Dat lijkt mij de minst aannemelijke piste tot nu toe. Dus terwijl de gemeente op de hoogte is van het feit dat er geen waterloop is (herinner u de man met de stofjas) en meerdere aangetekende brieven met foto’s van ons zelf zou de gemeente dat gecorrigeerd hebben? En dan nog zonder een berichtje aan de eigenaren van de grond terwijl ze goed weten dat ze daarmee elke mogelijke aanvraag in de toekomst zouden saboteren? En zelfs als het zo zou zijn, zou er dan geen procedure zijn waardoor men achteraf (nu) kan zien wie die aanpassing gedaan heeft en waarom?
Publieke vs. privésector
- Onderwerp starter Muñoz
- Startdatum
the_fox
Well-known member
De logica ontgaat mij ff... Of je hebt de tijdslijn verkeerd gelezen, ik zei tussen 1990 en 2021, wat de tijdstippen van de 2 aanvragen waren volgens jouw posts/historiek hier.
Ik vermoed dat in 1990 (en alles ervoor) zo goed als niets gedigitaliseerd was, en alles op basis van eigen archieven gebeurde per instantie.
Tussen 1990 en 2021 (dus voor de huidige aanvraag en alle opvolgingen/bewijzen) is er echt wel een hoop gedigitaliseerd en toegangkelijk gemaakt voor vele niveau's van de overheid. Wederom, zoals ik al meermaals gezegd heb, niemand zal ontkennen dat er nu geen waterloop is. De vraag is of die er moet liggen of niet en wat ermee gebeurd is indien die er zou moeten liggen.
Mr.Fingers
Well-known member
Je kunt ook altijd eens cartesius raadplegen. Die oude kaarten daarop hebben ons op werk al veel hoofdbrekens bespaard (en ook opgeleverd).
Dat ze eens in de privé werken, ze zullen dan wel beseffen dat ze niet moeten klagen.
En ja, ik heb geen firmawagen, geen smarthphone, sport en cultuurcheques,.. en heb maar 20 dagen wettelijk verlof.
Heb maar 30 min pauze per dag (middagpauze) en heb geen tijd om ergens met mn vingers te draaien en de meesten zullen m'n werk niet willen doen, voor het loon dat ik krijg!
k besef ook wel dat het niet overal zo is, maar het overheidspersoneel moet echt niet klagen.
Ik ken een paar personen die voor de overheid werken (vooral de rva) en deze personen hebben echt een luxe leven!!
Dus stop met te zeggen dat als ze staken, dat dit dan terecht is! Dat ze eventjes naar de privé komen werken en ze zullen wel beseffen welk leventje ze hebben.
Str8_6
Well-known member
Ik moet toch toegeven dat in mijn sector alles wat van de federale moet komen toch vaak een ramp is. Lokale politie en stadsdiensten werken imo toch wel heel goed en ik kom met verschillende in contact.
Om de 2 maand hebben we een vergadering met alle functioneel beheerders van de zones uit West Vlaanderen en daar zitten er dan ook 2 slachtoffers bij van de federale die 4u geklaag van ons mogen horen. Waarom werkt dit nog altijd niet, en dat niet?
Het ergste is dat wij dus nog steeds op word 7 onze documenten zitten te maken omdat de federale in 2023 het dus niet voor elkaar krijgt om dat met office 365 te laten werken. Ooit komt er een update van Windows en zal het gedaan zijn met Windows 7 en dan mogen we terug naar pen en papier of een typemachine. Eigenlijk een mirakel dat het na 20 jaar nog werkt.
Nu komt het gestoordste. De laatste keer was het antwoord: "het lukt niet, dus we hebben het team eraf gehaald." euh OK?
Zo zijn er tientallen programma's dat ze nu al jaren uitstellen omdat ze het dus niet werkend krijgen en we binnenkort nodig hebben en dan hoor je er plots niets meer van tot je de vraag stelt. Dan is het meestal dat ze het niet gaan doen omdat het niet lukt.
Sinds mijn stage daar heb ik wel gezien hoe het komt enkele vb:
- begon al met mijn cognitieve testen. Om 5u vertrokken om zeker op tijd te zijn. Ik doe mijn test en kom om 13u thuis. Ik had al een mail gekregen en dacht van "amai dat is rap met mijn uitslag". Helaas was het een mail om te vragen waarom ik niet aanwezig was op de test. 10 mails gestuurd en 20 nummers gebeld. Geen reactie. En een week later de uitslag van mijn test waarop ik geslaagd was. Like wtf?
- Collega is er niet en zijn telefoon gaat. Ik pak op. Daarna mocht ik naar de chef gaan en kreeg ik daarvoor onder mijn voeten omdat de collega's zouden klagen dat ze dat ook zouden moeten doen.
- ik heb geen werk meer na 2u al en begin zelf iets uit te werken, chef ziet het en ik mag weer gaan omdat dat niet in mijn takenpakket zit. Ik zeg dat ik geen werk meer heb na 2u en het antwoord is: "dan moet je daar maar zitten wachten tot het tijd is."
- man en vrouw die er werken en vanuit Limburg komen. Ze vullen hun uren in van zodra ze daar de trein op stappen. Komen toe om 10u, om 12u gaan ze 2u gaan eten en om 3u terug de trein op en ze hebben 8u gewerkt
Die krijgen dus bovenop hun loon nog eens een 800€ aan premies omdat ze in Brussel werken daarvoor.
Na mijn stage bij de baas daar mijn evaluatie gegeven van de plaats en zijn antwoord op die zaken was: "ik kan niet anders dan het toelaten of er komt hier niemand."
Om de 2 maand hebben we een vergadering met alle functioneel beheerders van de zones uit West Vlaanderen en daar zitten er dan ook 2 slachtoffers bij van de federale die 4u geklaag van ons mogen horen. Waarom werkt dit nog altijd niet, en dat niet?
Het ergste is dat wij dus nog steeds op word 7 onze documenten zitten te maken omdat de federale in 2023 het dus niet voor elkaar krijgt om dat met office 365 te laten werken. Ooit komt er een update van Windows en zal het gedaan zijn met Windows 7 en dan mogen we terug naar pen en papier of een typemachine. Eigenlijk een mirakel dat het na 20 jaar nog werkt.
Nu komt het gestoordste. De laatste keer was het antwoord: "het lukt niet, dus we hebben het team eraf gehaald." euh OK?
Zo zijn er tientallen programma's dat ze nu al jaren uitstellen omdat ze het dus niet werkend krijgen en we binnenkort nodig hebben en dan hoor je er plots niets meer van tot je de vraag stelt. Dan is het meestal dat ze het niet gaan doen omdat het niet lukt.
Sinds mijn stage daar heb ik wel gezien hoe het komt enkele vb:
- begon al met mijn cognitieve testen. Om 5u vertrokken om zeker op tijd te zijn. Ik doe mijn test en kom om 13u thuis. Ik had al een mail gekregen en dacht van "amai dat is rap met mijn uitslag". Helaas was het een mail om te vragen waarom ik niet aanwezig was op de test. 10 mails gestuurd en 20 nummers gebeld. Geen reactie. En een week later de uitslag van mijn test waarop ik geslaagd was. Like wtf?
- Collega is er niet en zijn telefoon gaat. Ik pak op. Daarna mocht ik naar de chef gaan en kreeg ik daarvoor onder mijn voeten omdat de collega's zouden klagen dat ze dat ook zouden moeten doen.
- ik heb geen werk meer na 2u al en begin zelf iets uit te werken, chef ziet het en ik mag weer gaan omdat dat niet in mijn takenpakket zit. Ik zeg dat ik geen werk meer heb na 2u en het antwoord is: "dan moet je daar maar zitten wachten tot het tijd is."
- man en vrouw die er werken en vanuit Limburg komen. Ze vullen hun uren in van zodra ze daar de trein op stappen. Komen toe om 10u, om 12u gaan ze 2u gaan eten en om 3u terug de trein op en ze hebben 8u gewerkt
Die krijgen dus bovenop hun loon nog eens een 800€ aan premies omdat ze in Brussel werken daarvoor.Na mijn stage bij de baas daar mijn evaluatie gegeven van de plaats en zijn antwoord op die zaken was: "ik kan niet anders dan het toelaten of er komt hier niemand."
Laatst bewerkt:
Silence
Well-known member
Alle vacatures | Werkenvoor.be
Ik stel voor dat je zelf eens even kijkt en eventueel solliciteert. Dan kan je ook meedoen met het luxe leventje
Chilliewillie88
Active member
zoveel onwetendheid en veralgemening in één post
ik kan dat ook: ik heb vroeger voor een big 4 gewerkt en werk nu voor de overheid. Vergeleken met de werkdruk die ik vandaag ervaar had ik vroeger een luxe leventje. Per definitie is het daarom in de privé meer relaxed dan bij de overheid.
Dat ze eens voor de overheid werken, ze zullen dan wel beseffen dat ze niet moeten klagen.
4 personen tegenover 814.000 ambtenaren. En dat gebruik je als argument tégen dat je zou veralgemenen?
Misschien, hè. Misschien kun je daar geen conclusies uit trekken voor alle verzuchtingen van alle ambtenaren. Je vindt bijvoorbeeld ook wel 20 mensen in de privé die niks te klagen hebben en weinig moeten doen, maar zult daaruit niet concluderen dat de privésector een paradijs is.
Ik heb in m'n eerste topic nochtans geschreven dat het niet over zo zal zijn in de publieke sector.
==> k besef ook wel dat het niet overal zo is, maar het overheidspersoneel moet echt niet klagen.
Chilliewillie88
Active member
Onwetendheid dus.
Alle vacatures | Werkenvoor.be
werkenvoor.be
Ik stel voor dat je zelf eens even kijkt en eventueel solliciteert. Dan kan je ook meedoen met het luxe leventje
Bullshit "argument".
Je mag dus nergens meer kritiek op hebben, "want je kan zelf meedoen aan hetgeen je bekritiseert". Bizar.
- En wat met ethische bezwaren? Ikzelf kon het profitariaat en inefficiëntie bij de overheid bijvoorbeeld niet langer aanzien. Dus neen, ik ga daar niet (meer) solliciteren en toch blijf ik er kritiek op hebben, omdat ik het van binnenuit gezien heb. Wat nu?
- En wat als je nu eens gelijktijdig kritiek hebt op beroep x en beroep y? Welk beroep moet ik dan doen?
Laatst bewerkt:
Rekening houden met "de maximale doorlooptijd"? Ik zal u eens iets vertellen. De theoretisch maximale doorlooptijd wanneer je te maken hebt met een overheid die ongedefinieerde doorlooptijden hanteert is... oneindig.
Jij wil dus dat er niets meer gebeurt in dit land. Waarvan akte. Formuleer jij hier een overheidsstandpunt?
Als je als overheid denkt dat iedereen rond u rekening moet houden met oneindige doorlooptijden, dan ben je gewoon een (meer dan) miserabele overheid.
Laatst bewerkt:
Weet je wat eigenlijk nog het meest ironische is aan de aanleiding van mijn initiële post? Een mens zou het bijna vergeten. Maar we hebben nu dus dringend een antwoord nodig van de ene overheidsinstantie (die er nog altijd niet is, we zijn 1 dag voor de kerstvakantie) omdat een andere overheidsinstantie volledig gefaald heeft in zijn opdracht.
Dus eventje recapituleren: Overheidsinstantie X was intensief betrokken bij de vergunningsprocedure sinds 2017 (!) (want vergunning werd continu in beroep getrokken door omwonenden tot en met de Raad van State, maar dit terzijde) en heeft voorwaardelijk positief advies gegeven op ons project. Uiteindelijk, na alle procedureslagen, hadden we een onherroepelijke vergunning in handen. Vervolgens hebben we uiteraard alle voorwaarden van X ingewilligd en zijn we begonnen met de aanbesteding en gunning. Contracten van miljoenen waar we niet meer onderuit konden. De aannemer stond al met zijn mensen en machines op het terrein, toen deze overheidsinstantie plots vragen begon te stellen over een nutsleiding. In het begin waren dat informatieve vragen, vervolgens werden dat bezorgdheden en tot slot waren dat eisen tot aanpassing van onze onherroepelijke vergunning (!). Het lef en de arrogantie, je moet je dat inbeelden.
Wij zetten daar een advocaat op (op eigen kosten). Zij zetten daar een advocaat op (op kosten van de belastingbetaler). Wat heen en weer dreigen. Potentiële schade gaan claimen. We hadden hier een rechtszaak voor kunnen aanspannen tegen overheidsinstantie X en met de vingers in de neus gewonnen. Ik ben nogal rechtlijnig en principieel in dergelijke zaken en wij hadden onze klant geadviseerd om hier tot op het bot te gaan via de rechtbank. Maar onze klant heeft, zoals dat steeds gaat met monopolistische overheidsinstanties, overheidsinstantie X nog nodig voor tal van andere zaken, akkoorden, adviezen in andere vergunningen, etc. Klant wou dus een onderhandelde oplossing.
Maanden aan een stuk onderhandeld. Uiteindelijke deal om overheidsinstantie X gerust te stellen over hun bezorgdheden had een kostenplaatje van + 1 miljoen euro. Omwille van hun incompetentie. Kostenverdeling: 75% door de overheidsinstantie (bedankt belastingbetaler) en dus toch nog 25% door onze klant. Meer dan 250 000 euro is dus de kostprijs om de incompetentie van de onze overheidsdiensten te compenseren omdat ertegen procederen teveel risico inhoudt op een (nog meer) dwarsliggende overheid bij de volgende projecten. Ziedaar de almacht van het monopolie van de overheid.
+ maanden vertraging op het project.
En omwille van die vertraging door overheidsinstantie X moesten we, oh ironie, doorlooptermijnen aanpassen bij overheidsinstantie Y. En het is nu dus overheidsinstantie Y die maar blijft weigeren om inhoudelijk te reageren, tot op vandaag. Het laatste antwoord op mijn mail was het vage en nietszeggende: "U mag de brief met de beslissing binnenkort in uw brievenbus verwachten." Geen inhoud. Geen termijn. De post (!), om toch zeker het traagste medium te kiezen nadat ik had gezegd dat het zeer dringend was.
We zijn dus 1 dag voor de kerstvakantie en we kunnen de aannemer nog geen enkele garantie geven op de planning voor januari. De aannemer moet zijn teams echter standby blijven houden, dus raad eens wie die standby-kosten mag betalen? Inderdaad, andermaal onze klant. Gooi maar op de hoop.
Dàt zijn de omstandigheden die onze alomtegenwoordige overheid creëert om in te werken.
En ook daarom mag bibi morgenochtend om 8u opnieuw in crisismeeting met het management op mijn verlofdag. Met wellicht nog een hele dag werk aan vervolgacties. Bedankt, overheid. Andermaal. Ik zal eens aan mijn oud-collega-ambtenaren denken morgennamiddag terwijl ik aan het werk ben op mijn verlofdag, terwijl zij dan traditioneel hun uitgebreide kerstdrink houden vanaf de middag en mogen inbrengen als gewerkte uren.
Ach, de overheid en de privé. Twee werelden die niet verder uit elkaar kunnen liggen.
/out
Dus eventje recapituleren: Overheidsinstantie X was intensief betrokken bij de vergunningsprocedure sinds 2017 (!) (want vergunning werd continu in beroep getrokken door omwonenden tot en met de Raad van State, maar dit terzijde) en heeft voorwaardelijk positief advies gegeven op ons project. Uiteindelijk, na alle procedureslagen, hadden we een onherroepelijke vergunning in handen. Vervolgens hebben we uiteraard alle voorwaarden van X ingewilligd en zijn we begonnen met de aanbesteding en gunning. Contracten van miljoenen waar we niet meer onderuit konden. De aannemer stond al met zijn mensen en machines op het terrein, toen deze overheidsinstantie plots vragen begon te stellen over een nutsleiding. In het begin waren dat informatieve vragen, vervolgens werden dat bezorgdheden en tot slot waren dat eisen tot aanpassing van onze onherroepelijke vergunning (!). Het lef en de arrogantie, je moet je dat inbeelden.
Wij zetten daar een advocaat op (op eigen kosten). Zij zetten daar een advocaat op (op kosten van de belastingbetaler). Wat heen en weer dreigen. Potentiële schade gaan claimen. We hadden hier een rechtszaak voor kunnen aanspannen tegen overheidsinstantie X en met de vingers in de neus gewonnen. Ik ben nogal rechtlijnig en principieel in dergelijke zaken en wij hadden onze klant geadviseerd om hier tot op het bot te gaan via de rechtbank. Maar onze klant heeft, zoals dat steeds gaat met monopolistische overheidsinstanties, overheidsinstantie X nog nodig voor tal van andere zaken, akkoorden, adviezen in andere vergunningen, etc. Klant wou dus een onderhandelde oplossing.
Maanden aan een stuk onderhandeld. Uiteindelijke deal om overheidsinstantie X gerust te stellen over hun bezorgdheden had een kostenplaatje van + 1 miljoen euro. Omwille van hun incompetentie. Kostenverdeling: 75% door de overheidsinstantie (bedankt belastingbetaler) en dus toch nog 25% door onze klant. Meer dan 250 000 euro is dus de kostprijs om de incompetentie van de onze overheidsdiensten te compenseren omdat ertegen procederen teveel risico inhoudt op een (nog meer) dwarsliggende overheid bij de volgende projecten. Ziedaar de almacht van het monopolie van de overheid.
+ maanden vertraging op het project.
En omwille van die vertraging door overheidsinstantie X moesten we, oh ironie, doorlooptermijnen aanpassen bij overheidsinstantie Y. En het is nu dus overheidsinstantie Y die maar blijft weigeren om inhoudelijk te reageren, tot op vandaag. Het laatste antwoord op mijn mail was het vage en nietszeggende: "U mag de brief met de beslissing binnenkort in uw brievenbus verwachten." Geen inhoud. Geen termijn. De post (!), om toch zeker het traagste medium te kiezen nadat ik had gezegd dat het zeer dringend was.
We zijn dus 1 dag voor de kerstvakantie en we kunnen de aannemer nog geen enkele garantie geven op de planning voor januari. De aannemer moet zijn teams echter standby blijven houden, dus raad eens wie die standby-kosten mag betalen? Inderdaad, andermaal onze klant. Gooi maar op de hoop.
Dàt zijn de omstandigheden die onze alomtegenwoordige overheid creëert om in te werken.
En ook daarom mag bibi morgenochtend om 8u opnieuw in crisismeeting met het management op mijn verlofdag. Met wellicht nog een hele dag werk aan vervolgacties. Bedankt, overheid. Andermaal. Ik zal eens aan mijn oud-collega-ambtenaren denken morgennamiddag terwijl ik aan het werk ben op mijn verlofdag, terwijl zij dan traditioneel hun uitgebreide kerstdrink houden vanaf de middag en mogen inbrengen als gewerkte uren.
Ach, de overheid en de privé. Twee werelden die niet verder uit elkaar kunnen liggen.
/out
Laatst bewerkt:
Chilliewillie88
Active member
Dat is gewoon regelrechte onzin. Zonder bijkomende informatie over het kader waarbinnen uw contact zich met de overheid situeert is daar echter geen zinnig antwoord op te geven.
De meerderheid van de contacten met de overheid situeren zich in een strak afgelijnd kader met een vastgelegde procedure en termijnen waarbinnen de overheid moet handelen.
Chilliewillie88
Active member
Weet je wat eigenlijk nog het meest ironische is aan de aanleiding van mijn initiële post? Een mens zou het bijna vergeten. Maar we hebben nu dus dringend een antwoord nodig van de ene overheidsinstantie (die er nog altijd niet is, we zijn 1 dag voor de kerstvakantie) omdat een andere overheidsinstantie volledig gefaald heeft in zijn opdracht.
Dus eventje recapituleren: Overheidsinstantie X was intensief betrokken bij de vergunningsprocedure sinds 2017 (!) (want vergunning werd continu in beroep getrokken door omwonenden tot en met de Raad van State, maar dit terzijde) en heeft voorwaardelijk positief advies gegeven op ons project. Uiteindelijk, na alle procedureslagen, hadden we een onherroepelijke vergunning in handen. Vervolgens hebben we uiteraard alle voorwaarden van X ingewilligd en zijn we begonnen met de aanbesteding en gunning. Contracten van miljoenen waar we niet meer onderuit konden. De aannemer stond al met zijn mensen en machines op het terrein, toen deze overheidsinstantie plots vragen begon te stellen over een nutsleiding. In het begin waren dat informatieve vragen, vervolgens werden dat bezorgdheden en tot slot waren dat eisen tot aanpassing van onze onherroepelijke vergunning (!). Het lef en de arrogantie, je moet je dat inbeelden.
Wij zetten daar een advocaat op (op eigen kosten). Zij zetten daar een advocaat op (op kosten van de belastingbetaler). Wat heen en weer dreigen. Potentiële schade gaan claimen. We hadden hier een rechtszaak voor kunnen aanspannen tegen overheidsinstantie X en met de vingers in de neus gewonnen. Ik ben nogal rechtlijnig en principieel in dergelijke zaken en wij hadden onze klant geadviseerd om hier tot op het bot te gaan via de rechtbank. Maar onze klant heeft, zoals dat steeds gaat met monopolistische overheidsinstanties, overheidsinstantie X nog nodig voor tal van andere zaken, akkoorden, adviezen in andere vergunningen, etc. Klant wou dus een onderhandelde oplossing.
Maanden aan een stuk onderhandeld. Uiteindelijke deal om overheidsinstantie X gerust te stellen over hun bezorgdheden had een kostenplaatje van + 1 miljoen euro. Omwille van hun incompetentie. Kostenverdeling: 75% door de overheidsinstantie (bedankt belastingbetaler) en dus toch nog 25% door onze klant. Meer dan 250 000 euro is dus de kostprijs om de incompetentie van de onze overheidsdiensten te compenseren omdat ertegen procederen teveel risico inhoudt op een (nog meer) dwarsliggende overheid bij de volgende projecten. Ziedaar de almacht van het monopolie van de overheid.
+ maanden vertraging op het project.
En omwille van die vertraging door overheidsinstantie X moesten we, oh ironie, doorlooptermijnen aanpassen bij overheidsinstantie Y. En het is nu dus overheidsinstantie Y die maar blijft weigeren om inhoudelijk te reageren, tot op vandaag. Het laatste antwoord op mijn mail was het vage en nietszeggende: "U mag de brief met de beslissing binnenkort in uw brievenbus verwachten." Geen inhoud. Geen termijn. De post (!), om toch zeker het traagste medium te kiezen nadat ik had gezegd dat het zeer dringend was.
We zijn dus 1 dag voor de kerstvakantie en we kunnen de aannemer nog geen enkele garantie geven op de planning voor januari. De aannemer moet zijn teams echter standby blijven houden, dus raad eens wie die standby-kosten mag betalen? Inderdaad, andermaal onze klant. Gooi maar op de hoop.
Dàt zijn de omstandigheden die onze alomtegenwoordige overheid creëert om in te werken.
En ook daarom mag bibi morgenochtend om 8u opnieuw in crisismeeting met het management op mijn verlofdag. Met wellicht nog een hele dag werk aan vervolgacties. Bedankt, overheid. Andermaal. Ik zal eens aan mijn oud-collega-ambtenaren denken morgennamiddag terwijl ik aan het werk ben op mijn verlofdag, terwijl zij dan traditioneel hun uitgebreide kerstdrink houden vanaf de middag en mogen inbrengen als gewerkte uren.
Ach, de overheid en de privé. Twee werelden die niet verder uit elkaar kunnen liggen.
/out
Vervelend. Het lijkt hier echter wel dat je de fundamentele principes van de rechtstaat aanklaagt eerder dan de incompetentie of inefficiëntie van de overheid. Het feit dat er beroepsprocedures gestart worden door buurtbewoners heeft niets met in inefficiënte overheid te maken. Dat heeft vooral te maken met het feit dat project wellicht op een aantal vlakken mangelt of dat er onvoldoende rekening gehouden werd met belanghebbenden.
Akkoord dat die gang van zaken vaak frustrerend kan zijn. Verder veel als'en en maar'en in uw verhaal. Een potentiële schadeclaim tegen de overheid die met de vingers in de neus ingewilligd zou worden. Ik denk dat je toch niet helemaal thuis bent in het procederen tegen de overheid anders zou je weten dat dit schering en inslag is, ook door aannemers of opdrachtnemers die op frequente basis overheidscontracten binnenhalen. Dat doet mij dan ook vermoeden dat je de situatie hier wat zwart-wit komt voorstellen. Anders ga je natuurlijk gewoon procederen en die grote schadeclaim met de vingers in de neus binnen halen.
Uw post geeft wel wat meer context en ik begrijp dat het voor de personen die verantwoordelijkheid dragen in dit project heel vervelend is. Ik hoop dat je ook wel beseft dat er aan de kant van de overheid ook personen zijn die verantwoording zullen moeten afleggen voor de gevolgen van beslissingen die in dit soort dossiers genomen moeten worden en men daarom ook niet over één nacht ijs wilt gaan. Dit dossier zal dan ook één van de vele dossiers zijn die binnen de betreffende overheidsdienst behandeld moeten worden. Mogelijk zijn er andere dossiers met grotere prioriteit.
Merci voor de tip!
Uiteraard geen waterloop op die kaarten te zien. Ook niet op foto’s en kaarten van 1970 (20 jaar voor m’n ouders er bouwden) tot en met 2022.
Om radeloos van te worden. Maar wel een goeie tip om in de volgende aangetekende brieven mee te vermelden en bij te steken waarop we dan weer op geen enkele manier antwoord zullen krijgen.
Net zoals @mac-bc aanhaalt willen mijn ouders liever geen juridisch proces hiervan maken omdat ze actief zijn op de vastgoedmarkt. Door hun monopolie willen ze die relatie voorlopig niet nog meer verzuren want ze hebben nog veel plannen. Radeloos word je ervan.
@Silence : ik heb ooit als externe iemand bij Informatie Vlaanderen vervangen die uitgevallen was met een burn-out. Het was een contract van 3 maanden die uiteindelijk verlengd werd tot 6 maanden. Op voorhand werd ik gewaarschuwd voor “zware werklast”. Het zijn de meest relaxte maanden van mijn leven geweest. Als ik hoorde wat die persoon die ik moest vervangen deed dan werkte die 30 tot 60min per dag. Als je zijn naam kent en opzoekt dan kom je uit op allemaal kleine websites voor lokale kleine handelaars uit z’n dorp. Ik kan al raden wat die de hele dag deed, en zijn collega’s met wie ik moest samenwerken bevestigden het ook.
Ik heb toen ook tegen mijn manager gezegd dat ik daar nooit meer naartoe wou.
Zijn er geen nog oudere kaarten raadpleegbaar in de bibliotheek ofzo? Want teruggaan tot 1970 is eigenlijk peanuts in zo'n zaken. Hier in de buurt zijn ze bvb al jaren bezig met projecten om bepaalde waterlopen terug meer naar hun oorspronkelijke, natuurlijke bedding te krijgen. En dan hebben we het over aanpassingen die ooit, indertijd, gedaan zijn bij het opstarten van de mijnen (begin jaren 1900) dus ze gaan echt wel ver terug om te kijken naar de natuurlijke situatie.
Mr.Fingers
Well-known member
NGI
Silence
Well-known member
Zijn kritiek is uit onwetendheid en komt precies ook over als jaloezie en dat hij ongelukkig is in zijn job.Bullshit "argument".
Je mag dus nergens meer kritiek op hebben, "want je kan zelf meedoen aan hetgeen je bekritiseert". Bizar.
- En wat met ethische bezwaren? Ikzelf kon het profitariaat en inefficiëntie bij de overheid bijvoorbeeld niet langer aanzien. Dus neen, ik ga daar niet (meer) solliciteren en toch blijf ik er kritiek op hebben, omdat ik het van binnenuit gezien heb. Wat nu?
- En wat als je nu eens gelijktijdig kritiek hebt op beroep x en beroep y? Welk beroep moet ik dan doen?
Awel hij mag solliciteren, voldoende jobs waar ge wel voldoening kunt uithalen
1. Als jij daarvan wakker ligt of een prioriteit van maakt in je leven dan heb je een heel gelukkig leven
voor de rest uw oogkleppen afdoen en niet teveel veralgemenen. 2. In dat geval.. Doen wat jij doet? Wat zagen en grommelen op een anoniem forum en doorploeteren?
Of als je nergens gelukkig kan zijn, uw verwachtingen bijsturen
