Boeken Welk fictieboek heb je net uitgelezen en wat vond je ervan?

[coldplayke]

Emily Brontë - Wuthering Heights

Het is me bij mijn derde poging eindelijk gelukt dit boek uit te lezen! Om met het goede te beginnen: Wuthering Heights oversteeg op een bepaalde manier mijn verwachtingen (of vooringenomenheid) dat dit voornamelijk een relaas van een tragische liefdesgeschiedenis zou zijn. Ik was verbaasd dat het eigenlijk eerder een relatief diepe studie is over hoe slechte karakters generationeel gevormd kunnen worden en over hoe moeilijk het is om uit een toxische relatie te ontsnappen en er niet door aangetast te worden. Veel donkerder dan de klassieke romance die ik verwacht had.

Maar vond ik het los daarvan leuk om te lezen? Eh, niet echt over de hele lijn eerlijk gezegd. Wuthering Heights is een boek bevolkt door grotendeels shitty vervelende mensen die niet echt interessante dingen doen. Misschien logisch dat alle personages zo zuur zijn, levend in een tijd waar ontspanning moest gezocht worden in misvieringen van drie uur of lange wandelingen in zompige heiden.
Al bij al vond ik het wel goed geschreven, hoewel geregeld zo breedsprakerig en lyrisch dat ik niet lang aan een stuk kon lezen. Als Brontë de bediende Joseph opvoerde met een fonetisch dialect, heb ik waarschijnlijk ook telkens luidop moeten zuchten. Ik vind die Brontë zusters sowieso al een beetje irritant omdat ik altijd de umlaut eerst op de o zet en dan mezelf moet corrigeren.

Ik vond hem nog wel plezant om te lezen omwille van het melodrama en de overdreven sentimentaliteit, maar dat gevoel van "is dit het nu?" heb ik wel vaker bij Victoriaanse gothic novels (kuch*Dracula).

Je hebt nu wel de beste Brontë gelezen; aan Jane Eyre moet je zeker niet beginnen. Ik heb nooit begrepen hoe dat zo'n geliefd boek kan zijn.

En amai, jij leest nogal wat af de laatste tijd!

 

[Général Zantas]

Steven Erikson - The Crippled God (Malazan Book of the Fallen #10)

Het laatste boek uit de hoofdserie, blijft nog altijd een geweldige leeservaring omdat Erikson je heel goed mee in het verhaal zuigt en je laat meeleven met het wel en wee van de personages, maar de gebreken worden wel heel zichtbaar.
- Veel te veel filler, weeral. Tot op 60% van het boek gebeurt er eigenlijk niets. Dat hoeft niet altijd een probleem te zijn, maar we spreken hier over het laatste boek in een 10-delige epic Fantasy serie en dat boek telt dan ook nog eens 1200 pagina's.
- De eindbaas is serieus underwhelming en ondanks de eerdere aanvaringen met een bepaald volk waarin dat volk telkens als een soort superman-volk werd voorgesteld, vallen ze hier lijk vliegen naar aanleiding van mundane gebeurtenissen. We krijgen hun POV's een paar keer en ze worden echt heel zwart/wit voorgesteld, heel arrogant tot op het belachelijke af waardoor simpele truukjes voldoende zijn om ze af te wimpelen want "daar hadden ze in hun arrogantie geen rekening mee gehouden". Toch maar teleurstellend.
- Weinig hoofdpersonages sterven. Op zich geen probleem, maar gezien de "scope" lijkt het achteraf toch gewoon te gemakkelijk geweest te zijn.
- Alle verhaallijnen komen wel heel toevallig samen op punten in het voordeel van de good guys. In de eerdere boeken zat er toch meer logica achter en was het nog te volgen, in de laatste paar boeken is het toch meer "denk niet teveel na bij de logische gang van zaken, geniet gewoon van de epic shit".

Toch een 4 sterren gegeven omdat het echt wel gewoon tien boeken lang epic shit is en ik er enorm van genoten heb, met een paar uitzonderingen hier en daar.

Er staan nog een aantal boeken van ICE in dezelfde wereld op me te wachten, maar ik merk toch dat er een zekere Malazan-moeheid optreedt. Ik begin meer en meer booktubers en boeklezers in het algemeen te begrijpen die lange series opbreken en veel series door mekaar lezen. Ik laat de boeken van ICE ook enkele weken liggen en ga met wat dystopian/classics aan de slag die ik goedkoop via Amazon op de kop heb kunnen tikken, om mijn palate wat te cleansen.

 

[FlyingHorseman]

Ik vond hem nog wel plezant om te lezen omwille van het melodrama en de overdreven sentimentaliteit, maar dat gevoel van "is dit het nu?" heb ik wel vaker bij Victoriaanse gothic novels (kuch*Dracula).

Je hebt nu wel de beste Brontë gelezen; aan Jane Eyre moet je zeker niet beginnen. Ik heb nooit begrepen hoe dat zo'n geliefd boek kan zijn.

En amai, jij leest nogal wat af de laatste tijd!

Charlottë zal ik dan maar links laten liggen, van Jane Eyre heb ik toch al eens een verfilming gezien.

Ik heb een dubbel gevoel bij het lezen van klassiekers. Enerzijds ben ik oprecht geïnteresseerd om een werk te lezen dat soms al meer dan honderd jaar populair blijft, al is het maar voor de historische waarde. Anderzijds ben ik wel van mening dat literatuur alleen maar beter en vooral interessanter geworden is, er zijn niet veel van die oude boeken die ik bij mijn favorieten zou rekenen. Dat zijn toch eerder relatief recente boeken die de laatste 50 jaar ofzo uitgebracht werden.

Ik ben nu bezig aan mijn 14de boek van het jaar, vorig jaar heb ik er net 30 in totaal gelezen... Het helpt dat ik de laatste tijd eerder naar korte boeken grijp maar ik lees ook wel veel meer in mijn vrije tijd. Vroeger vulde ik dode momenten al eens op met doelloos scrollen op reddit of nieuwssites, nu vul ik die momenten op met lezen, zelfs al is het in korte stoten van een paar bladzijden, bijvoorbeeld tijdens het ontbijt. Vooral non-fictie lees ik nu veel op die manier. En ik heb ook de gewoonte gekweekt van wat meer 's avonds lezen in plaats van veel te veel films te kijken en videospelletjes te spelen. Ik heb de aankoop heel lang tegen gehouden maar de e-reader helpt daar ook wel voor als aanvulling op mijn echte boeken.

Er staan nog een aantal boeken van ICE in dezelfde wereld op me te wachten, maar ik merk toch dat er een zekere Malazan-moeheid optreedt. Ik begin meer en meer booktubers en boeklezers in het algemeen te begrijpen die lange series opbreken en veel series door mekaar lezen. Ik laat de boeken van ICE ook enkele weken liggen en ga met wat dystopian/classics aan de slag die ik goedkoop via Amazon op de kop heb kunnen tikken, om mijn palate wat te cleansen.

Ik ben pas sinds kort wat reeksen aan't lezen en dan vroeg ik me ook af wat het beste zou zijn: alle delen na elkaar lezen zodat alle verhaallijnen vers in het geheugen zitten en je ondergedompeld blijft in de wereld of het opdelen om moeheid te voorkomen. Ik opteer nu ervoor om telkens tussendoor iets anders te lezen omdat ik denk dat mijn interesse altijd wat gaat afnemen als het te lang duurt, hoe goed het ook is.

Malazan wil ik ook eens lezen omdat dat precies wel tot de absolute top van de fantasy wordt gerekend. Deels ook uitgesteld omdat ik niet zo deftige betaalbare paperbacks ervan vond, misschien dat dit beter op een e-reader te lezen is.

 

[Général Zantas]

Ik ben pas sinds kort wat reeksen aan't lezen en dan vroeg ik me ook af wat het beste zou zijn: alle delen na elkaar lezen zodat alle verhaallijnen vers in het geheugen zitten en je ondergedompeld blijft in de wereld of het opdelen om moeheid te voorkomen. Ik opteer nu ervoor om telkens tussendoor iets anders te lezen omdat ik denk dat mijn interesse altijd wat gaat afnemen als het te lang duurt, hoe goed het ook is.

Malazan wil ik ook eens lezen omdat dat precies wel tot de absolute top van de fantasy wordt gerekend. Deels ook uitgesteld omdat ik niet zo deftige betaalbare paperbacks ervan vond, misschien dat dit beter op een e-reader te lezen is.

Tot recent was ik altijd overtuigd van de reeks in een keer uit te lezen, zeker de meer ingewikkelde reeksen zoals Wheel of Time of Malazan omdat ik anders vreesde om teveel details te vergeten. Er komen letterlijk honderden personages voorbij, als je tussenin nog andere boeken leest, kan je dat nooit allemaal onthouden.
Voor korte reeksen (<5 boeken) sowieso in een keer uitlezen, voor lange reeksen hangt het er wat vanaf. Zijn ze allemaal door dezelfde auteur geschreven? In deze Malazan reread lees ik bv zowel Erikson als ICE door mekaar, en het zijn vooral de ICE inclusies die de moeheid veroorzaken omdat het niveauverschil toch groot is. Ook belangrijk is de complexiteit van de boeken? Als ze complex zijn, toch sneller na elkaar lezen. Als het eerder richting pulp gaat zoals Forgotten Realms bv van RA Salvatore met zijn 20+ boeken over Drizzt, dan max 3-4 boeken na mekaar en dan een maand of langer pauze of je raakt ze echt beu.

Ik ben de laatste 2 jaren echt een e-reader geworden en het is echt veel comfortabeler om een boek van 1,200 pagina's niet continue vast te moeten hebben in je handen Ook als je snel snel tussenin wat wil lezen zoals je aangaf, is een e-reader gewoon handiger.
Desondanks heb je zeker in Fantasy boeken voorin vaak grote mappen en Dramatis Personae, soms achterin ook wat uitleg over de verzonnen volkeren/histories, etc. In papieren boeken is het een simpele flip naar voor/achter om effe snel te checken wie/wat/waar. Op een e-reader heb ik dat nog steeds niet gevonden. Ik heb dan ook vaak mijn GSM bij de hand met een google search naar de mappen van die wereld die ik aan het lezen ben.

 

[Aprella]

Ik ben pas sinds kort wat reeksen aan't lezen en dan vroeg ik me ook af wat het beste zou zijn: alle delen na elkaar lezen zodat alle verhaallijnen vers in het geheugen zitten en je ondergedompeld blijft in de wereld of het opdelen om moeheid te voorkomen. Ik opteer nu ervoor om telkens tussendoor iets anders te lezen omdat ik denk dat mijn interesse altijd wat gaat afnemen als het te lang duurt, hoe goed het ook is.

Ik vind het zeer moeilijk om reeksen in een keer te lezen. Zeker als het zo'n lange boeken zijn. Ik ben een echte mood lezer dus mezelf een to-read list voor de komende weken/maanden opleggen door aan zo'n reeks te beginnen, zorgt er alvoor dat ik er niet veel zin meer in heb.
Mijn enthousiasme voor zo van die lange reeksen neemt ook snel af. Ik wil er gewoon niet meer aanbeginnen. Als ik zie dat een reeks meer dan vier (lange) boeken heeft, begin ik er tegenwoordig gewoon niet meer aan (er zijn uitzonderingen).
Ik moet Wheel of Time bv nog verder lezen en hoewel ik echt graag wil weten hoe het verhaal loopt, heb ik geen zin om nog een hele stapel boeken te moeten lezen. Zeker omdat er in die boeken (tot zover) echt vervelende stukken inzitten.

 

[coldplayke]

Rusty Brown - Chris Ware

Nog een graphic novel van dezelfde maker als van Jimmy Corrigan: The Smartest Kid on Earth. Chris Ware werkt graag rond weinig bijzondere, troosteloze figuren op zoek naar een beetje levensvreugde in hun alledaagse sleur. De verhalen die hij brengt zijn op zich weinig vernieuwend, maar hij is er toch weer in geslaagd om mij gedurende een paar dagen helemaal in zijn flow mee te pakken. Als het goed gedaan is, neem je het al snel als vanzelfsprekend aan, maar de grafische vormgeving in al zijn boeken is zo naadloos en over bij nagedacht dat het quasi als een cinematische ervaring wegleest en het moeilijk is om er een pauzemoment in te nemen.

 

[Général Zantas]

George Orwell - 1984

Niet meer gelezen sinds de middelbare school. Op sommige vlakken wat saai en droog (zeker dat hoofdstuk waar hij dat verboden boek voorleest), maar blijft een sterk en beklijvend verhaal ondanks dat het op technologisch vlak ondertussen gedateerd is. Het principe verandert niet en zou met de huidige technologie enkel nog steviger geimplementeerd kunnen worden.

 

[Saxa]

A Court of Thorns and Roses - Sarah J. Maas

Een reread. Ik heb het meest recente boek in deze reeks nog niet gelezen maar ik wist niet meer wat er allemaal gebeurde, dus dan ben ik er nog maar eens begonnen. Deze boeken zijn puur romantiek, drama en een beetje plot allemaal in een fantasy jasje.

Vandaag uitgelezen. Het is een oké boek, maar ik vond het op sommige vlakken wat voorspelbaar.

 

[Avondland]

Stilaan het einde aan het bereiken van Vernietigen, de recent vertaalde Houellebecq. Opvallend mild en mededogend, maar in mijn ogen wel steengoed. Vrij lijvig en ook hier en daar wat teveel bladvulling, maar hij laat zijn meest romantische kant zien. Ligt een beetje in de lijn van Onderwerping, dat ik ook sterk vond. Hier ligt de focus wel een stuk minder op het politieke narratief, namelijk Frankrijk in 2027 waar het RN afstevent op een mogelijke overwinning.

Hierna mogelijk opnieuw het machtige Leven & Lot van Vasili Grossman, een soort Oorlog & Vrede in WO II.

 

[Général Zantas]

Aldous Huxley - Brave New World

Niet echt wat ik ervan verwacht had. Het boek is te kort om je echt mee te slepen in de wereld, de karakters zijn maar matig uitgewerkt en "the Savage" is voor mij gewoon slecht uitgewerkt en dusdanig een teleurstelling. Ik vind zijn acties niet echt natuurlijk/logisch en het werkt meer storend dan iets anders.
Wel een interessant concept, maar er was meer mogelijk m.i.

 

[Aprella]

Ondertussen ben ik net Harry Potter and the Order of the Phoenix uitgelezen (dus Harry Potter 1 t.e.m 5) en ik moet zeggen dat ik toch steeds weer helemaal opga in de wereld. Hoewel ik nu de problemen veel meer zie (plotholes/world building problemen, de slechte namen voor personages zie niet wit zijn) kan ik er nog steeds van genieten.

Ik kan er echt niets aan doen, maar ik vind dat voor kinder/tiener boeken die zich afspelen in een zeer simpele fantasy wereld, het verhaal meestal toch wel zeer goed uitgedacht is. En ik vind dat de kinderen ook zo goed zijn geschreven. Ze voelen echt als tieners aan en handelen ook als tieners.
Natuurlijk zijn er veel betere boeken maar toch... Deze reeks blijft toch special voor mij.

Vanavond en morgen Halfblood Prince beginnen, mijn favoriete van de reeks denk ik.

 

[Avondland]

Ondertussen ben ik net Harry Potter and the Order of the Phoenix uitgelezen (dus Harry Potter 1 t.e.m 5) en ik moet zeggen dat ik toch steeds weer helemaal opga in de wereld. Hoewel ik nu de problemen veel meer zie (plotholes/world building problemen, de slechte namen voor personages zie niet wit zijn) kan ik er nog steeds van genieten.

Ik kan er echt niets aan doen, maar ik vind dat voor kinder/tiener boeken die zich afspelen in een zeer simpele fantasy wereld, het verhaal meestal toch wel zeer goed uitgedacht is. En ik vind dat de kinderen ook zo goed zijn geschreven. Ze voelen echt als tieners aan en handelen ook als tieners.
Natuurlijk zijn er veel betere boeken maar toch... Deze reeks blijft toch special voor mij.

Vanavond en morgen Halfblood Prince beginnen, mijn favoriete van de reeks denk ik.

Ik heb die boeken dus nog nooit gelezen hé. Toen de films uitkwamen was ik 14 jaar en vond ik het net iets te kinderlijk om mijn aandacht te trekken en vond ik The Lord of the Rings veel meer mijn ding.

Ik heb me voorgenomen om die ooit te lezen, maar misschien wacht ik tot mijn dochter die gaat willen lezen.

 

[Aprella]

Ik heb die boeken dus nog nooit gelezen hé. Toen de films uitkwamen was ik 14 jaar en vond ik het net iets te kinderlijk om mijn aandacht te trekken en vond ik The Lord of the Rings veel meer mijn ding.

Ik heb me voorgenomen om die ooit te lezen, maar misschien wacht ik tot mijn dochter die gaat willen lezen.

Oooh zeker doen. Je merkt ook echt als je de boeken leest, dat de boeken groeien. Zowel de personages, het verhaal als Rowling haar schrijfstijl.
Natuurlijk zit het vol met typische tiener dingen zoals domme ruzies en een beetje romantiek. Bv in de film van Halfblood Prince wordt er veel te veel nadruk gelegd op romantiek terwijl er in het boek zoveel meer gebeurt.

Ik was elf toen de eerste film uitkwam en met school gingen we jaarlijks naar de cinema rond Sinterklaas. Ik had absoluut geen interesse in de film. Ik vond dat het er stom uitzag maar ik ben helemaal verliefd geworden op Zweinstein en ik de boeken dan beginnen lezen. Ik las voorheen al maar sporadisch, maar sinds dan ben ik veel meer beginnen lezen.
Harry Potter and the Halfblood Prince is ook het allereerste boek dat ik in het Engels las omdat ik geen maanden wou wachten op de vertaling. Ik ben dus ook opgegroeid met Harry Potter.

En ja, kan wel erg leuk zijn om met je kindje te lezen. Er zijn ook heel mooie geïllustreerde edities. En de audioboeken voorgelezen door Stephen Fry zijn echt heel erg goed!

 

[Général Zantas]

Ik heb pas over die boeken gehoord toen ik 15-16 ofzo was en iemand uit mijn klas deed een boekbespreking over HP en de Vuurbeker. Heeft nog een jaar of twee geduurd eer ik aan die boeken begon, en de eerste 2-3 boeken zijn echt voor jonge kinderen maar vanaf boek 4/5 neemt het echt een sprong en kan je er als volwassene toch ook wel van genieten.
Als je er tenminste instapt met de intentie om te genieten. Als je ze eerder op een kritische of negatieve manier benadert, ga je niet veel plezier beleven.

 

[Avondland]

Ik heb pas over die boeken gehoord toen ik 15-16 ofzo was en iemand uit mijn klas deed een boekbespreking over HP en de Vuurbeker. Heeft nog een jaar of twee geduurd eer ik aan die boeken begon, en de eerste 2-3 boeken zijn echt voor jonge kinderen maar vanaf boek 4/5 neemt het echt een sprong en kan je er als volwassene toch ook wel van genieten.
Als je er tenminste instapt met de intentie om te genieten. Als je ze eerder op een kritische of negatieve manier benadert, ga je niet veel plezier beleven.

Ik lees altijd met de intentie te genieten, zelfs loodzware literatuur.

 

[C11]

Ik zou er echt geld voor geven om de hele Harry Potter reeks opnieuw te kunnen lezen, zoals het was toen ik een tiener was. Zonder de films, tiktok en weet ik veel wat nog.
's Nachts aanschuiven bij de boekenwinkel om de nieuwste in het Engels te kopen . Er stond dan zelfs een cameraploeg van het nieuws te filmen voor een reportage. Dat zie je nu toch niet meer bij releases.

 

[Hellsdinner]

Ik ben ook opgegroeid met Harry Potter!
Ik vind het eigenlijk nog steeds een schitterende serie. Absoluut niet hoogstaand of zelfs echt goed geschreven. Ik zie hoe ouder ik word en hoe meer ik lees natuurlijk wel wat er allemaal mis mee is (laat staan de persoon Rowling zelf...).

En toch lees ik de volledige serie iedere 2-3 jaar nog eens volledig opnieuw. Mogelijk al een 5 tal keren gelezen denk ik.
Het is gewoon een leuke wereld, je volgt de karakters echt een jaar lang, ziet ze opgroeien en het gevaar dat iedere keer groter wordt maakt het lezen heel erg leuk.

 

[Aprella]

Ik zie hoe ouder ik word en hoe meer ik lees natuurlijk wel wat er allemaal mis mee is (laat staan de persoon Rowling zelf...).

Ja dit. Het heeft mij ook geleerd dat het niet allemaal zwart-wit is. Ik heb geleerd dat je bepaalde zaken leuk kan vinden ook al zijn sommige aspecten problematisch.
Wat ik ook is veranderd door ouder te worden is hoe dat ik naar personages kijk. Ook merk ik dat de films mijn beeld van Snape hebben beïnvloed. Ik was vergeten hoe groot het verschil is tussen film en boek Snape.

 

[coldplayke]

The Broom of the System - David Foster Wallace

David Foster Wallace schreef deze roman - zijn eerste, notabene - toen hij slechts 24 was. Als je zijn later werk leest, merk je wel dat hij hier nog als auteur aan het ontkiemen is, maar een sterk debuut is dit zeker. Lezers die wel geprikkeld zijn door het werk van Thomas Pynchon, maar die die laatste toch iets te trippy en hermetisch vinden om volledig genietbaar te zijn, zullen gegarandeerd meer hun draai vinden in The Broom of the System.

Absurd, grappig, empathisch en bovenal uniek - veel van de beste postmoderne auteurs doen er decennia lang over om dit niveau te bereiken. Doe daar nog eens een scheut Wittgensteinse filosofie bij (de invloed van David Markson is hier ook heel duidelijk voelbaar), en je hebt een boek dat naast ontzettend entertainend ook diep intelligent en complex is, maar dan zonder ooit pretentieus te worden.

Er is een reden waarom ik mezelf een maximum van 1 DFW boek per jaar heb opgelegd: de voorraad is eindig en ik wil dat die initiële, kinderlijke verbazing bij het openslaan van een nieuw boek van hem blijft duren.

 

[FlyingHorseman]

The Broom of the System - David Foster Wallace

Heb het gevoel dat dit boek altijd wat in de schaduw van zijn ander werk blijft staan, ik heb eerlijk gezegd ook nooit de behoefte gehad het te lezen ondanks dat ik fan ben van DFW. Allez, door deze review dan toch ook maar eens op de to read lijst zetten, die ondertussen al ruim over de 150 boeken bevat.

Niet helemaal on topic, eerder “welk boek heb je proberen te lezen”:
Ik wou een paar dagen geleden aan mijn volgende boek beginnen, Sudden Death van Alvaro Enrigue. Ik blader meteen naar het eerste hoofdstuk en begin te lezen, tot ik het gedacht krijg dat dit toch wel heel ver afwijkt van wat ik van het boek verwachtte. Toen ik naar de titelpagina ging, stond daar ineens een heel ander boek . Blijkbaar heb ik een rare misprint gekocht waarbij het boek The Bay of Angels van Anita Brookner per ongeluk de kaft van Sudden Death gekregen had…

Toevallig heb ik een paar weken geleden If On A Winter‘s Night A Traveler van Italo Calvino gelezen en dat gaat ook over een verkeerd gedrukt boek waar ineens na een hoofdstuk een volledig ander boek begint. Vreemde toevalligheid.