Maar als het niet positief evolueert ging ge het u heel uw leven kwalijk nemen moest je niet naar spoed gereden zijn. Vanaf de moment dat je twijfelt, is het de moment om al naar spoed te rijden. Heel de campagne rond "ge moet niet zomaar naar spoed rijden" gaat eerder over mensen die in hun vinger gesneden hebben etc, dit soort gevallen gaan ze bij Spoed nooit lastig over doen hoor.
Toevluchtsoord voor de (toekomstige) mama's en papa's
- Onderwerp starter Joeri
- Startdatum
waarom doet ge geen zelftest?
trouwen is gewoon het makkelijkste/ Daarmee dat die daarmee afkomt (en goedkoopste denk ik)
gamer5
Well-known member
Eigenlijk deden ze toch even lastig vermits het een gekende aandoening is moeten we eigenlijk naar zijn gewoonlijke afdeling en niet spoed. Maar bon, zijn toch snel geholpen geweest.
Zeker met zo'n kleine kinderen gewoon niets van aan trekken.
Mr.Anderson
Well-known member
Iedere ochtend, wanneer m'n vrouw de kleinsten (3j) naar de peuterklas doet, begint die enorm te wenen. Juffrouw merkt niets op in de klas. Hij gaat graag naar de klas en vindt zijn vriendjes leuk. Hij zei me dat hij mama mist.
Wat kan je daar in godsnaam aan doen? M'n vrouw is eens 3 weken naar Afrika geweest voor 't werk en sindsdien heeft hij een schrik opgelopen dat mama weer weggaat. Dat zal er misschien wel mee te maken hebben. Alhoewel hij het bij mij ook al gedaan heeft.
Wat kan je daar in godsnaam aan doen? M'n vrouw is eens 3 weken naar Afrika geweest voor 't werk en sindsdien heeft hij een schrik opgelopen dat mama weer weggaat. Dat zal er misschien wel mee te maken hebben. Alhoewel hij het bij mij ook al gedaan heeft.
Mulan
Well-known member
Wordt er 's morgens expliciet gezegd wie hem komt halen en wanneer hij mama terug ziet?
Hier altijd al gezegd "mama/papa komt jou halen aan de poort/in de opvang".
Het is niet geheel onlogisch dat een 3-jarig kind dat niet kan plaatsen he. Heel dat "hij vindt school leuk" staat eigenlijk compleet los van het feit dat hij weent omdat zijn ouders hem achter laten (klinkt erger dan het bedoeld is, geen verwijt ofzo). Stel het andersom voor, je zet uw 3-jarig kind af en die kijkt gewoon niet meer achterom en is u quasi vergeten de moment dat hij zijn rug draait. Dat zou veel erger zijn.
Maar leuk is het natuurlijk niet om uw kind daar zo af te zetten, dat snap ik volledig.
Holocene
Well-known member
Mijn dochter 99% van de tijd aan de crèche
gamer5
Well-known member
Vrouwtje Theelepel
Well-known member
Erger op welke manier?
Mijne kleine hebben we altijd zonder problemen kunnen afzetten aan de crèche of school.
Soms krijgen we een kus en een zwaai maar meestal stapt hij vrolijk de school binnen zonder omkijken.
In de crèche ging het ook zo.
Ik zie het eerder als een teken dat mijn kind zich veilig voelt op de school en ook het volste vertrouwen heeft dat zijn mama en papa hem komen ophalen op het einde van de dag.
Das niet per se verschillend van hoe het is als ge trouwt onder het standaard stelsel ze (naakte eigendom naar kinderen, vruchtgebruik partner).
Voelt wat raar ongetwijfeld daar tis wel voordeliger voor uw kinderen om het huis in delen te erven want wat ge moet afdragen aan de staat is gebaseerd op schijven hé. Als ge in 1 keer een stuk huis van 150.000 zegt (stel dat er 2 kinderen zijn) dan gaat ge meer betalen dan 2 keer een stuk van 75.000
Dus getrouwd of wettelijk samenwonend, ge zult het expliciet anders moeten regelen als ge het zo niet wilt.
Mijn bijna 5jarige zegt elke morgen dat hij niet naar school wil en bij mama/papa wil blijven en ik moet hem quasi altijd droevig of wenend aan een juf afgeven de laatste tijd. Ene keer ik weg ben is die daar content. Ik denk niet dat daar een of andere redenatie achter zit in zijn geval. Hij wil gewoon heel erg graag bij mama blijven
(ik ben ook nooit drie weken weggeweest 
). Ik zou daar niet teveel reden achter zoeken maar gewoon een routine zoeken waarbij het mij of meer lukt om hem af te zetten en tzal wel eens beteren.Hier helpt het al wel eens als hij iets klein mag meenemen naar school, dan is hij te fel bezig met dat aan alle juffen te willen tonen.
Ik zeg ook wel altijd wie er hem komt halen en als ik het ben, sta ik er de moment dat de bel gaat.
Mr.Anderson
Well-known member
Ja. Hij is daar altijd van op de hoogte.
Klopt. En nu ik erover nadenk was ik ook zo als peuter/kleuter.
De juf merkt er ook totaal niets van in de klas. Dus eens hij er is vindt hij het wel fijn hoor.Mijn bijna 5jarige zegt elke morgen dat hij niet naar school wil en bij mama/papa wil blijven en ik moet hem quasi altijd droevig of wenend aan een juf afgeven de laatste tijd. Ene keer ik weg ben is die daar content. Ik denk niet dat daar een of andere redenatie achter zit in zijn geval. Hij wil gewoon heel erg graag bij mama blijven
Hier helpt het al wel eens als hij iets klein mag meenemen naar school, dan is hij te fel bezig met dat aan alle juffen te willen tonen.
Ik zeg ook wel altijd wie er hem komt halen en als ik het ben, sta ik er de moment dat de bel gaat.
Loslaten dus. Het zal allemaal wel beteren.
Merci! Voor één of andere reden lucht het op om ietwat zelfde ervaringen te lezen.
Avondland
Well-known member
Na het tragische verhaal in Charleroi: hoe kan het dat je je kind vergeet in de (snikhete) auto?
Als je dat meemaakt, dat kan je jezelf toch nooit vergeven? Ik ben zelf wel een vergeetachtig iemand (bij momenten), maar dit heb ik gelukkig nog niet meegemaakt. Maar het kan ook anders: vijf seconden je kind niet in 't oog hebben en die kan het straat oversteken en worden aangereden door een auto. Of een verkeerde beweging maken op een speeltoestel en een been of arm breken. Ik prijs me gelukkig dat ik nog geen enkele keer naar spoed ben moeten rijden, maar als je dit soort berichten leest is dat wel een reality check dat je niet altijd geluk hebt.
Als je dat meemaakt, dat kan je jezelf toch nooit vergeven? Ik ben zelf wel een vergeetachtig iemand (bij momenten), maar dit heb ik gelukkig nog niet meegemaakt. Maar het kan ook anders: vijf seconden je kind niet in 't oog hebben en die kan het straat oversteken en worden aangereden door een auto. Of een verkeerde beweging maken op een speeltoestel en een been of arm breken. Ik prijs me gelukkig dat ik nog geen enkele keer naar spoed ben moeten rijden, maar als je dit soort berichten leest is dat wel een reality check dat je niet altijd geluk hebt.
Het is moeilijk te geloven dat iedereen zoiets kan voorhebben, maar goed gezien de verklaringen van de neuroloog zal het wel zo zijn. Het is ook niet of je als ouder van een jong kind altijd onder optimale omstandigheden functioneert (slaapgebrek).
Lijkt me ook niet iets dat je nog te boven komt, en ik denk dat veel relaties zo'n situatie ook niet zouden overleven.
Avondland
Well-known member
Als je kind komt te overlijden door een slepende ziekte is al heel zwaar, maar dat verdriet draag je samen en niemand kan daar een schuld voor dragen. In dit geval moet die moeder getorst gaan onder een loodzwaar schuldgevoel en zal die vader zijn vrouw toch ook heel anders benaderen.
Avondland
Well-known member
Slaappillen voor kinderen bestaan niet, denk ik.
Een shutdownknop zou anders wel interessant zijn.
Het feit dat die vader de vrouw anders zal benaderen, zal ook als gevolg hebben dat de relatie ook ten einde zal komen met tijd.
Ik begrijp wel dat er gezegd word dat je niet volledig uwzelf bent vanwege slaapgebrek. Ik heb ook lastige momenten gehad in het begin net als mijn vrouw met heel weinig tot geen slaap. Maar dan nog, zou ik mijn kind niet kunnen 'vergeten'.
Général Zantas
Well-known member
Flauw mopje, omdat ik vrij oldschool ben op dat vlak. Kinderen die amper anderhalf jaar our zijn al uren op een tablet laten spelen? Indiceert ook al dat ze voordien al tijd met een tablet hebben doorgebracht en ermee bekend zijn. Ik begrijp dat niet zo goed. Die van ons kan een uurtje kinderliedjes kijken per dag op de televisie*, maar vanaf als ze de GSM ofzo vastneemt, nemen we die wel gelijk weg.
Maar ik wil niet oordelen of wat dan ook, iedereen heeft zijn eigen manier van opvoeden en ik zal vast ook dingen doen waarvan anderen denken dat het niet goed is of dat ze het anders zouden aanpakken.
*in het weekend of als ze ziek thuis is, tijdens schooldagen niet.
