Voor de eerste keer weer gewogen in langere tijd en ik weeg 65.5kg [wel veel gedronken, dus mogelijk wat watergewicht] met 1m85. Daarmee heb ik een BMI van 19 en ben ik 1kg bijgekomen in de laatste vier maand [buiten die hele vreemde "reading" daar eens waarover ik ook een post plaatste toen]. Ik had het gevoel meer bijgekomen te zijn. Dit weekend wel minder kunnen eten, en ik vermoed wel daardoor terug wat verloren te hebben. Maar over het algemeen ben ik redelijk stabiel, en terug rond mijn oude gewicht, voor dat ik medicatie nam, en ook redelijk snel naar dit equilibrium nadat ik stopte met medicatie.
Ik heb geen idee hoe ik dit kan. Ik heb echt wel het idee dat ik veel en gulzig eet. Vroeger dacht ik zelfs aan binge-eating stoornis te leiden. Misschien is dat ook wel zo, maar de meeste mensen die daarmee sukkelen hebben gewoon overgewicht, en dat heb ik totaal niet. Indertijd wisselde zich dat wel af met vastingperiodes. Nu is dat niet zo.
Ik eet de laatste maanden toch wel weer vrij veel (en heel snel). Wel geen ontbijt, zonder alcohol, mijn frisdrank is quasi altijd zero (met suiker vind ik zelfs niet lekker meer, bah), snoepen/ijs/taart/etc... eet ik niet zo graag, chips zelden, koeken ook niet heel veel, maar wel het meest van alle tussendoortjes. Ik heb ook gewoon heel veel honger denk ik of heel veel zin in eten. Meestal eet ik zeer grote porties s'middags en s'avonds 6 tot 8 boterhammen met elk 2 sneetjes salami en 1 sneetje kaas, of met curry-kipsalade, of eens met speculoospasta of eens met gerookte zalm. Maar verder wel niets. Daardoor hebben anderen het idee dat ik heel erg veel eet, en krijg ik daar opmerkingen van. Ik eet ook erg snel. Ik heb eens gehad dat ik bij frieten van de frituur (groot, met 2 snacks) klaar was wanneer de persoon tegenover mij nog moest beginnen met zijn bickyburger. Oké, misschien heeft die getreuzeld, ik weet het niet meer. Maar langer dan twee minuten had ik niet nodig om klaar te zijn. Een andere vriend van mij zei al dat ik aan eetwedstrijden moet meedoen, en ja, ik ben eigenlijk altijd al sinds kind af aan, altijd de snelste aan tafel.
Dit weekend ben ik bij een vriend geweest (voor het eerst in langere tijd door de corona), en het viel me enorm op hoe weinig hij eet. Ik leed eigenlijk gewoon al honger bij hem. Maar ik zeg hem gewoon dat hij niet gezond eet, en gewoon niet voldoende. Ik vermoed dat hij ondervoed is. Niet omdat hij wil vermageren, maar wel omdat hij te lui is om te koken, af te wassen en daar tijd voor vrij te maken (voor zelfzorg in het algemeen, denk ik). Hij zegt wel dat hij aan 2000 kcal komt aan een dag, maar zelfs dat vind ik iets te weinig. En dan nog... daar komt hij niet aan, toch niet op de 3 dagen dat ik bij hem was. Nu heeft hij ook wel een heel vreemd dag-en nachtritme. Vandaag was hij om 5u s'avonds wakker... wanneer ik bijna al weg moest. Dat stimuleert ook niet om goed te eten. Maar die leeft echt s'nachts. Ik heb dat zelf ook nog gedaan, maar toch niet zo erg als bij hem. Gisteren heeft hij enkel 1 croque monsieur gegeten op een hele dag, en dat was het al. Niets anders van calorieën. En nog is zijn BMI hoger dan bij mij (bij hem begin de 20). Ik begrijp dat dus totaal niet. Als ik dat aantal calorieen binnen heb op een dag en volhoud over 6 maanden, ga ik gewoon naar een BMI van 13-14. Om zo weinig calorieen te eten, heb ik heel veel discipline nodig, kan ik op een gegeven moment aan niets anders meer denken aan eten (tot ik over een bepaald punt geraak, en dan krijg je een goed gevoel bij vasten). Maar je moet door de lijn waar je de expeditie robinson-achtige gedachten aan eten heb. En dat is niet makkelijk (ook bij mensen met overgewicht die gewend zijn veel te eten, zal dat vasten heel gelijkaardige gevoelens opwekken). En het probleem is dat je bij vasten veel gevoeliger bent aan gigantische extreme eetbuien [denk aan de oude raad: je moet niet shoppen met honger]
Ik weet dan niet waar het verschil ligt. De enige twee gigantische verschillen is dat ik ook enorm veel drink [water en cola zero] en daar geraak ik ook aan 3-6 liter per dag. Het andere is dat ik nu toch wel weer iets actiever ben dan een paar maand geleden, en mijn conditie steeds beter en beter word. Mijn conditie is minder goed dan vroeger, omdat ik langere tijd niet fietste, en ook meer rook dan vroeger. Maar ik kan nog altijd 10 km lopen, en aan een degelijk tempo fietsen. Dat laatste gaat langzaam maar zeker steeds beter en beter, al zijn de Vlaamse Ardennen toch een heel pak anders dan de regio Kortrijk waar ik vroeger woonde. En zit ik toch wel voortdurend op buitenblad te rijden waardoor mijn benen snel verzuren. Op vlak van fietsen is er werk aan de winkel. Ook qua lopen kon ik vroeger veel beter. Ik vermoed dat als ik kan stoppen met roken, en wat meer discipline toon op vlak van regelmatig lopen ik weer naar die vorm kan groeien. Uit ervaring weet ik dat dat in het begin wat moeilijker gaat, meestal omdat de lat erg hoog ligt, maar ik misschien 1-2 maanden nodig heb om al naar een heel goede vorm te groeien. (5:00 min/km voor 10 km lang). Voor ik rookte kon ik zelfs (4:45 min/km op 15 km lang aan, na 1-2 maand trainen). Ik weet niet wat het zou geven mocht ik eigenlijk langer trainen. Dat soort sporten liggen me in ieder geval het meest, want van de macht moet ik het niet hebben. Van de uithouding wel.