Toevluchtsoord voor de (toekomstige) mama's en papa's

[Wilcao]

Na het tragische verhaal in Charleroi: hoe kan het dat je je kind vergeet in de (snikhete) auto?

Als je dat meemaakt, dat kan je jezelf toch nooit vergeven? Ik ben zelf wel een vergeetachtig iemand (bij momenten), maar dit heb ik gelukkig nog niet meegemaakt. Maar het kan ook anders: vijf seconden je kind niet in 't oog hebben en die kan het straat oversteken en worden aangereden door een auto. Of een verkeerde beweging maken op een speeltoestel en een been of arm breken. Ik prijs me gelukkig dat ik nog geen enkele keer naar spoed ben moeten rijden, maar als je dit soort berichten leest is dat wel een reality check dat je niet altijd geluk hebt.

Hadden het ook erover in de vriendengroep en een deel vindt het dan onbegrijpelijk omdat je kind altijd op de eerste plaats komt. Ik vind zo'n uitspraken wel erg, want niks zegt dat voor die mensen het kind niet op de eerste plaats komt. Waarschijnlijk dachten die mensen (die vrouw), dat dit hun ook nooit zou kunnen overkomen. Dit is gewoon iets uiterst tragisch en wat helaas voor kan komen bij de beste gezinnen.

 

[Général Zantas]

Ik ga daar niet over zeveren, ze hebben hier allebei een tablet en ze kijken daar elke dag wel op (een uurtje, want dan schakelt die uit, enkel die van de oudste kan nog een extra uurtje op een leerapp).

Ik (en mijn vriendjes, etc.) hadden vroeger ook een gameboy of wat dan ook, ik zie daar niet meteen kwaad in, zolang ze ook nog uit zichzelf andere zaken nemen om te spelen, buiten spelen, ...

Ter verduidelijking, het gaat over een kind van 1,5-2 jaar. Ik vermoed dat je destijds nog niet op de Gameboy speelde.
Onze zoon van 7 speelt af en toe een spelletje op de GSM van mij, maar hij wordt er toch heel druk van en heeft moeilijkheden om achteraf nog te luisteren, dus we proberen het zoveel mogelijk te beperken.

 

[Mr. Rager]

Na het tragische verhaal in Charleroi: hoe kan het dat je je kind vergeet in de (snikhete) auto?

Als je dat meemaakt, dat kan je jezelf toch nooit vergeven? Ik ben zelf wel een vergeetachtig iemand (bij momenten), maar dit heb ik gelukkig nog niet meegemaakt. Maar het kan ook anders: vijf seconden je kind niet in 't oog hebben en die kan het straat oversteken en worden aangereden door een auto. Of een verkeerde beweging maken op een speeltoestel en een been of arm breken. Ik prijs me gelukkig dat ik nog geen enkele keer naar spoed ben moeten rijden, maar als je dit soort berichten leest is dat wel een reality check dat je niet altijd geluk hebt.

In tranen. Moet echt een verschrikkelijke dood zijn, godverdomme zeg.

Ik ga die van ons straks nog eens goed knuffelen.

 

[makila]

Op z'n Makila's: De kans dat ik dit voor heb (als ik kinderen zou hebben - hypothetisch want ik heb geen kinderen) is bijzonder klein MAAR ik ga niet zeggen dat die kans onbestaand is. Even met de hersenen ergens anders zijn door stress, druk of "whatever reason", en ik ga dit 'mogelijks' ook voor hebben hoor.

Dus heb dit maar eens voor. Dit is echt verschrikkelijk.

Dit is toch mijn ween / blijt moment van de dag.

Waarschijnlijk dachten die mensen (die vrouw), dat dit hun ook nooit zou kunnen overkomen. Dit is gewoon iets uiterst tragisch en wat helaas voor kan komen bij de beste gezinnen.

Dit dus.

Telkens je zo'n zaken leest is dit wél een trigger om EXTRA er op te letten moest je kinderen hebben.

 

[Sir.Killalot]

En op dezelfde dag die absolute gruwel in Frankrijk. Die schrik dat er mijn kinderen iets zou gebeuren, ik vind dat vaak echt ondraaglijk. Ik heb lang getwijfeld of ik kinderen wou, omdat ik wist dat ik me daar continue extreme zorgen over zou maken.

 

[Chickenlal]

Ik heb het daar ook heel moeilijk mee met "loslaten", ik hou al mijn hart vast voor als hij puber leeftijd heeft en gaat uitgaan en hele dagen weg gaat zijn.

Ik weet nu al dat ik hier ga wakker liggen tot hij terug thuis komt elke dag opnieuw.

 

[Sir.Killalot]

Dat staat echt niet in mijn woordenboek . Ik ga ook altijd automatisch uit van het ergste scenario. Is mijn vrouw een half uur later thuis dan verwacht, moet ik me al inhouden om niet op de fiets te springen met het idee dat ik haar ergens uit het kanaal ga moeten vissen waar ze langs passeert.

 

[Chickenlal]

Dat is ongelofelijk.
Ik kan zelfs niet slapen als mijn vrouw weg is met vriendinnen. Ik vind dat echt zeer triest wnat ik zou zo graag slapen en aangezien ze soms wel eens weg zit tot 3-4u dan ben ik de dag nadien even kapot als haar hahaha.

Ik denk ook altijd in alles het slechste, op een speeltuin ook als ik hem 1 minuut niet meer kan zien dan ben ik al op mijn ongemak.
Soms moet je eens afstand kunnen nemen en je kind vertrouwen hé, maar ik kan het niet loslaten.


Wat betreft de tablet kijkt hij hier toch wel heel vaak tablet, denk toch een uur of 2 per dag.

 

[Wilcao]

Ik kan het precies wel heel goed loslaten. Veel beter dan toen ze er nog niet was. Ik denk heel vaak "het komt wel goed".

 

[JPV]

Ik heb het daar ook heel moeilijk mee met "loslaten", ik hou al mijn hart vast voor als hij puber leeftijd heeft en gaat uitgaan en hele dagen weg gaat zijn.

Ik weet nu al dat ik hier ga wakker liggen tot hij terug thuis komt elke dag opnieuw.

Ik vrees dat ik aan het loslaten ben. Ze komt over alsof ze nog niet veel weet over seks, maar dan krijg je in smartschool dit resultaat ....

 

[Cerv.Be]

Bekijk bijlage 20182
Ik vrees dat ik aan het loslaten ben. Ze komt over alsof ze nog niet veel weet over seks, maar dan krijg je in smartschool dit resultaat ....

 

[ZoidBerg]

Zoontje van 2,5 weken en dochter van 3. Die combo maakt het momenteel echt de hel. Eerste week met de baby ging goed, maar sinds dan een verkoudheid opgepikt van de grote zus die daarmee van school kwam. Hij boert moeilijk, wat last van reflux en enorm huidhongerig.

Opnieuw verschrikkelijke nachten, slaapt overdag ook heel erg slecht. Daarnet viel hij eindelijk eens in slaap in zijn wiegje (i.p.v. altijd op de mama of de papa). Grote zus: "ik gaat kijken naar baby broerie". Neemt een opstapje, bonkt daarmee tegen de wieg nog voor we haar konden tegenhouden, baby krijsend wakker.

Dan wilt ge ze echt alletwee buiten smijten.

 

[gamer5]

Dat staat echt niet in mijn woordenboek . Ik ga ook altijd automatisch uit van het ergste scenario. Is mijn vrouw een half uur later thuis dan verwacht, moet ik me al inhouden om niet op de fiets te springen met het idee dat ik haar ergens uit het kanaal ga moeten vissen waar ze langs passeert.

Same here, dat is van tijd om uwe kop tegen de muur te slaan. Hoe vaak ik niet tegen mezelf zeg “nee gamer5, ge overdrijft weer. Denk aan iets anders”…

Dat niet slapen zonder vriendin had ik vroeger ook maar dat is er gelukkig uitgegaan. Slaap veel beter nu zonder haar

 

[Wilcao]

Mijn vrouw was de babyfoon vergeten in te steken vannacht. Ook een aanrader voor een goede nachtrust

 

[Mulan]

Mijn vrouw was de babyfoon vergeten in te steken vannacht. Ook een aanrader voor een goede nachtrust

Hier nooit een babyfoon gebruikt toen ze klein was, toch was die nachtrust er niet hoor.

 

[derp]

Zoontje van 2,5 weken en dochter van 3. Die combo maakt het momenteel echt de hel. Eerste week met de baby ging goed, maar sinds dan een verkoudheid opgepikt van de grote zus die daarmee van school kwam. Hij boert moeilijk, wat last van reflux en enorm huidhongerig.

Opnieuw verschrikkelijke nachten, slaapt overdag ook heel erg slecht. Daarnet viel hij eindelijk eens in slaap in zijn wiegje (i.p.v. altijd op de mama of de papa). Grote zus: "ik gaat kijken naar baby broerie". Neemt een opstapje, bonkt daarmee tegen de wieg nog voor we haar konden tegenhouden, baby krijsend wakker.

Dan wilt ge ze echt alletwee buiten smijten.

Onze baby is 11 weken en die wilt nog altijd niet echt alleen slapen. Ze moet continu bij iemand zijn, en nu met het weer wordt het nog moeilijlker om ze weg te leggen omdat een baby op uwe arm zo'n soort van klamme bundel wordt, dus vanaf dat ge die weglegt merkt ze direct dat er iets gebeurt en is ze niet meer content

Afgelopen weken waren echt heel moeilijk, we zijn terug naar de vroedvrouw gegaan en daar is ze nog eens gewogen. Conclusie: ze zit onder gewicht, mijn madam produceert dus niet genoeg melk, of ze drinkt er niet genoeg van. We zijn sinds deze week begonnen met bijvoeden met kunstmelk en ineens zijn we geswitcht van een bijna perpetueel chagrijnig naar super chill kind. Kwam juist op het goede moment want mijn vriendin begon helemaal aan zichzelf te twijfelen, ik was de enige die haar nog +- rustig kon krijgen maar het was wel echt met veel moeite. Nu ze meer te eten krijgt is ze 90% van de tijd gewoon blij. Begint ook al echt met lachjes, en er begint een heel klein beetje motoriek in te komen ook. Tof om te zien.

Dat verandert vooralsnog helaas niks aan het feit dat ze weinig slaapt. Enkel op de arm, of in de draagzak, en 's nachts enkel als ze bij/aan de borst ligt van mijn vriendin. Soms wel eens jaloers op de mensen die een kind hebben dat klaarblijkelijk 3/4 van de dag rustig ligt te maffen, dat is bij ons zeker niet het geval. Is ook ondenkenbaar voor ons dat mijn vriendin op 3 maanden terug aan het werk zou gaan, ik zou echt niet weten hoe.

 

[Spoiler]

Zoontje van 2,5 weken en dochter van 3. Die combo maakt het momenteel echt de hel. Eerste week met de baby ging goed, maar sinds dan een verkoudheid opgepikt van de grote zus die daarmee van school kwam. Hij boert moeilijk, wat last van reflux en enorm huidhongerig.

Opnieuw verschrikkelijke nachten, slaapt overdag ook heel erg slecht. Daarnet viel hij eindelijk eens in slaap in zijn wiegje (i.p.v. altijd op de mama of de papa). Grote zus: "ik gaat kijken naar baby broerie". Neemt een opstapje, bonkt daarmee tegen de wieg nog voor we haar konden tegenhouden, baby krijsend wakker.

Dan wilt ge ze echt alletwee buiten smijten.

Op 2.5 weken (en vele weken later) is op mama en papa slapen natuurlijk ook nog de baby way to go Bij ons waren een draagdoek en een cosleeper de continue aanwezige redders. En borsten.

 

[Wilcao]

Hier nooit een babyfoon gebruikt toen ze klein was, toch was die nachtrust er niet hoor.

Die lag bij jullie op de kamer of werd je gewoon wakker door het geschreeuw?

 

[Mulan]

Die lag bij jullie op de kamer of werd je gewoon wakker door het geschreeuw?

Ik werd bij de minste kuch en zucht wakker, daarom heb ik ze op 6 maand ook naar haar eigen kamer verhuisd. Deuren open als we sliepen (beneden 1 open leefruimte met open trap naar boven dus vanuit de zetel hoorden we ook genoeg) en klaar. Moest ik niet meer elke kuch of zucht horen en werd ik pas wakker bij kreunen of snikken.

 

[ZoidBerg]

Op 2.5 weken (en vele weken later) is op mama en papa slapen natuurlijk ook nog de baby way to go Bij ons waren een draagdoek en een cosleeper de continue aanwezige redders. En borsten.

De eerste heeft 's nachts maandenlang op de mama geslapen, wou ook niet in de cosleeper. Maar die kon je wel overdag een uurtje of 2 afleggen in de wieg. Dit klein monster niet

Draagdoek wil hij op één of andere manier niet. Ofwel vouwen we die verkeerd en zit hij niet goed.