Album of the week My Chemical Romance - The Black Parade (2006)

[clercqie]

Amai dit is lang geleden. Ik heb dus wel zo'n poppunk periode gehad (daarna overgeschakeld naar het echte werk) en deze heeft toch veel opgelegen hoor indertijd, samen met de Fall Out Boys en Panic At the Discos van de wereld (yup.....). Nu is dit voor mij tegenwoordig toch ook moeilijk te verteren in zijn geheel maar enkele nummers springen er nog steeds uit (House of Wolves enzo).

Gerard Way (de zanger) is tegenwoordig ook eerder comic-auteur als eerste beroep.


Wat betreft dat actief meedoen in de threads enzo: ik weet van mezelf dat ik het moeilijk heb om hier hele epistels te gaan neerschrijven, terwijl andere leden dat liever doen (elk zijn hobby). Maar op de achtergrond probeer ik toch altijd de albums te beluisteren en dus mee te volgen met het concept. Misschien zijn er wel nog meerdere mensen die hetzelfde doen? Misschien niet mensen daarvoor direct aan het kruis nagelen? Just my 2 cents.

 

[Avondland]

Ik benijd de mensen wel die het nummer per nummer kunnen bespreken. Tenzij ik het album echt al goed ken heb ik vooral tijdens het werken tijd om muziek te beluisteren. Na het werken spendeer ik tijd aan mijn dochter en vrouwlief, het huishouden en als dat afgelopen is duik ik meestal in een boek. Maar ik probeer elke week wel in te pikken.

Wat dit album betreft nog eens even herhalen dat dit eentje is dat mijn vroegere ik ongetwijfeld leuk gevonden zou hebben. Ik ben pas echt in muziek gedoken toen ik veertien jaar was, voordien was ik een überseut die eigenlijk niet zo gelukkig was en zich niet goed in zijn vel voelde. Pas op jeugdkamp met de Boechoutse jongerenkerk (da's pas een verhaal!) ben ik in aanraking gekomen met muziek zoals het AOTW van deze week en dat is voor mij een grote openbaring gebleken, want dat gaf me een boost in zelfvertrouwen en identiteitsontwikkeling. Op enkele maanden tijd ben ik toch een heel andere puber geworden en dat groeiproces blijft enigszins wel duren, maar anderzijds zou ik kunnen zeggen dat het tien jaar later zijn volwassenheid heeft bereikt. Ik ontdek nog altijd nieuwe genres, maar het is begonnen met de muziek uit American Pie 2 en geëindigd met een best uitgebreide muzikale smaak die me altijd heel aardig heeft begeleid doorheen mijn leven.

Dus ik deel het nostalgische wel van velen in dit topic, ook al kende ik de band enkel van naam.

 

[Creeping Death]

Ik benijd de mensen wel die het nummer per nummer kunnen bespreken. Tenzij ik het album echt al goed ken heb ik vooral tijdens het werken tijd om muziek te beluisteren. Na het werken spendeer ik tijd aan mijn dochter en vrouwlief, het huishouden en als dat afgelopen is duik ik meestal in een boek. Maar ik probeer elke week wel in te pikken.

Wat dit album betreft nog eens even herhalen dat dit eentje is dat mijn vroegere ik ongetwijfeld leuk gevonden zou hebben. Ik ben pas echt in muziek gedoken toen ik veertien jaar was, voordien was ik een überseut die eigenlijk niet zo gelukkig was en zich niet goed in zijn vel voelde. Pas op jeugdkamp met de Boechoutse jongerenkerk (da's pas een verhaal!) ben ik in aanraking gekomen met muziek zoals het AOTW van deze week en dat is voor mij een grote openbaring gebleken, want dat gaf me een boost in zelfvertrouwen en identiteitsontwikkeling. Op enkele maanden tijd ben ik toch een heel andere puber geworden en dat groeiproces blijft enigszins wel duren, maar anderzijds zou ik kunnen zeggen dat het tien jaar later zijn volwassenheid heeft bereikt. Ik ontdek nog altijd nieuwe genres, maar het is begonnen met de muziek uit American Pie 2 en geëindigd met een best uitgebreide muzikale smaak die me altijd heel aardig heeft begeleid doorheen mijn leven.

Dus ik deel het nostalgische wel van velen in dit topic, ook al kende ik de band enkel van naam.

Please share

 

[Svartálfar]

Zit nu zowat halverwege mijn eerste playthrough en moet zeggen zeker niet slecht. Toch alvast niet zo slecht als ik het altijd in mijn hoofd had bij het zien van de emo-tag.

De nostalgie factor ontbreekt bij mij wel een beetje want heb nooit echt iets gehad met emo rock of gerelateerde mtv en tmf rock.

Weet wel dat de zanger ook stripschrijver is van onder andere Umbrella Academy.
edit: werd hier dus al vermeld

 

[Obi-Jan]

met grote tegenzin ben ik er nu naar beginnen luisteren (Spotify eerst in Private Session gezet, want stel je voor dat iemand dat zou zien zeg )
Ik heb het al moeilijk bij het 'lalalalala' stuk in Dead!
Maar we gaan verder

 

[Jules 'ezechiel 25:17' Winnfield]

met grote tegenzin ben ik er nu naar beginnen luisteren (Spotify eerst in Private Session gezet, want stel je voor dat iemand dat zou zien zeg )
Ik heb het al moeilijk bij het 'lalalalala' stuk in Dead!
Maar we gaan verder

You'll caaaaaaarrrrrrrryyyyyyyyyyyy oooooooooooooon! You'll caaaaaaaaaaaaarrrryyyyyyyyy oooooooooon!

 

[Obi-Jan]

wel... dat was een album.

Ik heb vroeger nooit iets met My Chemical Romance gehad, had er nog nooit iets van gehoord hiervoor. En ik snap wel waarom
Ik dacht eigenlijk altijd dat dat iets metalcore-achtigs was, maar het is dus blijkbaar van die platte pop-punk, ik weet niet wat erger is eigenlijk
het enige nummer dat mij een beetje is bijgebleven is 'House of Wolves', verder heb ik er eigenlijk niet veel meer over te zeggen.

 

[hjs666]

wel... dat was een album.

Ik heb vroeger nooit iets met My Chemical Romance gehad, had er nog nooit iets van gehoord hiervoor. En ik snap wel waarom
Ik dacht eigenlijk altijd dat dat iets metalcore-achtigs was, maar het is dus blijkbaar van die platte pop-punk, ik weet niet wat erger is eigenlijk
het enige nummer dat mij een beetje is bijgebleven is 'House of Wolves', verder heb ik er eigenlijk niet veel meer over te zeggen.

Geen fan van het genre dus neem ik aan.

 

[willydrama]

Vond m reuze meevallen, niet te klef. Had 't liever richting glam en blues zien gaan maar çava, die staccato punkpop breaks waren nog ok. Zou sommige tracks zeker nog eens opleggen. Teenagers = favoriete nummer

 

[BlackOccult]

Disenchanted
Dit is misschien mijn minst favoriete nummer op het album. Niet verschrikkelijk, maar net iets te melodramatisch na al het voorgaande

Ik ben wel fan geworden deze week van dat nummer, misschien nog meer dan van Teenagers. But hey, I like melodramatic.

Welk nummer mag in de AOTW-playlist?

voor de blekkie-periode doorbrak.

Ieders favoriete periode.

 

[Lint]

Ik heb de plaat nog maar 1 keer "als achtergrond", + nog eens de eerste helft aandachtig gehoord. Dus ik vul later nog aan.
Ik ga heel heel klein typen, want als stoere punker mag ik eigenlijk niet toegeven dat ik deze generische emo pop punk drab, eigenlijk best OK vond. Sure het is redelijk inspiratieloos en puberaal, maar met momenten knalt het wel. Ik heb wel de indruk dat de ballen van de zanger nog maar net gedropt zijn. En ik snap hoegenaamd niet dat sommigen Queen aanhalen.

 

[Kid_C]

Ok, ik ben klaar voor de review.

Ik heb geen problemen met het genre emo, integendeel, ik kan zelfs zeggen dat ik enkele screamo lp's in de kast heb liggen. City Of Caterpillar, Gospel en Orchid liggen me nauw aan het hart, maar ook bands als p.99, Saetia, Mineral, Off Minor, Circle Takes The Square, ... leg ik regelmatig nog op. Een groot deel van die bands zit op het screamo en post-hardcore spectrum, ik heb bv. nooit actief geluisterd naar Jimmy Eat World en afgeleiden.
Pop-punk is nooit mijn ding geweest, Blink182 heeft enkele nostalgische nummers maar daar eindigt het.

Zodus als je die twee genres in een blender smijt, sommige accenten van het ene genre sterker toevoegt en andere er wat uithaalt, krijg je blijkbaar My Chemical Romance. Een bastaardkind en niet van de goede soort.

Om te beginnen is de plaat énorm luid gemixt (toch voor mijn oren). Het is één van de redenen waarom ik het niet in één luisterbeurt kon uitzitten. The loudness war is een ding, ik kan tegen teringherrie als de mix klopt en mijn trommelvliezen niet constant doorboort.

Lyrics... Ga ik best tonen met een voorbeeld:

My Chemical Romance - Mama

Mama, we all go to hell
Mama, we all go to hell
I'm writing this letter and wishing you well
Mama, we all go to hell
Oh well, now, Mama, we're all gonna die
Mama, we're all gonna die
Stop asking me questions, I'd hate to see you cry
Mama, we're all gonna die

And when we go, don't blame us, yeah
We'll let the fires just bathe us, yeah
You made us oh, so famous
We'll never let you go

And when you go, don't return to me, my love

Mama, we're all full of lies
Mama, we're meant for the flies
And right now, they're building a coffin your size
Mama, we're all full of lies

Well, mother, what the war did to my legs and to my tongue
You should've raised a baby girl, I should've been a better son
If you could coddle the infection, they can amputate at once
You should've been, I could have been a better son

And when we go, don't blame us, yeah
We'll let the fires just bathe us, yeah
You made us oh, so famous
We'll never let you go

She said, "You ain't no son of mine
For what you've done, they're gonna find
A place for you and just you mind your manners when you go
And when you go, don't return to me, my love," that's right!

Mama, we all go to hell
Mama, we all go to hell
It's really quite pleasant, except for the smell
Mama, we all go to hell (One, two, three, four!)

Mama! Mama! Mama! Oh!
Mama! Mama! Mama! Ma

"And if you would call me a sweetheart
I'd maybe then sing you a song..."
But there's shit that I've done with this fuck of a gun
You would cry out your eyes all along!

We're damned, after all!
Through fortune and flame, we fall!
And if you can stay, then I'll show you the way
To return from the ashes you call!
We all carry on (We all carry on!) when our
Brothers in arms are gone! (When our brothers in arms are gone!)
So raise your glass high, for tomorrow, we die
And return from the ashes you call!

City Of Caterpillar - Fucking Hero

You made me a fucking hero
You made me a fucking...

The biggest reason that makes the sound
Memorable episodes by themselves are found
By kissing or frowns or interior fucking laughs
By kissing or frowns or interior fucking laughs

So explain yourself, yeah, pick your purpose
Just honest reactions
4 months of the honest truth, 4 months for three cruel words
4 months of the honest truth, 4 months for three cruel words

You made me a, a fucking hero
You made me a fucking hero

The end is written clear, softly spoken flirtations
Fades to a bitter night air, we all know that winter stumble slipping to slumber
And I've torn out my final pages so those words I'll never have to hear
Those words I'll never ever have to hear

4 months of the honest truth, 4 months for three cruel words
You made me a fucking hero

Ik ga niet beweren dat de teksten van MCR niet goed zijn, ze zijn verhalend en zeer te visualiseren voor de luisteraar. De theatraliteit is helaas iets waar ik niet voor te vinden ben. Het genre is voor mij meer gebaat bij een vorm van subtiliteit. Dat is persoonlijk voorkeur, spreekt voor zich.

Ik ben geen fan van de pop-punk sound en zal dat nooit worden, daar schop ik sowieso tegen een pak schenen mee maar het is wat het is. Het feit dat de hele plaat pokkeluid is én ondergedompeld wordt in die sound zorgt ervoor dat ik er heel hard van weg wil lopen. Ik heb mentale bijstand gevraagd aan @shiftyke tijdens het luisteren, anders had ik het einde waarschijnlijk niet gehaald. Uit respect voor @Killjoy toch blijven verderdoen (om dan deze vlammende review te schrijven, sorry, maar je hebt er waarschijnlijk plezier in dat je mij dit hebt aangedaan).

Kan ik dan niets positief zeggen over dit stukje muziekgeschiedenis? Nee, eigenlijk niet. Ik leg dit nooit meer op. Nu kan ik ook zeggen waarom.

 

[shiftyke]

Ik heb mentale bijstand gevraagd aan @shiftyke tijdens het luisteren

Echt gebeurd...

 

[CerumenCrevice]

Om te beginnen is de plaat énorm luid gemixt (toch voor mijn oren). Het is één van de redenen waarom ik het niet in één luisterbeurt kon uitzitten. The loudness war is een ding, ik kan tegen teringherrie als de mix klopt en mijn trommelvliezen niet constant doorboort.

Hoe merk je dit vooral? het viel mij ook wel wat op, maar er zijn extremere gevallen.

luide mixen zijn in mijn oren vermoeiend, weinig ademruimte. komen over als 1 brei (zoals in mijn post ook aangehaald)

 

[shiftyke]

Hoe merk je dit vooral? het viel mij ook wel wat op, maar er zijn extremere gevallen.

luide mixen zijn in mijn oren vermoeiend, weinig ademruimte. komen over als 1 brei (zoals in mijn post ook aangehaald)

Gebrek aan dynamisch bereik vooral, er is ne website waar je veel albums kan checken hoe goed ze scoren, jammer genoeg zijn de laatste jaren heel veel albums zeer luid gemastered.

Album list - Dynamic Range DB

 

[FlyingHorseman]

Gebrek aan dynamisch bereik vooral, er is ne website waar je veel albums kan checken hoe goed ze scoren, jammer genoeg zijn de laatste jaren heel veel albums zeer luid gemastered.

Album list - Dynamic Range DB

Die site is interessant en wel een beetje triest om te zien. Ik dacht eens gelezen te hebben dat het de goeie kant op ging door de streamingsdiensten die eigenlijk zelf de luidheid naar omlaag halen. Waardoor er een reden minder is om een album bewust heel luid te masteren. Maar als ik kijk naar de scores van platen van de laatste jaren...

Wel opvallend dat Random Access Memories van Daft Punk ook niet over de hele lijn super scoort, terwijl ik dacht dat dat als één van dé voorbeelden gold van een goed gemasterde of gemixte plaat.

 

[CerumenCrevice]

zot inderdaad, ik heb even zitten zoeken naar albums die goede DR hebben. London Elektricity - Are We There Yet scoort best goed ala redelijk rscent album. Jethro Tull thick as a brick (die ik mij herrinner als goede mix), scoort bijzonder goed.

 

[nifelheim]

Twee luisterbeurten achter de rug. Het was een beetje wat ik had verwacht. Ik vind het slecht en oninteressant. En toch heb ik niet de drang om deze plaat/band tot op het bot af te breken. Ik moet zelf al +25 jaar aanhoren naar wat voor ketelmuziek ik luister, dat je niet kan verstaan wat ze brullen en 'dat kan ik ook, gewoon wat rammen op de gitaar'.
Daarom probeer ik zelf andere muziekgenres met het nodige respect te benaderen, ook al vind ik er geen zak aan.
Deze plaat roept dat gevoel sterk op.
Als er zoveel mensen gelukkig geworden zijn door deze boyz , dan moeten ze toch iets goed doen.
Beste nummer vond ik 'mama'.

 

[Killjoy]

Ik wil me verontschuldigen bij iedereen die ik de voorbije week emotionele en auditieve schade berokkend heb met dit album van de week. Mijn eerste gedachte voor een album was Rumours van Fleetwood Mac of Californication van Red Hot Chili Peppers of Hypnotize van System of a down. ( albums die de meesten wel kennen, dus niet bijster geschikt.) Mijn tweede gedachte kwam neer op Pocket Revolution van dEUS of misschien In the rush of shaking shoulders van Arsenal, maar het werd dus een "fuck it, we gaan voor MCR" momentje, een keuze die sowieso gemengde reacties ging oproepen maar waarbij ik het idee had dat sommigen het wel zouden kunnen smaken.

wel, dat plan is dus gebackfired zoals ze wel eens zeggen. Ik ga me never nooit niet verontschuldigen voor het feit dat ik nog af en toe graag naar My Chemical Romance luister, maar ik besef ten volle dat ik één van de weinigen ben die de discography van die band nog hoog heeft zitten en nog regelmatig blijft terug grijpen naar de soundtrack van mijn jeugd omdat die muziek onlosmakelijk verbonden is met veel momenten uit mijn leven. (seriously, het eerste album van Panic at the disco en Meteora/ Hybrid Theory van Linkin Park liggen hier ook nog vaak op.

Dus aan iedereen die geluisterd heeft en een verschrikkelijke tijd had, nogmaals mijn excuses. Moest ik vandaag opnieuw een tekst moeten schrijven had ik sowieso voor dEUS of Arsenal gekozen. ( Wat voor sommigen ook kut zou zijn, want muziek is een subjectief beestje uiteraard)

Als jullie me nu zouden willen excuseren, want ik moet mezelf nog wat snijden en in mijn dagboek gaan schrijven. So long and goodnight.

 

[willydrama]

Gebrek aan dynamisch bereik vooral, er is ne website waar je veel albums kan checken hoe goed ze scoren, jammer genoeg zijn de laatste jaren heel veel albums zeer luid gemastered.

Album list - Dynamic Range DB

Metallica blijft volharden in de luidheid