Boeken Welk fictieboek heb je net uitgelezen en wat vond je ervan?

[coldplayke]

Heb het gevoel dat dit boek altijd wat in de schaduw van zijn ander werk blijft staan, ik heb eerlijk gezegd ook nooit de behoefte gehad het te lezen ondanks dat ik fan ben van DFW. Allez, door deze review dan toch ook maar eens op de to read lijst zetten, die ondertussen al ruim over de 150 boeken bevat.

Niet helemaal on topic, eerder “welk boek heb je proberen te lezen”:
Ik wou een paar dagen geleden aan mijn volgende boek beginnen, Sudden Death van Alvaro Enrigue. Ik blader meteen naar het eerste hoofdstuk en begin te lezen, tot ik het gedacht krijg dat dit toch wel heel ver afwijkt van wat ik van het boek verwachtte. Toen ik naar de titelpagina ging, stond daar ineens een heel ander boek . Blijkbaar heb ik een rare misprint gekocht waarbij het boek The Bay of Angels van Anita Brookner per ongeluk de kaft van Sudden Death gekregen had…

Toevallig heb ik een paar weken geleden If On A Winter‘s Night A Traveler van Italo Calvino gelezen en dat gaat ook over een verkeerd gedrukt boek waar ineens na een hoofdstuk een volledig ander boek begint. Vreemde toevalligheid.

Hoe grellig is dat. je zou nog beginnen denken dat je in een simulatie zit.

Je doet me er ook aan denken dat ik mijn leeslijst nog eens moet op orde zetten:

Over de jaren heen heb ik daar wel eens wat impulsief opgesmeten, waaronder het een en ander dat waarschijnlijk nooit mijn boekenkast effectief zal bereiken. En het boek waar ik vandaag in begonnen ben, stond dan weer niet op mijn to-read lijstje.

 

[Général Zantas]

William Golding - Lord of the Flies

Zeer sterk boek, positieve verrassing. Ik had het ooit eens voor school moeten lezen en ik kon me er niets meer van herinneren, behalve dan dat ik het destijds geen leuk boek vond om te samenvatten voor school. Wat ik enerzijds niet snap, want het verhaal op zich is niet moeilijk en zou voor een tiener toch vrij spannend moeten zijn om te lezen. Anderzijds is de schrijfstijl wel een beetje lastig, vooral dan zijn beschrijvingen van de natuur.

De spiraal waarin de kinderen terechtkomen die meer en meer extreme uitingen naar boven brengen, werd zeer goed gebracht en grijpt je bij de keel. Al begrijp ik ook wel het argument dat het te snel, te extreem zou zijn. Misschien zou het verhaal op dat vlak gebaat zijn bij iets meer ontberingen of kleine conflicten, voor men gelijk begint met elkander van het leven te beroven. Er is een nogal vrij groot verschil tussen kiezelsteentjes naar iemand gooien om te pesten, en een rotsblok naar iemand te laten rollen om hem te verpletteren. Die stap werd wel vlug overbrugd.

 

[Aprella]

Ik wou een paar dagen geleden aan mijn volgende boek beginnen, Sudden Death van Alvaro Enrigue. Ik blader meteen naar het eerste hoofdstuk en begin te lezen, tot ik het gedacht krijg dat dit toch wel heel ver afwijkt van wat ik van het boek verwachtte. Toen ik naar de titelpagina ging, stond daar ineens een heel ander boek . Blijkbaar heb ik een rare misprint gekocht waarbij het boek The Bay of Angels van Anita Brookner per ongeluk de kaft van Sudden Death gekregen had…

Toevallig heb ik een paar weken geleden If On A Winter‘s Night A Traveler van Italo Calvino gelezen en dat gaat ook over een verkeerd gedrukt boek waar ineens na een hoofdstuk een volledig ander boek begint. Vreemde toevalligheid.

Ooh maar zo'n misprint is leuk! Allez ik zou dat toch leuk vinden.
De misprint die ik had van een boek (en heb weggegooid) miste gewoon een 100-tal bladzijden .

 

[Hellsdinner]

Mythos part 1 - Stephen Fry
Aangename vertellingen over het Griekse Pantheon door Stephen Fry.

Ook maar begonnen aan part 2, over de Griekse helden.

 

[Avondland]

(...)

Hierna mogelijk opnieuw het machtige Leven & Lot van Vasili Grossman, een soort Oorlog & Vrede in WO II.

Hier dus in begonnen en ik weet opnieuw waarom dit boek mij zo heeft getroffen bij een eerste leesbeurt. Superlatieven komen te kort en mogelijk staat deze wel in een top 5. Stalinistische paranoïda, een grimmige en gedetailleerde beschrijving van de onmenselijke slag bij Stalingrad, filosofische haarkloverijen in Duitse concentratiekampen, een huiveringwekkende vertelling van de vernietigingskampen, het latente antisemitisme in de Sovjetsamenleving, een roman van wanhoop en desillusie en toch ook van leven en hoop, het feit dat het leven cyclisch is en voortgaat na een periode van totale ontreddering.

En bij wijze van gulheid drop ik nog een WOII-bommetje: Menselijke voorwaarden van Gunpei Gomikawa, dat zich afspeelt in Mantsjoerije door de ogen van een Japanse kampbewaker en soldaat. Zeer lijvig, maar extreem beklijvend.

 

[Saxa]

Vicious - V.E. Schwab

Ik heb ondertussen al een paar andere boeken van haar gelezen. Grotendeels bevielen die wel. De duologie Vicious/Vengeful werd ook regelmatig genoemd als aanrader voor deze auteur. Wat kan ik zeggen voor dit boek? Sterk begin, ze had me direct mee. Interessante personages, het zijn geen 'goede' personages, ze zijn eerder 'morally grey'. Je merkt het al in het begin van het boek. Victor, een van de hoofdpersonages, redeneert en denkt precies anders dan de meeste mensen. Hij is geen 'goed' personage, maar je zal tijdens het lezen van dit boek eerder voor hem supporteren dat voor Eli met zijn godcomplex. Vlot geschreven boek, interessante plotlijn, het enige wat wel meer mocht uitgewerkt worden was de motivatie van sommige personages. Waarom gaat Serena bijvoorbeeld zo mee in Eli zijn missie? Al bij al, ik ben wel benieuwd naar de opvolger 'Vengeful'.

 

[Conradus]

Intussen Dust of Dreams uitgelezen: prima vervolg imo, het eindspel begint zich duidelijk af te tekenen, maar er blijven wel personages (en zelfs volkeren opduiken) die nog maar zeer sporadisch aan bod kwamen, soms ten goede en soms ten kwade van de main cast. Die laatste veldslag trouwens, hoe goed was die omschrijving weer.

Daarnaast ook Zuilen van de Schepping van Goodkind gelezen. Het meest geloofwaardige personage is de debiel, dat zegt genoeg zeker?

Intussen 200 blz ver in the Crippled God, het gaat moeilijk afscheid nemen worden.

 

[FlyingHorseman]

Toni Morrison - Song of Solomon
Fantastisch boek dat me er aan herinnert dat steengoeie literatuur ook gewoon leuk om te lezen mag zijn. Song of Solomon focust op de coming of age van Milkman Dead maar geeft eigenlijk de hele geschiedenis van zijn familie weer, waarbij Morrison onderzoekt hoezeer de wortels van de stamboom de latere telgen van een geslacht beïnvloeden. Ondanks het mannelijk perspectief, benadrukt Morrison doorheen het boek het belang van vrouwen in de (zwarte) gemeenschap. Bij momenten lijkt de roman de magisch-realistische toer op te gaan maar hier komt het eerder over alsof Morrison binnen het verhaal zwarte folklore doet ontstaan. De stijl is losser en luchtiger dan Beloved, haar bekendste boek, wat ik een pluspunt vind. Ik had het gevoel dat Song of Solomon rijker en meer gelaagd is dan dat boek, dat staat echter nooit in de weg van het verhaal. Van het begin tot het eind van genoten, één van de betere boeken die ik de laatste jaren gelezen heb.

Sylvia Plath - The Bell Jar
Het is moeilijk om dit boek los te koppelen van het tragische lot van Plath, die op dertigjarige leeftijd zelfmoord pleegde na een kort leven gekenmerkt door depressie en psychoses. The Bell Jar is namelijk zeer sterk autobiografisch en komt over alsof Plath haar eigen ervaringen en gedachten neer gepend heeft. De eerste helft komt een beetje over als een vrouwelijke versie van The Catcher In The Rye en legt de kiemen voor de tweede helft die nog directer op de depressie van het hoofdpersonage inspeelt en die ik daardoor ook krachtiger vond. Er zaten een paar mooie, poëtische stukken in en de simpele, wat naïeve schrijfstijl past goed bij de leeftijd van het jonge hoofdpersonage.

 

[C11]

Mungo - Douglas Stuart

Een 15 jarige protestantse jongen groeit op in Glasgow in de jaren '90. Armoede, geweld, verslavingen, ... Hij leert in deze harde omgeving een katholieke jongen kennen en hun vriendschap verandert langzaam in liefde. Iets wat niet geaccepteerd wordt in deze omgeving (en dat is zacht uitgedrukt), waardoor zijn moeder hem met twee onbekende alcoholisten op kampeertrip stuurt om écht man te worden.

Ik ben zwaar onder de indruk van dit boek. Het is een heftig boek met vele rauwe gebeurtenissen, maar tegelijkertijd ook hoopvol. De personages worden één voor één sterk uitgewerkt en de sfeer die wordt opgebouwd beklijft je op vele momenten. Het wordt wat verpakt als een liefdesverhaal, maar is zo veel meer dan dat.

Ik heb de laatste tijd weinig gelezen, terwijl ik jaren geleden niets anders deed. Dit boek heeft me echter na al die tijd terug getoond wat er zo bijzonder is aan lezen

 

[Général Zantas]

John Steinbeck - The Grapes of Wrath

Moeilijk om te beoordelen. Enerzijds heel imposant en aangrijpend boek, anderzijds af en toe moeilijk om door te komen omdat bladzijdes vol staan met letterlijk niks qua gebeurtenissen. De meest mundane activiteiten worden tot in de kleinste details beschreven, dat verbeterde gelukkig wel naarmate de roman vorderde, maar zeker in het begin, was het worstelen en wennen, met het hele trage tempo en de zeer uitvoerige, gedetailleerde beschrijvingen van alles en iedereen. Mede ook aan dat afgrijselijke dialect dat gehanteerd werd in de dialogen, moest er gewend worden: purrty (pretty), tar'd (tired).
Last but not least vond ik het toch ook teleurstellend dat we niets meer zien/horen van Tom in de laatste hoofdstukken, zowat de persoon die we gans het verhaal gevolgd hebben. Dat samen met het ietswat bizarre einde, zorgt toch voor een bittere nasmaak.

Ondanks de voornamelijk negatieve/kritische opmerkingen, toch vooral van genoten. Heb hier ook East of Eden en Of Mice and Men in de e-boek omnibus, maar toch eerst iets anders lezen denk ik. Toch zeker voor ik aan East of Eden begin, gezien Steinbeck's schrijfstijl.

 

[Aprella]

Ik vond of Mice and Men echt goed. Ik heb deze moeten lezen op de unief. Geen idee meer voor welke vak, maar ik was echt positief verrast. Ik heb een tijdje geleden een andere Steinbeck aangeschaft. Ik kan me even niet herinneren of het Grapes of Wrath of East of Eden was .

 

[coldplayke]

John Steinbeck - The Grapes of Wrath

Moeilijk om te beoordelen. Enerzijds heel imposant en aangrijpend boek, anderzijds af en toe moeilijk om door te komen omdat bladzijdes vol staan met letterlijk niks qua gebeurtenissen. De meest mundane activiteiten worden tot in de kleinste details beschreven, dat verbeterde gelukkig wel naarmate de roman vorderde, maar zeker in het begin, was het worstelen en wennen, met het hele trage tempo en de zeer uitvoerige, gedetailleerde beschrijvingen van alles en iedereen. Mede ook aan dat afgrijselijke dialect dat gehanteerd werd in de dialogen, moest er gewend worden: purrty (pretty), tar'd (tired).
Last but not least vond ik het toch ook teleurstellend dat we niets meer zien/horen van Tom in de laatste hoofdstukken, zowat de persoon die we gans het verhaal gevolgd hebben. Dat samen met het ietswat bizarre einde, zorgt toch voor een bittere nasmaak.

Ondanks de voornamelijk negatieve/kritische opmerkingen, toch vooral van genoten. Heb hier ook East of Eden en Of Mice and Men in de e-boek omnibus, maar toch eerst iets anders lezen denk ik. Toch zeker voor ik aan East of Eden begin, gezien Steinbeck's schrijfstijl.

Steinbeck is heel goed in sfeerschepping, vooral de scènes die zich in/aan diners afspeelden kon ik me levendig voor de geest halen, beetje Fargo vibes.

Zelf afgelopen week gelezen:

Bunte Steine - Adalbert Stifter

Een verzameling van 6 novelles uit de jaren 1850, waarvan ik er eentje in mijn master al had moeten lezen. Ik vond het een beetje verspilling om een heel boek van de man aan te kopen en er dan maar een klein verplicht stukje uit te lezen, dus bij deze heb ik daar verandering in gebracht.

De novelles zijn weinig spectaculair, maar ik probeer mijn verwachtingen voor zulke verhalen steeds aan de toenmalige tijdsgeest bij te stellen. Met een kritische bril naar oude boeken kijken kan tot nieuwe inzichten leiden, maar ik wil de werken ook wel in hun eigen waarde laten en beoordelen op wat ze destijds bij publiceren teweeg wouden brengen. In de 19de eeuw had fictie nog een sterk moraliserend karakter en dat zie je ook hier duidelijk. Hoe we als maatschappij met gemarginaliseerde figuren moeten omgaan, en hoe we respect voor de Andere moeten tonen (of dat nu mens, dier of natuur is) vormt voor mij de rode draad door ieder verhaal.

Achter de titel van het werk zit nog een koddige anekdote, die ik voor die tijd, toen titels veeleer beschrijvend en weinig origineel waren, wel erg creatief vind. Stifter was als kind een groot stenenverzamelaar en hij vertelt in zijn voorwoord hoe de kleurrijke samenstellingen hem als schilder al langer inspireerden. In zijn verhalen wou hij net zo'n bont allegaartje aan mensen in geschreven vorm vastleggen (vandaar ook "bunte Steine"), en de titels van de individuele novelles zijn dan ook steeds naar een steen vernoemd die een bepaalde sfeer moeten oproepen die bij het verhaal past (Granit, Kalkstein, Turmalin, Bergkristall, Katzensilber, Bergmilch).

 

[Général Zantas]

Steinbeck is heel goed in sfeerschepping, vooral de scènes die zich in/aan diners afspeelden kon ik me levendig voor de geest halen, beetje Fargo vibes.

Klopt, die waren heel goed.

 

[Avondland]

John Steinbeck - The Grapes of Wrath

Moeilijk om te beoordelen. Enerzijds heel imposant en aangrijpend boek, anderzijds af en toe moeilijk om door te komen omdat bladzijdes vol staan met letterlijk niks qua gebeurtenissen. De meest mundane activiteiten worden tot in de kleinste details beschreven, dat verbeterde gelukkig wel naarmate de roman vorderde, maar zeker in het begin, was het worstelen en wennen, met het hele trage tempo en de zeer uitvoerige, gedetailleerde beschrijvingen van alles en iedereen. Mede ook aan dat afgrijselijke dialect dat gehanteerd werd in de dialogen, moest er gewend worden: purrty (pretty), tar'd (tired).
Last but not least vond ik het toch ook teleurstellend dat we niets meer zien/horen van Tom in de laatste hoofdstukken, zowat de persoon die we gans het verhaal gevolgd hebben. Dat samen met het ietswat bizarre einde, zorgt toch voor een bittere nasmaak.

Ondanks de voornamelijk negatieve/kritische opmerkingen, toch vooral van genoten. Heb hier ook East of Eden en Of Mice and Men in de e-boek omnibus, maar toch eerst iets anders lezen denk ik. Toch zeker voor ik aan East of Eden begin, gezien Steinbeck's schrijfstijl.

Ik zou die eens moeten herlezen, maar Of Mice and Men ligt niet zo zwaar op de maag dus dat is een fijn tussendoortje. East of Eden vond ik eerlijk gezegd een stuk beter.

Thomas Wolfe is erg de moeite waard met Look Homeward, Angel en Of Time and the River. Die zijn echt machtig.

 

[Général Zantas]

Ik zou die eens moeten herlezen, maar Of Mice and Men ligt niet zo zwaar op de maag dus dat is een fijn tussendoortje. East of Eden vond ik eerlijk gezegd een stuk beter.

Thomas Wolfe is erg de moeite waard met Look Homeward, Angel en Of Time and the River. Die zijn echt machtig.

Bedankt voor de tips.
Het doel was mijn TBR-lijst te verkleinen dit jaar, maar dat komt er maar niet van

 

[Avondland]

Bedankt voor de tips.
Het doel was mijn TBR-lijst te verkleinen dit jaar, maar dat komt er maar niet van

Het is sterker dan mezelf.

 

[Dyer Hunt]

Project Hail Mary - Andy Weir
Deze stond al een tijdje op mijn to read lijst, en is door enkele lovende kritieken, o.a. hier op het forum, snel gestegen in de pikorde.
The Martian was al helemaal mijn ding, maar deze is gewoon nòg beter. Geweldig verhaal, spannend, grappig, ontroerend, ... Nuchter bekeken is het misschien niet altijd even geloofwaardig, maar ik werd zo meegezogen in het verhaal dat dat niet deerde. Het is nu éénmaal sci-fi. En de science is wederom enorm sterk aanwezig, en fantastisch uitgewerkt. Iedereen die ook maar een beetje affiniteit heeft met wetenschap/ruimtevaart, moet hier toch van houden, niet?

 

[Hellsdinner]

Heroes - Stephen Fry (Stephen Fry's Great Mythologies #2)
Na Mythos nu dus ook Heroes gelezen.

Waar Mythos focust op het het Griekse Pantheon gaat Heroes eerder over de legendarische (half)(god)(mens)en die onlosmakelijk verbonden zijn met elkaar.

Fry speelt het weer klaar om een hoop informatie en verschillende bronnen te combineren in een vlot te lezen boek met de nodige lichtheid en humor.

Ik kende de grote lijnen wel van ieder verhaal rond de Griekse helden maar er zijn toch een hoop details waarvan ik niet op de hoogte was of die ik vergeten was.

Deze boeken zijn zeker een aanrader voor een ieder met een basis interesse in de mythes van het Oude Griekenland (of Age of Mythology spelers ).

 

[arevee]

Anna Karenina - Super goed geschreven he, laat ons daarmee starten. Ondanks de diverse namen die personages durven hebben op geen moment de draad kwijt geraakt. En er zijn echt wel momenten waarop je denkt, ja dat is nog altijd zo, zelfs aan beyondgaming topics of "discussies" moeten denken van ja tis nog niks verandert . Personages zijn lang en goed uitgewerkt, bijna allemaal of toch diegene die een deftige rol hebben in het verhaal. En toch heb ik er mij op t einde moeten doorsleuren, t was genoeg geweest ofzo ik had lang genoeg in de wereld van Tolstoj gezeten. Een topboek? Nee voor mij niet. Zie ik de reden waarom mensen dit boek van 1877 (verrast dat het zo oud was toen ik het opzocht!) nog steeds lezen? Jawel, zeker wel.

Madame Bovary zal de volgende worden op weg van en naar t werk . Of 100 jaar eenzaamheid maar dat is zowat de enige boek dat ik ooit heb weggelegd om nooit in verder te lezen, had geen idee meer wat ik aan t lezen was op een gegeven moment en wie wie was .

 

[Avondland]

Anna Karenina - Super goed geschreven he, laat ons daarmee starten. Ondanks de diverse namen die personages durven hebben op geen moment de draad kwijt geraakt. En er zijn echt wel momenten waarop je denkt, ja dat is nog altijd zo, zelfs aan beyondgaming topics of "discussies" moeten denken van ja tis nog niks verandert . Personages zijn lang en goed uitgewerkt, bijna allemaal of toch diegene die een deftige rol hebben in het verhaal. En toch heb ik er mij op t einde moeten doorsleuren, t was genoeg geweest ofzo ik had lang genoeg in de wereld van Tolstoj gezeten. Een topboek? Nee voor mij niet. Zie ik de reden waarom mensen dit boek van 1877 (verrast dat het zo oud was toen ik het opzocht!) nog steeds lezen? Jawel, zeker wel.

Madame Bovary zal de volgende worden op weg van en naar t werk . Of 100 jaar eenzaamheid maar dat is zowat de enige boek dat ik ooit heb weggelegd om nooit in verder te lezen, had geen idee meer wat ik aan t lezen was op een gegeven moment en wie wie was .

Die Madame Bovary is wel schitterend. Voelt heel eigentijds aan of net tijdloos. Héél sterk geschreven.

Anna Karenina heb ik een tiental jaar geleden gelezen en een wat oudere vertaling, maar ik vond hem wel goed. Misschien nog eens herlezen, als ik ooit de tijd vind.

Intussen voorbij de helft van Leven en Lot van Vasili Grossman. Net een enorm beklijvende scène gelezen van de uitroeiingskampen, hoe menselijke waardigheid wordt hervonden in het aanschijn van de onvermijdelijke dood. Waanzinnig sterk boek. Top 5 materiaal.