Album of the week Death - Symbolic

[Jules 'ezechiel 25:17' Winnfield]

Toen ik mijn Spaanse nostalgie naar boven liet komen waren de reacties gemengd: sommigen waren mee, anderen niet maar de meesten waren toch verbaasd dat ik geen thrash-plaat koos.

En ook deze keer wordt het geen thrash: we draaien de gain nog wat meer open, stemmen de gitaren nog iets lager, smijten er nog meer distortie op en grunten een beetje: Death Metal!

De band Death is 1 van de belangrijkste Death metal bands. De Floridese band maakte tussen 1987 en 1998 7 platen. Opvallend is de evolutie die de band doormaakte. Hun debuut Scream Bloody Gore zie ik vooral als heel vettige brute Thrash maar de band evolueert sterk van album tot album en kent in 1991 met de plaat Human een totale omslag naar een meer technische progressieve stijl. In 2001 komt de band definitief aan zijn eind wanneer lead-gitarist, zanger en enige vaste waarde Chuck Schuldiner sterft aan een hersentumor.

Symbolic, het album dat ik gekozen heb is voor mij het beste Death metal album ooit. Het album bewandelt perfect de lijn tussen de brute albums van het begin en de progressieve stijl van de latere periode. In het kort: verwacht je aan lange nummers die nooit gaan vervelen omwille van de waanzinnige muzikanten en transities. Schuldiner klinkt kwaad en brengt elke lijn vol overtuiging, naar de normen van het genre is hij verstaanbaar. Ook zijn gitaarwerk is af van begin tot eind: elke riff klinkt bruut, agressief of dreigend en het album gaat alle kanten uit: soms heel traag en sluipend, dan weer heel snel, galloperend en razend, intiem dan weer bombastisch maar uiteindelijk altijd episch. Het drumwerk is excellent: drummer Gene Hoglan mat zijn drumstel af van begin tot eind. Ook de 2 andere muzikanten geven het beste van zichzelf.

En ook de lyrics zijn geweldig. Schuldiner laat wat ruimte voor interpretatie, van de title track weet ik nog altijd niet waarover hij gaat. Op 1000 eyes waarschuwt hij dan weer voor de big brother maatschappij en op crystal mountain vloert hij religie.

Met Symbolic serveer ik jullie de crème de la crème van de death metal. Dit zal absoluut te hard zijn voor sommigen, al denk ik wel dat de virtuositeit hier genoeg zal boeien. Enjoy!

@BlackOccult 1000 eyes mag in de playlist

 

[Creeping Death]

Nog geen reacties?
Death is toch wel een classic band in het genre en vroeger enorm veel beluisterd. Ik heb er een paar albums van, waaronder deze. Tegenwoordig zet ik minder death metal op maar voor deze AotW duik ik met nog eens de platenkast! Uitgebreidere post na beluisteren later deze week


Edit: en ne gelukkige verjaardag!

 

[Jules 'ezechiel 25:17' Winnfield]

Nog geen reacties?
Death is toch wel een classic band in het genre en vroeger enorm veel beluisterd. Ik heb er een paar albums van, waaronder deze. Tegenwoordig zet ik minder death metal op maar voor deze AotW duik ik met nog eens de platenkast! Uitgebreidere post na beluisteren later deze week

Jaloers dat ge die op vinyl hebt to be honest. Dag dat hier een re-release van komt pre order ik direct.

En ik versta ook wel dat er mensen zijn die liever met iets rustiger opstaan

 

[Avondland]

Ik probeer er vandaag tijd voor vrij te maken. Death is een héél gekende band in het metalgenre, maar heeft me nooit echt kunnen bekoren. Wellicht omdat ik eerder een blekkie ben, al is er ook death metal dat me kan bekoren zoals Possessed en Morbid Angel.

 

[FlyingHorseman]

Bij het lezen van de titel dacht ik even dat het over de zwarte proto-punkband ging, maar het is blijkbaar de minstens tweede coolste band met de naam Death.

Ik luister ook wel naar zwaardere en agressieve muziek maar ik heb niet zoveel met death metal. Vroeger een paar platen halfslachtig beluisterd maar het sprak en spreekt me niet echt aan, waarschijnlijk ga ik de liefhebbers beledigen door te zeggen dat het voor een leek als mezelf allemaal hetzelfde klinkt. Ik heb ook niet echt iets met het "choquerend" beeldwerk dat in het genre gebruikt wordt, ik neem aan dat dat wel nogal tongue in cheek allemaal is.

Ik heb deze plaat beluisterd en ik vond het çava maar nog altijd niet echt mijn ding. Ik had het misschien zelfs wat agressiever en zwaarder verwacht op basis van de openingspost. Ik kan de technische kant van de muziek wel appreciëren maar tegelijk houdt dat de muziek ook wat op armlengte voor mij. Wel wat goeie riffs gehoord en er gaat wel een soort kracht uit van de muziek. Vocals vielen ook wel mee. Het duurde me wel allemaal een beetje te lang, dit soort muziek zou me misschien meer aanspreken in korte stoten van pakweg een halfuur (zoals die thrashplaat van Radbraker vorige reeks).

Misschien dat die kritiek ook te maken heeft met het niet zo bekend zijn met deze muziek, dus misschien geef ik het later deze week nog eens een luisterbeurt.

edit: gelukkige verjaardag Jules!

 

[Jules 'ezechiel 25:17' Winnfield]

Bij het lezen van de titel dacht ik even dat het over de zwarte proto-punkband ging, maar het is blijkbaar de minstens tweede coolste band met de naam Death.

Ik luister ook wel naar zwaardere en agressieve muziek maar ik heb niet zoveel met death metal. Vroeger een paar platen halfslachtig beluisterd maar het sprak en spreekt me niet echt aan, waarschijnlijk ga ik de liefhebbers beledigen door te zeggen dat het voor een leek als mezelf allemaal hetzelfde klinkt. Ik heb ook niet echt iets met het "choquerend" beeldwerk dat in het genre gebruikt wordt, ik neem aan dat dat wel nogal tongue in cheek allemaal is.

Ik heb deze plaat beluisterd en ik vond het çava maar nog altijd niet echt mijn ding. Ik had het misschien zelfs wat agressiever en zwaarder verwacht op basis van de openingspost. Ik kan de technische kant van de muziek wel appreciëren maar tegelijk houdt dat de muziek ook wat op armlengte voor mij. Wel wat goeie riffs gehoord en er gaat wel een soort kracht uit van de muziek. Vocals vielen ook wel mee. Het duurde me wel allemaal een beetje te lang, dit soort muziek zou me misschien meer aanspreken in korte stoten van pakweg een halfuur (zoals die thrashplaat van Radbraker vorige reeks).

Misschien dat die kritiek ook te maken heeft met het niet zo bekend zijn met deze muziek, dus misschien geef ik het later deze week nog eens een luisterbeurt.

edit: gelukkige verjaardag Jules!

Mercikes

Ja ik snap wel dat dit veel kan zijn omdat er heel veel in zit. Elk nummer gaat zowat elke kant uit en dat kan hier wel een groeiplaat van maken

 

[Deckard]

Stipt om middernacht gepost . Stevig om de week mee te beginnen.


Ik ben weinig bekend in de metalgenres. Het mag voor mij zekere al eens harder zijn en muzikaal bevalt dit me wel. Op vlak van vocals is dit veel minder mijn ding hoewel het hier nog redelijk meevalt. Zero Tolerance, Sacred Serenity en afsluiter Perennial Quest kan ik best pruimen. Dat stukje dat ongeveer halverwege in Zero Tolerance begint is heerlijk werk.

Zoals gezegd kan ik hier muzikaal wel van genieten en idd ook van de technische kant. Maar zoals @FlyingHorseman ook zegt, zou dit voor mij waarschijnlijk ook beter werken in een kortere dosis. Zeker als het hele album nogal zwaar en intens is en er geen rustpunten zijn en dan ook nogal technisch is. Dat werkt voor mij een beetje vermoeiend en dat zorgt er ook wat voor dat de impact heel wat minder wordt voor mij. Maar dat is misschien een probleem dat ik heb met veel andere albums in het (death e.a.) metal genre en niet specifiek met dit album.

edit: gelukkige verjaardag @Jules 'ezechiel 25:17' Winnfield .

 

[SnakeGodRovinin]

waarschijnlijk ga ik de liefhebbers beledigen door te zeggen dat het voor een leek als mezelf allemaal hetzelfde klinkt.

Kan ik mee inkomen.
Ik denk hetzelfde over al de tv-soaps en zangwedstrijden, die constant de tv-gids bevuilen.

Het verschil zijnde dat Death (en vele metalbands bijgevoegd) artistieke zweepslagen op je rug slaan en de berekeningen die in je hoofd gonzen over wat je hebt misdaan in je leven om geslagen te worden, veranderen van complexe onmogelijkheden naar eenvoudige basisoefeningen en je graag deelneemt aan het sadisme van een stervend ras en je de pijn erkent als onderdeel van de subcultuur.
Eenmaal je het omarmt en proeft, kan het verslavend zijn.
Death metal kan je leven significant verbeteren met de juiste instelling, zeker als je zonder (voor)oordeel kijkt naar alles. Dan leer je te kíjken zoals het werd bedoeld en zie je niet, zoals 99% van het volk.
Degenen, die ertegen opboksen, zullen grotere tegenslagen kennen ALS ze erbij nadenken.

Bron: 'Without Judgement', toevallig mijn eerste Death-nummer dat ik ooit hoorde.

Goede keuze. Had ze in de vorige ronde eerder verwacht.

 

[Jules 'ezechiel 25:17' Winnfield]

Kan ik mee inkomen.
Ik denk hetzelfde over al de tv-soaps en zangwedstrijden, die constant de tv-gids bevuilen.

Het verschil zijnde dat Death (en vele metalbands bijgevoegd) artistieke zweepslagen op je rug slaan en de berekeningen die in je hoofd gonzen over wat je hebt misdaan in je leven om geslagen te worden, veranderen van complexe onmogelijkheden naar eenvoudige basisoefeningen en je graag deelneemt aan het sadisme van een stervend ras en je de pijn erkent als onderdeel van de subcultuur.
Eenmaal je het omarmt en proeft, kan het verslavend zijn.
Death metal kan je leven significant verbeteren met de juiste instelling, zeker als je zonder (voor)oordeel kijkt naar alles. Dan leer je te kíjken zoals het werd bedoeld en zie je niet, zoals 99% van het volk.
Degenen, die ertegen opboksen, zullen grotere tegenslagen kennen ALS ze erbij nadenken.

Bron: 'Without Judgement', toevallig mijn eerste Death-nummer dat ik ooit hoorde.

Goede keuze. Had ze in de vorige ronde eerder verwacht.

Ik heb er ooit aan gedacht ze te nomineren voor classic artists maar daarvoor is het genre dan weer te niche, dan is hun beste album wel een album of the week waard.

DEATH LYRICS - "Symbolic" (1995) album

DEATH lyrics - "Symbolic" (1995) album, including "Perennial Quest", "Misanthrope", "Crystal Mountain"...

www.darklyrics.com

Voor degene die de tekst er nog graag bijnemen

 

[clercqie]

Gelukkige verjaardag!!

Hier ook grote fan van de proto-punk band Death, ooit ontdekt op aanraden van - hoe kan het ook anders -- onze eigenste @Kid_C!

Maar dus, death metal. Niet bepaald mijn genre, maar ik heb deze Death ooit eens verkend om toch een idee te hebben waarvoor het genre staat. Dat zat ver in het geheugen dus deze heropfrissing was welgekomen!

Het blijft minder mijn ding eerlijk gezegd, sorry. Niet omdat het te hard zou zijn, want ik ben ondertussen wel wat gewend -- ook weer voor een groot stuk onder impuls van dit forum -- en eigenlijk vind ik dat dit album vrij toegankelijk en ook goed opgenomen klinkt. Maar eerder omwille van de sterke prog-invloed, een genre waar ik nooit echt ben kunnen inkomen. Zoals je aangeeft, Jules, er staan toch echt wel wat killer-riffs op dit album! Maar de stop-start natuur van de vele nummers doen het geheel voor mij toch vaak wat stroef aanvoelen, terwijl ik hier eerder hard wil blazen.

Ik ben daarentegen ook biased, want in de extreme gitaarmuziek blijft Converge mijn graadmeter waartegen de meeste andere bands blijven steken. Ander genre akkoord, maar hoewel ze ook dikwijls spelen met tempowisselingen, gaat dit gepaard met zo'n natuurlijke flow die ik eigenlijk nog weinig elders ben tegengekomen.

Bv:

Morbid Saint de vorige ronde vond ik ook heel geinig!

Maar al bij al toch goede keuze, want ik zie wel in dat het een echte klassieker in het genre betreft!

 

[Obi-Jan]

Ik ken Death uiteraard wel, maar ik heb er nooit veel naar geluisterd eigenlijk. Waarschijnlijk omdat death metal altijd al minder mijn ding is geweest. Ik weet dat ik de recentere albums maar niets vond omdat het op den duur te technisch werd naar mijn mening. Maar ik moet zeggen dat dit album eigenlijk best goed meevalt. Beter als ik had gedacht, misschien moet ik me toch nog eens wat meer verdiepen in Death.
Leuk album!

 

[Sond]

Ik kan nog eens plaat reviewen zonder ze te moeten opzoeken.
Death is één van mijn all time favoriete bands en, hoewel niet mijn favo plaat vd band, Symbolic denk ik gemakkelijk top 20 materiaal over heel mijn collectie heen.
Ik heb het altijd meer voor de eerste periode van Death gehad (en dan vooral voor Spiritual Healing) en net iets minder voor de progressievere maar Symbolic staat wel op 1 voor mij uit die periode.
Er staat geen slecht nummer op dat album en de combinatie van technisch vernuft en toch nog goeie songs is volledig on point hier.
Ik ga ze gewoon nog eens opleggen omdat ge mij der zin in hebt doen krijgen!

 

[Jules 'ezechiel 25:17' Winnfield]

Ik kan nog eens plaat reviewen zonder ze te moeten opzoeken.
Death is één van mijn all time favoriete bands en, hoewel niet mijn favo plaat vd band, Symbolic denk ik gemakkelijk top 20 materiaal over heel mijn collectie heen.
Ik heb het altijd meer voor de eerste periode van Death gehad (en dan vooral voor Spiritual Healing) en net iets minder voor de progressievere maar Symbolic staat wel op 1 voor mij uit die periode.
Er staat geen slecht nummer op dat album en de combinatie van technisch vernuft en toch nog goeie songs is volledig on point hier.
Ik ga ze gewoon nog eens opleggen omdat ge mij der zin in hebt doen krijgen!

Spiritual healing is dan weer het album dat ik nooit ben ingeraakt. Precies leprosy all over again zonder echt iets nieuw te doen. Maar das wel het leuke aan Death: je kan wel meer voor de ene dan voor de andere zijn uiteindelijk bevalt van elk album iedereen wel iets

 

[Deleted member 2145]

 

[Mr.Fingers]

Perfecte soundtrack bij het schillen van aardappels voor het avondeten!

Het is mijn genre absoluut niet, maar 't is wel kundig!

 

[willydrama]

Puntig gitaarwerk, ik moest aan Yngwie Malmsteen denken, zang was OK en creatief riffwerk. Zou het zelf niet omschrijven als 100% death metal.

 

[Lakigigar]

Nu pas gezien dat we gestart zijn. Ik zal maar best de koeien bij de hoorns vatten (of wat het ook is, stier ofzo? ik weet het niet), want anders wordt de backlog zo groot dat ik gedemotiveerd geraak.

Ik ken death metal niet, ik ken weinig van metal, dus ik zie wel wat ik op mijn pad kom. Blijkbaar is het inderdaad een album die het goed doet in de charts, als ik op RYM "death metal" opzoek, staat dit album op 1, en bij albums aller tijden staat het op de 102de plaats wat best goed is. Van alle metalalbums staat dit op RYM op plaats 3 (achter Paranoid en Ride The Lightning). En Metallica zal ik ook nog eens moeten inhalen...

Ik ben niet zo gewend om naar dit soort muziek te luisteren. Ik heb dus ook geen context om dit ergens mee te vergelijken of te weten hoe goed het is. Je haalt in je post trash aan, maar ik weet niet goed wat trash is buiten dat Metallica er voor gekend stond. Dus wat trash is en bvb. wat death is, dat zal ik niet kunnen vergelijken nog. Daarvoor moet ik wellicht wat meer metal albums moeten voor luisteren. Maar deze is daar wel een goede stap in.

Ik kan het wel verdragen. Het is rustiger dan ik verwacht had. Het valt eigenlijk op wel dat het zeer technisch is, en de snelle riffs hou ik wel van. De rustige stukken vind ik ook zeer goed. En de stem - wat bij mij vaak een turn-off is bij bepaalde metal - vind ik niet storend opnieuw. Ik vond het eigenlijk wel een plezante luisterbeurt en ik begrijp de aantrekkingskracht wel.

Goede keuze voor AOTW wat mij betreft. Of het ooit volledig mijn ding wordt, weet ik niet, maar dat moet ook niet.

 

[Ednolb]

OMG Death!!! Instant nostalgie! Mijn vrienden en ik dweepten vroeger met Chuck Schuldiner. Ik heb hen destijds op een jaar na hun optreden op Dynamo Open Air gemist en daarna nooit meer de kans gekregen om ze live te zien. Super jammer.
Ik had Symbolic net opgepikt toen The Sound of Perseverance gereleased werd en dat album heb ik echt grijs gedraaid. Alle andere albums ook, maar TSOP zal altijd een speciale plek hebben in mijn hart.

Mensen die zeggen te denken dat ze een beeld krijgen van wat Death Metal inhoudt op basis van dit album zijn er wat aan voor de moeite denk ik. Vanaf Symbolic krijgt de muziek meer ademruimte en wordt het soms minder snel met meer technische riffing. Het wordt allemaal zeer technisch hoe verder je gaat. Het oudere werk was meer trouw aan Death Metal als genre op zich. Hoe vroeger je teruggaat hoe meer Death Metal. Chuck Schuldiner werd niet voor niets the Godfather of Death Metal genoemd.

 

[Radbraker]

Mooie keuze. Samen met Human en Leprosy vormen ze mijn top 3.

Voor de rest kan ik weinig toevoegen behalve dat wij ook onze eigen Death hadden begin de jaren '90:

 

[CerumenCrevice]

precies wat te braaf voor een band met de naam 'death'.
misschien ook wat te clean?
tof om de verscheidene instrumenten te kunnen onderscheiden, maar de algemene feel is wat klinisch.
dat verwachtte ik niet bij een deathmetal album.