Waarom zou je een loonsopslag moeten hebben? Een toxische werkomgeving is genoeg reden om van werk te veranderen, leuk als je in de tussentijd meer zou verdienen maar een gezonde relatie met vrouw en kinderen lijkt me nu juist iets belangrijker dan een paar euro meer verdienen...
1) Erkenning
2) Testen of mijn "theorie" klopt om werknemers als wegwerpproducten te beschouwen, kijken of ze door de mand vallen.
3) Ik zal er alles aan doen om zelfstandig te worden. Maar mocht ik nog in werknemersverband gaan werken dan heb ik een betere loonreferentie om een beter loon te onderhandelen.
w00tw00t
Well-known member
Het leven is geen theorie. Als je op spoed ligt met een beroerte of hartaanval maakt dat allemaal niet uit (en dat wens ik niemand toe). Luister naar wat @cege zegt want dat zijn goede tips.
Wij zelf hebben geen gemakkelijke kinderen op vlak van slaap. Het waren redelijk slechte slapers en tot de oudste 6 was geworden hebben we zo goed als geen enkele nacht gehad die niet gebroken was. Nachten van 3 uur waren geen uitzondering. Als we 5 uur per nacht konden slapen dan waren we blij. Het slapen gaan op zich was iedere avond een uitdaging. En dit 6 jaar lang. Dat vreet en is vernietigend voor alles. Hulp van de familie hadden we zo goed als niet dus deden we alles zelf. Op werk was er weinig begrip voor. We waren en zijn nog steeds zeer ambitieus en hadden redelijk goede functies met een goede verloning maar op een gegeven moment stopt het ook. Op die 6 jaar tijd ben ik 3 keer van job veranderd hopende op meer flexibiliteit maar tevergeefs. Iedere verlofdag werd onder de loep genomen, iedere ziektedag werd met argusogen bekeken en na 6 jaar was het genoeg en ben ik zelfstandige geworden in helemaal iets anders (volledige carriereswitch). Ik werk iedere dag met mijn handen (herstellingen), zie de kinderen, krijg alles gemanaged en werk wanneer het mij uitkomt en op de manier dat het mij uitkomt. Als ik niet werk dan verdien ik niks en als ik doorwerk dan verdien ik meer. Het enige waar ik spijt van heb is dat ik deze keuze niet eerder heb gemaakt en mij heb blindgestaard op onze maatschappelijke verwachtingen.
Ik zeg niet dat iedereen zelfstandige moet worden want dat werkt niet voor iedereen maar eerder dat je niet te lang moet wachten om iets aan de situatie te doen.
Laatst bewerkt:
cege
Well-known member
Dan ken je mijn vrouw nog niet.
Ik moet niet oordelen over je relatie, maar dan heb je maar 2 keuzes.
Ofwel blijf je elke keer vechten tot iemand plooit of je plooit zonder discussie (als dat toch de eind uitkomst zal/moet zijn). Het is een kwestie van waar je energie in wil steken. Als je beslist om te vechten, moet je tot het gaatje willen gaan. Niet 90% van de rit, alle energie erin steken en uiteindelijk toch plooien.
Ik wil ook liever al rechtstaand pissen of niet elke keer van broek wisselen als ik van binnen naar de tuin ga. Maar ik heb na 10y geleerd dat ik de keuze heb tussen elke keer gezaag horen of het gewoon doen. Daar ga ik nu 0,0 energie aan spenderen. Ik heb beslist om gewoon als een ruggengraatloze kwal te zitten als ik pis en van broek te wisselen als ik de tuin in ga en ze uit te doen als ik weer binnen kom en erover te zwijgen.
Om Dr Phil te citeren "the best predictor of future behavior is past behavior". Als je weet dat elke onverwachte agenda wijziging een strijd wordt met de madam, zou ik proberen om op voorhand de discussie te voeren over welke wijziging voor wie welke impact heeft. Voer 1x die strijd en leg je neer bij de uitslag (1x strijden is beter dan elke keer strijden). Of ervoor te zorgen dat er geen wijzigingen zijn (i.e., een vervanger kunnen aanduiden intern zodat de wijziging geen impact heeft op jou). Elk andere uitkomst is een discussie ad infinitum (Waar niemand gelukkig van wordt waarschijnlijk).
Het helpt natuurlijk ook niet als je de avond ervoor met een goede vriendin-ambtenaar hebt gebeld die letterlijk zei dat ze op sommige dagen haar laptop niet eens heeft opengedaan omdat er 0,0 controle is. Bij dezelfde overheid.
1+1 is nog altijd 2.
In een maatschappij waarin eenzelfde groep er al te vaak de kantjes vanaf loopt, ten koste van een andere groep die dat telkens opnieuw moet compenseren met extra hard werken om dat allemaal te blijven financieren, daarin krijg je uiteraard dat soort wrevel. Hopelijk verbaast niemand dat.
Maar bon, dat is een andere discussie.
Het was ook maar met een halve kwinkslag hoor.
De agenda-problemen op lange termijn pakken we altijd heel constructief aan. Maar in dergelijke crisissituaties moet je elkaar goed duidelijk maken welke belangen er moeten afgewogen worden.
Maar de bottomline is dat je met 2 werkenden in loonverband gewoon bitter weinig marge hebt voor dat soort zaken, wat naast alle andere perikelen nog eens een extra werk- en privédruk met zich meebrengt. Het minste wat een overheid kan doen als ze de tewerkstellingsgraad toch zo belangrijk vinden, is ervoor zorgen dat ze hun shit opkuisen m.b.t. de kinderopvang. Het is zo al moeilijk genoeg.
Alles wat je hier schrijft; ik ken jou niet, ik ken het bedrijf niet waar jij voor werkt, ik ken je baas niet en ik ken je klanten niet, dus ik kan alleen verder gaan op wat je hier met regelmaat van de klok schrijft. In wat jij schrijft kan ik alleen maar denken dat je niet gemaakt bent voor dat type functies en als ik die kennis zou hebben, zou ik je zelf nooit aanwerven in die rollen.
Om het met een platitude te stellen: een beetje projectmanager in welke tak van sport dan ook, begrijpt de kunst van balanceren. Die balans herken ik in niets van wat je hier schrijft. Niet naar je baas toe, niet naar je klanten toe, en nog minder in je work-life balance.
cege
Well-known member
Al lachend vertelt de zot de waarheid.
Los van de kinderopvang waar ik je 100% gelijk geef (hallo, we gaan in 2024 een discussie voeren of kinderopvang prioritair is voor wie aan het werk is... - ik denk dat een werkloze net iets meer vrijheid om te solliciteren en opvang te regelen dan een werkende), zijn de meest kritische problemen niet op te lossen met kinderopvang
- Kind ziek in een schooldag (voor de middag)
- Kind ziek in een schooldag (na de middag)
- Kind valt op zijn gezicht en moet naar ziekenhuis
- School is gesloten voor whatever reden
- Kind is in het weekend ziek
- Kind is in weekdag 's nachts ziek
Punt blijft dat je best voor de meest kritische scenarios op voorhand bespreekt en de afweging doet van wie wat wanneer zodat je in the heat of the moment niet meer moet discussieren. Meestal niet efficient en emotioneel gedoe wat tot ruzie leidt. De scenarios zijn toch beperkt ? Welke belangen moeten er afgewogen worden? Het zijn er toch maar 2 ? mac-bc vindt zichzelf belangrijk of mac-bc madam vindt zichzelf belangrijk.
Het lijkt me echt niet echt productief om in elk scenario telkens een 'afweging te gaan moeten maken'. Hoe gaat dat dan? 's nachts om 3h als het kind overgeeft "ik heb morgen meeting en moet vroeg vetrekken." "- ja, maar ik heb een belangrijkere meeting". half uurtje discussieren ?
Maar goed - elk regelt zijn gezinstoestand zoals hij wil. Just a tip. We hebben ook nachten lang liggen discussieren en brullen tot we door hadden dat het redelijk achterlijk was. Idem met zieke kinderen. "ik heb geen tijd" "ik ook niet". bladiebladiebla. Het kan anders en beter hoor.
Volledig akkoord.
Mis ik nu iets? Je kunt toch onmogelijk op voorhand dergelijke zaken bespreken?
Als onze kleine vannacht ziek wordt, dan moeten we toch ad hoc bekijken wie welke meetings heeft de volgende dag? Het is dan ook geen kwestie van "is mac-bc belangrijk of diens vrouw?", neen, het is gewoon diegene die met de minste impact kan thuisblijven.
Soms is het heel duidelijk maar specifiek voor morgen: ik met mijn 3-weken op voorhand geplande werfmeeting op locatie met 10 stakeholders of mijn vrouw met haar management-meeting? Om te weten wat er belangrijker is moet je daarvoor toch in gesprek gaan?
alterneer gewoon. Wat had je gedaan moest jij ziek worden (of uw vrouw). Dat is even goed toeval. Dus degene wiens beurt het is blijft thuis.
Waarom zou je zo'n zaken niet op voorhand kunnen bespreken?
Mijn jobs heb ik aangenomen na akkoord te gaan met mijn vriendin dat ik altijd thuis ging zijn als de kinderen ziek waren, behalve in de schoolvakanties, waar zij die zorg op haar opneemt. Dat is dus ook in de ongeveer 14 jaar dat we kinderen hebben altijd zo nageleefd, ook wanneer de vergaderingen met externen of met veel verschillende mensen gepland waren. Dan zorgde ik ofwel dat ik thuis was (zonder te werken), ofwel telewerkte gedurende de periode dat het moest ofwel dat ik een andere oplossing had (ziekenopvang, af en toe ouders).
Er was dus de avond vooraf of 's nachts geen gediscussieer over wie thuis moest blijven, behalve 1 keer dat mijn vriendin een week lang zélf in het ziekenhuis wou overnachten bij de nog nét niet 1-jarige zoon, waarbij ik dat een slecht idee vond (maar ze heeft het dus toch gedaan).
Maak een regeling en hou je daaraan. Duidelijk voor iedereen. Ja, het kan zijn dat dit dan méér effect heeft bij een specifieke dag, maar dan kan de andere partij, als hij ziet dat die wel thuis kan blijven, nog altijd toegeven.
Of doe het idd zoals @zarathustra zegt: elk om de beurt de miserie. Kan je enkel nog discussieren over wie het eerst in de problemen komt.
Without trying to take a piss at you: oa dit is dus één van die feedbacks die je hier op dit forum geeft, die mij alvast de indruk geven dat je gewoon niet echt geschikt bent voor het type rol die je doet.
Je kan dat uiteraard wel doen en je kan dat uiteraard op voorhand bespreken ("moeten" is wellicht iets te dwingend but it comes close, beter dat op voorhand doorsgesproken hebben dan in the heat of the moment dat te moeten doen). Dat is an sich weinig meer dan "wat als..."-denken, al dan niet met wat plan B/C/D-scenario's er naast; iets dat basic practice is in leidinggevend projectmatig werk.
Hier is de base rule ook dat "the big boss" instaat voor de school-gerelateerde topics/issues/deviations en dat is ook waarom zij als eerste contact opgegeven staat. Zijn er momenten dat zij het nodig heeft dat ik die duties opneem, dan laat ze dat weten en zet ik dat ook zo in mijn agenda. Works like a charm, en die ene keer of twee keer per jaar dat er dan eens iets urgent en onvoorzien voorvalt, is er altijd wel iemand die snel kan schakelen.
Cattadelic
Well-known member
Misschien eens leren om de prioriteiten te leggen waar ze horen? Welzijn van het kind zou altijd jullie prioriteit moeten hebben. Als ik dat zo links en rechts lees van jou dan krijg je toch regelmatig shit van andere collega's in de schoot geworpen? Waarom zou je eens niet hetzelfde doen af en toe? "Hallo baas: overmacht ivm mijn kind, los het maar op." Simpel. Dat is zijn job. Maak toch niet van alles jouw probleem?
Start met te denken dat je onmisbaar bent voor je kind, en stop met te denken dat je onmisbaar bent voor je werk. Het kerkhof ligt ermee bezaait zoals ze zeggen.
Silence
Well-known member
En ge wist dat niet voor ge aan die job(s) begon?
Ik heb zo'n collega
Dinsdag stuur ik voor zaterdagavond te werken - allemaal goed voor hem.
Zaterdag om 13:45 stuurt hm doodleuk "babysit ziek, schoonouders kunnen niet, sorry"
Dan kunt ge hem door de telefoon trekken hè.
Pak die job nie aan als ge weet dat ge verantwoordelijkheden hebt en uw partner hetzelfde heeft.
Ge weet op voorhand wat erbij komt kijken en nodig is en ge weet op voorhand wat uw partner doet.
En uw kinderen hebben toch nie opeens plots zorg/opvang nodig of worden ziek?
Mja dan krijgt ge zo'n antwoord "het is wat het is" "moet ik misschien vragen of de babysit een ziektebriefje voorlegt"
Soms moet ge keuzes maken hè
Nineshots
Well-known member
Dat kan toch net wel heel plots zijn?
idd. Met zoon naar pretpark geweest woensdag. Was beetje misselijk na een grote hevig schuddende rollercoaster rond 16u, maar trok de dag vlot door tot 19u. Om 20u lag hij in bed, om 23 uur zaten we bij de huisartsenwachtpost omdat hij 2,5 uur lang om de 5-10 minuten overgaf (we dachten aan een hersenschudding).
Silence
Well-known member
Die kinderen zijn 5 en 7
Hij heeft die job een jaar - 1,5j geleden aangenomen
Terwijl je weet: verantwoordelijkheden, onregelmatige uren, soms weten wanneer ge start, maar niet wanneer gedaan
Dan bespreek je dat op voorhand met uw partner? "Is deze job haalbaar in onze situatie gezien jou job + de kinderen" "Kan jij je soms ook vrijmaken in bepaalde situaties"
Deze situatie kan idd plots zijn, het gegeven dat een kind opvang en zorg nodig heeft is niet plots. Dat is vanaf de geboorte.
Nu, op zich moet Mac wat meer zoals mijn collega reageren van "het is wat het is, niks aan te doen"
Maar op lange termijn moet je (nood)oplossingen op voorhand voorzien of een keuze maken en desnoods ene een stap terug zetten
En daarmee bewijs je zijn punt. Zijn punt is dat je niet genoeg balanceert omdat je teveel tegelijk probeert te doen, en jouw antwoord is dat je te veel balanceert, want je wilt alles tegelijk doen...
