Tonerider
Well-known member
Net zoals mijn voorgangers en waarschijnlijk ook opvolgers zat ik met de vraag: welk album moet ik nu kiezen? Zou ik jullie Agnes Obel aansmeren: een album dat eigenlijk meer naar klassieke muziek neigt en mijn persoonlijk favoriet is om mijn gedachten wat te laten kalmeren? Of promoot ik 1 van mijn favoriete artiesten en gitaargod: Stevie Ray Vaughan (RIP), een artiest die wel gekend is maar imo toch te weinig gespeeld wordt en niet de erkenning krijgt die hij verdient.
Uiteindelijk viel m`n keuze op 1 van de platen die ik gekocht heb nadat ik deze hoorde spelen in de winkel zelf. Ik heb geen idee hoe bekend de groep eigenlijk is, want alhoewel ik mezelf toch een muziekliefhebber noem, heb ik weinig voeling met wat er momenteel bekend is, noch kan ik van de muziek die ik zelf beluister eigenlijk veel vertellen over de leden. Buiten Pink Floyd is er waarschijnlijk geen enkele groep waar ik alle bandleden van kan opsommen. Ik vind de muziek goed en koop nog altijd cd`s zodat ik ook de cover-art en het boekje heb, maar de rest interesseert me minder. Maar dat terzijde.
Uiteindelijk viel m`n keuze op 1 van de platen die ik gekocht heb nadat ik deze hoorde spelen in de winkel zelf. Ik heb geen idee hoe bekend de groep eigenlijk is, want alhoewel ik mezelf toch een muziekliefhebber noem, heb ik weinig voeling met wat er momenteel bekend is, noch kan ik van de muziek die ik zelf beluister eigenlijk veel vertellen over de leden. Buiten Pink Floyd is er waarschijnlijk geen enkele groep waar ik alle bandleden van kan opsommen. Ik vind de muziek goed en koop nog altijd cd`s zodat ik ook de cover-art en het boekje heb, maar de rest interesseert me minder. Maar dat terzijde.
Het album dat ik gekozen heb is een indie soul album, getiteld Beat Of Our Own Drum. Het ligt in een genre waar ik eigenlijk zelf niet zo veel van weet, zeker niet van de moderne soul, want iedereen kent natuurlijk wel enkele Soul-legenden zoals Aretha Franklin of James Brown. Maar goed, dit is dus een moderne groep, genaamd: JC Brooks and the Uptown Sound. Zoals gezegd heb ik deze voor de eerste keer gehoord tijdens een bezoek aan een muziekwinkel en het is 1 van de weinige platen waar ik direct iets had van: `dit album moet ik hebben.`
Persoonlijk vind ik het album waar geen enkel nummer uit de boot valt. Zelfs het instrumentele How to Stop Loving Someone Who's Stopped Loving You past perfect binnen in het album (en bovendien hoor je daar heel duidelijk 1 van mijn lievelingsinstrumenten, namelijk het Hammond-orgel).
Er is een fijne afwisseling van tempos: sommige songs zijn serieus uptempo en vol energie, en dan denk ik bijv. aan mijn favoriet nummer op dit album: Baltimore is The New Brooklyn. Anderen zijn wat rustiger, zoals Hold You Back, maar het volgt elkaar mooi op en het is nooit traag traag, verwacht dus zeker geen slows.
Het album staat vol funky baslijnen, twangy gitaren en ook de teksten durven best wel verrassend zijn.
Dus hopelijk genieten jullie even hard van dit album als ik. Veel luisterplezier.
Laatst bewerkt: