Biografie

'Ik verveel me'. Op enkele uitzonderingen na hebben we de zin allemaal al eens uitgesproken. En wat voor een beladen zin is dat eigenlijk? Als kind hoorde ik vaak 'verveling wil eigenlijk zeggen dat je gewoon (even) niks wil doen' en dat klopt volgens mij wel. Alles wat naar voren wordt geschoven als mogelijke oplossing om de verveling tegen te gaan, wordt al te vaak op een 'meh' onthaald. Het lijkt wel alsof verveling een - vrij lompe - poging is van het brein om even op nul te mogen staan. Ik zeg 'beladen' omdat de kans net zo groot is dat je een lijstje met klussen onder de neus geschoven krijgt, onder het motto 'als je dan toch niks te doen hebt'. Ik zeg ook 'beladen' omdat – hoewel het een heel normale en menselijke ervaring is - je er soms ondankbaar door kan overkomen (want 'kijk nou toch eens wat je allemaal hebt!'). Ik weet niet in hoeverre er ooit al een studie is gemaakt over het begrip 'verveling' maar het zou wel eens een interessant onderwerp kunnen zijn. Verveling...

Was er ooit twijfel dat deze review er zou komen? Natuurlijk niet. De meervoudige moordenaar: het blijft voor mij een fascinerend onderwerp waar ik niet mee ophou naar te kijken. Ik gebruik bewust niet de Engelse term, omdat ik wil aangeven dat ik absoluut besef dat hier geen heldenverering of coolfactor aan te pas komt. Ik wil mij niet profileren als groupie. Maar het blijft wel een materie waar ik altijd geboeid naar zal kijken. En ook wel veel van weet. Maar geen groupie. Nuts but not thát nuts. Met Netflix, Amazon, Disney en andere streamingdiensten tegenwoordig stevig vastgepoot in de meeste huishoudens, komt er meer content dan ooit tevoren op ons af en daar zit een meer dan behoorlijke portie moord en doodslag tussen. De appetijt voor nieuwe ontdekkingen blijft bij liefhebbers van het genre enorm en veel ondertussen vergeten zaken komen zo terug onder de aandacht. De grootheden blijven echter ook hun publiek trekken en content providers zijn altijd op zoek naar een...

Deze reeks had net zo goed Under the Heavy Banner of Heaven kunnen heten, want het is allesbehalve een simpele materie. De afleveringen zijn alle zeven meer dan een uur lang en je voelt elke minuut van elk uur. Maar tv moet niet altijd hapklaar en eenvoudig zijn, het leven is niet bitesize, en dit verhaal is gebaseerd op ware feiten. De reeks gaat ook een stuk dieper dan een eenvoudige whodunnit. De serie is gebaseerd op het boek van Jon Krakauer, die ook al Into the Wild en Into Thin Air schreef.

Ik heb het ondertussen al wel vaker gezegd, en nu nog eens: ik kijk weinig series in een taal die ik niet op gehoor kan volgen. Mijn aandacht durft al eens afgeleid worden door telefoon of kinderen, dus als ik kan blijven luisteren blijf ik toch al mee met het verhaal. In het geval van Santa Evita, heb ik echter de gedubde versie ingewisseld voor het originele Spaans met Nederlandse ondertitels, want een mond die niet in sync is met wat gezegd wordt, is irritant. Ik wist het ook niet van mezelf, but there you go … Santa Evita’s verhaal is bizar en interessant genoeg (en waargebeurd) om de kinderen buiten te sluiten en de telefoon op stil te zetten.