Van kinds af aan was ik altijd fan van draken door films zoals Dragonheart of Eragon, die laatstgenoemde leek toen een goede film. Altijd hoopte ik dat er ooit een goede game uit zou komen waarin je als draak, of drakenrijder door de lucht schiet in een indrukwekkende wereld met goede combat, graphics, een spannend verhaal en deftige controls. Toen de PS3 uitkwam, wekte het spel Lair meteen mijn interesse. Jammer genoeg trok dat spel op geen hol en kwam er nooit iets wat mijn verlangen kon verzadigen. Toen ik de kans kreeg om The Falconeer te reviewen kwam er toch een sprankeltje hoop terug naar boven.
PC- en Xbox-gebruikers konden vorig jaar al aan de slag met The Falconeer. De Warrior Edition bevat het spel met alle updates plus 'The Hunter' en 'Edge of the World' DLC. Deze bevatten een nieuwe class met een vliegbare Ormir draak, een set pyro pot geleide raketten, drie extra zijmissies en nieuwe bossfights.
We bevinden ons in de sombere maar toch visueel indrukwekkende fantasiewereld genaamd The Great Ursee. Deze wereld is onderverdeeld in verschillende facties:
How totrain fly your dragon
Na het kiezen van je personage volgt een korte proloog die dient als tutorial. Ik speelde het spel op de PlayStation 5 en vernam instructies en informatie van handlangers, aan de hand van de luidspreker in je controller. Dit was eerder onhandig omdat ik het vaak niet duidelijk of helder genoeg te horen kreeg. Ook tijdens het schieten vibreert je controller en door het manoeuvreren heen is het moeilijk te begrijpen wat ze zeggen. Verder zijn de adaptive triggers en haptics support van de DuelSense controller onderbenut, wat wel jammer is.
Doordat het verhaal niet goed uit de doeken wordt gedaan, voelt het te complex aan en heb je vaak niet begrepen hoe het verhaal verloopt. De inhoud van het spel is dat alles behalve. Na een half uur spelen heb je al snel gezien wat het spel te bieden heeft. Of je escorteert een schip van punt A naar B en verdedig je het zodat het heelhuids zijn doel bereikt. Of je start van punt A, vliegt naar punt B, pikt daar een object op en brengt het terug naar punt A. Of je moet een gebied ontdoen van vijanden en hun verdediging die ze hebben staan. Iedere keer start je vanuit je thuisbasis en keer je daar ook terug naartoe. Dit zorgt ervoor dat je te vaak niks te doen hebt en gewoon simpel naar aangegeven punten vliegt.
Naast de weinig originele en repetitieve missies zijn jammer genoeg de controls en de aerial combat ook te beperkt. Een van de weinige dingen die je kunt en moet gebruiken is de lock-on functie. Zonder dit is het zo goed als onmogelijk om vijanden uit de lucht te schieten. Schieten doe je door middel van een trigger en voor grotere vijanden heb je een beperkt aantal torpedo's die je kunt afvuren. De features zijn zo basic en onhandig dat alles wat rondvliegt behendiger is dan jijzelf. Combat is dan ook niets anders dan constant rondjes vliegen. Een aantal keer moet je een grot induiken, maar aangezien de controls niet uitgebreid genoeg zijn loopt dit meestal fout en eindig je te vaak tegen de muren aan.
Live. Die. Repeat.
Ik speelde het spel op de normale moeilijkheidsgraad, al was er toch behoorlijk wat sprake van doodgaan. Het spel biedt te weinig mogelijkheden aan om acties van tegenstanders te ontwijken. Je hebt een boost knop waarmee je ook naar links of naar rechts kunt rollen en daar blijft het bij. Meestal ben je in de minderheid, en als je in een ongelukkige korte periode veel geraakt wordt moet je al heel snel de missie opnieuw beginnen. Iedere keer je sterft, krijg je een cutscene te zien met een filosofische uitleg die je na een aantal keren toch overslaat. Je keert dan terug naar je thuisbasis waar je opnieuw de volledige missie moet starten en opnieuw naar de uitleg van NPC’s moet luisteren. Gelukkig kun je het meeste overslaan, alsook soms de lange afstanden die je voor een missie moet afleggen, maar niet altijd.
Naast de povere controls, aerial combat en oneerlijke tegenstanders is het spel ook niet bugvrij. Tweemaal gebeurde het dat mijn controller bleef trillen wanneer ik een hoofdstuk had uitgespeeld. Tweemaal kocht ik een item waardoor mijn HP terug volledig zou herstellen wanneer deze op nul zou belanden. Toen ik na aankoop van dat item vrij snel dood ging, kreeg ik opnieuw al m’n HP, maar bleef de camera achter op de plaats waar ik eerst stierf. Toen ik het item opnieuw kocht, kwam ik exact hetzelfde probleem weer tegen. Voor een definitieve versie van een game mochten deze bugs wel gefixt zijn.
Vliegensvlug
Na zes uur had ik het spel plus een aantal zijmissies uitgespeeld. Die zijmissies verschillen niet veel met de verhaalopdrachten. Hiervan heb ik er een handvol gedaan om geld te verdienen om upgrades te kopen. Naast zijmissies heb je ook een aantal races. Indien je deze voltooit binnen een bepaalde tijd krijg je de kans om nieuwe vliegwezens te kopen. Ook deze races konden wat verbetering gebruiken. De weg die je moet volgen is vaak niet even duidelijk waardoor je al snel de weg kwijt bent en zo de race opnieuw moet beginnen. Als ik dan toch iets positiefs kan zeggen is dat over de soundtrack. Deze is indrukwekkend en past helemaal in thema van het spel. Jammer genoeg kan de setting, het geluid en de graphics het spel niet redden dat tekortkomingen heeft aan de mechanics, storytelling en repetitiviteit.
PC- en Xbox-gebruikers konden vorig jaar al aan de slag met The Falconeer. De Warrior Edition bevat het spel met alle updates plus 'The Hunter' en 'Edge of the World' DLC. Deze bevatten een nieuwe class met een vliegbare Ormir draak, een set pyro pot geleide raketten, drie extra zijmissies en nieuwe bossfights.
We bevinden ons in de sombere maar toch visueel indrukwekkende fantasiewereld genaamd The Great Ursee. Deze wereld is onderverdeeld in verschillende facties:
- The Northern Imperium: De grootste macht in de Ursee, de keizerlijke troon, voert het bevel met uitvluchten en manipulatie als machtsinstrumenten;
- The Mancer Order: Geleerden van The Order controleren alle toegang tot technologie;
- The Civilian Freehouses: Een verzameling van onafhankelijke gemeenschappen die verenigd zijn ter verdediging van de lokale handel en onderworpen zijn aan het Imperium en de Mancer Order;
- The Freebooter Rebellion. Outcasts die verbannen zijn naar de donkerste plaatsen van de Ursee.
How to
Na het kiezen van je personage volgt een korte proloog die dient als tutorial. Ik speelde het spel op de PlayStation 5 en vernam instructies en informatie van handlangers, aan de hand van de luidspreker in je controller. Dit was eerder onhandig omdat ik het vaak niet duidelijk of helder genoeg te horen kreeg. Ook tijdens het schieten vibreert je controller en door het manoeuvreren heen is het moeilijk te begrijpen wat ze zeggen. Verder zijn de adaptive triggers en haptics support van de DuelSense controller onderbenut, wat wel jammer is.
Doordat het verhaal niet goed uit de doeken wordt gedaan, voelt het te complex aan en heb je vaak niet begrepen hoe het verhaal verloopt. De inhoud van het spel is dat alles behalve. Na een half uur spelen heb je al snel gezien wat het spel te bieden heeft. Of je escorteert een schip van punt A naar B en verdedig je het zodat het heelhuids zijn doel bereikt. Of je start van punt A, vliegt naar punt B, pikt daar een object op en brengt het terug naar punt A. Of je moet een gebied ontdoen van vijanden en hun verdediging die ze hebben staan. Iedere keer start je vanuit je thuisbasis en keer je daar ook terug naartoe. Dit zorgt ervoor dat je te vaak niks te doen hebt en gewoon simpel naar aangegeven punten vliegt.
De features zijn zo basic en onhandig dat alles wat rondvliegt behendiger is dan jijzelf.
Naast de weinig originele en repetitieve missies zijn jammer genoeg de controls en de aerial combat ook te beperkt. Een van de weinige dingen die je kunt en moet gebruiken is de lock-on functie. Zonder dit is het zo goed als onmogelijk om vijanden uit de lucht te schieten. Schieten doe je door middel van een trigger en voor grotere vijanden heb je een beperkt aantal torpedo's die je kunt afvuren. De features zijn zo basic en onhandig dat alles wat rondvliegt behendiger is dan jijzelf. Combat is dan ook niets anders dan constant rondjes vliegen. Een aantal keer moet je een grot induiken, maar aangezien de controls niet uitgebreid genoeg zijn loopt dit meestal fout en eindig je te vaak tegen de muren aan.
Live. Die. Repeat.
Ik speelde het spel op de normale moeilijkheidsgraad, al was er toch behoorlijk wat sprake van doodgaan. Het spel biedt te weinig mogelijkheden aan om acties van tegenstanders te ontwijken. Je hebt een boost knop waarmee je ook naar links of naar rechts kunt rollen en daar blijft het bij. Meestal ben je in de minderheid, en als je in een ongelukkige korte periode veel geraakt wordt moet je al heel snel de missie opnieuw beginnen. Iedere keer je sterft, krijg je een cutscene te zien met een filosofische uitleg die je na een aantal keren toch overslaat. Je keert dan terug naar je thuisbasis waar je opnieuw de volledige missie moet starten en opnieuw naar de uitleg van NPC’s moet luisteren. Gelukkig kun je het meeste overslaan, alsook soms de lange afstanden die je voor een missie moet afleggen, maar niet altijd.
Naast de povere controls, aerial combat en oneerlijke tegenstanders is het spel ook niet bugvrij. Tweemaal gebeurde het dat mijn controller bleef trillen wanneer ik een hoofdstuk had uitgespeeld. Tweemaal kocht ik een item waardoor mijn HP terug volledig zou herstellen wanneer deze op nul zou belanden. Toen ik na aankoop van dat item vrij snel dood ging, kreeg ik opnieuw al m’n HP, maar bleef de camera achter op de plaats waar ik eerst stierf. Toen ik het item opnieuw kocht, kwam ik exact hetzelfde probleem weer tegen. Voor een definitieve versie van een game mochten deze bugs wel gefixt zijn.
Vliegensvlug
Na zes uur had ik het spel plus een aantal zijmissies uitgespeeld. Die zijmissies verschillen niet veel met de verhaalopdrachten. Hiervan heb ik er een handvol gedaan om geld te verdienen om upgrades te kopen. Naast zijmissies heb je ook een aantal races. Indien je deze voltooit binnen een bepaalde tijd krijg je de kans om nieuwe vliegwezens te kopen. Ook deze races konden wat verbetering gebruiken. De weg die je moet volgen is vaak niet even duidelijk waardoor je al snel de weg kwijt bent en zo de race opnieuw moet beginnen. Als ik dan toch iets positiefs kan zeggen is dat over de soundtrack. Deze is indrukwekkend en past helemaal in thema van het spel. Jammer genoeg kan de setting, het geluid en de graphics het spel niet redden dat tekortkomingen heeft aan de mechanics, storytelling en repetitiviteit.
Conclusie
The Falconeer: Warrior Edition heeft moeite om duidelijk een verhaal te vertellen. Dit gebeurt doorheen de repetitieve opdrachten die nood hebben aan strakke controls en goede mechanics. Op de soundtrack en het visuele is er niks op aan te merken. Alleen jammer dat dit alleen geen spel kan redden.
Pro
- Graphics
- Mooie wereld
- Interessant concept
- Soundtrack
Con
- Repetitief
- Combat
- Controls
- Bugs
5.5
Over
Beschikbaar vanaf
5 augustus 2021
Gespeeld op
- PlayStation 5
Beschikbaar op
- Nintendo Switch
- PlayStation 4
- PlayStation 5
Ontwikkelaar
- Tomas Sala
Uitgever
- Wired Productions
