Tja, wat is tegenslag
Ik heb vorig jaar in februari voor de eerste keer meegedaan met het 'bevolkingsonderzoek darmkanker', routine onderzoek noemen ze dat.
Ben jammer genoeg gediagnosteerd met uitgezaaide endeldarmkanker, an sich nog altijd niet het slechtste nieuws dus, zo lang de chirurgen zeggen dat ze nog willen opereren is er vanalles mogelijk. Dus in maart succesvol geopereerd, grootste deel endeldarm, stuk dikke darm en 23 lymfeklieren weggenomen, na enkele dagen hospitaal de hele familie verwittigd dat alles goed was en dan ineens beginnen je darmen te lekken vanbinnen. Niet zo gezond blijkbaar, spoedoperatie, sepcis gedaan, op sterven gelegen in intesieve, erdoor geraakt, 70 dagen hospitaal, 40 kg minder
, te zwak om chemo te krijgen, ... Net voor kerst derde operatie gehad, stoma is nu weg. Het was niet gemakkelijk, voor mij zelfs gemakkelijker als voor mij familie, maar als ik kijk naar de relatie die ik nu met mijn vrouw en m'n drie kinderen (22j, 23j en 25j) heb, die kan gewoon niet meer stuk. In februari krijg ik uitsluitsel of alles weg is, maar moet zeggen dat ik nu heel intens geniet van elke moment samen met de mensen die ik liefheb, en je leert geweldig relativeren
Pluspuntje, met al die rommel die ze in m'n lijf hebben gespoten is m'n cholesterol in orde, mijn diabetes is ineens verdwenen (wss wel tijdelijk) en m'n broeken van vroeger passen terug ;-)
Op het moment zelf lijkt soms iets ontzettend erg, maar ik denk wel dat de manier hoe je ermee omgaat ontzettend veel doet, ook voor iedereen rond je.