Relatie therapie

kenneke2.0

Well-known member
Platinum Trophy
Wij zijn aan het bekijken om bij een therapeut te gaan.
21 jaar samen is al wat natuurlijk we zien elkaar nog doodgraag. Maar we hebben de laatste tijd al veel gebabbeld en er zijn toch ergernissen dat ik niet van wist en omgekeerd ook.
Op intiem gebied kan het ook stuk beter.

Nog mensen die bij zo therapeut geweest zijn ? Of lossen we het zelf op ?
 
Als je beiden het engagement hebt om er iets mee te doen zou ik daar zeker naartoe gaan.

Uit mijn eigen ervaring vind ik twee dingen belangrijk:
Dat engagement, dat van beide kanten moet komen. Dat betekent ook dat je u gaat moeten openstellen tijdens die sessies, anders werkt het niet.
Maak er geen eindeloze lijdensweg van hopen sessies van. Na een aantal sessies zou toch al duidelijk moeten worden wat de pijnpunten zijn en moeten er ergens al stappen gezet worden. Maar blijven teruggaan zonder dat er nog echt vooruitgang is heeft geen zin. Dan zit je ofwel bij de verkeerde therapeut, ofwel ben je aan het trekken aan een dood paard.
 
Helemaal mee eens. Het kan absoluut een meerwaarde betekenen, tenzij het kalf al verdronken is. Maar dan zouden jullie ook de tijd en energie niet nemen om nu nog grondig dingen door te spreken met elkaar. Als de ene enkel meegaat om de ander te plezieren is het geld wegsmijten. Maar als je er beide voor wil gaan kan de blik van iemand die er helemaal niets mee te maken heeft èn er niet op uit is om "partij te trekken" absoluut verhelderend zijn.
 
Helemaal mee eens. Het kan absoluut een meerwaarde betekenen, tenzij het kalf al verdronken is. Maar dan zouden jullie ook de tijd en energie niet nemen om nu nog grondig dingen door te spreken met elkaar. Als de ene enkel meegaat om de ander te plezieren is het geld wegsmijten. Maar als je er beide voor wil gaan kan de blik van iemand die er helemaal niets mee te maken heeft èn er niet op uit is om "partij te trekken" absoluut verhelderend zijn.
Maar soms is het kalf al verdronken zonder dat ze het beseffen? En dan kan zo'n therapeut misschien duidelijkheid scheppen?
 
Maar soms is het kalf al verdronken zonder dat ze het beseffen? En dan kan zo'n therapeut misschien duidelijkheid scheppen?
Als 1 van de 2 beslist heeft "dat de relatie niet meer moet" dan is het verloren moeite. Dan gaan er ook geen of halfslachtige pogingen gedaan worden van die persoon uit. Wil relatietherapie slagen moeten beide zich daartoe engageren. Dat is wat ik bedoelde.
Een therapeut kan altijd als gevolg hebben dat de relatie wordt stopgezet, het is namelijk geen magische toverfee. Maar wil je enige kans op slagen hebben moeten 2 personen beslissen er wel voor te willen gaan.
 
Wij zijn aan het bekijken om bij een therapeut te gaan.
21 jaar samen is al wat natuurlijk we zien elkaar nog doodgraag. Maar we hebben de laatste tijd al veel gebabbeld en er zijn toch ergernissen dat ik niet van wist en omgekeerd ook.
Op intiem gebied kan het ook stuk beter.

Nog mensen die bij zo therapeut geweest zijn ? Of lossen we het zelf op ?
Herkenbaar. Wij zijn 20 jaar samen en voor vrouwlief is was er geen enkel probleem in onze relatie. Maar ik heb wel bepaalde frustraties. We hebben altijd de gulden middenweg bewandeld maar het krijgt de laatste tijd de neiging te veel over te hellen naar wat zij wenst. Er is ondertussen een (kleine) toegeving geweest van haar maar er is nog veel werk voor de boeg. Ik heb zelf even gepraat met een therapeut maar na 1 sessie er mee gestopt omdat dit verder geen zin heeft zonder vrouwlief. Nu haar nog overtuigen mee te gaan.

Een mens is ook niet gemaakt om eeuwig met dezelfde partner door het leven te gaan. De witte prins op het paard wordt een ouwe bejaarde koning. (sorry voor het grapje maar ik ben altijd zo iemand die het luchtig wil houden anders is het maar triestig)

Ik denk dat 99% van de koppels die zo lang samen is vroeg of laat wel eens botst. En een relatie is blijven er aan werken en blijven geven en nemen. En dat is toch een uitdaging geworden na al die jaren. En mensen kunnen ook veranderen gedurende de vele jaren. Vergeet ook de financiële impact niet. En zijn er kinderen? Dus ja véél geluk hiermee.
 
Als 1 van de 2 beslist heeft "dat de relatie niet meer moet" dan is het verloren moeite. Dan gaan er ook geen of halfslachtige pogingen gedaan worden van die persoon uit. Wil relatietherapie slagen moeten beide zich daartoe engageren. Dat is wat ik bedoelde.
Een therapeut kan altijd als gevolg hebben dat de relatie wordt stopgezet, het is namelijk geen magische toverfee. Maar wil je enige kans op slagen hebben moeten 2 personen beslissen er wel voor te willen gaan.
De man van een bevriend koppel wou de relatie beëindigen. Zijn dan ook even apart gaan wonen maar na 2 weken en meerdere gesprekken met verschillende personen (niet professioneel) kwam hij toch tot het besef dat hij het nog een kans wou geven. Nu meer dan een jaar later zijn die gelukkiger dan ooit.

Het kan dus.. Maar ikzelf ben daarentegen daar geen bewijs van en heb met de breuk een jaar geleden ook niet de stap gezet om naar een relatietherapeut te gaan. Ik mijn hoofd was het inderdaad al te laat en was de knop omgezet.
 
Ik wil absoluut niet weg bij haar en zij geeft de indruk dat ook niet te willen. we zijn beiden heel onzeker op dit moment over ons zelf, tis niet dat wij veel ruzie hebben maar door te praten komen kleine dingen naar boven dat ik in 20 jaar niet wist.
Tis zo een dom ding als we alleen thuis zijn draag ik meestal een training's broek ipv van mij jeans en ze ziet me liever in die jeans...
maw uit elkaar gaan is sowieso geen item.
 
Ik wil absoluut niet weg bij haar en zij geeft de indruk dat ook niet te willen. we zijn beiden heel onzeker op dit moment over ons zelf, tis niet dat wij veel ruzie hebben maar door te praten komen kleine dingen naar boven dat ik in 20 jaar niet wist.
Tis zo een dom ding als we alleen thuis zijn draag ik meestal een training's broek ipv van mij jeans en ze ziet me liever in die jeans...
maw uit elkaar gaan is sowieso geen item.
Ik ga hier zeker nu niet de betweter uithangen want ik ken helemaal je situatie niet, maar ga er nooit zomaar van uit dat 'uit elkaar gaan' geen item is. Je kan nooit 100% zeker weten wat er bij de andere speelt denk ik.
 
Tis zo een dom ding als we alleen thuis zijn draag ik meestal een training's broek ipv van mij jeans en ze ziet me liever in die jeans...
Dat geeft mij zo de indruk dat er irritaties zijn die eigenlijk geen irritatie zouden hoeven te zijn. Dat zou kunnen betekenen dat er ergens onderliggend toch iets speelt want eigenlijk gaat dit helemaal niet over trainingsbroek vs jeans maar over een frustratiedrempel die lager begint te liggen. Geen slecht idee dan idd om uit te zoeken waarom dit zo is.
 
Ik ben al 22 jaar samen met mijn partner. Wij hebben ook al moeilijke momenten gehad en dat kan ook niet anders lijkt me. Maar als de basis goed zit en jullie elkaar oprecht nog graag zien gaan jullie er wel uit komen denk ik. Ik kan ook moeilijk geloven dat een reden als met een verkeerde broek aanlopen genoeg is om zo een lange relatie te beëindigen. Waarschijnlijk ergeren jullie zich meer en meer aan elkaar en aan de kleinste dingen. Maar als het maar zo een zaken zijn... wees blij. In het begin van een relatie zie je elkaars goeie punten maar hoe langer je samen bent, hoe meer je elkaars foutjes ziet. De kunst is om die te plaatsen en er mee te leren leven .
Het intieme deel is een moeilijke. Je kan nooit alletwee evenveel zin hebben en dat op hetzelfde tijdstip. Ik heb een hoog libido, zij minder. Ik besef dat ze niet iedere keer kan instemmen, zij beseft dat ze mij niet altijd kan afwijzen. Wat we wel merken is dat als we er aan beginnen bij haar de zin meestal toch komt. Als ze echt niet meer zou willen zou het hier waarschijnlijk ook niet goed komen.

Ik ken jullie niet en weet niet hoe de situatie precies is maar geef niet te snel op... behalve als één van de twee er echt niet meer voor wil gaan.
 
Voor het intieme deel kan dit misschien inzichten/perspectief bieden: Emily Nagoski - Come As You Are (bestaat ook in het nederlands), beiden lezen en mening/ervaring/... bespreken kan misschien een eerste stap zijn (natuurlijk is dat enkel een begin en geen pas klare oplossing op zich).

(zie het los van al dan niet naar een therapeut gaan)
 
Na haar ziekte en de bijgevoegde medicatie is haar libido volledig verdwenen.
We zij nog intiem maar voelt als verplicht nummer. En ik ben daar ook schuldig aan zij wil getrigerd worden en ik vind dat zo moeilijk..
Dat we hier met twee tieners rondlopen helpt het ook niet.
 
Na haar ziekte en de bijgevoegde medicatie is haar libido volledig verdwenen.
We zij nog intiem maar voelt als verplicht nummer. En ik ben daar ook schuldig aan zij wil getrigerd worden en ik vind dat zo moeilijk..
Dat we hier met twee tieners rondlopen helpt het ook niet.
Klinkt wel herkenbaar maar intimiteit kan ook op andere manieren dan alleen maar seks toch ? Je moet er alleen wat moeite voor doen. Het is heel makkelijk om's avonds naast elkaar in de zetel te ploffen en hersenloos tv te kijken. Dat is ook gezellig daar niet van, maar elke avond hetzelfde dat wordt saai natuurlijk. Of een gewoonte. Ik snap wel dat het met kinderen niet altijd makkelijk is maar soms zijn er gewoon kleine dingen nodig om de sleur te doorbreken. En dat leidt dan mss automatisch wel tot spontanere seks.

BTW, Ik weet niet of je zelf veel porno kijkt, maar ook dat kan ervoor zorgen dat je intimiteit anders gaat ervaren.
 
Wij doen het omdat we steeds van de ene hectische situatie in de andere terecht komen (dochter dat slechte slaper is, renovatiewerken dat blijven duren en veel zaterdagen opsouperen, vrouw dat geen rijbewijs heeft waardoor ik naar overal moet rijden, etc.). Daarnaast zijn we van andere culturen. Ik ben ook nog eens vrij introvert en zij extrovert, dus de therapie helpt wel. Vooral voor mezelf om meer emotie uit te drukken, want dat heb ik nooit gedaan terwijl zij vrij openhartig is.
Het helpt wel maar soms heb ik wel het gevoel dat ik altijd diegene ben die iets moet aanpassen :shy: Ik denk dat ik gewoon nooit iemand zal zijn die super openhartig zal zijn terwijl mijn vrouw dat wel verwacht :confused2:
Klinkt wel herkenbaar maar intimiteit kan ook op andere manieren dan alleen maar seks toch ? Je moet er alleen wat moeite voor doen. Het is heel makkelijk om's avonds naast elkaar in de zetel te ploffen en hersenloos tv te kijken. Dat is ook gezellig daar niet van, maar elke avond hetzelfde dat wordt saai natuurlijk. Of een gewoonte. Ik snap wel dat het met kinderen niet altijd makkelijk is maar soms zijn er gewoon kleine dingen nodig om de sleur te doorbreken. En dat leidt dan mss automatisch wel tot spontanere seks.
Dit hebben wij nu door het bovenstaande. Dates en even zonder onze dochter uitgaan is erg moeilijk. Ik heb geen probleem om gewoon thuis te blijven en gezellig samen te zijn, maar mijn vrouw wil dan meer weg gaan.
Ik heb echt moeite om aan dingen zoals "wat kunnen we samen buitenshuis doen?", "wat kan ik precies doen om de sleur eruit te halen?", etc. te denken.
 
Klinkt wel herkenbaar maar intimiteit kan ook op andere manieren dan alleen maar seks toch ? Je moet er alleen wat moeite voor doen. Het is heel makkelijk om's avonds naast elkaar in de zetel te ploffen en hersenloos tv te kijken. Dat is ook gezellig daar niet van, maar elke avond hetzelfde dat wordt saai natuurlijk. Of een gewoonte. Ik snap wel dat het met kinderen niet altijd makkelijk is maar soms zijn er gewoon kleine dingen nodig om de sleur te doorbreken. En dat leidt dan mss automatisch wel tot spontanere seks.

BTW, Ik weet niet of je zelf veel porno kijkt, maar ook dat kan ervoor zorgen dat je intimiteit anders gaat ervaren.

Intimiteit is inderdaad meer dan sex. Knuffelen, kussen, elkaar aanraken, allemaal een onderdeel van, en broodnodig, voor een goeie relatie. Het kan goed zijn dat ze dit allemaal nog wel wilt doen, terwijl haar libido en zin in sex nog altijd volledig nul is.

Zo kan ik me 100% voorstellen dat er intimiteit is, maar nog altijd geen sex, wat nog altijd een groot gemis kan zijn waar iemand redelijk ongelukkig van kan worden.
 
Na haar ziekte en de bijgevoegde medicatie is haar libido volledig verdwenen.
We zij nog intiem maar voelt als verplicht nummer. En ik ben daar ook schuldig aan zij wil getrigerd worden en ik vind dat zo moeilijk..
Dat we hier met twee tieners rondlopen helpt het ook niet.

De impact van bepaalde medicatie op het libido mag zeker niet onderschat worden. Ik ken enkele mensen die medicatie tegen depressie nemen en hun libido is quasi verdwenen. Seks mag niet aanvoelen als een verplicht nummertje, maar het is wel iets waar tijd moet voor gemaakt worden en zeker als je zolang samen bent. Het gaat allemaal niet 'vanzelf'

Mijn vrouw is dokter/specialist in een goed draaiende praktijk, ik heb maar een 5 tot 13h job. De tweeling is er toen gekomen druk met werk, kindjes .. we leefden quasi naast elkaar. We hebben dan toch eens samen gezeten en gepraat hoe het nu verder moet. Inmiddels zijn onze kinderen prille tienertjes en relationeel gaat het hier beter dan ooit. Regelmatig eens quality time inlassen met uw vrouw alleen, of als gezin samen. Iedereen in een relatie heeft eens een moment dat het wat minder gaat.
 
De impact van bepaalde medicatie op het libido mag zeker niet onderschat worden. Ik ken enkele mensen die medicatie tegen depressie nemen en hun libido is quasi verdwenen. Seks mag niet aanvoelen als een verplicht nummertje, maar het is wel iets waar tijd moet voor gemaakt worden en zeker als je zolang samen bent. Het gaat allemaal niet 'vanzelf'

Mijn vrouw is dokter/specialist in een goed draaiende praktijk, ik heb maar een 5 tot 13h job. De tweeling is er toen gekomen druk met werk, kindjes .. we leefden quasi naast elkaar. We hebben dan toch eens samen gezeten en gepraat hoe het nu verder moet. Inmiddels zijn onze kinderen prille tienertjes en relationeel gaat het hier beter dan ooit. Regelmatig eens quality time inlassen met uw vrouw alleen, of als gezin samen. Iedereen in een relatie heeft eens een moment dat het wat minder gaat.
Wij hebben ook twee tieners in huis die veel aandacht vragen. Vorige week een goed gebabbeld, en het ligt aan ons beiden en we gaan er samen aan werken. Plus die medicatie heeft ze ook een navel breuk ziet er uit alsof ze zwanger is terwijl ze mager is. Ze is daar vrij onzeker door en het kan ook vrij veel pijn doen.
Normaal worden haar buikspieren tegen de zomer weer aan elkaar gezet dat zal voor haar ook wel een boost geven.
 
Wij hebben ook twee tieners in huis die veel aandacht vragen. Vorige week een goed gebabbeld, en het ligt aan ons beiden en we gaan er samen aan werken. Plus die medicatie heeft ze ook een navel breuk ziet er uit alsof ze zwanger is terwijl ze mager is. Ze is daar vrij onzeker door en het kan ook vrij veel pijn doen.
Normaal worden haar buikspieren tegen de zomer weer aan elkaar gezet dat zal voor haar ook wel een boost geven.

Zeker goed over praten. Kinderen in huis, een drukke job, dan soms wat in de knoop liggen met jezelf het is allemaal niet evident. Wij plannen onze dagen goed in, maar tijd maken voor elkaar, het gezin het lukt heel goed en qua intimiteit is het fantastisch.

En ivm onzeker zijn, bepaalde zaken kunnen je onzeker maken. Maar als ik een tip mag geven én als je het kan ban alles van social media van je smartphone. Wij hebben hier al bijna 4 jaar geen Facebook meer, geen Instagram. Social media beïnvloedt sowieso het zelfbeeld.
 
Ik kan het alleen maar aanraden, mits enkele kanttekeningen.

- Spreek op voorhand af met de therapeut wat jullie doel is. Indien jullie dit niet weten kan je vragen om een eerste sessie in te plannen met als doel om dit te bepalen.
- Wees kritisch tegenover de therapeut. Het is belangrijk om het gevoel te hebben dat er een klik is. Indien het gevoelsmatig niet goed zit, spreek erover, en stap desnoods over naar een andere therapeut.
- Wees bereid om je trots en principes aan de kant te zetten. Er zullen muurtjes moeten afgebroken worden om te zien wat er zich after bevindt.
 
Terug
Bovenaan