Brihang greep weliswaar naast een MIA voor beste hiphop enkele weken geleden, maar iets zegt ons dat de West-Vlaamse woordkunstenaar daar niet al te wakker van zal liggen. Met een creatieve dreun van een performance op live televisie zette hij nog maar eens in de kijker waarom hij over het hele land de grote zalen uitverkoopt en komende zomer als headliner op diverse festivals pronkt. De carrière van Boudy Verleye zit dan ook duidelijk in een opwaartse spiraal sinds de introductie van de uitstekende nieuwe langspeler Droomvoeding. Een paar hits in de afrekening, een dijk van een live reputatie, maar bovenal die speelse eerlijke charme die gepaard gaat met de muziek van Brihang, zorgden ervoor dat de grote Kortrijkse Depart drie avonden op rij vlotjes kon uitverkocht worden. Daar moesten wij uiteraard ook bij zijn.
Het publiek zag het allemaal wel zitten, hoewel de grote euforie uitbleef. Brihang is dan ook een artiest die voor een groot deel weet te begeesteren met de diepgang en spielerei die in zijn teksten verscholen zit. Hij brengt niet de muziek waarvan je gaat springen of woord voor woord mee scandeert, los van wat verlegen meezingen op de bekendere tunes zoals Binnenkant, kwam de Depart niet. Als publiek luister je dan ook vooral het liefst naar wat Brihang uit zijn virtuoze mouw schudt op het podium. Zo kreeg hij bij het intieme 'Mama’s buik' en
''k Wou da'k het kon zeggen' de grote zaal even heel klein en stil voor een gevoelig een-tweetje dat de pure schoonheid van Brihangs teksten in het licht wist te zetten. Dat die knappe gevoeligheid opgevolgd werd door een graag gezien herkenbaar duo dat terug de sfeer in de zaal oppookte, toonde dat er goed over de setlist was nagedacht. 'Zee van tijd’ blijft uiteraard een van de grootste Vlaamse hits van vorig jaar, maar ook de gouden ouwe ‘Rommel’ wist voor onvervalste magie te zorgen.
Brihang is zo lang we hem al kennen op het podium, altijd al een kei geweest in het bespelen van het publiek en hun verwachtingen. Soms geeft hij de zaal exact wat ze verwachten zoals een fijne crowdsurf tijdens 'Wieder’, maar even vaak gaat hij ook voor een schijnbeweging. Zo werd klassieker 'Steentje’ niet op de gebruikelijke golf van opwaartse stroom gebracht, maar eerder klein en intiem ingezet, op een fluistertoon. Het is een gedurfde zet, maar wel eentje die wonderwel uitpakte en een frisse gloed liet schijnen op een alom geliefd nummer. De opgebouwde spanning vond uiteindelijk haar ontlading in het voorlaatste nummer ‘Tussenin’. Het nummer bouwde steeds verder op om uit te monden in een uitzinnige outro die de Depart na zeventig minuten van aandachtig luisteren even het stoom van de ketel liet blazen. Het mooie ‘Cut op de set' bracht de zaal uiteindelijk op een wonderlijk mooi wolkje terug met de voetjes op aarde en stuurde het publiek uiteindelijk de kille realiteit van de avond in. Met een ijzersterk gebalanceerd optreden dat niet enkel muzikaal, maar ook op creatief vlak indruk wist te maken, kroonde Brihang zich nog maar eens tot de jonge koning van de Vlaamse hiphop.
Alois & VLB
Voor we de hiphopheld uit Knokke op het podium kregen, weken we nog even af richting Gent met Alois & VLB in het voorprogramma. Alois Maddens en Maarten Vanlerberghe hebben uiteraard nog niet de ervaring van een Brihang, maar toch kun je zo begrijpen waarom de twee stonden te openen vanavond. Met hun donkere thema’s die op een plezante eloquente manier gebracht werden, bleken ze dan ook een perfecte match voor de fans van Brihang. De nummers missen weliswaar de hitgevoelige angel die bij de hoofdact van de avond wel aanwezig is, maar met een fijne podiumprésence en goeie flow wisten de twee toch al voor wat animo te zorgen in een goed vollopende Depart. De twee zijn overduidelijk aan het groeien, want hun geluid op een podium klinkt ondertussen al een stuk voller dan het enkele jaren geleden klonk toen we voor het eerst met hen kennismaakten. Met nummers als 'Egotrippen' bewees Alois & VLB in elk geval waarom ze een vaste waarde in de Vlaamse hiphop aan het worden zijn.Brihang
Dat hiphop gewoon een talent met een microfoon is die zijn ding doet, terwijl er op de achtergrond een beat speelt, is een cliché dat door artiesten als Brihang vakkundig ontkracht wordt. Iets na negen stonden voor de grote stelling op het podium dan ook een toetsenist en drummer die het geluid de hele avond een extra laag zouden geven. Centraal stond echter, hoe kan het ook anders, Brihang zelf. Toen hij de woordenstroom op gang trok, kroop de schwung meteen in de set. Opener 'Accepteren' sloeg meteen over naar de ruim 1100 mensen in de zaal. Dat Brihang na al die jaren verdomd goed weet hoe hij een show in elkaar moet steken, bleek al snel aan de sterke belichting tijdens 'Alles loopt anders' of de manier waarop hij de stelling beklom tijdens 'Berg'. Het zijn sterke accenten die de knap gebrachte nummers naar een nog hoger niveau wisten te tillen.Het publiek zag het allemaal wel zitten, hoewel de grote euforie uitbleef. Brihang is dan ook een artiest die voor een groot deel weet te begeesteren met de diepgang en spielerei die in zijn teksten verscholen zit. Hij brengt niet de muziek waarvan je gaat springen of woord voor woord mee scandeert, los van wat verlegen meezingen op de bekendere tunes zoals Binnenkant, kwam de Depart niet. Als publiek luister je dan ook vooral het liefst naar wat Brihang uit zijn virtuoze mouw schudt op het podium. Zo kreeg hij bij het intieme 'Mama’s buik' en
''k Wou da'k het kon zeggen' de grote zaal even heel klein en stil voor een gevoelig een-tweetje dat de pure schoonheid van Brihangs teksten in het licht wist te zetten. Dat die knappe gevoeligheid opgevolgd werd door een graag gezien herkenbaar duo dat terug de sfeer in de zaal oppookte, toonde dat er goed over de setlist was nagedacht. 'Zee van tijd’ blijft uiteraard een van de grootste Vlaamse hits van vorig jaar, maar ook de gouden ouwe ‘Rommel’ wist voor onvervalste magie te zorgen.
Brihang is zo lang we hem al kennen op het podium, altijd al een kei geweest in het bespelen van het publiek en hun verwachtingen. Soms geeft hij de zaal exact wat ze verwachten zoals een fijne crowdsurf tijdens 'Wieder’, maar even vaak gaat hij ook voor een schijnbeweging. Zo werd klassieker 'Steentje’ niet op de gebruikelijke golf van opwaartse stroom gebracht, maar eerder klein en intiem ingezet, op een fluistertoon. Het is een gedurfde zet, maar wel eentje die wonderwel uitpakte en een frisse gloed liet schijnen op een alom geliefd nummer. De opgebouwde spanning vond uiteindelijk haar ontlading in het voorlaatste nummer ‘Tussenin’. Het nummer bouwde steeds verder op om uit te monden in een uitzinnige outro die de Depart na zeventig minuten van aandachtig luisteren even het stoom van de ketel liet blazen. Het mooie ‘Cut op de set' bracht de zaal uiteindelijk op een wonderlijk mooi wolkje terug met de voetjes op aarde en stuurde het publiek uiteindelijk de kille realiteit van de avond in. Met een ijzersterk gebalanceerd optreden dat niet enkel muzikaal, maar ook op creatief vlak indruk wist te maken, kroonde Brihang zich nog maar eens tot de jonge koning van de Vlaamse hiphop.
Conclusie
Brihang stond drie avonden op rij garant voor een avond van flow en poëtische teksten in een overvol Depart in Kortrijk. Hij toonde nog maar eens waarom hij op enkele jaren tijd uitgegroeid is tot één van de populairste artiesten van het land.
Laatst bewerkt:
