De eerste Ghostbusters-film dateert alweer van 37 jaar geleden. Dat is een dikke tien jaar “van voor mijn tijd”. Maar ik bezit nog levendige herinneringen van zowel de originele als de sequel die vijf jaar later uitkwam. Thuis bekeken we als kind videocassettes aan de lopende band. Het duurde dan ook niet lang eer ik doorhad hoe ik films moest programmeren om op te nemen, want deze kleine snotneus mocht nog niet laat genoeg opblijven om het einde te kunnen zien. Zo zijn bepaalde scènes me steeds bijgebleven: de armen die door de stoel schieten, de Stay Puft Marshmallow Man, het roze slijm, de creepy ontvoering van de baby, Vigo, de scène bij de verlaten metrolijn, noem maar op. Bij het herbekijken van beide films is duidelijk gebleken dat dit voornamelijk voor de jongsten nightmare fuel was en deze films op de eerste plaats komedies waren. Zo goed als alle humor ontglipt je ook als kind. Nu, 32 jaar na de sequel en tal van animatieseries, comics en games komen ze terug met...