Je gebruikt een verouderde webbrowser. Het kan mogelijk deze of andere websites niet correct weergeven. Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Niemand is verplicht vragen te beantwoorden, en zo'n Vuur duurt tot het dooft. Als jullie nog members voor komende vragenvuren willen nomineren, kan dat hier.
De regels:
- Geen geflame, getrol of provocatie.
- Het is de bedoeling om een persoon te leren kennen, niet om hem of haar uit te lachen of dergelijke en zijn/haar opinie in het belachelijke te trekken.
- Laten we onze vragen richten tot één persoon, niet dus off-topic gaan door te reageren op andere mensen hun vragen of wederantwoord.
- De persoon kan niet verplicht worden om privé-gegevens door te geven, het staat hem/haar vrij vragen te negeren.
Voor deze nieuwste editie van het Vragenvuur willen we de user vragen om zichzelf eerst kort voor te stellen aan de hand van een paar algemene openingsvragen. Dus PBR Streetgang, the floor is yours!
Van welke regio ben je afkomstig?
Geboren in Adelaide, AUS maar vanaf m'n tweede levensjaar opgegroeid in Antwerpen (Berchem).
M'n vader komt uit Antwerpen, mijn moeder is geboren en groeide op in Kaapstad maar woont nu al 35 jaar in België. Ik heb een oudere zus en alle gezinsleden spreken onderling steeds Engels.
Ik heb een MA in de Theater- en Filmwetenschap en heb een jaar filmschool gelopen. Na jaren klungelen zonder echt een carrière te hebben opgebouwd, omgeschoold naar mobiele ontwikkelaar. Nu werk ik voltijds als iOS developer bij Bonsai, de betaalapp die bomen plant.
Het voordeel van een film tegenover een boek vind ik dat het minder erg is om brol te bekijken omdat je in het slechtste geval maar 2 uur kwijt bent in plaats van 2 of 3 weken. Hoe sta jij daar tegenover en ben jij het type om een film af te zetten als het je ding niet is of kijk je koppig verder?
@Avondland vroeger was ik streng voor mezelf en verplichtte ik mij om een film uit te zien omdat ik anders vond dat ik die geen eerlijke kans had gegeven en nogal sterk geloofde in het "know your enemy" principe zodat ik altijd goed kon uitleggen waarom ik Lars Von Trier zo overschat vind. Maar nu ben ik niet langer professioneel bezig met film en hoewel ik graag nog hier en daar een stuk zou schrijven over film voor een of andere publicatie, vind ik dat allemaal niet meer zo belangrijk. Fuck it, life's short, Zelfde geldt voor boeken en waarom ik wel een boekensnob ben en geen filmsnob. I'll watch anything, zelfs de grootste trash. Naar de cinema trekken voor die ene Power Rangers film uit 2017? Don't mind if I do. Maar uit lezen haal ik niet datzelfde pure plezier van mij in het medium onder te dompelen. Louter leesplezier ervaar ik niet, ik moet echt bezig zijn aan boek waarvan ik bij elke pagina wel een passage tegenkom die indruk wekt.
- Heb je door je geboorte een speciale band met Australië of totaal niet?
- Je moeder is van Kaapstad. Blank of Zwart of mengeling? En ongeacht de huidskleur, heeft zij (en eventueel jij ook) last gehad van racisme, zowel in het relatief-zwarte Zuid-Afrika als het relatief-blanke België?
- Je woont in Antwerpen. Bewust of uit gewoonte? Andere plaatsen die je mooi vindt?
- Heb je nog veel contact met familie in Zuid-Afrika of Australië?
- Reisde je geregeld naar één van die landen voor Corona?
- Beetje aansluitend bij JPV: nooit gedacht om België te verlaten en naar één van die landen (of een ander land) te trekken? Waarom (niet)?
Heb hier wel wat over te vertellen allemaal, maar te veel typwerk en dat leidt af van m'n werk vandaag dus ik stel antwoorden uit tot vanavond of dit weekend..
Heb hier wel wat over te vertellen allemaal, maar te veel typwerk en dat leidt af van m'n werk vandaag dus ik stel antwoorden uit tot vanavond of dit weekend..
Hoi PBR, ik herinner me nog dat iemand (ik ken haar nickname niet meer) zes jaar geleden eens soort 9lives-Antwerps-filmclubje had opgericht waar jij ook actief in was. Ik ben toen ook naar enkele films meegeweest (Leviathan, Stalker, The Revenant). Zie je sommige van die mensen nog?
Ik herinner me uit de conversaties achteraf dat ik onder de indruk was van je encyclopedische kennis van film en dat je enthousiasme voor de filmwereld behoorlijk aanstekelijk was. Zo herinner ik me bijvoorbeeld dat je graag filmscripts (of waren het storyboards?) op zich las als entertainmentvorm, en dat je bezig was als stagiair bij de verfilming van Iron Sky 2 dat toen in de AED Lint werd gefilmd. Hoe kijk je terug op die ervaring? Is er ergens een concreet kantelpunt geweest daarna waarop je je ambities in de filmwereld wat aan de kant gezet hebt? Ik kan me inbeelden dat dat best een hartverscheurende keuze moet geweest zijn.
Ben je nog actief in de klappei in Antwerpen? Ik woonde een drietal jaar samen met een vriendin/huisgenote die een paar jaar geleden ook nog animatiefilms programmeerde in dat zaaltje, onder de naam Animarama. Ik vermoed dat je haar ook wel zult gekend hebben.
Was het moeilijk om de klik te maken en film los te laten als professionele optie? Heb je er soms spijt van en zie je misschien nog mogelijkheden naar de toekomst toe?
Kijkt je vriendin mee naar alle films/series die je bekijkt?
OK, here goes, hopelijk zowat alle vragen gecovered:
Met Zuid-Afrika voel ik inderdaad een band want heb dat land vaak bezocht en heb daar nog familie. Ik heb het geluk te zijn opgegroeid in een gezin dat het financieel goed genoeg had om geregeld op vakantie te gaan, en konden bijna jaarlijks Kaapstad en soms ook andere delen van ZA bezoeken, meestal rond de kerstperiode. We bezochten mijn oom en grootmoeder, en sinds een paar jaar woont en werkt mijn zus daar ook.
Wat betreft mijn moeders huidskleur... Dat is een vraag waar ik persoonlijk een hekel aan heb tbh. Ik twijfel er niet aan dat die vraag met goede wil en louter uit interesse gesteld is, maar ik voel altijd een kleine 'zucht...' wanneer ik het hoor. Zulke vragen geven de indruk dat het op de een of andere manier nuttige informatie is om te hebben, dat het alsnog belangrijk is om een onderscheid te kunnen maken. Maar gezien de geschiedenis en het tragische nalatenschap van apartheid in ZA kan ik er toch het een en ander over zeggen. Omdat het toen van levensbelang was welke huiskleur je had, of in het geval van mijn grootvader, met welke huidskleur je bestempeld werd in je officiële papieren. Ik zet het verhaal in spoiler tags voor zij die geen interesse hebben.
Hij kwam oorspronkelijk uit een 'mixed race' familie, maar had een relatief bleke huidskleur en door omstandigheden is hij erin geslaagd om bestempeld te worden als 'white', ook al was dat volgens de absurde regels van apartheid niet het geval. Hij is dus opgegroeid en startte een eigen gezin met een constante vrees dat dat geheim ooit zou uitkomen. En de dag dat dat zou gebeuren, zou zijn eigen gezin allicht ook in gevaar komen te staan omwille van het verbod op gemengde huwelijken. Dus hij heeft altijd een low profile gehouden, tot grote spijt van mijn eerder strijdlustige grootmoeder, die zich heel haar leven lang verzette tegen apartheid en nooit begreep waarom haar man niet mee deed. Pas kort voor hij stierf heeft hij dit 'opgebiecht' aan zijn familie.
Wat racisme in België betreft, ja daar heeft zij uiteraard wel last van gehad. Maar ik denk dat de meerderheid van de opmerkingen die zij heeft moeten aanhoren en doorstaan uit de mond kwamen van personen die niet in se racistisch zijn, maar niet beter weten omdat ze zijn opgegroeid in een land met een historie van kolonisatie, een zeer Eurocentrische opvoeding hebben gekregen en gewoonweg geen flauw idee hebben van wat het betekent om een andere huidskleur/herkomst te hebben en hoe kwetsend hun gedragingen kunnen zijn.
Maar ik ben hier opgegroeid, spreek de taal alsof het mijn moedertaal is en voel geen drang om het land te verlaten. Althans niet voor langer dan een vakantieperiode. Zuid Afrika heb ik al vaak genoeg bezocht (al lijkt het me onmogelijk om dat land of het zicht van Table Mountain beu te worden), en en bezoek aan Australië is intussen ook al weer van mijn vijftiende geleden. Maar ik heb geen reden om daar te gaan wonen, ik heb er geen vrienden en beide landen zijn zodanig ver weg dat het voor mij en mijn vriendin erg moeilijk zou zijn om bezoeken te plegen aan onze familie en vrienden hier. Moest een van ons een onweerstaanbaar jobaanbieding krijgen in dat land of ergens anders, dan valt er uiteraard wel over te praten.
Ha, de 9lives filmclub, dat waren inderdaad fijne tijden. Herinner ik me dat fout of was @Avondland daar ook eens bij? Jammer genoeg heeft die filmclub het niet lang overleefd en zie ik daar niemand meer van, al denk ik wel dat ik Avondland soms kan spotten in Trix tijdens Desertfest... Scripts en storyboards lezen heb ik wel af en toe gedaan, maar ik zou niet zeggen dat ik dat echt regelmatig deed. Wel artikels en essays lezen, commentary tracks op DVDs beluisteren en soms opzoeken als ik de DVD niet zelf had. Ik blik daar met heel veel plezier naar terug, vooral ook omdat dat een periode was wanneer ik dacht dat mijn filmcarrière echt goed op gang was aan het komen, met mijn stage in de productie van Iron Sky 2. Aan de ene kant was het een dream come true, mee op set staan van een big-budget science fiction film en gesprekken hebben met legend Udo Kier... Maar anderzijds kreeg ik het script van dat gedrocht te lezen, en was het aan de day-to-day ook duidelijk dat dat project compleet de mist in zou gaan door onbekwame regie. Toch, ik vond het geweldig en kwam goed overeen met de Belgische producers en crew en ik dacht dat ik all set was. Maar helaas, beloftes werden niet nagekomen en omdat ik niet echt een skill of specialiteit had (ik ambieerde vooral een positie als regie-assistent) werd ik maar zelden terug op sets gevraagd, en als dat wel zo was, was het meestal om jobs uit te voeren die ik echt niet fijn vond. Als ik erop terugkijk denk ik dat ik meer kans had gehad op een carrière als ik een specifieke skill had gekozen om echt goed in te worden, zoals bvb camera of licht of zoiets dergelijks. Ik wou een beetje vanalles doen en kwam misschien daardoor nergens. Ik had wel wat contacten, maar die zijn weinig waard als je nog niet zelf iets hebt gedaan om jezelf te bewijzen.
Ik heb dan nog jobs aangenomen als monteur, regisseur van kleine reportages en met een goeie vriend uit Kortrijk begonnen aan het schrijven van een scenario. Maar dat sleepte nogal aan en we konden nooit helemaal overeenkomen welke richting de film moest uitgaan. Zouden we het commercieel en meer toegankelijk maken voor een groter publiek, of het riskeren om iets te maken dat buiten enkele cinénerds, maar weinig mensen zouden willen zien. Omwille van financiële redenen heeft mijn schrijfpartner nu ook een job in een andere sector en sindsdien geen tijd meer om zijn brainchild verder vorm te geven.
Op dat punt had ik al besloten dat ik weg wou uit de filmproductie sector, en dacht dat mijn kennis over film veel beter geschikt was voor een job in de filmvertoning of filmdistributie. Ik heb een jaar lang geprobeerd om een job te landen in een filmhuis of een distributeur of een bedrijf gelinkt aan de filmkunst, maar werd nergens aangenomen ondanks mijn opleiding en mijn enthousiasme. In datzelfde jaar werkte ik ook als vrijwilliger in De National, de 'herontdekte cinema' in Antwerpen Noord dat het tragische lot kende van gerund te worden door een incompetente crimineel die na enkele gevallen van fraude en schriftvervalsing nu een proces aan z'n been heeft, terwijl die prachtige zaal daar maar ligt stof te verzamelen...
Dat was voor mij den druppel, en toen volgde de beslissing om iets totaal anders te gaan doen: een half jaar full time cursus mobiele ontwikkelaar in de Erasmushogeschool in Anderlecht met intensieve onderdompeling in Java, Swift, Xcode en Android Studio. 'Afgestudeerd' in april vorig jaar, en door corona vreesde ik dat ik dikke tegenslag zou kennen met het vinden van een goede job in de sector, maar na enkele maanden toch beland bij Bonsai, een bedrijf waarvan ik hun missie geheel omarm en nu met heel veel plezier werk als iOS'er. Daar begint ongetwijfeld een fijn avontuur en die rit wil ik niet missen.
Nu dat de filmwereld al meer dan een jaar achter mij zit, kan ik zeggen dat ik het allemaal wel een beetje mis, ook al is het een behoorlijk ondankbare sector. Maar tegelijkertijd had ik ook mijn eigen inzet en creativiteit daarin wat overschat en ligt het ook aan mezelf dat ik nu niet aan het schrijven of regisseren ben. Wel kan ik elke avond ontspannen en met de vriendin naar films en series kijken. De meerderheid van films kijken we samen, meestal gekozen volgend een bepaald thema dat we op voorhand 'afspreken'. En dat doorprikken we geregeld door een klassieke Hollywoodfilm, een stijl waar we allebei verzot van zijn. Maar uiteraard ook recente films, op zoek naar films voor haar om te programmeren, want dat is dan weer haar job. Maar af en toe kijkt zij naar iets op de laptop, wat een geschikt moment is voor mij om in mijn bluray collectie te zoeken naar een film die ik wil zien maar zij niet Dat wordt geregeld een van mijn Criterions, een DVD en bluraylabel waarvan ik over de jaren al heel veel uitgaves verzameld (ben al van m'n zeventiende bezig), ik kan er zelfs geen getal meer op plakken. Maar het zou me niet verbazen als dat er intussen al meer dan honderd zijn. Maar zeker ook een shout out naar Masters of Cinema, Arrow, The Cinema Guild en Second Run voor het blijven uitbrengen van kwalitatieve cinema in uitstekende restoraties.
Momenteel is het op gebied van cinema uiteraard erg stil, maar ik ben in principe nog wel actief als vrijwilliger in Filmhuis Klappei te Antwerpen Noord. Ik was voor corona al een jaar bezig met het organiseren van concerten + filmvertoningen onder de naam Oor Om Oog en kenden al een paar zeer succesvolle avonden met leuke bands/muzikanten die hun favoriete films inleidden met een intiem concertje in de zaal of bar (Alec De Bruyn, Poppel, Fake Indians, The Bonnie Blues...) Dat wil ik graag verder zetten wanneer er terug activiteiten mogen doorgaan. De Klappei is ook de plek waar al een paar 9lives meetups zijn geweest, en hopelijk kunnen we die traditie voortzetten met BeyondGaming.
Wat betreft mijn moeders huidskleur... Dat is een vraag waar ik persoonlijk een hekel aan heb tbh. Ik twijfel er niet aan dat die vraag met goede wil en louter uit interesse gesteld is, maar ik voel altijd een kleine 'zucht...' wanneer ik het hoor. Zulke vragen geven de indruk dat het op de een of andere manier nuttige informatie is om te hebben, dat het alsnog belangrijk is om een onderscheid te kunnen maken. Maar gezien de geschiedenis en het tragische nalatenschap van apartheid in ZA kan ik er toch het een en ander over zeggen. Omdat het toen van levensbelang was welke huiskleur je had, of in het geval van mijn grootvader, met welke huidskleur je bestempeld werd in je officiële papieren. Ik zet het verhaal in spoiler tags voor zij die geen interesse hebben.
Het is nuttig om te weten omdat je zo weet hoe je familie met apartheid te maken heeft gehad. Best wel bijzonder verhaal van je grootvader. Zij er zo veel die zich in ZA hebben kunnen outen achteraf?
K hoop dat je wel weet dat daar verder geen bedoelingen achter zitten. Np als je geen zin hebt om verder op in te gaan.
Het is nuttig om te weten omdat je zo weet hoe je familie met apartheid te maken heeft gehad. Best wel bijzonder verhaal van je grootvader. Zij er zo veel die zich in ZA hebben kunnen outen achteraf?
K hoop dat je wel weet dat daar verder geen bedoelingen achter zitten. Np als je geen zin hebt om verder op in te gaan.
Dat vermoeden had ik al wel hoor, ik neem je niets kwalijk. Ik wou het gewoon duidelijk maken aan diegenen die daar nog niet over hebben nagedacht waarom dat geen fijne vraag is, ook al schuilen daar geen bedoelingen achter. Het zou simpelweg niets mogen uitmaken.
Wat andere Zuidafrikanen betreft, ik ken de geschiedenis niet genoeg om er getallen op te plakken. Maar ik vermoed wel dat de meeste mensen wiens huidskleur wit genoeg was om geen argwaan te veroorzaken bij de politie wel op de een of andere manier zullen geprobeerd hebben om dat ook zo in hun papieren te krijgen, gezien het gigantische verschil in alledaagse realiteit (sociaal, politiek, economisch, cultureel, noem maar op) tussen blank en zwart tijdens die periode.
Het is zondagochtend en je ligt met een gigantische kater halfdood in de zetel, nauwelijks in staat om te bewegen of na te denken. Welke film zet je op terwijl je terug tot leven komt? En als zelfs een film te lastig is, welk album?
Wat is uw droomreis?
Je wordt gedropt in de wereld van Mad Max Fury Road. Hoe lang zou je overleven?
Favoriete keuken, gerecht en filmsnack?
Leukste bioscoop-ervaring?
Strand of bos?
Ga je soms naar het theater, of moet er een scherm tussen u en de acteurs zitten?
Stel dat budget of haalbaarheid geen issue zijn, welk kunstwerk kies je om in uw living te hangen?
Ik volg Kid_C in zijn suggestie. De BeyondGent-filmclub zal zonder twijfel een denderend succes zijn.
Ik ben beginnen drummen toen ik 13 was, maar heb niet al die jaren even intensief gespeeld. Nu is het al weer enkele jaren geleden...
Ik heb enkele jaren een band gespeeld genaamd Braindead (soms gingen we ook als Braindead Girlfriend), met als hoogtepunt een voorronde van Humo's Rock rally. We hebben een paar demo's opgenomen maar nooit iets uitgebracht. Jaren later heb ik met de bassist van Brainead mee Undskyld opgericht, maar de twee andere muzikanten in de band waren technisch veel verder gevorderd en repetities liepen nogal stroef dus ik werd een jaar na oprichting vervangen (no hard feelings). Ze hebben intussen al 2 platen uitgebracht op vinyl, en hoewel ik er niet zelf op speel heb ik sommige nummers mee vorm gegeven.
Ik zou wel graag in een sludge of doom band spelen. Lijkt me zeer fijn.
The Meters - Fire on the Bayou
Charles Mingus - Tijuana Moods
Rage Against the Machine - Rage Against the Machine
Pink Floyd - Animals
Radiohead - OK Computer
The Night of the Hunter
Seven Samurai
Apocalypse Now
Yi Yi
It's a Wonderful Life
Vriend van me kocht daar Xbox games in de B&S thread en ik ben dat dan ook beginnen doen. Niet lang daarna gestopt met gamen, maar niet met films kijken.
Ik was vroeger pro-SPA maar ben daar wat in teleurgesteld de laatste tijd en leun meer aan bij Groen momenteel. Maar ik moet toegeven dat ik zeer weinig bezig ben met binnenlandse politiek.
Het is zondagochtend en je ligt met een gigantische kater halfdood in de zetel, nauwelijks in staat om te bewegen of na te denken. Welke film zet je op terwijl je terug tot leven komt? En als zelfs een film te lastig is, welk album?
Toen ik voor het eerst naar Dublin ging hebben we het Irish Film Institute gezocht, en het was toevallig net dat weekend ook het fameuze IFI-weekend: je kon aanschuiven voor gratis tickets voor een heleboel films die het IFI-personeel zelf gekozen hadden, incl. de mystery movie dat hun favoriete film van het jaar was. Wij hadden toen tickets voor The Dirty Dozen en Pandora and the Flying Dutchman.
Ah ik wist helemaal niet dat jij geen "100% Vlaamse achtergrond" had. Maakt ook geen fluit uit hoor, maar vraag me nu af of jij een "normale" Vlaamse naam hebt? (feel free to ignore)
Ok mijn nummer 1 vraag is zonder twijfel: Waarom zie ik Lynch nooit bij uw de facto favo regisseurs staan? En hoe hoog staat Carpenter op die ladder?
En dan een lijstje van standaard vragen in een vragenvuur, numbered for your convenience:
Er zijn 2 soorten mensen in deze wereld, welke ben jij?
)
):
