dan weer).
Op dit moment woon ik dan weer samen met iemand die heel erg into jazz is (wat ik absoluut niet erg vind, ooit eens een CD van Charlie Parker gekocht en ik kan gerust een hele avond jazz luisteren), blues en wat oudere hard rock. Het staat hier constant op Classic 21, maar tegelijk vind ik de 80s nog steeds een geweldige muziekperiode. New wave sowieso, maar ook synthwave. Ik ben tegenwoordig niet meer zo 'bezig' met muziek, ik zet af en toe wat synthwave op maar ik ken zelfs geen enkele band denk ik
0-11: Op die leeftijd luisterde ik natuurlijk gewoon kinderdingen maar mijn papa is héél erg fan van Deep Purple en rock uit de jaren 70, dus dat soort dingen is wel altijd een beetje gebleven. Niet dat ik nu zo'n Deep Purple fan ben, maar (hard) rock is gewoon iets dat ik altijd gekend heb - in tegenstelling tot bijvoorbeeld elektronische muziek of metal, da's veel minder vanzelfsprekend voor mij. Door 70s rock zijn andere dingen er ook wel weer makkelijker ingegaan denk ik later, zoals bijvoorbeeld Pink Floyd.
11: Boyzone en andere rommel uit de Joepie. Dat was ook mijn eerste concert in de AB.
12: beginnen luisteren naar Mama's Jasje, waarschijnlijk ook om compleet puberale redenen, maar op dat moment waren ze net bezig met hun Hommages-CD. Zo heb ik de kleinkunst leren kennen. Veel van die liedjes ken ik door Mama's Jasje maar nu luister ik wel naar de originelen gelukkig.
13: om één of andere reden samen met een vriendin compleet geobsedeerd geworden door de Beastie Boys. Op die leeftijd ging dat over niet veel anders dan 'haha grappige zinnen/geluidjes' in die liedjes, terwijl dat nu eigenlijk muziek is die ik nog vaak luister en echt apprecieer. Ik kan er ook een hele lofzang over steken over hoe de Beastie Boys geëvolueerd zijn en hoe geniaal die zijn.
16: ik heb eigenlijk begot geen idee wat ik tussen mijn 13de en mijn 16de beluisterde, behalve meer van 't zelfde en wat er op MTV/TMF te zien was. Maar goed, op mijn 16de kreeg ik een relatie met een meisje en ik kwam af en toe bij die thuis. Dan zaten we natuurlijk te vrijen op haar kamer en dan legde ze muziek op, soms van haar broer. En zo kreeg ik The Greatest Hits te horen van The Cure. Zoals dat ging in die tijd nam ik de CD over op cassette. Dat was een zalige zomer, op mijn fiets van Brugge naar Moerkerke (zo'n 16 km fietsen tussen mijn en haar huis, een groot deel in the middle of nowhere) met The Cure in mijn Walkman. En dan hopen dat de batterijen ergens onderweg het niet begaven want dan begon Robert Smith helemaal suïcidaal te klinken. Maar sindsdien was ik helemaal into The Cure. Ik heb alle CD's, ook een heleboel van de remastered versies, de verzamelboxen, DVD's, vinyls,...
17: naast mijn obsessie met The Cure begon ik dankzij een twijfel aan mijn geaardheid ook heel wat andere muziek te ontdekken. Enerzijds ging dat dan om dingen die op dat moment populair waren en waar ik de zangeressen geil van vond (Garbage, Pink), anderzijds groepen die ik ontdekte via internet en Amerikaanse vrienden van op het internet (Placebo, VAST). Maar mijn depressieve kant kwam ook weer boven en zo heb ik uiteindelijk ook heel wat mp3's van Nine Inch Nails verzameld. Rond die leeftijd ging ik ook naar Beachrock denk ik, waar oa Garbage, No Doubt en Muse optraden. In de klas won ik een wedstrijd en kreeg een CD van de lerares, die de muziek op niks vond trokken. En zo kwam ook An Pierlé in mijn leven. Ik had ook nog wat alternatieve vrienden die mij System of a Down leerden kennen en ik ben ook nog héél ff into Within Temptation geweest, maar eigenlijk was ik zo iets te oud voor nu-metal en gothic rock. Ik zie dat veel mensen hier een nu metal periode gekend hebben, ik vond dat dus verschrikkelijk en iets voor 14-jarigen, haha. Helpt ook niet dat ik toen al keihard into The Cure was en beetje snobistisch deed over 'gothic' rock.
18-21: via (jongere) vrienden op de kunstacademie waar ik studeerde, kreeg ik wat mee van de Amerikaanse emo/indie/rock/popscene en leerde zo bijvoorbeeld The Get Up Kids kennen. Daarna kreeg ik een (Nederlands) lief die vooral into hardcore en punk was en ik was ineens straight edge, haha, maar echt veel invloed op mijn muzieksmaak had dat verder niet. Een heel belangrijke is dat het Nederlands lief na een paar jaar wel wat breder keek dan enkel hardcore, en ook wat oudere muziek downloadde. Hij werd een beetje hipster, wou ineens harmonica en banjo leren spelen maar schotelde mij ook een Best of Leonard Cohen voor. Ik begon toen zo een beetje langzaam verliefd te worden op iemand anders, en dan lag ik daar in de lente in 't zonnetje op mijn appartement naar livesessies van Cohen te luisteren... Cohen is een beetje zoals The Cure in mijn leven: altijd aanwezig gebleven, verschillende concerten van gezien, verschillende CD's van gekocht en echt wel één van de grootste pijlers in mijn muzieksmaak.
21-25: mijn nieuw lief was echt heel hevig into alternatieve muziek en via hem heb ik ook wat bands leren kennen die ik toen mee beluisterde, zoals Lostprophets (haha, ouch) en 65daysofstatic. Via een vriendin ook Joy Division leren kennen en de film Control, waarvan de hele soundtrack mij wel kan bekoren. Maar tegelijk ging ik ook zelf wat verder in mijn zoektocht naar wat alternatieve bands en luisterde toen vaak naar bijvoorbeeld The Shins en Belle & Sebastian. Van die laatste liggen er ook nog vele CD's in mijn auto. Ik zet die dan op repeat en iedereen die met mij mee rijdt wil ze door 't raam gooien na een rit van een uur maar hey, I'm having fun.
30-35: tussen mijn 25ste en 30ste was het wat rustiger op vlak van muziek, ik denk dat ik mij hier vooral op mijn studies heb geconcentreerd en gewoon de muziek die ik al kende af en toe opzette. Er was inmiddels genoeg keuze en variatie ook. Uiteindelijk rond mijn 30ste wel nog wat nieuwe muziek leren kennen via mijn lief toen, zoals Justice (weer een héél ander genre, maar op zich niet zo gek want bijvoorbeeld Daft Punk vind ik ook leuk) en ook nog wat oudere muziek zoals The Doors. Maar ook hier speelde muziek een minder grote rol in mijn leven (hoewel we bijvoorbeeld wel naar Justice in Parijs gaan kijken zijn, dat was tof), en keek ik meer Youtubevideo's, waar ik de Game Grumps leerde kennen. Via dat onnozel Youtubekanaal beginnen luisteren naar Ninja Sex Party (hoe onnozel het ook is) en via NSP ook TWRP (meer elektronisch dan weer).
Op dit moment woon ik dan weer samen met iemand die heel erg into jazz is (wat ik absoluut niet erg vind, ooit eens een CD van Charlie Parker gekocht en ik kan gerust een hele avond jazz luisteren), blues en wat oudere hard rock. Het staat hier constant op Classic 21, maar tegelijk vind ik de 80s nog steeds een geweldige muziekperiode. New wave sowieso, maar ook synthwave. Ik ben tegenwoordig niet meer zo 'bezig' met muziek, ik zet af en toe wat synthwave op maar ik ken zelfs geen enkele band denk ik
Laatst bewerkt:
84 - 91 /// Pop, Funk, Disco, Motown etc. Foute 80's shit etc. Alles van The Jacksons.
91 - 95 /// Hip Hop en R&B versus Techno, House Big/Breakbeat en Hardcore etc
95 - 01 /// Hip Hop, Jungle/D&b, House, Techno. Napster!!
01 - 11 /// Houston, we hebben onze eerste eigen porno internet verbinding!
Breakcore, Hardcore, French Tek, Jungle/D&B, Detroit Techno, Ghettotech, B-More, Glitch, "IDM", Klassiek, Musique Concrete, Hip Hop,"Wereld Muziek", 2step, Uk Garage, Dubstep's early days, Disco(italo!), Gamelan, Motown, Dub, Jazz, Blues etc etc.
11 - 21 /// All of the above, obsessies met Detroit House en Chicago Footwork.
Voornamelijk beinvloed door men moeder. Grote fan van MJ, zo ook mijn naam te danken aan The King of Pop. Een titel die spijtig genoeg nooit meer zal herclaimed worden door iemand anders. Tenzij op een andere planeet. Salute @kay-gell, Mj staat hier ook nog geregeld op!
Als hyperactief kind had ons ma heel snel de hypnotiserende kracht van de walkman ontdekt en ongeveer de helft van haar tapecollectie opgeofferd voor rust en vrede. Tegen het eind van de jaren 90 zal ik vermoedelijk een 20tal walkmans hebben versleten.
Als hyperactief kind had ons ma heel snel de hypnotiserende kracht van de walkman ontdekt en ongeveer de helft van haar tapecollectie opgeofferd voor rust en vrede. Tegen het eind van de jaren 90 zal ik vermoedelijk een 20tal walkmans hebben versleten.
Tweestrijd tussen familie en schoolvriendjes. Familie voornamelijk Hip Hop en R&B.
Schoolvriendjes volledig mee in het Bonzai en Thunderdome verhaal. 8ste verjaardag Snoop's Doggystyle gekregen van men ma die natuurlijk geen flauw idee had over wat die teksten gingen en gelukkig geen vragen stelde over de cover. Ze wist enkel dat ik verzot was op de "What's My Name" videoclip. Diezelfde verjaardag van een schoolvriendje Thunderdome II gekregen. Ik beluister ze beide nog altijd even graag.
Ergens is er een videotape van het "100 jarig bestaan" van het Sint Rochus college te Deurne waar ik en een handvol ander 9jarige klasgenootjes "zware moves" uithalen op Dj Dano's legendarische Something Bigger rmx.
Zou die footage eens moeten opvragen. Moeten ze ondertussen wel hebben gedigitaliseerd en ik wil graag eens lachen hoe we allemaal(als ik me goed herinner) handstand gewijs het podium overflipten als finale.
Luisteren naar Channel X! Dus veel Hardcore, Techno en House. Waarschijnlijk enige moment in mijn leven dat ik eventjes actief radio heb beluisterd sinds ik weinig middelen had om makkelijk aan andere muziek te geraken. The Prodigy ontdekt via MTV. MTV was hier toen toch ook wel een redelijk constante.
Schoolvriendjes volledig mee in het Bonzai en Thunderdome verhaal. 8ste verjaardag Snoop's Doggystyle gekregen van men ma die natuurlijk geen flauw idee had over wat die teksten gingen en gelukkig geen vragen stelde over de cover. Ze wist enkel dat ik verzot was op de "What's My Name" videoclip. Diezelfde verjaardag van een schoolvriendje Thunderdome II gekregen. Ik beluister ze beide nog altijd even graag.
Ergens is er een videotape van het "100 jarig bestaan" van het Sint Rochus college te Deurne waar ik en een handvol ander 9jarige klasgenootjes "zware moves" uithalen op Dj Dano's legendarische Something Bigger rmx.
Zou die footage eens moeten opvragen. Moeten ze ondertussen wel hebben gedigitaliseerd en ik wil graag eens lachen hoe we allemaal(als ik me goed herinner) handstand gewijs het podium overflipten als finale.
Luisteren naar Channel X! Dus veel Hardcore, Techno en House. Waarschijnlijk enige moment in mijn leven dat ik eventjes actief radio heb beluisterd sinds ik weinig middelen had om makkelijk aan andere muziek te geraken. The Prodigy ontdekt via MTV. MTV was hier toen toch ook wel een redelijk constante.
Familie dik bezorg over de distorted kicks en al die amen breaks dus elke maand kreeg ik van mijn tante wel nieuwe tapes met de meest brave Hip Hop en R&B zoals TLC's eerste album en Shaq's debuut dat ik echt volledig heb grijsgedraaid. Veel Tribe en De La Soul albums die ik pas later heb leren waarderen. Neef en nicht hadden de echte hardcore met zowat alles van de Wu Tang, Busta, Mobb Deep, Gangstarr etc
Bonzai en Thunderdome era piekte best snel dus die liefde was relatief kort en na Thunderdome II werd er al een pak minder met breakbeats gesmeten tegen 200BPM en was het voornamelijk 4/4 kicks and claps. Hip Hop daarentegen haalde mid jaren 90 ongekende hoogtes. Vrijwel alles tot 99 best fanatiek opgevolgd. Heel die East vs West saga, Fugees met The Score en Lauren's debuut waren enorm memorabel. Wu-Forever en al de Wu affiliates! The Roots, Outkast, Mos Def etc etc. Eminem zijn monumentale splash to fame.
Maar uiteindelijk het "electronisch" geweld toch nooit echt losgelaten. Daft Punk, Bassement Jaxx, Laurent Garnier, Appolo 440, Leftfield etc etc.
Herinner me nog goed hoe teleurgesteld ik was met Ol' Dirty's 2e album. Zelfde dag nog gaan inruilen in toenmalig Metrophone te Antwerpen voor Omni Trio's Byte Size Life.
En zodus werd eind jaren 90 Drum & Bass hier de nieuwe liefde. Goldie's Timeless en Reprazents New Forms platgedraaid alsook al de solo projecten van Reprazent. Krust Coded Language in particular. Alles van True Playaz, Metalheadz, Renegade Hardware, Ram Records etc etc. De eerste DJ setjes ontdekt. TruePlayaz in the Mix v1 en Dieselboy's D&B Selection ontelbaar keer gedraaid en nog steeds in vaste rotatie.
Uiteindelijk nog wel bijgedraaid over Dirty zijn 2e album.
Nonkel die internet had brak ook de traditie van maandelijkse 1 cd aan te kopen met zakgeld. Werd snel vervangen met 10 cdr.
Eerste keer Napster, 2 nachten aan een stuk wakker geweest ofzo. Gewoon blijven downloaden, en branden. Zo ook eindelijk de Akira soundtrack te pakken gekregen.
Bonzai en Thunderdome era piekte best snel dus die liefde was relatief kort en na Thunderdome II werd er al een pak minder met breakbeats gesmeten tegen 200BPM en was het voornamelijk 4/4 kicks and claps. Hip Hop daarentegen haalde mid jaren 90 ongekende hoogtes. Vrijwel alles tot 99 best fanatiek opgevolgd. Heel die East vs West saga, Fugees met The Score en Lauren's debuut waren enorm memorabel. Wu-Forever en al de Wu affiliates! The Roots, Outkast, Mos Def etc etc. Eminem zijn monumentale splash to fame.
Maar uiteindelijk het "electronisch" geweld toch nooit echt losgelaten. Daft Punk, Bassement Jaxx, Laurent Garnier, Appolo 440, Leftfield etc etc.
Herinner me nog goed hoe teleurgesteld ik was met Ol' Dirty's 2e album. Zelfde dag nog gaan inruilen in toenmalig Metrophone te Antwerpen voor Omni Trio's Byte Size Life.
En zodus werd eind jaren 90 Drum & Bass hier de nieuwe liefde. Goldie's Timeless en Reprazents New Forms platgedraaid alsook al de solo projecten van Reprazent. Krust Coded Language in particular. Alles van True Playaz, Metalheadz, Renegade Hardware, Ram Records etc etc. De eerste DJ setjes ontdekt. TruePlayaz in the Mix v1 en Dieselboy's D&B Selection ontelbaar keer gedraaid en nog steeds in vaste rotatie.
Uiteindelijk nog wel bijgedraaid over Dirty zijn 2e album.
Nonkel die internet had brak ook de traditie van maandelijkse 1 cd aan te kopen met zakgeld. Werd snel vervangen met 10 cdr.
Eerste keer Napster, 2 nachten aan een stuk wakker geweest ofzo. Gewoon blijven downloaden, en branden. Zo ook eindelijk de Akira soundtrack te pakken gekregen.
Breakcore, Hardcore, French Tek, Jungle/D&B, Detroit Techno, Ghettotech, B-More, Glitch, "IDM", Klassiek, Musique Concrete, Hip Hop,"Wereld Muziek", 2step, Uk Garage, Dubstep's early days, Disco(italo!), Gamelan, Motown, Dub, Jazz, Blues etc etc.
Maar eigenlijk voornamelijk 10 jaar Squarepusher versus Venetian Snares. Wat een output! De eerste keer dat ik Go Spastic beluisterde in toenmalig Brabo in Antwerpen was als een bom. Meteen de hele discographie gekocht daar. Lange tijd geweigerd te geloven dat dit door een enkel persoon werd geproduceerd. Was toen ook zelf erg amateuristisch bezig met wat "Drum en Bass" getinte muziek te produceren en mijn ego was zo vermorzeld door die mens zijn kunnen. Zoals ol Skee Lo het ooit zei, "How the hell am i gonna compete with that?!"
Snares was iets moeilijker om te appreciëren in het begin. Weigerachtig omdat vrienden hem al meteen op gelijke hoogte brachten als Squarepusher wat not done was. Maar uiteindelijk liggen ze hier zeker op gelijke hoogte. 2004 tot 2008 produceerde Snares net geen 10 volwaardige albums van puur kwalitatieve electronica die eigenlijk nog steeds geen gelijke kennen. @Avondland gezien we een Thunderdome verleden delen, kan ik u mogelijk interesseren in wat vintage Snares?
Beide heren zijn de enige namen die ik vrijwel blind blijf volgen en steunen. Als ik het niet meteen goed vind zal ik het uiteindelijk wel weten appreciëren en zo niet sponsor ik op zijn minst een artiest die mijn geld al velen malen over meer dan heeft verdiend.
Obsessief de catalogussen van Warp, Sublight, Rephlex, Hymen, Planet Mu etc opgevolgd en grotendeels verzameld.
Game soundtracks als die van Grand Theft Auto(vooral de eerste 2) Katamari Damacy, Silent Hill, Final Fantasy, REZ!!!(Oval!) . Maar ook film soundtracks zoals die van Fear & Loathing in Las Vegas, The Man Who Wasn't There en Lost in Translation deden me ook wat meer akoestische instrumenten appreciëren. Soundtrack van Cowboy Bebop en Evangelion zijn hier ook van grote invloed geweest. Hoop ooit eens live Verdi's Requiem te mogen aanhoren.
Teentjes gedipt in Jazz maar toch net niet cool genoeg om echt zware fan te zijn al kan ik wel de catalogen van Grant Green en Miles best wel smaken. Een live optreden van een band is wel iets volledig anders dan een opname en voor mij toch veel makkelijker om in akoestische muziek te geraken. Hip Hop grotendeels links laten liggen tot Doom MM Food en Madvillain dropped.
Dub ontdekt en alles van Sly&Robbie, Tubby en Perry verorberd. Azo lekker.
Eerste keren uitgaan en het hypnotiserende en technische aspect van Techno beginnen appreciëren. Vooral de Detroit scene met Mills, Juan Atkins, Derrick May etc. Deze set van Mills blijft de grote referentie voor mij, geluidskwaliteit be damned.
House willen ontdekken in het uitgaan maar de dresscode en hele sfeer verafschuwen met die vuil commerciele 5euro voor ne coca cola en ik heb coke nodig om te dansen sfeer. Al heeft dat gelukkig nooit de liefde met Larry Heard kunnen breken.
Door Snares ook onze eigenste legendarische Breakcore Gives me Wood crew ontdekt en daar een jaar of 6 zoveel mogelijk van opgevolgd.
Erg leuke feestjes. Moshen, waltzen, breaken, strippen. Het gebeurde er allemaal. Niks dresscode, come as you are. Wat meer gemeen heeft met de originele Warehouse vibe van House dan de commerciele zever in cafe danvers etc
Ondertussen ook wel af en toe muziek met teksten weten waarderen, al zal dit over de grote lijn een uitzondering zijn. Ik heb ritmes nodig.
Snares was iets moeilijker om te appreciëren in het begin. Weigerachtig omdat vrienden hem al meteen op gelijke hoogte brachten als Squarepusher wat not done was. Maar uiteindelijk liggen ze hier zeker op gelijke hoogte. 2004 tot 2008 produceerde Snares net geen 10 volwaardige albums van puur kwalitatieve electronica die eigenlijk nog steeds geen gelijke kennen. @Avondland gezien we een Thunderdome verleden delen, kan ik u mogelijk interesseren in wat vintage Snares?
Beide heren zijn de enige namen die ik vrijwel blind blijf volgen en steunen. Als ik het niet meteen goed vind zal ik het uiteindelijk wel weten appreciëren en zo niet sponsor ik op zijn minst een artiest die mijn geld al velen malen over meer dan heeft verdiend.
Obsessief de catalogussen van Warp, Sublight, Rephlex, Hymen, Planet Mu etc opgevolgd en grotendeels verzameld.
Game soundtracks als die van Grand Theft Auto(vooral de eerste 2) Katamari Damacy, Silent Hill, Final Fantasy, REZ!!!(Oval!) . Maar ook film soundtracks zoals die van Fear & Loathing in Las Vegas, The Man Who Wasn't There en Lost in Translation deden me ook wat meer akoestische instrumenten appreciëren. Soundtrack van Cowboy Bebop en Evangelion zijn hier ook van grote invloed geweest. Hoop ooit eens live Verdi's Requiem te mogen aanhoren.
Teentjes gedipt in Jazz maar toch net niet cool genoeg om echt zware fan te zijn al kan ik wel de catalogen van Grant Green en Miles best wel smaken. Een live optreden van een band is wel iets volledig anders dan een opname en voor mij toch veel makkelijker om in akoestische muziek te geraken. Hip Hop grotendeels links laten liggen tot Doom MM Food en Madvillain dropped.
Dub ontdekt en alles van Sly&Robbie, Tubby en Perry verorberd. Azo lekker.
Eerste keren uitgaan en het hypnotiserende en technische aspect van Techno beginnen appreciëren. Vooral de Detroit scene met Mills, Juan Atkins, Derrick May etc. Deze set van Mills blijft de grote referentie voor mij, geluidskwaliteit be damned.
House willen ontdekken in het uitgaan maar de dresscode en hele sfeer verafschuwen met die vuil commerciele 5euro voor ne coca cola en ik heb coke nodig om te dansen sfeer. Al heeft dat gelukkig nooit de liefde met Larry Heard kunnen breken.
Door Snares ook onze eigenste legendarische Breakcore Gives me Wood crew ontdekt en daar een jaar of 6 zoveel mogelijk van opgevolgd.
Erg leuke feestjes. Moshen, waltzen, breaken, strippen. Het gebeurde er allemaal. Niks dresscode, come as you are. Wat meer gemeen heeft met de originele Warehouse vibe van House dan de commerciele zever in cafe danvers etc
Ondertussen ook wel af en toe muziek met teksten weten waarderen, al zal dit over de grote lijn een uitzondering zijn. Ik heb ritmes nodig.
Ah Footwork, herinner me de ontdekking van de Bang & Works compilatie's van Planet Mu en vooral ook deze video nog goed. RIP Rashad! Pfoeh dat kwam effe hard aan. Hele internet afschuimen voor zoveel mogelijk tracks te bekomen en uiteindelijk toch maar toegeven aan een dummy facebook account om up to date te blijven met de muziek. Zoveel mogelijk Footjuice feestjes meegepakt en alle tourende Teklife leden kunnen ontmoeten. Tien jaar later nog steeds niet beu. De sample heavy Hip Hop productie stijl met de dansbaarheid van House en Techno. Anything goes attitude is iets waar ik altijd veel respect voor heb gehad en op dat vlak is Footwork een genre zoals Breakcore. Het kan bijna niet leven zonder de invloed van andere muziek, maar de ritmes zijn op het einde van de dag nog volledig hun eigen beest. De dans kan door de meer ervaren mannen uit die cultuur ook worden toegepast worden op eender welke beat.
House muziek is 1 van de leukste contrasten in muziek voor mij want het is een geluid dat een zachte nostalgisch warmte hard kan doen voelen. De Detroit scene met Moodymann, Omar S, Theo, Kyle Hall etc heeft daar een onschatbare bijdrage aan geleverd.
House muziek is 1 van de leukste contrasten in muziek voor mij want het is een geluid dat een zachte nostalgisch warmte hard kan doen voelen. De Detroit scene met Moodymann, Omar S, Theo, Kyle Hall etc heeft daar een onschatbare bijdrage aan geleverd.
