Boeken Welk fictieboek heb je net uitgelezen en wat vond je ervan?

Hoeveel boeken lees je gemiddeld per jaar?

  • Ik lees nooit

    Stemmen: 22 11,1%
  • 1-5 boeken

    Stemmen: 57 28,8%
  • 6-10 boeken

    Stemmen: 33 16,7%
  • 11-20 boeken

    Stemmen: 44 22,2%
  • 21-30 boeken

    Stemmen: 22 11,1%
  • 31-40 boeken

    Stemmen: 8 4,0%
  • 41-50 boeken

    Stemmen: 4 2,0%
  • 50-75 boeken

    Stemmen: 5 2,5%
  • 75-100 boeken

    Stemmen: 1 0,5%
  • 100+ boeken

    Stemmen: 2 1,0%

  • Totaal aantal stemmers
    198
Lonesome Dove - Larry McMurtry

Tot dusver bleef mijn ervaring met het Westerngenre beperkt tot Cormac McCarthy, maar daar heb ik met deze winnaar van de Pulitzer prijs verandering in gebracht. In mijn cursus Amerikaanse literatuur was deze roman al eens summier aan bod gekomen, maar ik meen me daarvan enkel te herinneren dat er veel paarden en bonen in voorkwamen.

Qua grit kan Larry niet tippen aan Cormac, en ook de sfeer die hij creëert is heel anders, maar daarom niet minder geslaagd. Het is niet zozeer het geval dat hij het Wilde Westen romantiseert (daarvoor is de primaire verhaallijn - de trektocht van Texas naar Montana - te zwaar beladen met martelgangen en bloedvergieten), maar de nostalgische factor speelt hier toch een beduidend grotere rol. De romances hadden voor mijn part meer op de achtergrond mogen figureren, maar ik ben al bij al heel aangenaam verrast dat wat in essentie een grote avonturenroman is mij zo heeft kunnen bekoren.
 
Intussen Toll the Hounds uitgelezen. Redelijk lang over gedaan omdat ik op een bepaald moment niet zo meer mee was, maar uiteindelijk is dit weer een ubersterke installment van Erikson. De beste vergelijking die ik momenteel gevonden heb voor de hele reeks is eigenlijk Asimov's Foundation serie (hoewel Erikson wel aangrijpende personages kan neerzetten die effectieve karaktertrekken hebben).

Daarnaast bezig in Zuster van de Duisternis (Zesde wet van de Magie). Man man, filosofie van den Aldi, toch in kinderachtige uitwerking. Actiescenes heb ik nog niet echt gehad, wat jammer genoeg wel het toppunt van Goodkind is. Nicci vind ik desondanks nog een redelijk interessant personage, dus ik ga deze nog wel uitlezen en daarna is het Dust of Dreams tijd.
 
Intussen Toll the Hounds uitgelezen. Redelijk lang over gedaan omdat ik op een bepaald moment niet zo meer mee was, maar uiteindelijk is dit weer een ubersterke installment van Erikson. De beste vergelijking die ik momenteel gevonden heb voor de hele reeks is eigenlijk Asimov's Foundation serie (hoewel Erikson wel aangrijpende personages kan neerzetten die effectieve karaktertrekken hebben).

Daarnaast bezig in Zuster van de Duisternis (Zesde wet van de Magie). Man man, filosofie van den Aldi, toch in kinderachtige uitwerking. Actiescenes heb ik nog niet echt gehad, wat jammer genoeg wel het toppunt van Goodkind is. Nicci vind ik desondanks nog een redelijk interessant personage, dus ik ga deze nog wel uitlezen en daarna is het Dust of Dreams tijd.

TtH is wonderbaarlijk.
Wel bizar, ik vond 6e Wet van de Magie net een van de weinige boeken die ik kon pruimen van Goodkind al heb ik mijn review ook wel aangehaald dat de filosofie zeer zwart/wit en eenvoudig werd voorgesteld.
 
TtH is wonderbaarlijk.
Wel bizar, ik vond 6e Wet van de Magie net een van de weinige boeken die ik kon pruimen van Goodkind al heb ik mijn review ook wel aangehaald dat de filosofie zeer zwart/wit en eenvoudig werd voorgesteld.
Misschien wordt het nog beter maar ik heb in de eerste 200 bladzijden al teveel met mijn ogen zitten rollen op de beslissingen van Richard en de hele filosofie van de Orde en Nicci, als je het dat woord mag geven zelfs
 
Misschien wordt het nog beter maar ik heb in de eerste 200 bladzijden al teveel met mijn ogen zitten rollen op de beslissingen van Richard en de hele filosofie van de Orde en Nicci, als je het dat woord mag geven zelfs

Het is een zware verafgoding van Ayn Rand, zonder enige intentie om wat kritisch te zijn.
 
We - Yevgeny Zamyatin

Dit boek zou een inspiratie geweest zijn voor Orwell (1984) en Huxley (Brave New World), en dat lijkt me volledig te kloppen.
Dystopische samenleving waar alles gebaseerd is op rationaliteit zonder emoties. En we volgen 1 personage dat plots emotie ervaart en daar niet mee om kan gaan enz. Ik vond het boek wel OK, al is het nogal wazig geschreven allemaal omdat je eigenlijk de gedachten volgt van het personage, en die springen soms van de hak op de tak. Sommige dingen zijn ook gewoon niet duidelijk dus je moet zelf je verbeelding gebruiken. Dat lijkt me een bewuste literaire keuze van de schrijver, omdat de verteller (het hoofdpersonage dus) al in het begin aangeeft dat het moeilijk is om zijn samenleving uit te leggen aan onze 'ouderwetse' samenleving, omdat dingen die voor hem evident zijn dat niet zijn voor ons.

1984 is beter, maar We was dus blijkbaar eerst, en dat maakt het toch knap, zeker gezien de opoffering van Zamyatin (het Rusland van 1921 was op sommige vlakken blijkbaar zeer vergelijkbaar met het huidige Rusland :unsure:).
1 van de grondleggers van dystopische fictie.
 
Spook Street van Mick Herron. Ik heb de hele serie rond Slough House in ene keer aangekocht en helemaal geen spijt van. Het zijn elke keer al engagerende spionage verhalen geweest. Soms zou je willen zeggen ‘da kan na toch nie’ maar wie een beetje Britten kent, zal het al een stuk geloofwaardiger vinden. Het is natuurlijk geen Le Carré, dit blijft MI-Fucking Useless maar je leest deze wel in 1 trok uit en spionage blijft vaak een miskent genre. Ze verkopen ze ook in box sets, aan interessante prijzen.
 
The Twist of a Knife van Anthony Horowitz.

Als kind/jongere nooit zijn boeken gelezen maar wel altijd liefhebber van Poirot (uiteraard) en Foyle’s War. Heb dan zijn twee boeken rond Sherlock Holmes gelezen, erg graag gelezen. Horowitz heeft ook een reeks rond Daniel Hawthorne, dit is nu boek vier. Het leuke er aan is dat de auteur zelf meedoet in de boeken. Anthony werd benaderd door Hawthorne, een ex politieman die, zacht gezegd, nogal mysterieus is. Hij volgt Hawthorne bij zijn onderzoeken en schrijft daar dan dus de novelle over. Horowitz is buitengewoon goed in zijn eigen waarheden verweven doorheen de fictie, bij deze laatste was ik echt soms aan het twijfelen of hij nu toch niet echt … enfin, lees het boek!

Dit zijn boeken waar je door vliegt, ik had hem op twee middagen uit, maar ze zijn wel heel leuk om lezen. Klassieke whodunnits in feite, kan je niet echt mee missen. Als hoofdpersoon is Horowitz misschien een beetje ‘me me me’ maar dat is misschien normaal als je van de ene moord in de andere lijkt te vallen. Blijft dat de man een talent heeft voor heel uiteenlopende verhalen (hij schrijft ook de nieuwe James Bond boeken). Na ‘The Word is Murder’, ‘The Sentence is Death’ en ‘A Line to Kill’ nu dus ‘The Twist of a Knife’.
 
Hyperion - Dan Simmons (Hyperion Cantos)
Deze vrij willekeurig uitgekozen nadat ik mijn vorig boek uit had en wauw, zeer indrukwekkend!
Ik ben geen groot sci fi lezer maar heb echt genoten van deze Canterbury Tales in space.
Simmons zet een interessant universum op poten bevolkt met interessante personages.

De mix van horror, whodunit, drama en oorlogsverhalen zorgden er ook voor dat geen enkele van de verhalen die onze 7 pelgrims vertellen ooit verveelden.

Op naar nummer 2!
 
Arthur van T.H. White was ronduit schitterend. Voor 800+ pagina's ook nog relatief licht om te lezen. Soms wel een beetje langdradig, maar vast niet zo langdradig als de Arthurcyclus van Thomas Malory.

En dan na lang wachten eindelijk Replay van Ken Grimwood gelezen en die overtrof de verwachtingen. Ik ben een sucker voor dit soort tijdreisverhalen en begin dan helemaal zelf na te denken hoe ik het zou aanpakken als ik terug 18 jaar zou zijn.

Ik denk alleen dat het butterfly-effect beter moest worden uitgewerkt. Als ik in 1963 een mens red, zou die over de gehele tijdlijn veranderingen teweegbrengen waar ik geen voorafgaande kennis van heb. Hoe verder van de tijdsprong, hoe onbetrouwbaarder je voorspellingen zullen worden door je eigen handelingen tenzij het gaat om natuurrampen die niet door de mens worden beïnvloed.

Nu bezig in Project Hail Mary van Andy Weir en hoho wat een rit! Ongetwijfeld een prachtige promo voor STEM en al deel ik niet dat sentiment dat technologie de wereld zal redden is het wel fascinerend hoe beklijvend Weir kan beschrijven hoe je met wetenschappen de wereld kan begrijpen. Benieuwd naar de film met Ryan Gosling!

Nu ik de serie The Expanse ben beginnen zien wil ik de boeken van James A. Corey wel eens lezen. Enkel het eerste boek gelezen, jaaaaaren geleden. De hele reeks is nu uit, dus kan ik meteen doorlezen tot het einde.
 
Harry Potter and the Philosopher's Stone - J.K. Rowling

Hoewel ik dit boek al vaak heb gelezen, verbaasd het mij altijd hoe kort het is. Ik was eigenlijk ook helemaal niet van plan om de reeks te herlezen en door het nieuwe game en een vriend die voor de eerste keer de boeken heeft gelezen, kriebelde het toch weer.

Elke keer dat ik begin te lezen denk ik 'misschien is dit de keer waar ik het toch niet meer zo leuk vind' maar toch wordt in steeds helemaal in die wereld gezogen en vind ik het moeilijk om te stoppen met lezen. Het voelt een beetje aan als thuiskomen.
 
The Forever War - Joe Haldeman

Weinig over te zeggen eigenlijk: gewoon een terechte classic. Verhaal dat je meteen vastpakt vanaf de eerste bladzijde en je pas los laat wanneer het boek uit is. Goede scifi tropes (ruimtewezens, ruimtereizen, time dilation, power armor!) doorweven met het persoonlijke verhaal van een soldaat die na een oorlog terugkeert in een maatschappij waar hij het niet meer kan aarden en de zinloosheid van oorlog.
 
Ze zijn na het tweede boek gestopt met de Nederlandse vertaling ☹️ Het potentieel aan lezers dat ze hadden toen de serie uitkwam hebben ze compleet laten liggen.
Zijn er zoveel Nederlandstalige scifilezers die moeite hebben met Engels? Ik zal ze wel in het Engels lezen.
 
Zijn er zoveel Nederlandstalige scifilezers die moeite hebben met Engels? Ik zal ze wel in het Engels lezen.
Alhoewel ik er normaal geen problemen mee zou mogen hebben en in het verleden nog in het Engels heb gelezen lees ik nu enkel nog in het Nederlands. Lezen is voor mij puur ontspanning en ook nog de vertaalslag moeten maken maakt het niet meer ontspannen. Ik moet een boek dat niet in het Nederlands beschikbaar is al absoluut willen lezen vooraleer ik daaraan begin.
 
Alhoewel ik er normaal geen problemen mee zou mogen hebben en in het verleden nog in het Engels heb gelezen lees ik nu enkel nog in het Nederlands. Lezen is voor mij puur ontspanning en ook nog de vertaalslag moeten maken maakt het niet meer ontspannen. Ik moet een boek dat niet in het Nederlands beschikbaar is al absoluut willen lezen vooraleer ik daaraan begin.
Begrijpelijk. Ik doe die moeite wel voor het Engels omdat ik er weg mee ben, maar Frans kost mij zodanig veel moeite dat ik ook voor een vertaling ga.

Nochtans zou het wel bevorderlijk zijn voor mijn Franse taalkennis, maar de Franse boeken die ik heb zijn eerder brieven, dagboeken en aforismen.
 
Terug
Bovenaan