Onze
@Svartálfar zeg, de aanstoker van dit geweldige concept! Ik verwachtte de donkerste muziek van iedereen van u. Nog donkerder dan
@Avondland want dat blijkt gewoon een eloquente familieman met een kodak te zijn dus dat vreet aan zijn reputatie op dat vlak, terwijl gij toch een hooligan van de noord beneden zijt. Ik had maandagnamiddag op de eerste YouTubelink geklikt in de OP en dat klonk wel goed bij het erdoor klikken, dus dat was op zich al een verrassing eigenlijk, zonder u te willen dissen want ik verwachtte dus gewoon echt zwaarder materiaal.
Eerste tracks zijn OK, de "solo's" in
March Of The Samsara en
Beyond The Pale Society zijn erg beperkt, en de nummers kabbelen daarbuiten ook nog gewoon, maar het gaat op zich. De stem vind ik maar niets, de manier waarop hij
I Am uitspreekt in het tweede nummer deed me zelfs twijfelen of hij echt wel Amerikaans is. Ook van het stemgeluid op zich geen fan.
A Mass For Metaphysicians dan, pets boem, dat is Deftones toch weer? Of een poging tot alleszins. Halverwege gaat het wel een andere richting uit maar toch.
The Queen's Constellation uit de openingspost is wel erg opgedeeld tussen synth- en gitaarstukken, en geen grote liefhebber van die eerste hier na een tweede luisterbeurt. Later op het album wordt het wel wat beter maar niet echt iets dat me echt meehad uiteindelijk, buiten wat van
Black Sarcophagus. Ik moest terugdenken aan
@Tonerider zijn album, ook zo een CD die fijne stukjes had maar in zijn geheel dat extra miste om erbovenuit te steken. Kan dit hier moeilijk omschrijven als "te braaf" natuurlijk, maar ik wil wel dezelfde eindconclusie maken.
A Mass For Metaphysicians en
Black Sarcophagus wil ik nog wel eens opzetten
.
Net zoals bij de Mogwaiweek ga ik nu weer even door mijn Deftonesplaylist. Dank. Opnieuw: niet dat dat per se objectief beter zou zijn maar daar komt alles van dit wel goed samen, en die hebben catchy dingen. Na dit album speelde Spotify overigens automatisch iets van Meniscus af, onbekend, maar dat lag mij eigenlijk echt wel dus ook dank daarvoor!
Ondanks het hier om een band betreft is het merendeel van dit album geschreven door vocalist/gitarist Joseph E. Martinez (uitgezonderd de drums).
Zou dit de reden kunnen zijn dat het wat platter of eendimensionaal overkomt, naast het productieaspect? Dat komt nu erg negatief over maar aangezien er altijd iets (of meerdere dingen) lijkt te ontbreken, is dat misschien de invloeden van anderen? Daar is zeker nog wat winst uit te halen.
