Evolutie van je muzieksmaak
- Onderwerp starter Kid_C
- Startdatum
D
Deleted member 621
Guest
2005:
Ik begon met alternative rock en vond vooral Coldplay heel goed, al was mijn allereerste band Lemon. (Ook echt alternative.) Een Belgische band waarvan nummers speelden in een reeks op één toen. (Had het daar niet aan gelegen had ik die nooit gekend.)
Later dat jaar ontdekte ik Green Day en luisterde hier toch wel een halfjaar nonstop naar. Het was dankzij American Idiot die dat jaar uitkwam, maar ik heb ook graag hun oudere albums gedraaid. Mijn kennismaking met (pop)punk.
2006:
Ik leerde weer alternative bands zoals Snow Patrol kennen, maar vooral een band als Oasis maakte een diepe indruk. Albums als What's The Story, maar ook Heathen Chemistry en Don't Believe The Truth heb ik echt grijsgedraaid.
Wolfmother sprak mij ook heel erg aan door hun oude geluid. Heeft een tijdje geduurd eer ik wist dat zij de uitvoerder van "Woman" waren.
Dankzij mijn pa leerde ik Pink Floyd kennen en ik luisterde uit eigen beweging naar Wish You Were Here (album).
2007:
Ik luisterde steeds meer naar De Afrekening op Stubru, dus leerde de echt meer "hippe" bands kennen, maar ook losse alternative en (post)grungenummers dankzij mijn pa.
Via De Afrekening een beetje emo o.a. (MCR, Fall Out Boy, Panic! At The Disco, enz).
Ik leerde ook The White Stripes kennen. Een tijdje echt zot van geweest.
Later kwam mijn kennismaking met grunge. Vanaf toen had ik het licht gezien naar oudere muziek. Ik vond het veel beter klinken.
Ik vond vooral Dirt van Alice In Chains echt WAUW en had nog nooit eerder "zulke" muziek gehoord. Ook de pre-Superunknown periode van Soundgarden stond mij wel aan en ik wist niet onder welk genre ik dat moest classificeren. Vaak over nagedacht.
Ten van Pearl Jam draaide ik ook graag, alsook sommige nummers van dat Pinkpopconcert in 1992. Mother Love Bone (Pearl Jam pre-Eddie Vedder) vond ik toen zelfs beter dan Pearl Jam, maar nu besef ik dat je die twee eigenlijk niet kunt vergelijken.
Ook Nirvana was aan de beurt, en ik vind nu nog steeds hun eerste album het best. Superfuzz Bigmuff van Mudhoney als underground album.
2008:
Verder naar grunge geluisterd uiteindelijk, te veel gedraaid en eventjes naar losse reggae-nummers geluisterd. (Night Nurse van Gregory Isaacs, Wild Wild World van (... insert? Naam is mij ontsnapt), Bad Boys van Inner Circle, Sensemilla van (..????), Black Roses van diezelfde,...)
Daarna naar de 80's hard rock en heavy metal beginnen gaan (Guns 'n' Roses, Iron Maiden, Metallica (enfin, Ride The Lightning toch), ), maar ook hair metal (vooral RATT).
Sad Wings of Destiny (album) van Judas Priest vond/vind ik ook enorm goed. (Merci pa.)
2009 - 2010:
Ik begon steeds meer into de jaren '70 te geraken. Luisterde veel naar Deep Purple, maar ook Jethro Tull en Alice Cooper (alledrie merci pa).
Ook ontdekte ik Pink Floyd in de periode van Syd Barrett en zijn solo-albums. The Velvet Underground & Nico.
Black Sabbath, zeker hun eerste album en Master of Reality. Tussen hippie en duivelse muziek; de perfécte combinatie voor mij.
Begon ook steeds meer naar donkere en tragere metal te luisteren (doom dus, zie ook het stoner & doom topic). Merendeel ken ik dankzij Youtube.
En uiteindelijk de verdere ontdekking van heel veel underground 70s, doom, maar ook hard psychedelic.
Heb mij al heel vaak alleen gevoeld met mijn oude muzieksmaak, zeker omwille van mijn leeftijd, maar ook omdat ik een vrouw ben en dat het meestal mannen zijn die deze smaak delen. (Lees: de jaren '70, zeker de underground. Over andere tijdperken kan ik mij moeilijker uitspreken.)
Ik luister dan ook het meest en meest frequent naar rock/metal uit dit tijdperk.
Vreemdere eend in de bijt: gothic rock & new wave. Echo & The Bunnymen (pre-Ocean Rain), Bauhaus, Depeche Mode (Violator en Music For The Masses), The Cure (Pornography).
Een totáál ander genre wat ik nog wel kan smaken is dance, al denk ik dat dit vooral uit nostalgie is. (The Prodigy, Sash!, Darude - Sandstorm, etc) Hits uit de eind jaren '90 begin jaren 2000 kan ook eens opzetten (niet alleen dance).
(EDIT: nog nemen vergeten. Kan het niet laten, ze moeten erbij!!)
Ik begon met alternative rock en vond vooral Coldplay heel goed, al was mijn allereerste band Lemon. (Ook echt alternative.) Een Belgische band waarvan nummers speelden in een reeks op één toen. (Had het daar niet aan gelegen had ik die nooit gekend.)
Later dat jaar ontdekte ik Green Day en luisterde hier toch wel een halfjaar nonstop naar. Het was dankzij American Idiot die dat jaar uitkwam, maar ik heb ook graag hun oudere albums gedraaid. Mijn kennismaking met (pop)punk.
2006:
Ik leerde weer alternative bands zoals Snow Patrol kennen, maar vooral een band als Oasis maakte een diepe indruk. Albums als What's The Story, maar ook Heathen Chemistry en Don't Believe The Truth heb ik echt grijsgedraaid.
Wolfmother sprak mij ook heel erg aan door hun oude geluid. Heeft een tijdje geduurd eer ik wist dat zij de uitvoerder van "Woman" waren.
Dankzij mijn pa leerde ik Pink Floyd kennen en ik luisterde uit eigen beweging naar Wish You Were Here (album).
2007:
Ik luisterde steeds meer naar De Afrekening op Stubru, dus leerde de echt meer "hippe" bands kennen, maar ook losse alternative en (post)grungenummers dankzij mijn pa.
Via De Afrekening een beetje emo o.a. (MCR, Fall Out Boy, Panic! At The Disco, enz).
Ik leerde ook The White Stripes kennen. Een tijdje echt zot van geweest.
Later kwam mijn kennismaking met grunge. Vanaf toen had ik het licht gezien naar oudere muziek. Ik vond het veel beter klinken.
Ik vond vooral Dirt van Alice In Chains echt WAUW en had nog nooit eerder "zulke" muziek gehoord. Ook de pre-Superunknown periode van Soundgarden stond mij wel aan en ik wist niet onder welk genre ik dat moest classificeren. Vaak over nagedacht.
Ten van Pearl Jam draaide ik ook graag, alsook sommige nummers van dat Pinkpopconcert in 1992. Mother Love Bone (Pearl Jam pre-Eddie Vedder) vond ik toen zelfs beter dan Pearl Jam, maar nu besef ik dat je die twee eigenlijk niet kunt vergelijken.
Ook Nirvana was aan de beurt, en ik vind nu nog steeds hun eerste album het best. Superfuzz Bigmuff van Mudhoney als underground album.
2008:
Verder naar grunge geluisterd uiteindelijk, te veel gedraaid en eventjes naar losse reggae-nummers geluisterd. (Night Nurse van Gregory Isaacs, Wild Wild World van (... insert? Naam is mij ontsnapt), Bad Boys van Inner Circle, Sensemilla van (..????), Black Roses van diezelfde,...)
Daarna naar de 80's hard rock en heavy metal beginnen gaan (Guns 'n' Roses, Iron Maiden, Metallica (enfin, Ride The Lightning toch), ), maar ook hair metal (vooral RATT).
Sad Wings of Destiny (album) van Judas Priest vond/vind ik ook enorm goed. (Merci pa.)
2009 - 2010:
Ik begon steeds meer into de jaren '70 te geraken. Luisterde veel naar Deep Purple, maar ook Jethro Tull en Alice Cooper (alledrie merci pa).
Ook ontdekte ik Pink Floyd in de periode van Syd Barrett en zijn solo-albums. The Velvet Underground & Nico.
Black Sabbath, zeker hun eerste album en Master of Reality. Tussen hippie en duivelse muziek; de perfécte combinatie voor mij.
Begon ook steeds meer naar donkere en tragere metal te luisteren (doom dus, zie ook het stoner & doom topic). Merendeel ken ik dankzij Youtube.
En uiteindelijk de verdere ontdekking van heel veel underground 70s, doom, maar ook hard psychedelic.
Heb mij al heel vaak alleen gevoeld met mijn oude muzieksmaak, zeker omwille van mijn leeftijd, maar ook omdat ik een vrouw ben en dat het meestal mannen zijn die deze smaak delen. (Lees: de jaren '70, zeker de underground. Over andere tijdperken kan ik mij moeilijker uitspreken.)
Ik luister dan ook het meest en meest frequent naar rock/metal uit dit tijdperk.
Vreemdere eend in de bijt: gothic rock & new wave. Echo & The Bunnymen (pre-Ocean Rain), Bauhaus, Depeche Mode (Violator en Music For The Masses), The Cure (Pornography).
Een totáál ander genre wat ik nog wel kan smaken is dance, al denk ik dat dit vooral uit nostalgie is. (The Prodigy, Sash!, Darude - Sandstorm, etc) Hits uit de eind jaren '90 begin jaren 2000 kan ook eens opzetten (niet alleen dance).
(EDIT: nog nemen vergeten. Kan het niet laten, ze moeten erbij!!)
Ik heb voor jou een aanrader. Lido Pimienta. Beide albums zijn absoluut fantastisch.
DP, JT, AC, VU... zowat mijn top 20.
Staan nog hoog in mijn top en is misschien goede inspiratie voor u, al kent ge de meeste waarschijnlijk: Tom Waits (zie de classic artist thread), Frank Zappa, Captain Beefheart (maar dat is helemaal de deep end inspringen), Bowie (ZEKER de Ziggy Stardust periode), Janis Joplin, The Clash, King Crimson, Nick Cave, Rodriguez (de docu Searching for Sugar Man is een MUST SEE),... too much
Van King Krimson een paar nummers die ik goed vind tot nu toe (Fallen Angel vooral.)
PolletPoulet_OG
Well-known member
Pfieuw, waar te beginnen? : ' )
Uiteraard zware fan geweest van Samson en Gert muziek, nog altijd trouwens, geweldig om eens op te zetten.
Voor de rest hebben mijn ouders mij vooral veel muziek meegegeven op zeer jonge leeftijd. Mijn vader heeft eigenlijk een uitstekende muzieksmaak, en de radio was uit den bozen. Mijn vader heeft ook een heel uiteenlopende smaak van rock, tot pop, electronische muziek...
Wat allicht voor heel grappige situaties heeft gezorgd. Ik kan mij nog levendige herinneren dat mijn zus en ik zware fan waren van het liedje Body Count - Copkiller.
"Papa zet nog eens het liedje op van kopkillor"
En dan stonden wij in de zetel te springen en tegen elkaar te roepen KOPKILLOR
In het kort wat ik en mijn zuster hebben meegekregen van mijn vader en dat ik nog steeds af en toe opzet: Whitenoise, Body Count, Van Halen, Queen, Pet Shop Boys, The Police (1 van men favo bands nog altijd tot op de dag van vandaag) , Erasure, Jacques Brel, Black Flag, Kevin Saunderson, Kraftwerk.
Enorm uiteenlopende muziek dus, waar ik hem de dag van vandaag nog altijd dankbaar voor ben.
Dan in mijn zeer jonge jaren, wat ik mij nog levendig kan herinneren is de Thunderdome periode. Dit was dan vooral door mijn zus die een paar jaar ouder was als ik, en ik vond dit zo ongeloofelijk goed. Holy fuck wat was dat een revelatie, en mijn eerste kennismaking met de hardere electronische muziek.
Het eerste album dat ik met mijn spaarcentjes dan gekocht had was samen met mijn vader, hij ging elke week wel naar de lokale platenboer dingen kopen, en ik als jonge knaap mee.
Het album dat ik in mijn poten had:
Ik heb deze CD letterlijk stuk gedraaid... En van hieruit is mijn muzieksmaak in een duidelijke richting gevolueerd voor een paar jaar aan een stuk zonder dat ik daar van afweek. En dat was metal, punk, punkrock. Echter toen nog de zeer brave dingen, en niet de extremen.
Met de komst van Tony Hawk Pro Skater 2 op de playstation. Zware fan geweest van Bad Religion, Papa Roach, Millencolin, Rage Against The Machine, Public Enemy...
Op die moment zat ik net in het middelbaar denk ik, moet rond mijn 13 a 14 jaar geweest zijn, de tijd dat ik naar het lokale jeugdhuis begon te gaan. Allemaal like minded minds, met een liefde voor harde muziek.
Vandaaruit ben ik in de punk hardcore beland voor een tijdje, Liar, Congress, Rise Against, Raised Fist, Thge Dillinger Escape Plan, Come Back Kid, Evergreen Terrace.
Rond mijn 16 luisterde ik nog altijd veel naar hardcore/punk, echter is vanaf dan mijn muzieksmaak enorm beginnen uitbreiden.
Ik heb toen drum and bass ontdekt, en van daaruit is mijn liefde voor electronische muziek beginnen groeien. Shy FX, Mampi Swift, Andy C, DJ Krust, Chameleon, Adam F, ... zijn zowat de artiesten die mij te binnen schieten van die tijd.
Hardcore punk kwam wat op de achtergrond en ben stilletjes in het death metal/death core/grind core gegeven beland. De weekends zagen er meestal als volgt uit: 'savonds een goed optreden in de death metal/metalcore/hardcore/grind core scene. (All Shall Perish, Carnifex, Job for a Cowboy, Veil of Maya, The Boy Will Drown, Fit For an Autopsy, Carcass, Nile, Cryptopsy, Aborted, ...)
Rond een uur of 11/12u 'snachts was dat gedaan, en dan gingen wij tot in de vroege uurtjes naar underground electronische feestjes, toen vooral heel veel drum and base. Als dat nog niet genoeg was, belanden we meestal ergens op een goa tot ergens laat in de namiddag.
Wij gingen voor veel naar Silo in Leuven, en holy fuck, daar heb ik wat legendarische dingen mogen meemaken qua party scene en qua performars dat daar geweest zijn.
De tijd die ik hierboven beschrijf zal rond mijn 18 a 20 jaar geweest zijn.
En van daaruit is mijn liefde voor electronische muziek ontstaan.
Op die moment is mijn interesse in heel het metal gegeven een beetje op de achtergrond beland. En is mijn waaier van electronische muziek zwaar beginnen uitbreieden.
Wat begonnen was met oldschool dnb is gegaan naar hardocre, frenchcore, hardtechno, footwork, electro, dubstep, electro swing, acid, glitch, neurofunk, ...
(Dr, Peacock, Radium, Angerfist, Hellfish, Viper XXXL, Tobi, Pet Duo, Frank Kvitti, Caravan Palace, Swing Republic, DJ Farrapo, SpekFreks, AlgoRythmiK, Aphex Twin, AFX, Rob Acid, Monoq, The Tuss, Lochi, Ed Rush, Current Value, Maztek, Forbidden Society, Phace, Calyx, Teebee, Delta Heavy, Bassnectar, Dabrye, Doctor P, Flying Lotus, ....)
Rond mijn 25ste ben ik iemand tegengekomen in het uitgaansleven die een collectie hip hop thuis heeft, waar menig mens jaloers op is. Een genre waar ik altijd wat lacherig over gedaan had in het verleden, is toen uitgegroeid tot 1 van mijn lievelings genres de dag van vandaag.
En dat zal zowat in grote lijnen zijn, hoe mijn muzieksmaak door de jaren heen is gevolueerd.
Echter heb ik tot op de dag van vandaag niet iets dat ik hierboven beschreven heb, waar ik niet meer naar luister. Ik ben nog steeds die hardcore/punk/metal kid van in mijn tienerjaren.
Ik ga nog steeds graag stampen op feestjes in het underground electronische gegeven, en hip hop platen worden hier wekelijks opgezet.
TLDR: ik vind teveel muziek echt goed, en vaak als ik hier in mijn platenkamer sta krijg ik keuzestress van wat ik moet opzetten
//edit: heb hier en daar wat artists bijgevoegd, maar als ik alles moet neerpennen wat ik echt goed vind in de bepaalde genres hierboven beschreven ben ik morgen nog bezig, dus ge zult het hier mee moeten doen hahaha
Uiteraard zware fan geweest van Samson en Gert muziek, nog altijd trouwens, geweldig om eens op te zetten.
Voor de rest hebben mijn ouders mij vooral veel muziek meegegeven op zeer jonge leeftijd. Mijn vader heeft eigenlijk een uitstekende muzieksmaak, en de radio was uit den bozen. Mijn vader heeft ook een heel uiteenlopende smaak van rock, tot pop, electronische muziek...
Wat allicht voor heel grappige situaties heeft gezorgd. Ik kan mij nog levendige herinneren dat mijn zus en ik zware fan waren van het liedje Body Count - Copkiller.
"Papa zet nog eens het liedje op van kopkillor"
En dan stonden wij in de zetel te springen en tegen elkaar te roepen KOPKILLOR
In het kort wat ik en mijn zuster hebben meegekregen van mijn vader en dat ik nog steeds af en toe opzet: Whitenoise, Body Count, Van Halen, Queen, Pet Shop Boys, The Police (1 van men favo bands nog altijd tot op de dag van vandaag) , Erasure, Jacques Brel, Black Flag, Kevin Saunderson, Kraftwerk.
Enorm uiteenlopende muziek dus, waar ik hem de dag van vandaag nog altijd dankbaar voor ben.
Dan in mijn zeer jonge jaren, wat ik mij nog levendig kan herinneren is de Thunderdome periode. Dit was dan vooral door mijn zus die een paar jaar ouder was als ik, en ik vond dit zo ongeloofelijk goed. Holy fuck wat was dat een revelatie, en mijn eerste kennismaking met de hardere electronische muziek.
Het eerste album dat ik met mijn spaarcentjes dan gekocht had was samen met mijn vader, hij ging elke week wel naar de lokale platenboer dingen kopen, en ik als jonge knaap mee.
Het album dat ik in mijn poten had:
Ik heb deze CD letterlijk stuk gedraaid... En van hieruit is mijn muzieksmaak in een duidelijke richting gevolueerd voor een paar jaar aan een stuk zonder dat ik daar van afweek. En dat was metal, punk, punkrock. Echter toen nog de zeer brave dingen, en niet de extremen.
Met de komst van Tony Hawk Pro Skater 2 op de playstation. Zware fan geweest van Bad Religion, Papa Roach, Millencolin, Rage Against The Machine, Public Enemy...
Op die moment zat ik net in het middelbaar denk ik, moet rond mijn 13 a 14 jaar geweest zijn, de tijd dat ik naar het lokale jeugdhuis begon te gaan. Allemaal like minded minds, met een liefde voor harde muziek.
Vandaaruit ben ik in de punk hardcore beland voor een tijdje, Liar, Congress, Rise Against, Raised Fist, Thge Dillinger Escape Plan, Come Back Kid, Evergreen Terrace.
Rond mijn 16 luisterde ik nog altijd veel naar hardcore/punk, echter is vanaf dan mijn muzieksmaak enorm beginnen uitbreiden.
Ik heb toen drum and bass ontdekt, en van daaruit is mijn liefde voor electronische muziek beginnen groeien. Shy FX, Mampi Swift, Andy C, DJ Krust, Chameleon, Adam F, ... zijn zowat de artiesten die mij te binnen schieten van die tijd.
Hardcore punk kwam wat op de achtergrond en ben stilletjes in het death metal/death core/grind core gegeven beland. De weekends zagen er meestal als volgt uit: 'savonds een goed optreden in de death metal/metalcore/hardcore/grind core scene. (All Shall Perish, Carnifex, Job for a Cowboy, Veil of Maya, The Boy Will Drown, Fit For an Autopsy, Carcass, Nile, Cryptopsy, Aborted, ...)
Rond een uur of 11/12u 'snachts was dat gedaan, en dan gingen wij tot in de vroege uurtjes naar underground electronische feestjes, toen vooral heel veel drum and base. Als dat nog niet genoeg was, belanden we meestal ergens op een goa tot ergens laat in de namiddag.
Wij gingen voor veel naar Silo in Leuven, en holy fuck, daar heb ik wat legendarische dingen mogen meemaken qua party scene en qua performars dat daar geweest zijn.
De tijd die ik hierboven beschrijf zal rond mijn 18 a 20 jaar geweest zijn.
En van daaruit is mijn liefde voor electronische muziek ontstaan.
Op die moment is mijn interesse in heel het metal gegeven een beetje op de achtergrond beland. En is mijn waaier van electronische muziek zwaar beginnen uitbreieden.
Wat begonnen was met oldschool dnb is gegaan naar hardocre, frenchcore, hardtechno, footwork, electro, dubstep, electro swing, acid, glitch, neurofunk, ...
(Dr, Peacock, Radium, Angerfist, Hellfish, Viper XXXL, Tobi, Pet Duo, Frank Kvitti, Caravan Palace, Swing Republic, DJ Farrapo, SpekFreks, AlgoRythmiK, Aphex Twin, AFX, Rob Acid, Monoq, The Tuss, Lochi, Ed Rush, Current Value, Maztek, Forbidden Society, Phace, Calyx, Teebee, Delta Heavy, Bassnectar, Dabrye, Doctor P, Flying Lotus, ....)
Rond mijn 25ste ben ik iemand tegengekomen in het uitgaansleven die een collectie hip hop thuis heeft, waar menig mens jaloers op is. Een genre waar ik altijd wat lacherig over gedaan had in het verleden, is toen uitgegroeid tot 1 van mijn lievelings genres de dag van vandaag.
En dat zal zowat in grote lijnen zijn, hoe mijn muzieksmaak door de jaren heen is gevolueerd.
Echter heb ik tot op de dag van vandaag niet iets dat ik hierboven beschreven heb, waar ik niet meer naar luister. Ik ben nog steeds die hardcore/punk/metal kid van in mijn tienerjaren.
Ik ga nog steeds graag stampen op feestjes in het underground electronische gegeven, en hip hop platen worden hier wekelijks opgezet.
TLDR: ik vind teveel muziek echt goed, en vaak als ik hier in mijn platenkamer sta krijg ik keuzestress van wat ik moet opzetten
//edit: heb hier en daar wat artists bijgevoegd, maar als ik alles moet neerpennen wat ik echt goed vind in de bepaalde genres hierboven beschreven ben ik morgen nog bezig, dus ge zult het hier mee moeten doen hahaha
Laatst bewerkt:
mIrReN
Active member
Goh om lang verhaal kort te maken.. Als kind liever de "echte" non elektronische muziek maar dan wel alle genres (klassiek tot metal) dan kwam Thunderdome (jaja als jonge snotter van 12) en werd het letterlijk alles (buiten Nederlandstalig al ben ik wel te vinden voor sommigen en kleinkunst). Uiteraard met elk genre zijn moment aan de zeitgeist van toen verbonden.
PBR Streetgang
Well-known member
Hard. Mijn favoriet Maiden album is Killers, dus Di'Anno heeft een speciaal plekje in mijn hart.
Laatst bewerkt:
D
Deleted member 621
Guest
Ik vind hun eerste album wel goed.
Omdat het hier wel thuishoort, even gekeken hoeveel albums ik gerate heb per decennium
jaren '50: 5
jaren '60: 29
jaren '70: 22
jaren '80: 60
jaren '90: 64
jaren '00: 77
jaren '10: 203
jaren '20: 73
En qua gemiddelde rating heb ik dit:
jaren '50: 7.4/10 (sample size te klein)
jaren '60: 5.9/10
jaren '70: 6.4/10
jaren '80: 7.3/10
jaren '90: 7.4/10
jaren '00: 6.7/10
jaren '10: 6.9/10
jaren '20: 6.8/10
Gemiddelde rating van alle albums is 6.9/10
Favoriet tijdperk is inderdaad op gevoel eind jaren '80, begin jaren '90. Maar ik luister wel meer naar muziek uitgebracht in de laatste 10 jaar.
Beatles trekken jaren '60 wel fors naar beneden, want op zich ligt het wat meer hardere Stooges/VU werk me wel, alsook het psychedelische / acid rock scene (The Doors), en de exploiten van Pink Floyd uit die tijd. Jimi Hendrix ligt me denk ik ook wel.
Met jaren '70 heb ik meer moeite, meeste dat ik rate is eind jaren '70, begin jaren '70. Heel weinig uit het midden. Zal eens moeten werken maken van wat jaren '70 classics (Brian Eno en The Clash komen zeker aan de beurt).
jaren '50: 5
jaren '60: 29
jaren '70: 22
jaren '80: 60
jaren '90: 64
jaren '00: 77
jaren '10: 203
jaren '20: 73
En qua gemiddelde rating heb ik dit:
jaren '50: 7.4/10 (sample size te klein)
jaren '60: 5.9/10
jaren '70: 6.4/10
jaren '80: 7.3/10
jaren '90: 7.4/10
jaren '00: 6.7/10
jaren '10: 6.9/10
jaren '20: 6.8/10
Gemiddelde rating van alle albums is 6.9/10
Favoriet tijdperk is inderdaad op gevoel eind jaren '80, begin jaren '90. Maar ik luister wel meer naar muziek uitgebracht in de laatste 10 jaar.
Beatles trekken jaren '60 wel fors naar beneden, want op zich ligt het wat meer hardere Stooges/VU werk me wel, alsook het psychedelische / acid rock scene (The Doors), en de exploiten van Pink Floyd uit die tijd. Jimi Hendrix ligt me denk ik ook wel.
Met jaren '70 heb ik meer moeite, meeste dat ik rate is eind jaren '70, begin jaren '70. Heel weinig uit het midden. Zal eens moeten werken maken van wat jaren '70 classics (Brian Eno en The Clash komen zeker aan de beurt).
Laatst bewerkt:
