Hellsdinner

Crew Member
De keuze voor mijn Album of the Week vond ik een moeilijke. Ik ben persoonlijk eigenlijk helemaal geen album beluisteraar, meestal pik ik er mijn persoonlijke favorieten uit en voeg die toe aan mijn eigen playlists. Dan maar eens door mijn Spotify snuisteren en zien welke albums ik het meeste nummers uit beluister.
  • The Linda Lindas - Growing Up
  • BeWhy - The Movie Star
  • Joji - BALLADS 1
  • Code Geass: Lelouch of The Rebellion OST
  • The Pillows - FLCL (original soundtrack)
  • Flight of The Conchords - Flight of The Conchords
  • Hamilton Original Broadway Broadcast
  • Skepta - Konnichiwa
  • Howard Shore - Lord of The Rings OST
  • BTS - Love Yourself (TEAR)
  • BigBang - MADE
  • Metallica - Master of Puppets
  • Pantera - Cemetery Gates
  • Death Grips - No Love Deep Web
  • Iron Maiden - Number of The Beast
  • Dumbfoundead - Old Boy Jon
  • Tenacious D - Tenacious D
  • Hans Zimmer - Sherlock Holmes OST
  • G Yamazawa - Shouts to Durham
  • Flume - Skin
  • Slipknot - Vol 3: The Subliminal Verses
  • Joe Hishashi - My Neighbor Totoro OST
  • Run The Jewels - RTJ 4
Wat me meteen opviel was dat het vooral "nieuwere" albums waren. Wel een varierend aanbod.
Het toont ook een beetje mijn "reis" door muziek in mijn leven.
Als 14 jarige into alles met gitaren en luide drums, Slipknot, Metallica, Pantera maar ook Greenday, Blink 182, Offspring en Bloodhound Gang. 17 tot 21 Dubstep, Techno, Drum and Bass, Coki, Subfilthronik, Benny Benassi, ... Alles met een beat. Nadien wat hiphop, rap, commerciele house en pop, een periode van 2 jaar waar ik into alles KPOP, KHIPHOP en JPOP was. Nu ben ik 28 jaar en luister ik eigenlijk naar alles door elkaar.

Run The Jewels dan. Als 18 jarige snul dit magnifieke duo ontdekken terwijl je companen nog vasthangen aan Eminems, 50 Cents en andere Busta Rhymes zou van ieder laat puberende jongeman een hautaine klootzak maken. Wat het dus ook deed. Ik vond mezelf zo speciaal dat ik niet zomaar naar de "populaire" rappers en hiphoppers luisterde (little did I know). Mijn eerste aanraking met hen kwam dus in 2013 toen ze hun eerste album uitbrachten. Wat browsen door Youtube en het gelijknamige nummer Run The Jewels tegenkomen. EL-P en Killer Mike doen hun intrede. Ebony en Ivory, Black en White, een perfect duo. Dikke flows en zalige harde beats. Uiteraard zijn Run The Jewels geen anonieme underground artiesten, waar ik me ook snel van bewust werd. Ze worden mijn insziens echter ook nooit echt tot de best of the best gerekend. Of dat nodig is laat ik in het midden.

RTJ4, Run The Jewels 4 dus, hun 4e album. Ik koos hiervoor simpelweg omdat dit hun album is waar ik het meeste nummers uit herbeluister.
11 nummers, guest appearences van Pharell Williams, Josh Homme, Mavis Staples, 2 Chainz, ... Gereleased ten tijde van de moord op George Floyd en Ahmaud Arbery merk je uiteraard ook aan de songs. Protest muziek voor een nieuwe generatie zoals NME het beschrijft. Oh ja en al hun albums worden altijd gratis gereleased.

Favoriete nummers:
- A Few Words for the Firing Squad: majestic.
- JU$T: "Look at all these slave masters posing on your dollars" is gewoon een killer line.
- Walking in the Snow: Instant nieuw PR in de gym.

 
Laatst bewerkt:
RTJ 1 en 2 vond ik indertijd dik de moeite en live zijn ze ook een bom. Ben gaandeweg gestopt ze te volgen want ik ben geen grote hiphopper. Wel goesting om er nu terug in te duiken voor AOTW!

Later deze week heb ik meer tijd om het album een eerlijke kans te geven
 
Ik ben grote fan van RTJ, zowel qua productie als qua lyrics wat mij betreft bij de aller- allerbesten, vaak politiek geëngageerd op een manier die mij doet denken aan RATM. Dat Zack de la Rocha op de plaat voorkomt verbaast mij dan ook niet helemaal. Maar ze combineren dat ook met veel speelsheid, 'double entendres' en slimme referenties.

Enfin ja, gewoon luisteren en genieten, alle platen van RTJ bevatten parels, en als ge goesting hebt om eens al uw poriën aan het werk te zetten is een optreden meepikken ook de moeite.
 
De plaat is trouwens gemaakt voor de moord op George Floyd, de lyrics op ju$t waarbij KM refereert naar 'where murderous chokehold cops still earnin' a living' refereert naar de moord op Eric Garner. Maar dat nummer werd volgens mij wel gedropt rond de dood van George Floyd. Als ge dat samen pakt met de bar waarin 'i can't breathe' voorkomt in Walking in the Snow krijgt ge echt zware nostradamus vibes. https://genius.com/19991900

Twee keer een bijna 1:1 referentie naar iets dat pas in de toekomst zou plaatsvinden.

Ik denk dat ik zelf trouwens 'ooh la la' het hardste nummer vind op de plaat. Vette clip ook:

'this video is a fantasy of waking up on a day that there is no monetary system, no dividing line, no false construct to tell our fellow man that they are less or more than anyone else. not that people are without but that the whole meaning of money has vanished. that we have somehow solved our self created caste system and can now start fresh with love, hope and celebration. its a dream of humanity’s V-DAY… and the party we know would pop off.'
 
denk dat ik zelf trouwens 'ooh la la' het hardste nummer vind op de plaat. Vette clip ook:

Mijn dochter van 4 is zelfs grote fan van het nummer, ze vraagt vaak achter dat clipje :laugh:

Tja en RTJ wat moet ik er over zeggen, ik ben pas iets later ingeschakeld bij RTJ, sinds Close Your Eyes And Count To Fuck maar sinds dan was het een blijver. De scherpe lyrics en de energie waarmee het geleverd wordt is fantastisch.

De vergelijking met RATM is inderdaad snel gemaakt, ze stonden normaal gezien dan ook in het voorprogramma van RATM voor hun afgelaste tour.

Ik heb ze één keer live gezien in de AB, samen met @Kid_C. We waren een half nummer ver en we waren elkaar al kwijt door het gespring van de dolle massa. Waanzin :D

Btw niets tegen Busta he, The Coming geproduceerd door J Dilla is een classic!
 
Mijn dochter van 4 is zelfs grote fan van het nummer, ze vraagt vaak achter dat clipje :laugh:

Tja en RTJ wat moet ik er over zeggen, ik ben pas iets later ingeschakeld bij RTJ, sinds Close Your Eyes And Count To Fuck maar sinds dan was het een blijver. De scherpe lyrics en de energie waarmee het geleverd wordt is fantastisch.

De vergelijking met RATM is inderdaad snel gemaakt, ze stonden normaal gezien dan ook in het voorprogramma van RATM voor hun afgelaste tour.

Ik heb ze één keer live gezien in de AB, samen met @Kid_C. We waren een half nummer ver en we waren elkaar al kwijt door het gespring van de dolle massa. Waanzin :D

Btw niets tegen Busta he, The Coming geproduceerd door J Dilla is een classic!
Dat optreden in de AB was voor mij wel een eye opener als het aankomt op goede hiphopshows. De energie dat die gasten hadden, geen flauwe hypeman erachter, alle rhymes klassevol afwerken... Sindsdien al heel goede shows gezien, het komt er op aan van de juiste uit te kiezen denk ik.
 
Mijn dochter van 4 is zelfs grote fan van het nummer, ze vraagt vaak achter dat clipje :laugh:

Tja en RTJ wat moet ik er over zeggen, ik ben pas iets later ingeschakeld bij RTJ, sinds Close Your Eyes And Count To Fuck maar sinds dan was het een blijver. De scherpe lyrics en de energie waarmee het geleverd wordt is fantastisch.

De vergelijking met RATM is inderdaad snel gemaakt, ze stonden normaal gezien dan ook in het voorprogramma van RATM voor hun afgelaste tour.

Ik heb ze één keer live gezien in de AB, samen met @Kid_C. We waren een half nummer ver en we waren elkaar al kwijt door het gespring van de dolle massa. Waanzin :D

Btw niets tegen Busta he, The Coming geproduceerd door J Dilla is een classic!
Daar was ik volgens mij ook
Momentje van het optreden toen:


Onmogelijk om niet bij te beginnen boppen, al was het op de begrafenis van uw oma
:D
 
Laatst bewerkt:
Vroeger wel al eens Cannibal Ox of solowerk van El-P beluisterd maar dat klikte nooit echt. Ik moet zeggen dat het hier wel anders ligt. Goeie beats, album flowt wel. In tegenstelling tot OP zijn Just en Walking In The Snow voor mij van de mindere nummers.
 
Hier ook fan van Run The Jewels en ervoor kon ik het solowerk van El-P en R.A.P. Music van Killer Mike ook zeer smaken.

Zelf zet ik RTJ2 het meest op en RTJ1 het minst, maar alle albums zijn redelijk gelijkwaardig. Fijn om RTJ4 nog eens op te zetten, was alweer een tijdje geleden.

Ook jammer: Gangsta Boo die op een paar albums mee doet, is net overleden.
 
1. holy calamafuck
2. never look back
3. a few words for the firing squad (radiation)

productie van noog niveau, heel goede payoffs voor elke build up of break down.
 
Heb 2 en 3 in bezit, op hun debuut vind ik ze nog niet helemaal overtuigend. Nr 4 heb ik blijkbaar gemist.
Na een eerste luisterbeurt hoor ik de vertrouwde sound en rhymes, maar ik kan mij niet van de indruk ontdoen dat het een beetje als een herhalingsoefening overkomt. Er staan ook niet zoveel bangers op als op 2 en 3.
Nummers die mij direct opvielen :
-Holy Calamafuck
-Ohh lala
-Walking in the Snow

Ipv nog eens een album van hen te kopen, koop ik liever een ticket om ze eens live te zien volgende keer.
 
Run The Jewels leren kennen door de film Babydriver. Als ik me goed herinner vertrekken ze naar een fastfood tent terwijl Jamie Fox zijne muziek opzet. De harde beat was in die scene top. Daarna wat zitten zoeken, bleek de plaat Run The Jewels zelf te zijn.
 
Rappers op een neon-rave.
Nummers hangen uitstekend aan elkaar. De beats zijn smullend lekker.
'Holy Calamafuck' :drool:
Handig dat er op een lyric-site wat info staat bij sommige nummers, zoals 'Pulling the Pin'. Anders is het gissen, wat ze bedoelen.
Ik vraag me af of die mannen hulpmiddelen gebruiken in de genre van een heilig rappersrijmwoordenboek of iets in die aard.
 
Fantastische muziek. Ik luister quasi nooit rap of hip-hop, maar af en toe wat MF DOOM of RTJ kan altijd voor mij. Ben fan geworden toen ze RTJ3 uitbrachten, maar ik veronderstel dat hun eerste twee albums van een even hoog niveau zijn.
 
Tegen mijn eigen verwachting in vond ik dit zeer prettig. Ik ben een redelijke leek in het genre, dus lees mijn post met dit in gedachte.

Ik vind het vooral een heel "engaging" album. Het dwingt u letterlijk om bij de les te blijven. Er zit echt wel een constante drive in elk nummer dat u als het ware vooruit trekt, which is nice.
Desondanks blijft het best wel "chill" en is het zeker geen vermoeiende luistersessie.
De 2 heren hebben ook een heel aangename stem en spraak(rap?)ritme, wat het geheel des te prettiger maakt.
Op basis van de paar nummers waarvan ik de lyrics aandachtig heb beluisterd, vond ik die op bovengemiddeld... en niet teveel yow yow bling bling pang pang gangsta shit waar ik meestal nogal allergisch aan ben.

Het geheel deed me denken aan Public Enemy, Mos Def (alhoewel heel andere stijl van rap), Dead Prez en idd Rage / Zack DLR, allevier acts die mij inderdaad ook kunnen bekoren.

Al bij al dus positief, al blijft dit niet mijn genre, en zie ik het mezelf (nog steeds) niet verder verkennen.
 
Dikke plaat dus inderdaad. Komt iets minder hard binnen dan de eerste twee destijds die voor mij wel een revelatie waren. Maar verder geen enkel dipje te ontwaren doorheen de 40 min. Lean&mean.

Productie van El-P is super. In deze 4e hoor ik meer invloed van UK Bass /post-dubstep / grime stijlen nog dan in de eerste 2 albums als ik het me goed herinner. Dus alvast helemaal mijn ding. Wat een energie. Maar het is zeker geen party album, gegeven de zware donkere subject matter.
 
Terug
Bovenaan