Album of the week Junius – Eternal Rituals For The Accretion Of Light (2017 – Prosthetic Records)

Zo, ik ben er door. Qua genre en sound helemaal mijn ding, songwriting en algemene kwaliteit komen helaas nét te kort om er uit te springen. De synths klinken bijmomenten echt verschrikkelijk, bijvoorbeeld. De plaat wordt imo grotendeels rechtgehouden door March of the Samsara, A Mass for Metaphysicians en vooral het wondermooie Black Sarcophagus. De vocals zijn, net als het hele album eigenlijk, wat hit or miss maar nooit echt storend.

Als voorprogramma of op een festival zou ik dit met veel plezier meepikken, als alleenstaande act wellicht niet, toch niet op basis van deze plaat. Maar al bij al een wreed çava plaat, en ik ben stiekem echt wel blij dat ge niet al te diep in uw platencrypte zijt afgedaald. :unsure:

Ik ken weinig van postmetal maar bands als The Ocean en onze eigenste Psychonaut vind ik toch een paar niveaus hoger.
Er zit misschien wel nog marge in. Bv The Ocean hebben ook pas hun stijl gevonden na 2/3 platen.
Couldn't agree more.
 
Laatst bewerkt door een moderator:
Als het gaat over post-metal dan verwijs ik met veel plezier door naar deze bands:

- Isis
- Neurosis
- Cult Of Luna
- Rosetta
- Year Of No Light
- Omega Massif

Het is maar omdat die cleane vocals in het genre me de kriebels geven en dit wel echte classics zijn in het genre (en daarbuiten, looking at you Oceanic, Panopticon, Through Silver In Blood, Ausserwelt, ...)
 
Ben er niet zo weg van eerlijk gezegd. De riffs en songs zijn voor mij allemaal teveel hetzelfde en iets te traag. Drums idd ook niets speciaal. Op zen best voelt het aan als de deftones die op een zatte avond een doom metal project starten maar eens nuchter beseffen dat dat toch niet zo een goed idee was en dat er wat bandleden ontbreken
 
Ik ben er (meermaals) door, en ik heb absoluut niks nieuws te zeggen t.o.v. wat er al staat :laugh::
  • Ik ga @PolletPoulet_OG wat bijspringen, want die kreeg nogal wat tegenwind.
    (Deels) Onterecht imo, want er zitten wel enkele brute nummers bij. Zo een 1/3e à 1/4e van de plaat komt bij mij ook wel bruut, of misschien eerder "zwaar" binnen. Nummers als Beyond the Pale Society of Clean the Beast hakken er wel door imo.


  • Op veel nummers (bvb. Mass for Metaphysicians, Black Sarcophagus) hoor ik er inderdaad ook Deftones in. Dat is niet direct een probleem, maar Junius zet imo op het "harde" en "wall-of-sound" gedoe, terwijl Deftones wat meer inzetten op het "zwevende" en "verfijnde opbouw, superhard knallen, en gecontroleerd terug neerdalen" ... dat laatste spreekt mij meer aan.
    Ik ben echt niet zo te vinden voor de constante en dreunende wall-of-sound die ik in mijn gezicht geduwd krijg.


  • Bij mijn eerste sessie werd ik eigenlijk pas echt wakker bij Black Sarcophagus... het laatste nummer dus :sarcastic:.
    Daarna de plaat nog eens opgezet, en toch een paar nummers die eruit springen: Telepaths & Pyramids, Black Sarcophagus & Masquerade in Veils. Deze heb ik alledrie in mijn SPotify list gezwierd.

Conclusie: Ik vind dit average metal ... maar vermits ik wel graag metal hoor, is dit best OK voor mij. (average hip hop bvb zou hier niet lang opstaan)


geïnteresseerde mogen pm sturen als ze de andere albums willen weten
Interested. Maar waarom PM? Post het hier gewoon morgenavond?


De laatste drie nummers daarentegen vind ik erg sterk. Die zijn een pak minder zwaar en daar merk je hun grote sterkte. De vocals passen beter en de productie houdt meer steek, was de hele plaat in deze stijl ging ik volledig mee zijn.
Zoals ik hierboven al zei, very much agreed voor Masquerade in Veils & Black Sarcophagus.
Maar Heresy of the Free Spirit is toch echt wel muzikale diaree imo, waar ze Chino Moreno-zang willen nadoen over 1 of ander plat geproduceerd cliché metal wall of sound geluid plus een synthje erbij om speciaal te doen. Echt walgelijk nummer imo :puke:


Als ik Eternal Rituals lees, moet ik denken aan overpriced geurstokskes. :unsure:
:laugh:
 
Ben er een keer door gegaan, maar kan niet zeggen dat ik er echt van achterover ben gevallen. Zitten hier en daar wel een paar interessante momenten tussen, maar ik mis bruutheid en gravitas. De cleane vocals helpen daar ook niet echt bij en ook de percussie weet het geheel niet echt meteen extra spannend te maken. Ik moet het nog een kans geven om te zien of het een verkregen smaak zal zijn (wat voor post-metal vaak wel het geval is).
 
Heb deze ook nog een tweede keer beluisterd dit weekend, heb niet echt veel toe te voegen aan wat er al over gezegd is. Ik vond het een goeie plaat, niet meer of minder dan dat. Ik hoorde er ook wat echo's in van bands die hier soms in het topic genoemd werden, waardoor die groepen afgelopen week ook geregeld opgelegd werden. Dat vind ik het leukste aspect aan dit hele concept, dat het album van de week niet enkel dient om nieuwe muziek te leren kennen maar ook om wat bands te herontdekken.
 
Ik liep een weekje achter, waarvoor mijn excuses. Ik kan hier verder zeer weinig toevoegen dat nog niet gezegd is. Ik ken de grote namen in dit genre onvoldoende om mee te vergelijken, maar ik ga er werk van maken om ze grondiger te leren kennen. Ik kom net als een rode kreeft uit een heet bad, en ik neem anders nooit een bad, maar deze muziek was imo perfect als achtergrond. (Eens werk maken van aangepaste sfeerverlichting en ik denk dat ik de volgende luisterbeurt het ganse album kan uitdoen daar). Toppers voor mij waren The Queen's Constellation en Heresy of the Free Spirit.

Als ik Eternal Rituals lees, moet ik denken aan overpriced geurstokskes. :unsure:
Deze opmerking was er dus nog niet zo ver vanaf. :tongue:

Het moet ook gezegd worden dat het mij sympathieke kerels lijken. Geen idee of het mensen opgevallen is, maar we hebben wat promo gemaakt op onze sociale media (Facebook, IG) voor het AOTW-concept aan de hand van dit album, en ze hebben op beide kanalen onze post geliked.

Welk nummer mag in de playlist? @Svartálfar
 
'Beyond the pale society': Vanaf tweede keer laatste strofe ging ik erop in, daarvoor niet.
'A mass for metaphysicians': Metalachtig popnummer. Tweede stem is precies iemand uit een middelbare school :unsure:.
'Clean the beast': De 'wohowoho', wat was dat :oink:? Wannabe Chester Bennington vind ik er niet bij horen.
De overgang van nummer 5 naar 6 was wel mooi.
'The Queen's constellation' heeft een zagerig refrein. Gelukkig was er nog het laatste stuk.
'Masquerade in veils' vond ik het meest aangename.

De side-vocals waren ergerlijk. De muziek zelf best oké, ik kan daar niet fel over oordelen. Deze soort muziek is grotendeels passé bij me.
 
Die is verwijderd. Maar ik zal het maar als compliment beschouwen dat gij de moeite hebt gedaan om die bij te houden 🤨.


Die losers kunnen toch geen nederlands #yolo
Ik vertaal da wel
:evil:
 
Welk nummer mag in de playlist? @Svartálfar
The Queen's Constellation
Interested. Maar waarom PM? Post het hier gewoon morgenavond?
Acid Bath - When The Kite String Pops en Agents Of Oblivion - Agents Of Oblivion

Maar heb deze albums bewust niet gekozen om bepaalde persoonlijke redenen. Acid Bath zou hier in retrospect mss toch wel als "extreem" beschouwd worden denk ik dan.
 
Die is verwijderd. Maar ik zal het maar als compliment beschouwen dat gij de moeite hebt gedaan om die bij te houden 🤨.
Fun fact: het concept van een verwijderde post bestaat blijkbaar niet als ge mod zijt, en 't is niet dat ik hem nu nog kan gaan editen.
Let that sink in for a moment.

694
 
Ben er ook eindelijk volledig door. Op zich is het wel 'mijn' sound, maar het album mist toch een bepaalde x-factor die andere bands in het genre wel in zich dragen. Daarnaast is hun sound is op instrumenteel vlak toch wat voorspelbaar, zeker als je wat bekend bent met post-metal. De band slaagt er ook maar niet in om hun artistieke concept van 'Ego Death' goed over te brengen aan de luisteraar:

Eternal Rituals is based around Initiation, the semi-autobiography of Hungarian mystic, yoga practitioner and reincarnation expert Elisabeth Haich. Martinez used the book as a rough blueprint to tell the story of a soul's "path to transcendence," beginning with an initiation and ending with the total obliteration of self—a lift-off into ego-death.

Desondanks mijn kritiek steken er voor mij persoonlijk twee tracks bovenuit: The Queen's Constellation en Black Sarcophagus. Indien de band op hun volgende plaat op deze nummers kan voortbouwen, ziet de toekomst er misschien wel rooskleuriger uit voor Junius.
 
Terug
Bovenaan