iCruysberghs

De remaster van SpongeBob SquarePants: Battle for Bikini Bottom en de nieuwe SpongeBob SquarePants: Cosmic Shake waren een aangename verrassing voor veel fans van de franchise. Beide games werden gemaakt in dezelfde engine, maar wisten toch verschillend genoeg aan te voelen om de ervaring fris te houden. Toen SpongeBob SquarePants: The Patrick Star Game werd aangekondigd, leek het een mooie kans om Patrick in de schijnwerpers te zetten. Dit zou een unieke wending zijn voor de franchise, vooral omdat Patrick nog maar in enkele afleveringen van de serie echt centraal stond. In theorie klinkt dit als een leuke afwisseling. Maar de uitvoering van dit spel is helaas een enorme teleurstelling, vooral als je een platformer verwacht en uiteindelijk een physics-sandbox krijgt die nergens echt in slaagt.

Na veertien lange jaren wachten was het eindelijk zover: Kingdom Hearts 3 kwam uit. Voor fans die zich trouw aan de hoofdgames hielden, leek het een eindeloos lange periode, hoewel er in die tijd maar liefst zes spin-offs verschenen op diverse platformen. Slechts een paar daarvan waren beschikbaar in Europa. De hype was enorm, de verwachtingen torenhoog. De grote vraag was of Square Enix erin geslaagd was om het geliefde verhaal voort te zetten, de gameplay naar een nieuw niveau te tillen en ons weer te laten wegdromen in de wereld van Sora, Donald en Goofy. Nu de volledige collectie sinds kort beschikbaar is op Steam, kreeg ik de kans om deze game opnieuw te ervaren. Wist het avontuur van Sora mij deze keer te overtuigen, of is de franchise al lang over haar hoogtepunt heen?

De tweede collectie Kingdom Hearts-games is deze Kingdom Hearts 2.8 Final Chapter Prologue. Wat een mond vol! Zoals de titel doet vermoeden zijn deze games essentieel om het plot van Kingdom Heats 3 te kunnen begrijpen, voor zover dat mogelijk is. De maker van de franchise, Tetsuya Nomura, is doorheen de jaren flink de weg kwijt geraakt in het verderzetten van het verhaal. We krijgen hier namelijk te maken met tijdreizen, dromen in dromen, verschillende reïncarnaties van dezelfde personages en meerdere tijdlijnen. Daar ga ik zo dadelijk verder op in, maar ik kan wel al met zekerheid zeggen dat je écht je gedachten erbij moet houden bij Dream Drop Distance.

Het doet mij altijd iets wanneer ik “Simple and Clean” hoor weergalmen in de Kingdom Hearts-games. Ik krijg dan dezelfde warme gloed als toen ik de games als kind voor de eerste keer opzette, of jaren later voor de zoveelste keer opnieuw beleefde. Eigenlijk beschouw ik de muziek van de eerste Kingdom Hearts als een van de meest iconische game soundtracks aller tijden. Het is alweer van 2002 geleden dat die originele game uitkwam die een bejubelde franchise startte. De mix van Disney en Final Fantasy bleek een ware hit, want er zijn maar liefst 6,3 miljoen exemplaren van verkocht. Niet zo gek dus dat er veel mensen zaten te wachten op een bundel van alle games, en daarom zijn de avonturen van Sora, Donald en Goofy nu eindelijk beschikbaar op Steam na vijf jaar een Epic Store exclusive geweest te zijn. Dan hebben we volgens mij bijna alle platformen gehad … Ik heb ervoor gekozen om alle collecties apart te reviewen, dus ga ik hier van start met Kingdom Hearts HD 1.5+2.5 ReMIX.

Pacific Drive zag er voor een debuut indiegame van Ironwood Studios erg goed uit, afgaande op de trailer. Daar zie je een wereld gedrenkt in een paranormaal sfeertje waar je als speler met je auto in moet zien te overleven. En eerlijk is eerlijk, ik ben een sucker voor zo’n soort games. Horrorelementen, auto’s repareren en ondertussen ook nog surviven. Check, check, check en … Check! Ben jij even benieuwd naar deze unieke game als ik was om ‘m te reviewen? Drive on, brother!

Ik heb tijdens de coronaperiode eigenlijk toevallig de Persona-franchise ontdekt. De nood om een nieuwe JRPG uit te proberen was groot, want ik had zoals iedereen zeeën van tijd op te vullen. Persona 5 kreeg overweldigend positieve kritieken, en het viel meteen op waarom. Het enorm uitgebreid verhaal, de personages, de persona’s zelf en variatie in gameplay spraken mij vanaf de eerste seconde aan. Het was dan ook fijn om te lezen dat ik Persona 3: Reload mocht reviewen! Dit is nochtans niet de eerste remake die de game kreeg. Kort na de release op de PlayStation 2 volgde een verbeterde “Persona 3: FES”. Daarna bracht Atlus “Persona 3: Portable” uit voor de PSP en vorig jaar kregen we de remake van die PSP-game voorgeschoteld. Deze “Persona 3: Reload” voor current-gen consoles belooft trouw te zijn aan de originele PlayStation 2-game, maar dan met modernere graphics en tal van verbeteringen.

Avatar: The Last Airbender is een serie die als kind wel een indruk op mij heeft nagelaten. Nickelodeon heeft het misschien bijna nooit chronologisch uitgezonden, maar de avonturen van Aang waren altijd opnieuw interessant. Er is een live-action serie in de maak door de originele makers (yay!), maar jammer genoeg is er nooit een game verschenen die die magie op dezelfde manier kon grijpen en vertalen naar een leuke ervaring. Deze game, die de veel te lange titel Avatar: The Last Airbender - Quest For Balance draagt, probeert daar verandering in te brengen.

JRPG’s zijn meestal een hit or miss bij mij. Als kind verslond ik Kingdom Hearts, Final Fantasy en Persona alsof er geen morgen meer was. Dat zijn natuurlijk ook dé kleppers in het genre, en dat zorgt voor een oneerlijke vergelijking met andere titels. Je merkt misschien dat ik geen diehardfan ben, maar soms probeer ik nog eens eentje uit, om te kijken of de recente JRPG-games nieuw leven in het genre kunnen blazen. Is Monochrome Mobius: Rights and Wrongs Forgotten daarin geslaagd?

Ik heb geen seconde getwijfeld om met Fort Solis aan de slag te gaan, en dat had eigenlijk maar één reden: de stemmencast. Die bestaat onder andere uit Roger Clark en Troy Baker, waarschijnlijk beter gekend als de hoofdpersonages uit Red Dead Redemption en The Last of Us. Daarnaast heb ik enkele maanden geleden voor het eerst Dead Space gespeeld en daardoor mijn liefde voor het space-horrorgenre herontdekt. Indiestudio Fallen Leaf heeft met Fort Solis een nieuwe telg in dit genre gemaakt. Is deze cinematische ervaring de moeite waard om te checken?

In mijn preview van Gollum was ik nog enigszins hoopvol en vrij positief. Ik vond de gameplay wat eentonig, maar had tegelijk ook weinig last van glitches en de omgevingen waren grafisch wel oké. Weet wel, ik speelde toen een preview build en er werd mij en andere gamejournalisten uitdrukkelijk gezegd dat die versie absoluut geen correcte weergave was van de finale game. Er is ondertussen nog wat aan gesleuteld, dacht ik. Ondertussen is Gollum een dikke week uit en boy oh boy … Wat een rampzalige poging tot een game is dit geworden? Het is een schande. Ik zou zelfs durven zeggen dat Cyberpunk 2077 een betere launch heeft gehad dan dit misbaksel. Het stemt me ook triest om te moeten meedelen dat dit een beknopte review gaat worden, want tien dagen na release en een drietal updates later is mijn versie nog steeds onspeelbaar. Na de eindscène van Chapter 1 sterft arme Gollum continu in...

Steden bouwen, het is niet veel mensen gegeven … Gelukkig kunnen creatievelingen ook gemakkelijk aan de slag in de virtuele wereld. Een week voor de aankondiging van Cities: Skylines 2, kregen we van Paradox Interactive een geremasterde versie van Cities: Skylines voor de huidige generatie consoles. Die is tenslotte gratis als je de game al hebt. Wat is er allemaal veranderd en is het de moeite om deze te spelen als je de originele versie al in je bezit hebt? Dat lees je in deze review!

Het moet niet altijd rozengeur en maneschijn zijn op Valentijnsdag … Dat bewijzen de makers van Ninja Gaiden en Dead or Alive vandaag door ons de slasher/shooter Wanted: Dead voor te schotelen. Het is lang geleden dat ik een game in dit genre gespeeld heb, maar ik heb geen seconde getwijfeld om deze game te reviewen. Je wordt meteen terug gekatapulteerd naar de tijd waar dit soort games welig tierde op de PlayStation 2. Kan deze game zonder de nostalgische factor ook overtuigen?

De Monkey Island-games behoorden in de jaren 90 tot de absolute top van het point and click-genre en ze weren uitgegeven door LucasArts. Bedenker Ron Gilbert heeft na de overname van LucasArts door Disney flink moeten onderhandelen om een nieuwe telg te mogen ontwikkelen. Uiteraard is hem dat uiteindelijk gelukt en kunnen we daar nu ook mee aan de slag op de PlayStation 5. Fijn om te weten: veel mensen die meewerkten aan de eerdere games, zijn nu ook voor deze sequel teruggekeerd. Moet Return to Monkey Island het van nostalgie hebben of schuilt er wel degelijk een goede game onder de vernieuwde grafische stijl?

Telltale, één van mijn favoriete gamestudio’s aller tijden, kondigde jammer genoeg haar faillissement aan in 2018. Gelukkig is de ontwikkeling van de beloofde sequels overgenomen door andere studio’s om ze toch nog op de markt te kunnen laten verschijnen. Zo ook het vervolg van Tales of the Borderlands: New Tales from the Borderlands, ontwikkeld door Gearbox Studio Quebec. De originele game uit 2014 had memorabele dialogen met flauwe maar grappige humor, interessante personages en een tof verhaal. Die heb ik dan ook met plezier meermaals uitgespeeld. Waar zitten de verschillen met de klassieker die Telltale ons gegeven heeft? En belangrijker: wat heeft Gearbox met deze titel aangevangen?