Publieke vs. privésector

[Muñoz]

Voor mensen die (recentelijk, dus niet 50 jaar geleden) zowel in de private als de publieke sector hebben gewerkt: wat zijn uw ervaringen en de voornaamste verschillen (qua werkplezier, werkdruk, verloning, collega's, etc.).

Zal waarschijnlijk ontaarden in een shitshow, maar bon. Er is blijkbaar nog geen thread over.

 

[DarK-OnE]

Ik heb als externe voor zowel privé bedrijven gewerkt als in de publieke sector. Het verschil is dag en nacht. Meer zelfs, naar mate de jaren vorderen vind ik de verschillen zelfs toenemen.

Privé bedrijf: hogere werkdruk, striktere budgetten, strengere deadlines, er zijn minder actieve werknemers maar niet zoveel, afhankelijk van de grootte van het bedrijf kunnen interne processen snel of traag zijn, vaak minder goed beschermd en minder verlof, meer extralegale voordelen zoals bedrijfswagens, hoger loon.


Publieke sector: lagere werkdruk, budgetten zijn richtgetallen, vakbonden (en ja dat is nadelig als je iets in beweging wilt krijgen), hoger aantal minder actieve werknemers, vastgeroeste mentaliteit waar je letterlijk hoort “we doen dat al jaren zo”, trage interne processen, (over)beschermd personeel, meer verlof en minder extralegale voordelen, lagere loonschalen volgens compleet achterhaalde ouderwetse barema’s.

Voor iedereen alles begint te quoten en gaat zeggen hoe het in hun dienst of bedrijf niet is, dit is hoe IK het ervaar de afgelopen 20 jaar in IT. Ongetwijfeld zullen er wel diensten zijn in de publieke sector waar keihard gewerkt wordt en sowieso is er ook een tegenvoorbeeld te vinden in de privé. Maar die moet ik nog tegenkomen…

 

[MySa02]

Ik heb heel kort in de privé gewerkt. En zit nu al jaren in een semi overheidsbedrijf: publiekrechtelijke instelling.

Een beetje cliché maar in de privé was alles gebudgetiseerd, om de x jaren werd het budget herbekeken en ingekort met als gevolg dat werknemers weg moesten. Werkdruk viel nog mee. Wel was het gemakkelijk om mensen te ontslagen, ik zag vaak nieuwe gezichten.

Waar ik nu zit, moet ik toegeven dat het toch allemaal stressloos is. Op lagere niveau zit er een sterke vakbond. Midden kader positie geen vakbond te bespeuren, de laatste jaren veel besparingen op management niveau. Goede evenwicht privé-professioneel. Veel vakantiedagen (50). Loon op barema, maar na 20j zit je toch hoger dan in de privé, mijn manager zit op 6,5k bruto. En zit toch 5-6 niveau lager dan de ceo.

 

[marcel]

12 jaar privé gewerkt. nu (bijna) 5 jaar overheid. min of meer vergelijkbare jobs, bij de overheid wel (uiteraard) meer bevoegdheden.
ik zie niet veel verschil in mentaliteit qua personeel. bij de overheid heb je wel grote verschillen tussen leidinggevenden, terwijl ik dat in de privé minder had (niet per sé beter).
grootste verschil zijn idd de budgetten, en de snelheid. bij de overheid kan veel, maar vooral aan het begin van een begroting. eens het geld op is voor een jaar, is het afwachten wat de begroting voor volgend jaar is. langs de andere kant bewegen dingen enorm traag. van aanvraag tot effectieve instand brenging (levering materiaal, extra personeel, wetgeving, ...) zit er vaak meerdere jaren, omdat er zo veel stappen moeten doorlopen worden.

 

[Appelflap1989]

5 jaar in de privé gewerkt, en ongeveer even lang bij de overheid nu.
Ik kan gerust zeggen: ik heb in de privé nooit zo hard moeten werken als nu bij de overheid en vind het straf dat er nog zoveel diensten zijn waar blijkbaar alle clichés over lage werkdruk en een sfeer zoals "de collega's" nog blijken te kloppen

Ik heb het op een paar jaar tijd wel erg zien veranderen. Personeel dat vertrok dat nooit werd vervangen, geen budget om volk bij aan te nemen, extra taken die er zomaar bijkwamen onlangs de lagere bezetting etc...
Waardoor de werkdruk heel hoog is. Ik en mijn directe collega's moeten regelmatig overuren maken en werken in vakanties om alles gebolwerkt krijgen. Ik werk nu wel in een specifieke sector met veel deadlines...

Ik ben in de privé vertrokken omdat ik mijn job echt saai begon te vinden en tegen een bore out aanleunde. Nu zit ik in het andere uiterste. Maar het is een heel interessante job en zou niet weg willen.

 

[DogFacedGod]

Veel hangt af van je "management" en "inhoud job" en niet zozeer publiek<>privaat


Ik ken mensen die in New York hebben gewerkt in de financiële sector en ze deden niet meer dan 40u per week

Bij Big 4 hangt veel af van je manager. Sommige persen hun personeel uit tot de laatste druppel. Andere laten mensen daar betaald thuis zitten zonder verlof op te nemen als het kalm is.

Een puur uitvoerende job bij de overheid zal vaak goed meevallen (Bij miserie belandt het toch altijd bij je leidinggevende ). <> Iemand met een ondersteunende functie die indirect verantwoordelijk is voor het werk van honderden mensen en waarvan iedere mogelijke blunder kan in de media eindigen, die doet dat niet met een 38u weekje.

De ene doctoraatstudent is de ander niet. De één gaat zwemmen en naar huizen kijken tijdens de werkuren, de andere zit paar nacht per week in een labo over zijn experimentjes te waken en heeft harde deadlines

KMO<> grote onderneming, kleine agentschap<> gigantische FOD, uitvoerend<>ondersteunend, geen directe verantwoordelijkheid<>directe verantwoordelijkheid, Wie is jouw leidinggevende, Wat is de impact van jouw werk? (Indien het verkeerd gaat, belandt het dan in de media? Hoeveel euro wordt er verspild? Vallen er gewonden? of gebeurt er in feite niks/niemandal en kijkt er iemand eens kwaad?)
Dat speelt allemaal een rol.

 

[marcel]

Ik ben in de privé vertrokken omdat ik mijn job echt saai begon te vinden en tegen een bore out aanleunde. Nu zit ik in het andere uiterste. Maar het is een heel interessante job en zou niet weg willen.

dat heb ik ook ondervonden. nu niet dat wij belachelijk hard moeten werken, we bepalen zelf wat we doen. maar in de privé had ik gewoon héél veel dode momenten, waar er echt niks te doen was. dat lag ook gewoon aan de job, niet per sé aan het statuut privé/overheid

 

[Muñoz]

Veel hangt af van je "management" en "inhoud job" en niet zozeer publiek<>privaat


Ik ken mensen die in New York hebben gewerkt in de financiële sector en ze deden niet meer dan 40u per week

Bij Big 4 hangt veel af van je manager. Sommige persen hun personeel uit tot de laatste druppel. Andere laten mensen daar betaald thuis zitten zonder verlof op te nemen als het kalm is.

Een puur uitvoerende job bij de overheid zal vaak goed meevallen (Bij miserie belandt het toch altijd bij je leidinggevende ). <> Iemand met een ondersteunende functie die indirect verantwoordelijk is voor het werk van honderden mensen en waarvan iedere mogelijke blunder kan in de media eindigen, die doet dat niet met een 38u weekje.

De ene doctoraatstudent is de ander niet. De één gaat zwemmen en naar huizen kijken tijdens de werkuren, de andere zit paar nacht per week in een labo over zijn experimentjes te waken en heeft harde deadlines

KMO<> grote onderneming, kleine agentschap<> gigantische FOD, uitvoerend<>ondersteunend, geen directe verantwoordelijkheid<>directe verantwoordelijkheid, Wie is jouw leidinggevende, Wat is de impact van jouw werk? (Indien het verkeerd gaat, belandt het dan in de media? Hoeveel euro wordt er verspild? Vallen er gewonden? of gebeurt er in feite niks/niemandal en kijkt er iemand eens kwaad?)
Dat speelt allemaal een rol.

Goh, dé overheid bestaat niet, net zoals dé privé niet bestaat. Maar in het algemeen kan je toch wel stellen dat hoe 'hoger' geschoold je bent, hoe vaker je in de privé in een werkomgeving terechtkomt waar je werkt van project tot project (met tijdsdruk), met vaste KPI's die moeten behaald worden of met héél rustige periodes die opgevolgd worden door héél drukke periodes. En in die gevallen is de kans toch eerder klein dat je om 5 uur je laptop dichtklapt en iedereen uitwuift. Hoe commerciëler de job, hoe drukker de job.

 

[Mooncat]

Eigenlijk zit daar niet zo gek veel verschil op. Heeft ook veel te maken met welke personen een dienst, departement, business unit, ... leiden. Maar het verschil tussen een KMO en een multinational, dat is pas gigantisch...

 

[Noctilucus]

Eigenlijk zit daar niet zo gek veel verschil op. Heeft ook veel te maken met welke personen een dienst, departement, business unit, ... leiden. Maar het verschil tussen een KMO en een multinational, dat is pas gigantisch...

En zelfs daar zou ik zeggen dat heel veel afhangt van welke KMO en welke multinational.

Zelf nooit in of voor de publieke sector gewerkt, maar ik ken daar zowel mensen die een relaxed leventje leiden als mensen die verdrinken in het werk en absoluut niet in een 9-to-5 tempo werken... al heb ik bij die laatste gevallen vaak de indruk dat ze gewoon teveel werk van collega's op zich nemen waardoor de werkdruk zo hoog wordt.

 

[DenJohn]

Maar het verschil tussen een KMO en een multinational, dat is pas gigantisch...

Kan je daar wat dieper op ingaan?

 

[Muñoz]

Kan je daar wat dieper op ingaan?

Bedoelt wrs dat er bij multinationals veel meer volk werkt en de werkomstandigheden vaak beter zijn dan bij een KMO waar iedereen vaak verdrinkt in het werk en er qua verlof enzo weinig vrijheid is.

 

[mac-bc]

Goede thread. Want iedere keer dat ik vanuit mijn persoonlijke ervaringen over ambtenaren spreek, vindt men dat ik "generaliseer" en "cliché's verspreid". Maar dat doe ik helemaal niet, het is gewoon de realiteit zoals ik ze zelf ervaren heb én hoe ik ze nog steeds ervaar op basis van professionele contacten met de overheid én ervaringen/verhalen van vrienden en kennissen bij de overheid.

Persoonlijke situatie: 5 jaar bij de overheid gewerkt, waarvan de laatste 3 statutair. Nu al even lang in de privé aan het werken, momenteel in de consultancy.

Wat kan ik zeggen? Het verschil is gigantisch. Vanuit mijn persoonlijke ervaringen:

• Laat ons beginnen bij het positieve. Ja, er zitten bij de overheid ook ambtenaren die competent zijn, goed werken en veel werken. Maar dan is dat "toevallig" omdat het mensen betreft met veel eergevoel, niet omwille van het beleid. Het is zoals vrijwilligerswerk, je mag het doen maar niemand zal u daartoe verplichten. Want (letterlijk) voor hetzelfde geld kunnen ze er ook hun broek aan vegen, en er zal niemand ingrijpen. Want dàt gevecht wil je niet beginnen bij de overheid. Probeer je in te grijpen op vastbenoemden, dan begint die laatste doodleuk tegen te werken. Dan heb je liever overtollige ballast aan boord dan tegenwerkende krachten, want dan sta je nog verder van huis. Dat zijn de moedwillige profiteurs. Heel wat absurde verhalen over.
• Daarnaast heb je ook nog de incompetenten die het wel goed bedoelen, maar waarvan ik mij afvraag hoelang ze het zouden volhouden in de privé. Tip: niet lang.
• Dan wat betreft de budgetten. Elk jaar gelobby en achterkamerpolitiek om zoveel mogelijk van de pot binnen te harken. En de rest van het jaar moet je zéker proberen om al het geld te verbrassen. Want als je daar niet in slaagt en je zou budget over hebben, dan is dat een signaal dat je het ook met minder budget kan. Je wordt dus afgestraft voor efficiëntie. Heel wat verhalen van veel te dure over-the-top consultants die nergens voor nodig waren tot en met de aankoop van heuse draai- en freesmachines voor een klein ateliertje voor wie dat volledig overkill was, en die na de opleiding alleen maar stof hebben vergaard.
• Evaluatiegesprekken waren om te lachen. Wat is ook het nut van een evaluatiegesprek? Leidinggevende weet dat hij geen enkele hefboom heeft om iemand harder te laten werken of beter te laten presteren. Ondergeschikte weet dat hij sowieso zijn opslag krijgt, die op voorhand vastligt in tabellen. Promotie? Dat is gewoon voor de ambtenaar in het team met de meeste anciënniteit, ook al is hij/zij totaal niet competent. Dat is namelijk de weg van de minste weerstand, de minste confrontatie en de minste discussie.
• Enzovoort.

Ik ben er weggelopen omdat ik vreesde dat ik na verloop van tijd ook "zo" zou worden, en "dat" allemaal normaal zou beginnen vinden. Na de overstap naar de privé had ik het gevoel dat ik al die tijd in een heel beschermd "paradijsje" heb gewerkt. Een soort verlengde van je schooltijd met een grote kloof tussen uw collega's/kameraden en daarboven "het systeem". Een virtuele wereld die totaal niet overeenstemt met de harde economische wetten die daarbuiten gelden.

Dat is intussen meer dan 5 jaar geleden. En ze zijn sindsdien tot mijn grote verbazing alleen maar blijven ambtenaren statutair maken aan de lopende band. Dat gigantische overheidsbeslag? Dat stijgende aantal (semi-)ambtenaren waarvan hun loon afhangt van publieke middelen? Maak u geen illusies, daar geraken we niet vanaf de komende generaties. En het zullen de werknemers in de privé zijn, met een steeds groeiende werkdruk, om dit grapje allemaal te blijven financieren.
Voor het gemak en de rust moet je dus niet overstappen naar de privé. Maar ik ben nu wel zuiver met mijn geweten en ik leer veel meer bij.

 

[cege]

Bedoelt wrs dat er bij multinationals veel meer volk werkt en de werkomstandigheden vaak beter zijn dan bij een KMO waar iedereen vaak verdrinkt in het werk en er qua verlof enzo weinig vrijheid is.

Lol, dat is de grote misvatting van multi-nationals. Zeker als ze publieke genoteerd zijn.

De werkomstandigheden zijn beter. Lees: Meer centen voor het volk. Maar altijd volk te weinig en dan compenseren door de weinige die er zijn veel te betalen.

Maar voor de rest is dat in mijn ervaring dysfunctionaliteit met de grote D. Het zit vol met debielen die enkel carriere najagen en alles en iedereen onder de bus willen flikkeren. De helft van de keren is het gewoon triestig om te zien want is er letterlijk 0,0 inhoud en mislukt het plannetje nogal voorspelbaar. Voor de rest wordt de financiele grens op 25 of 30% marge getrokken en is het paniek in de boetiek als de marge naar 22% dipt voor 1 kwartaal.

De enige reden dat die zoveel geld verdienen is met hun schaaleffecten en global presence. Die krijgen zelfs stront verkocht aan een koe. Geen enkel klein bedrijf kan een salesforce betalen in Peru of Mexico verwegistan of Indonesie zonder een giga portfolio te hebben en shared services te gebruiken die je kosten cutten.

Toen ik in een KMO werkte had ik alle vrijheid, geen gezever met project managers. Waren we Agile met de grote A. Ja, er waren soms kut kwartalen, maar er was tenminste wat langere termijn visie. Alles ging smooth. Enkel was het loon eerder bescheiden en waren er veel problemen bij het opschalen in alle richtingen. Een team in Saudie Arabie starten, hoe moet dat? Sales in Mexico, hoe moet dat? ISO ABC nodig in Qatar, hoe moet dat. Van 10 naar 50 man. Van 50 naar 100 man. Nieuwe structuren opzetten.

De enige reden dat ik nog in de multi-national werk is voor de grote zakken geld en het gemakkelijke time management met 3 kinderen thuis. Moest ik geen kinderen hebben en 10y jonger zijn, was ik er al lang weg.

Ik vergelijk het altijd met een aflossingswedstrijd, ik heb een atletiek achtergrond. In een KMO weet je dat je als 2e loper moet beginnen met lopen, voor de 1e loper bij je is en de 3e zal al traag beginnen lopen voor de 2e er is. smooth aflossingen. Je doet dat ook. Je zit met 4 even 2 min samen en alles is geregeld.

In een multi-national. Loper 1 start. Komt bij loper 2, die is er niet. Die loopt verder naar loper 3. Die start 2 banen verder en loopt terug in de foute richting. Uiteindelijk kom je wel aan maar met een kut tijd. Mgmt evaluatie. "aflossing is niet meer prioritair". Loper 1 2 en 3 mogen nu gaan vissen. Nummer 4 staat daar de volgende wedstrijd alleen want weet van niks.

 

[Chilliewillie88]

net zoals er in de privésector veel onderlinge verschillen zijn is dit ook het geval bij "de overheid".

Ik heb vroeger een aantal jaar voor een big 4 gewerkt om vervolgens, via een tussenstap, de switch te maken naar een lokaal bestuur.

Vergeleken met de verantwoordelijkheden en werklast die ik hier nu heb was big 4 vroeger een luilekker leven. wat ik wel merk binnen lokale besturen is dat er grote verschillen van bestuur tot bestuur zijn en dat er zelfs binnen eenzelfde bestuur grote verschillen zijn tussen personen die op hetzelfde niveau werken. Bij ons is er dat nu stilaan (bijna) volledig eruit. Ik merk echter dat veel besturen nog al te lang vasthouden aan incompetent personeel. Dat maakt dat competente personeelsleden extra moeten presteren. Is voor mij het grootste verschil met de private sector. Besturen die de laatste 10-15 jaar op een moderne manier aangestuurd zijn hebben hier vandaag weinig last van. Besturen die op dat vlak nog in de jaren 90 leven deste meer. Dat neemt niet weg dat ik vroeger in de private sector ook al te vaak geconfronteerd ben geworden met incompetente leidinggevenden.

 

[Mooncat]

De werkomstandigheden zijn beter. Lees: Meer centen voor het volk. Maar altijd volk te weinig en dan compenseren door de weinige die er zijn veel te betalen.

Maar voor de rest is dat in mijn ervaring dysfunctionaliteit met de grote D. Het zit vol met debielen die enkel carriere najagen en alles en iedereen onder de bus willen flikkeren. De helft van de keren is het gewoon triestig om te zien want is er letterlijk 0,0 inhoud en mislukt het plannetje nogal voorspelbaar. Voor de rest wordt de financiele grens op 25 of 30% marge getrokken en is het paniek in de boetiek als de marge naar 22% dipt voor 1 kwartaal.

De enige reden dat die zoveel geld verdienen is met hun schaaleffecten en global presence. Die krijgen zelfs stront verkocht aan een koe. Geen enkel klein bedrijf kan een salesforce betalen in Peru of Mexico verwegistan of Indonesie zonder een giga portfolio te hebben en shared services te gebruiken die je kosten cutten.

Toen ik in een KMO werkte had ik alle vrijheid, geen gezever met project managers. Waren we Agile met de grote A. Ja, er waren soms kut kwartalen, maar er was tenminste wat langere termijn visie. Alles ging smooth. Enkel was het loon eerder bescheiden en waren er veel problemen bij het opschalen in alle richtingen. Een team in Saudie Arabie starten, hoe moet dat? Sales in Mexico, hoe moet dat? ISO ABC nodig in Qatar, hoe moet dat. Van 10 naar 50 man. Van 50 naar 100 man. Nieuwe structuren opzetten.

Mijn werkervaring is het totaal tegenovergestelde. Bij multinationals zijn dingen veel beter geregeld. Belachelijk veel red tape, duizend handtekeningen nodig voor iets, maar er zijn checks en balances om dingen in het gareel te houden en te organiseren. Bij een KMO kan je om negen uur aan iets beginnen en om tien over negen aan iets totaal anders werken, want het is dringend. CEO die komt zeggen dat iets superdringend is, onmiddellijk moet opgeleverd worden en klant zegt achteraf dat het eigenlijk niet dringend is. Mensen durven totaal geen initiatief nemen en je moet daar daadwerkelijk alles kunnen. In een multinational zijn die skills duidelijk verdeeld, bij een KMO zijn ze stomverbaasd dat je geen sales, scripting, development, systeembeheer, networking, release management, planning, helpdesk en deployments in één kan doen. Pure chaos ook en veel projecten stranden gewoon daardoor. Er zijn wel competenties aanwezig - totaal onevenredig verdeerd uiteraard - maar het is zo'n grote janboel dat iets op tijd opleveren onbegonnen werk is.

 

[cege]

Er is meer dan de IT wereld.

Zo veel red tape en processen dat alles halverwege vastloopt en mensen verdwijnen halverwege. Als je dan 2y nodig hebt om iets te maken. Start je in baan 1 en kom je aan in baan 23.

 

[Mooncat]

Bij KMO's waar ik gewerkt heb, is de chaos zo groot, dat het soms nijgt naar een toxische omgeving (en effectief zo is). Geef mij dan maar de laag bureaucratie waar tenminste duidelijk is welke richting je moet volgen.

 

[Vega]

Er is meer dan de IT wereld.

Zo veel red tape en processen dat alles halverwege vastloopt en mensen verdwijnen halverwege. Als je dan 2y nodig hebt om iets te maken. Start je in baan 1 en kom je aan in baan 23.

Er is ook meer dan uw ervaring bij uw bedrijf maar wederom negeer je dat en jouw situatie = de standaard.

Heb ook een jaar bij een multinational gewerkt en mijn ervaring sluit een pak dichter aan bij Mooncat zijn verhaal dan bij dat van jou (ook geen IT multinational).

 

[Wojak]

@cege

Hoewel er zeker een kern van waarheid zit in je verhaal, ben ik er zeker van dat jij gewoon bij een kutbedrijf zit die goed betaalt.
Over het algemeen durf ik wel te stellen dat de gemiddelde multinational >> gemiddelde kmo. (Dan reken ik de West-Vlaamse kmo's er nog niet bij, dat is echt een ding apart.)

Zoals door anderen aangehaald, in een kmo kan het werk uitvoeren van vier man en dan nog ben je incompetent omdat je het werk niet doet van vijf man.
Ikzelf heb twee keer bij een kmo gewerkt en twee keer bij een multinational gewerkt. En hoewel het bij de multinationals zeker niet perfect is, is het onnoemelijk beter dan bij de kmo's in mijn ervaring en ervaringen van kennissen, vrienden en collega's.

Mijn allereerste job, vers van de schoolbanken, was bij een kmo. En nu ik daarop terugkijk, werd ik letterlijk in het gezet: ik kreeg zogezegd carwash vergoeding maar had geen bedrijfswagen, tankkaart of eigen auto.
Ik kreeg zogezegd thuiswerkvergoeding, maar ik mocht nooit thuiswerken.

Ze pleegden dus letterlijk fraude, en ik als kersverse afgestudeerde wist de ballen van dat soort zaken, kon het toen ook niet aanhalen.

De druppel die de emmer deed overlopen was het feit dat ze weigerden om mijn treintickets terug te betalen voor de ritten die ik moest doen om tijdens de werkuren voor een project tot bij een klant te geraken.

Bij de twee multinationals is mijn loon telkens zo goed als verdubbeld en balans privé-werk was ontelbaar keer beter.