Album of the week Blind Willies - Needle, Feather and a Rope

Domieneo

Well-known member
Net als bij iedereen was het kiezen van een goed album van de week geen makkelijke keuze. Mijn oorspronkelijk plan voor ongeveer een half jaar lang was om een jazz plaat op jullie los te laten waarover ik leuke weetjes kon vertellen. Maar om verschillende redenen heb ik alsnog besloten een andere plaat te kiezen. De weetjes over Pee Wee Marquette en Herbie Hancock mogen dus terug de koelkast in voor de volgende keer.

Mijn 2de plan was om een dubstep plaat te delenmaar aangezien er al goede EDM platen gepasseerd zijn de laatste weken dan toch besloten om iets anders te kiezen.

Bij deze presenteer ik dus Needle, Feather and a Rope van Blind Willies. Ik kies deze plaat omdat het goede herinneringen naar boven brengt en mij doet terugdenken aan een mooie tijd.

R-13563013-1556565442-4334.jpeg.jpg



Zelf ben ik geen grote muziekkenner die veel kan vertellen over de invloeden van de band en welk soort muziek ze maken. Maar volgens de kenners mag je u verwachten aan Americana met gypsy sounds, folk en rock gemixt met een flinke dosis blazers. Hier een paar quotes van kenners en van de band zelf:



Blind Willies is a San Francisco band but don't expect any flowers in their hats. The songs are raw, exhilarating, angry, and at times surprisingly affectionate and vulnerable, delivered in a mix of rock, jazz, gypsy and klezmer. Cello, trumpet, and flute are equally important as crashing electric guitars, and the result is a highly dynamic mix. The band gives terror, hope, surrender, survival, love and hate, a platform, displaying all that makes us human. What ultimately survives is the joy of life itself, and this album shows the way.



"Needle Feather And A Rope" combines stories from the dark corners of San Francisco between hookers and pimps, lunatics and musicians.



We're a San Francisco-based folk-rock band. Our original music covers a wide range of Influences, Including Appalachian folk, New Orleans blues, gospel. jazz, soul, cabaret, and rock 'n roll. Our 4 albums have been Widely acclaimed and Played on over 300 radio stations in the US, Canada, Europe, Australia, Israel, and the UK.





De band leerde ik zelf kennen via Couchsurfing. In 2013 verscheen op de Gent pagina van couchsurfing dat er band uit San franciso opzoek was naar een slaapplaats voor een paar dagen tijdens hun Europese tour.

Zelf woonde ik toen nog in het ouderlijk huis maar mijn ouders waren toen op reis dus ik had het kot voor mij alleen. Een berichtje gestuurd dat ze welkom waren en een paar weken later stonden er dus vijf Amerikanen aan mijn deur. Een avond hebben ze een huiskamer gegeven waar heel wat buren op afgekomen zijn alsook vrienden en familieleden en andere couchsurfers.
De volgende avond hebben ze nog in de Afsnis gespeeld en daarna zijn ze verder gereisd naar Amsterdam als ik het mij goed herinner.



Ik leg de plaat nog regelmatig op omdat het mij doet terugdenken aan de onbezorgde tijden als prille twintiger waarop zo een spontane zaken nog mogelijk waren, maar ook vooral omdat het gewoon een goede plaat is.



Mijn favoriete nummers die ik kan aanraden zijn:

  • One dime down
  • Needle, feather and a rope
  • Don’t let the devil steal your joy
  • Soon my work will be over

De band maakte in totaal vier platen de laatste in 2014. Daarna zijn ze een beetje elk hun eigen weg gegaan zo speelt een van de bandleden nu nog altijd bij Soltrón.



Bij deze heb ik genoeg geschreven. Luister en geniet van de verhalen over de hookers, pimps en lunatics.

Ik ben benieuwd naar wat jullie er van vinden 😊


 
De band leerde ik zelf kennen via Couchsurfing. In 2013 verscheen op de Gent pagina van couchsurfing dat er band uit San franciso opzoek was naar een slaapplaats voor een paar dagen tijdens hun Europese tour.

Zelf woonde ik toen nog in het ouderlijk huis maar mijn ouders waren toen op reis dus ik had het kot voor mij alleen. Een berichtje gestuurd dat ze welkom waren en een paar weken later stonden er dus vijf Amerikanen aan mijn deur. Een avond hebben ze een huiskamer gegeven waar heel wat buren op afgekomen zijn alsook vrienden en familieleden en andere couchsurfers.
De volgende avond hebben ze nog in de Afsnis gespeeld en daarna zijn ze verder gereisd naar Amsterdam als ik het mij goed herinner.
Dit scoort zeer veel coolheidspunten.

Veel van de soort muziek op deze plaat vind ik ergens ook wel objectief cool. De hele geschiedenis die er in zit, de traditionals die van generatie op generatie doorgegeven werden, de traditionele instrumenten. Deze band maakt wel een vrij getrouwe mix van die wat meer traditionele, oudere muziekvormen en wat soul en rock ‘n roll denk ik, maar heb een beetje hetzelfde gevoel als bij het AOTW van Tonerider. Aangename muziek, zeker niet slecht, maar het mist een zeker je ne sais quoi om écht te overtuigen, iets dat de muziek eigenheid van de Blind Willies (goeie groepsnaam btw) meegeeft.

Langs de andere kant is de band ermee tot op de zetel van Domieneo geraakt, dus muziek moet niet altijd iets wereldschokkends zijn om een succes te zijn, die mannen hebben erdoor de wereld wat kunnen zien. Gewoon een klein uurtje aangenaam luisteren, enkel de stem van de zanger die soms een beetje tegen stak, zoals Bauhaus ook al aangaf. En ook zeer blij dat het weer eens iets helemaal anders is dan de andere AOTW’s, dus bedankt daarvoor!
 
Zal het deze week eens opzetten. Via Couchsurfing ook al eens een band op bezoek gehad uit Manchester, die speelden The Smiths-achtige muziek en traden in Antwerpen op. Leutige bende en veel plezier mee gemaakt.
 
Album staat op en ik ben aangenaam verrast. @Domieneo is hier niet zo heel actief (no hard feelings) dus ik wist niet wat te verwachten.

Coole vibe en luistert lekker weg, leuke afwisseling tussen uptempo en tragere nummers. Het type muziek waarvoor je je best moet doen om het slecht te vinden en een mooie afwisseling na Swans vorige week. Nice!
 
Veel van de soort muziek op deze plaat vind ik ergens ook wel objectief cool. De hele geschiedenis die er in zit, de traditionals die van generatie op generatie doorgegeven werden, de traditionele instrumenten. Deze band maakt wel een vrij getrouwe mix van die wat meer traditionele, oudere muziekvormen en wat soul en rock ‘n roll denk ik,
Klopt, het is bende met zeer verscheidene achtergronden waardoor er heel veel verschillende traditionals in voorkomen.
De cello speler komt nog uit de USSR en brengt veel klezmer invloeden, de dwarsfluit speler brengt nog een beetje zuiderse vibes mee en zo heeft elke muzikant wel zijn inbreng. Hun platen zijn ook redelijk verschillend vind ik. Dus ik vind het zelf ook moeilijk om er een duidelijke eigenheid in te vinden.

Dat de stem van de zanger soms wat tegensteekt kan ik zeker inkomen. Op de andere albums is er wat meer variatie in zoals bv hier:

Maar de eerste twee albums vind ik zelf minder goed.

angename muziek, zeker niet slecht, maar het mist een zeker je ne sais quoi om écht te overtuigen, iets dat de muziek eigenheid van de Blind Willies (goeie groepsnaam btw) meegeeft.
Muziek moet niet altijd iets wereldschokkends zijn om een succes te zijn, die mannen hebben erdoor de wereld wat kunnen zien.
Dit is ook de reden waarom er geen platen meer gekomen zijn denk ik. Na vier platen hadden ze wel zo een beetje gemaakt wat ze konden maken. Ze hadden blijkbaar wel redelijk wat fans in Duitsland, de UK en Nederland maar internationaal zijn ze nooit echt doorgebroken.
Daarom zijn ze hun meer gaan focussen op andere bands of op het lesgeven.
De fluitspeler is nog steeds actief in Soltrón een groep die het wel goed doet in San Francisco.

 
Toffe plaat @Domieneo, heb er graag naar geluisterd. Dit is zeker muziek waar ik een zwak voor heb, ook al ben ik geen zware kenner.

Ook een heel tof verhaal dat achter je keuze zit, dat moet een leuke ervaring gewezen zijn. Hoor je nog eens iets van die mannen?
 
Nog nooit gehoord, ik had de productie meer rootsy verwacht, waarschijnlijk goeie live band, aangenaam om de afwas op te doen of soundtrack bij diner met halve fles wijn maar echt ijzersterke songs vond ik niet maar geen enkel probleem. Ik moest vooral aan Willy Deville denken.
 
Zeer benieuwd naar. Klinkt alvast als een veel belovende beschrijving: ziet er tof uit en ik heb nog nooit van de band gehoord. Maar ik moet eerst The Seer nog uitluisteren. Wel alvast aangevuld in de algemene "idee thread" en er komt een zéér knappe tekening aan van @Strijkijzer. :coolbrows:
 
Toffe plaat @Domieneo, heb er graag naar geluisterd. Dit is zeker muziek waar ik een zwak voor heb, ook al ben ik geen zware kenner.

Ook een heel tof verhaal dat achter je keuze zit, dat moet een leuke ervaring gewezen zijn. Hoor je nog eens iets van die mannen?
In 2015 zijn ze nog eens komen touren oa ook in Gent om hun 4de plaat voor te stellen.
En een paar jaar geleden ben ik bij twee van de bandleden blijven slapen in San Francisco tijdens een roadtrip.
 
De hoes triggerde mij wel. Ik heb een maat die Jesebel gebruikt in zijn facebook profielnaam, ook met zo'n soort clown erin. Ik moet hem eens vragen van waar dat komt, of gewoon zelf opzoeken. :unsure:

Bij het horen van de gypsy invloeden was ik direct wakker. Ik ken niet veel van zo'n bands maar het klinkt steeds enorm fris tussen alle zwarte teringherrie die hier voornamelijk speelt.
Alleen verzwakte mijn aandacht snel. De bands die ik dan wel ken, bevallen mij toch een pak meer. Er zit te weinig ambiance en pit in. Live kan dit nog wel meevallen, maar op plaat komt het niet over. Het nodigt niet uit tot dansen, itt een Gogol Bordello. De zwakke zang maakt het er niet beter op.
 
Vreselijk vind ik het. Ik had gehoopt dat het wat upbeat en happy zou zijn, maar kreeg wat melancholische rommel. Geen fan van de mondharmonica en het gejengel op een akoestische gitaar. Soms wel goede stukskes, maar helaas niet wat ik gehoopt had tot nu toe. Zit nog maar halverwege, moeite om het niet af te zetten, sorry.
 
Na eens snel snel door te nummers te skippen, hoopte ik dat we in het vrolijke genre folk punk zouden belanden, helaas van een kale reis terug gekomen. Ik volg @nifelheim dat er veel te weinig pit en ambiance in zit.

Ik had zin om te dansen en een catchy refrein mee te kelen maar dat zat er niet echt in.


Hmmm hier ook wat teleurgesteld, het had veel potentieel voor wat innuendo :unsure:
 
'One dime down'. Een te blije nadenkende chirurg bij een operatie :clap:.
Veel te absorberen in het nummer erop, lekker.
'Good and faitful servant' is opgeslagen.
De eerste vier stijgen in crescendo in kwaliteit.
Middenstuk minder en het slot gaat terug de goede kant op.
Speel 'Absolutely Isabel' af op de radio en die slaat aan (denk ik).
Teksten waren een pluspunt.
 
Terug
Bovenaan