Boeken Welk fictieboek heb je net uitgelezen en wat vond je ervan?

[coldplayke]

Ulysses - James Joyce

Er zijn van die boeken die zo'n reputatie vergaard hebben dat je er bijna niet aan wil beginnen, uit angst dat je de briljantheid ervan niet gaat snappen en je daags nadien de spaanse-taal-en-letterkunde-inquisitie aan de deur gaat hebben om je diploma terug te vorderen. Ulysses stond dus al 12 jaar stof te vergaren netjes iedere week afgestofd te worden in mijn boekenkast, zonder ooit zijn gereserveerde plekje te verlaten.

Ik geloof nog steeds dat het belangrijk is om het lezen van sommige romans niet te overhaasten en het juiste moment af te wachten (ik kijk ook naar jou, Moby Dick). Nu ik eens een langere periode het fort voor mezelf had, en daarnaast vakantie had genomen van mijn werk, zag ik mijn kans om eindelijk geruim de tijd te nemen om samen met Joyce op odyssee te gaan.

Wat een trip. Ik kan niet genoeg superlatieven bedenken om te zeggen hoe baanbrekend, geniaal, shockerend, verbijsteringwekkend, komisch en ontroerend dit werk is. Wat Orson Welles met Citizen Kane voor de cinema deed, deed James Joyce met Ulysses voor de literatuur. Er zijn weinig werken die zoveel verwijzingen naar oudere literatuur bevatten, die zoveel respect hebben voor de voorafgaande literaire traditie, en toch een compleet nieuw pad weten in te slaan.

Ik ben na een poos gestopt met notities nemen omdat het mijn leestempo net wat te veel afremde (het lijstje met prachtige neologismen was schier eindeloos: "horsenostrilled", "he murmured biscuitfully", ...), maar ik ben wel van plan om de komende dagen nog wat opzoekwerk te doen om enkele referenties en diepere lagen die ik bij mijn eerste leesbeurt heb gemist te ontdekken. Want laat je ook niet door deze lovende recensie misleiden: er is véél mijn petje te boven gegaan, en er waren zeker passages bij die eerder onaangenaam waren om te doorploeteren (kuch*de150bladzijdendurendehallucinatievollediggeschrevenindestijlvaneenexperimenteeltheaterstuk*). Maar mijn netto eindvonnis blijft dat dit boek al zijn roem compleet heeft verdiend.

 

[FlyingHorseman]

Ulysses - James Joyce

Er zijn van die boeken die zo'n reputatie vergaard hebben dat je er bijna niet aan wil beginnen, uit angst dat je de briljantheid ervan niet gaat snappen en je daags nadien de spaanse-taal-en-letterkunde-inquisitie aan de deur gaat hebben om je diploma terug te vorderen. Ulysses stond dus al 12 jaar stof te vergaren netjes iedere week afgestofd te worden in mijn boekenkast, zonder ooit zijn gereserveerde plekje te verlaten.

Ik geloof nog steeds dat het belangrijk is om het lezen van sommige romans niet te overhaasten en het juiste moment af te wachten (ik kijk ook naar jou, Moby Dick). Nu ik eens een langere periode het fort voor mezelf had, en daarnaast vakantie had genomen van mijn werk, zag ik mijn kans om eindelijk geruim de tijd te nemen om samen met Joyce op odyssee te gaan.

Wat een trip. Ik kan niet genoeg superlatieven bedenken om te zeggen hoe baanbrekend, geniaal, shockerend, verbijsteringwekkend, komisch en ontroerend dit werk is. Wat Orson Welles met Citizen Kane voor de cinema deed, deed James Joyce met Ulysses voor de literatuur. Er zijn weinig werken die zoveel verwijzingen naar oudere literatuur bevatten, die zoveel respect hebben voor de voorafgaande literaire traditie, en toch een compleet nieuw pad weten in te slaan.

Ik ben na een poos gestopt met notities nemen omdat het mijn leestempo net wat te veel afremde (het lijstje met prachtige neologismen was schier eindeloos: "horsenostrilled", "he murmured biscuitfully", ...), maar ik ben wel van plan om de komende dagen nog wat opzoekwerk te doen om enkele referenties en diepere lagen die ik bij mijn eerste leesbeurt heb gemist te ontdekken. Want laat je ook niet door deze lovende recensie misleiden: er is véél mijn petje te boven gegaan, en er waren zeker passages bij die eerder onaangenaam waren om te doorploeteren (kuch*de150bladzijdendurendehallucinatievollediggeschrevenindestijlvaneenexperimenteeltheaterstuk*). Maar mijn netto eindvonnis blijft dat dit boek al zijn roem compleet heeft verdiend.

Nice, ooit ga ik die ook eens lezen (in tegenstelling tot Finnegan’s Wake die waarschijnlijk ongelezen in mijn kast blijft staan). Hopelijk evenaart het werk de andere piek van Joyce, zijn weirde liefdesbrieven.

Omdat ik er niet zoveel over te zeggen heb, is hier een foto van Marilyn Monroe die Ulysses leest.

 

[Avondland]

Ulysses - James Joyce

Er zijn van die boeken die zo'n reputatie vergaard hebben dat je er bijna niet aan wil beginnen, uit angst dat je de briljantheid ervan niet gaat snappen en je daags nadien de spaanse-taal-en-letterkunde-inquisitie aan de deur gaat hebben om je diploma terug te vorderen. Ulysses stond dus al 12 jaar stof te vergaren netjes iedere week afgestofd te worden in mijn boekenkast, zonder ooit zijn gereserveerde plekje te verlaten.

Ik geloof nog steeds dat het belangrijk is om het lezen van sommige romans niet te overhaasten en het juiste moment af te wachten (ik kijk ook naar jou, Moby Dick). Nu ik eens een langere periode het fort voor mezelf had, en daarnaast vakantie had genomen van mijn werk, zag ik mijn kans om eindelijk geruim de tijd te nemen om samen met Joyce op odyssee te gaan.

Wat een trip. Ik kan niet genoeg superlatieven bedenken om te zeggen hoe baanbrekend, geniaal, shockerend, verbijsteringwekkend, komisch en ontroerend dit werk is. Wat Orson Welles met Citizen Kane voor de cinema deed, deed James Joyce met Ulysses voor de literatuur. Er zijn weinig werken die zoveel verwijzingen naar oudere literatuur bevatten, die zoveel respect hebben voor de voorafgaande literaire traditie, en toch een compleet nieuw pad weten in te slaan.

Ik ben na een poos gestopt met notities nemen omdat het mijn leestempo net wat te veel afremde (het lijstje met prachtige neologismen was schier eindeloos: "horsenostrilled", "he murmured biscuitfully", ...), maar ik ben wel van plan om de komende dagen nog wat opzoekwerk te doen om enkele referenties en diepere lagen die ik bij mijn eerste leesbeurt heb gemist te ontdekken. Want laat je ook niet door deze lovende recensie misleiden: er is véél mijn petje te boven gegaan, en er waren zeker passages bij die eerder onaangenaam waren om te doorploeteren (kuch*de150bladzijdendurendehallucinatievollediggeschrevenindestijlvaneenexperimenteeltheaterstuk*). Maar mijn netto eindvonnis blijft dat dit boek al zijn roem compleet heeft verdiend.

De juiste insteek is belangrijk wanneer je het boek leest: als je het wil doorgronden bij een eerste leesbeurt val je overboord en verdrink je héél snel, maar als je hem eerder wil ervaren en wil genieten van de verbluffende passages is het een prachtige reis.

 

[Hellsdinner]

The Shining - Stephen King
Wauw, wat een verhaal.
Ik kan het boek niet bespreken zonder het ook over de film te hebben aangezien ik de film eerst heb gezien en deze (terecht) een meesterwerk wordt genoemd, meer dan het boek heb ik het gevoel.

De film is een geweldig weergegeven verhaal over madness en een abusieve relatie maar het boek is zoveel meer.
In de film weten we eigenlijk al vanaf minuut 1 dat Jack een tikkende tijdbom is, mede doordat Jack Nicholson er eigenlijk gewoon altijd een beetje gestoord uitziet. In het boek is Jack een stuk complexer persoon. We zien hem als liefdevolle vader, als kind met een abusieve vader, als liefdevolle echtgenoot, als man die vecht tegen zichzelf en zijn alcohol probleem.
Dat is na het boek te lezen een beetje mijn kritiek op de film. In vergelijking lijken de personages in de film wel karikaturen en vrij 1 dimensioneel. Wendy is ook een veel sterker persoon met liefde voor haar man en zoon maar ook met het besef dat er iets mis is met beide en hoe ze daarmee om kan gaan. Het einde vond ik mogelijk wel beter in de film dan in het boek maar dit is weer typerend voor King lijkt me. Tot nu toe mijn favoriet van King, meer dan IT. Alhoewel ik vroeger ook de Dark Tower boeken heb gelezen maar me er nog amper iets van herinner.

Nu aan Doctor Sleep beginnen en daarna terug naar een fantasy reeks grijpen denk ik.

 

[Jules 'ezechiel 25:17' Winnfield]

The Shining - Stephen King
Wauw, wat een verhaal.
Ik kan het boek niet bespreken zonder het ook over de film te hebben aangezien ik de film eerst heb gezien en deze (terecht) een meesterwerk wordt genoemd, meer dan het boek heb ik het gevoel.

De film is een geweldig weergegeven verhaal over madness en een abusieve relatie maar het boek is zoveel meer.
In de film weten we eigenlijk al vanaf minuut 1 dat Jack een tikkende tijdbom is, mede doordat Jack Nicholson er eigenlijk gewoon altijd een beetje gestoord uitziet. In het boek is Jack een stuk complexer persoon. We zien hem als liefdevolle vader, als kind met een abusieve vader, als liefdevolle echtgenoot, als man die vecht tegen zichzelf en zijn alcohol probleem.
Dat is na het boek te lezen een beetje mijn kritiek op de film. In vergelijking lijken de personages in de film wel karikaturen en vrij 1 dimensioneel. Wendy is ook een veel sterker persoon met liefde voor haar man en zoon maar ook met het besef dat er iets mis is met beide en hoe ze daarmee om kan gaan. Het einde vond ik mogelijk wel beter in de film dan in het boek maar dit is weer typerend voor King lijkt me. Tot nu toe mijn favoriet van King, meer dan IT. Alhoewel ik vroeger ook de Dark Tower boeken heb gelezen maar me er nog amper iets van herinner.

Nu aan Doctor Sleep beginnen en daarna terug naar een fantasy reeks grijpen denk ik.

Doctor Sleep vond ik wel tegenvallen, al wil ik wel de film zien puur voor Mcgregor.

Ik heb het waarschijnlijk al in de film thread gezegd maar King was not amused met Kubrick zijn film. Sommige dingen zijn aangepast for the better

Spoiler

Die struikdieren zouden er nu 42 jaar later echt niet meer hebben uitgezien op film.

Ze gaan ook voor een andere manier van eng vind ik. De film geeft amper uitleg waardoor je niet echt doorhebt wat er gebeurd. Het boek wordt enger naarmate Jack achteruitgaat

Langs de andere kant: in 1980 had Kubrick toch al een reputatie van altijd zijn zin te doen dus had hij dit niet kunnen zien aankomen?

 

[Zubrowka]

Ik kon me niet bedwingen en toch al maar de nieuwe van Nino Haratischwilli-het schaarse licht besteld, ondertussen ook al geleverd en erin begonnen, smaakt naar meer!

 

[coldplayke]

Austerlitz - W.G. Sebald

Een boek met toch wel wat prijzen achter zijn naam, maar het deed eigenlijk heel weinig met mij. Het is nochtans een onderwerp dat een echte tearjerker zou moeten zijn (transportatie van kinderen die door hun ouders tijdens de Tweede Wereldoorlog alleen op een trein werden gezet op weg naar veiligheid), maar Sebalds aanpak ervan kon mij echt niet bekoren. De raamvertelling is niets meer dan een gimmick, en de typische ellenlange zinnen waar andere Duitse schrijvers zoals Thomas Mann prachtige meanderende, haast muzikale bogen mee maken, komen bij Sebald eerder over als een jong kind dat over zijn dag vertelt en nog niet heeft geleerd hoe spanning op te bouwen of adempauzes in te lassen.

Wat het boek voor mij redde, zijn de vele verwijzingen naar Antwerpen en Mechelen. Het hele eerste stuk speelt zich af in het Centraal station van Antwerpen, iets wat ik op voorhand niet wist, maar wat wel een leuke verrassing was om mij eens exact een setting voor de geest te kunnen halen.

 

[Hellsdinner]

Doctor Sleep - Stephen King
Top! Ik begon aan dit vervolg op The Shining met wat argwaan omdat ik voorgaande net gelezen had (en het zeer smaakte). Ik dacht dat een vervolg dat zovele jaren later geschreven is, door een King die in veel opzichten een ander persoon geworden is, misschien niet zou bevallen.
Ik kon niet meer fout zijn. Ik vond het eerste deel van het boek echt top.

Spoiler

Dan die rock bottom bereikt maar vooral de weg die hij aflegt naar soberheid en acceptatie.

De inzichten in AA meetings vond ik ook heel interessant. Het tweede deel is dan weer meer typisch King.

Ik moet ook weer de vergelijking met de film Doctor Sleep maken omdat ik deze heb gezien voor ik het boek had gelezen. Ik vind het einde sterker in de film omdat het mooi elementen van zowel film The Shining, boek The Shining en boek Doctor Sleep in elkaar verwerkt. Maar ik vind het einde mooier in het boek, if that makes sense. De film Doctor Sleep is zowiezo een betere verfilming van het boek dan film The Shining dat is voor gelijknaamd boek maar film The Shining is uiteraard beter dan film Doctor Sleep . De actrice die Rose the Hat speelt is ook Rose the Hat in mijn verbeelding tijdens het lezen, zelfde voor Ewan McGregor als Dan.

Nu dus terug overschakelen naar fantasy met een boekenreeks die ik als tiener verslonden heb maar van welke ik vrees dat hij eigenlijk niet bijster goed is, nu ik hem als volwassene zal lezen: Gotrek & Felix serie van William King, boeken in het Warhammer universum.

 

[WalkingDead]

80 pagina's into The Hobbit, wow! Leest zo tof! Ik heb de geïllustreerde editie door Alan Lee wat het nog aangenamer maakt. Ik was bang dat ik het te druk ging vinden (geen ervaring met fantasy boeken) maar voorlopig dus niet nodig. Nu ik het wat opzoek blijkt The Hobbit wel meer op kinderen gericht te zijn dus LOTR zal nog andere koek worden

 

[Avondland]

Austerlitz - W.G. Sebald

Een boek met toch wel wat prijzen achter zijn naam, maar het deed eigenlijk heel weinig met mij. Het is nochtans een onderwerp dat een echte tearjerker zou moeten zijn (transportatie van kinderen die door hun ouders tijdens de Tweede Wereldoorlog alleen op een trein werden gezet op weg naar veiligheid), maar Sebalds aanpak ervan kon mij echt niet bekoren. De raamvertelling is niets meer dan een gimmick, en de typische ellenlange zinnen waar andere Duitse schrijvers zoals Thomas Mann prachtige meanderende, haast muzikale bogen mee maken, komen bij Sebald eerder over als een jong kind dat over zijn dag vertelt en nog niet heeft geleerd hoe spanning op te bouwen of adempauzes in te lassen.

Wat het boek voor mij redde, zijn de vele verwijzingen naar Antwerpen en Mechelen. Het hele eerste stuk speelt zich af in het Centraal station van Antwerpen, iets wat ik op voorhand niet wist, maar wat wel een leuke verrassing was om mij eens exact een setting voor de geest te kunnen halen.

Ik had dezelfde ervaring met De ringen van Saturnus van Sebald. Er ontbrak iets.

 

[Général Zantas]

Steven Erikson - Memories of Ice (Malazan Book of the Fallen #3)

Epic Fantasy van de bovenste plank. EPIC, zou je het gerust kunnen omschrijven zonder te overdrijven.
Niet enkel is Erikson een briljant verteller, hij is ook een briljant schrijver. Zeker in het Fantasy-genre heb je vaak auteurs die goed zijn in 1 van beide, maar niet in beiden. Niet zo bij Erikson. Het meest indrukwekkende is de "scope" van zijn verhaal. Zoveel geschiedenis, zoveel gebeurtenissen, hoe alles knap in mekaar geweven wordt, heerlijk. En de kunst om epic moment na epic moment op een organische manier te laten groeien in het verhaal, meesterlijk.
Erikson is natuurlijk niet perfect, sommige personages lijken kopies van elkaar, hij heeft de neiging om veel soldaten op soortgelijke manier af te beelden. En hoewel ik hem eerder bewierrookte omdat hij alles knap in mekaar weeft, zijn er soms momenten in het verhaal die niet heel logisch overkomen. Eigenlijk als je echt heel goed nadenkt over de flow van de gebeurtenissen, dan krijg je toch vaker dan gedacht vraagtekens bij de logica van beslissingen en gebeurtenissen. Maar het valt niet zwaar op omdat hij zo'n begenadigd schrijver is en het verhaal zo groot is en zo vol met epic moments zit, dat je een beetje voelt dat "the ends justify the means".

 

[Avondland]

Nu begonnen in Malina van Ingeborg Bachmann en hierna zal het mogelijk Karamazov-Zeit zijn!

Toch een zware dobber, die Bachmann. Vrij onconventioneel narratief waar ik regelmatig het noorden in kwijt geraak, een beetje zoals Ada van Nabokov. Het probleem met dit soort boeken is dat ik niet zoveel tijd meer heb om daar in verloren te geraken, dat lukt me vroeger wél. Als mijn dochter minder ... euhm ... "hulpbehoevend" wordt, hoop ik daar wel terug in "mee" te zijn. Want ik vat soms wel het bijzondere karakter van zo'n conceptuele boeken maar ik kan er te weinig tijd aan spenderen om het volledig te appreciëren. Dan maar De Broers Karamazov hierna, die leest tenminste als een trein

 

[coldplayke]

Family Lexicon - Natalia Ginzburg

Ik blijf na Austerlitz eerder deze week in de sferen van Wereldoorlog 2, ditmaal met een memoire over het leven van een prominente Joodse familie in Italië onder het bewind van Mussolini. Ginzburg schetst een mooi en vergevingsgezind beeld van een gezin vol charismatische maar evengoed toxische figuren, haar vader stip op nummer 1. Ik vond het wel opmerkelijk hoe weinig woorden ze uiteindelijk aan haar eigen man wijdt, niet in het minst omdat hij eigenlijk de persoon in haar dichte omgeving is die het grootste slachtoffer van de oorlog zou blijken.

De titel van de memoire verwijst naar de vele bekende uitspraken en zegswijzen die in de familie van generatie op generatie worden doorgegeven, en die voor een buitenstaander zonder enige context compleet absurd en betekenisloos zijn. Dat is een interessante manier om anekdotes en verhalen mee op te rakelen, maar het zorgde ook wel voor een klein gebrek aan continuïteit en opbouw, hoewel alles chronologisch wordt verteld. De fragmentarische brokstukken zijn individueel goed gebracht, maar soms springt Ginzburg te veel van de hak op de tak.

Intussen ben ik zelf bezig aan een leesexperiment: 2 boeken door elkaar lezen. 1 roman als "overdag"boek, en 1 bundel kortverhalen op mijn nachtkastje. Het zijn verhalen van Lydia Davis, die het beste tot hun recht komen als je ze in kleine dosissen degusteert en ruim de tijd neemt om erover te reflecteren. Sommige van haar verhalen zijn extreem kort (slechts enkele zinnen lang), waardoor ze aan kracht verliezen als je er te veel na elkaar leest. Voorlopig bevalt dit experiment mij wel. Dit kan ook een goede manier zijn voor mij om in de toekomst mij eens aan dichtbundels te zetten.

 

[Avondland]

Intussen ben ik zelf bezig aan een leesexperiment: 2 boeken door elkaar lezen. 1 roman als "overdag"boek, en 1 bundel kortverhalen op mijn nachtkastje. Het zijn verhalen van Lydia Davis, die het beste tot hun recht komen als je ze in kleine dosissen degusteert en ruim de tijd neemt om erover te reflecteren. Sommige van haar verhalen zijn extreem kort (slechts enkele zinnen lang), waardoor ze aan kracht verliezen als je er te veel na elkaar leest. Voorlopig bevalt dit experiment mij wel. Dit kan ook een goede manier zijn voor mij om in de toekomst mij eens aan dichtbundels te zetten.

Ik lees vaak dagboeken en brieven als afwisseling tijdens het lezen van romans, de collectie van Privédomein is daar wel schitterend voor.

 

[Squidward]

The Devil and the Dark Water - Stuart Turton

Aan het einde van The Seven Deaths of Evelyne Hardcastle stond zijn volgende boek aangekondigd en ik had het zonder er bij stil te staan dat het van dezelfde hand was al gekocht, wel zo handig.
Volledig anders dan Seven Deaths maar toch heeft Turton een eigen stijl, eigen thematiek. Dit boek kwam uit in 2020 en hij belooft aan het einde dat zijn volgende er over twee jaar zou zijn. Wel, het is 2022 en ik heb geen derde boek Turton is nu al zo een schrijver die je in de vibe trekt wanneer je begint te lezen dat je graag nog eentje en nog eentje.

Verhaal speelt zich af in 1643 aan boord van de Saardam, een schip dat voor de Oost-Indische Compagnie van Batavia naar Amsterdam vaart. Aan boord zijn specerijen, schatten, de gouverneur-generaal en zijn familie, een bijzondere gevangene en de duivel.

Dit is geen ‘bootboek’ en de schrijver wil ook dat je dat weet (nee, echt, hij vraagt het zelf) dus geen eindeloos gedetailleerde scheepsdetails. Wel een gevaarlijke reis met een onzichtbare vijand. Nu het nat en koud is, prima boek voor op de sofa.

 

[Aprella]

Turton is nu al zo een schrijver die je in de vibe trekt wanneer je begint te lezen dat je graag nog eentje en nog eentje.

Toevallig heb ik dit boek ook net gelezen en ik denk er helemaal anders over.
Ik heb The Seven Deaths of Evelyne Hardcastle niet kunnen uitlezen en The Devil and the Deep Dark Ocean vond ik eigenlijk ook niet zo goed. Ik denk dat de schrijver mij niet zo goed ligt. Wel vind ik dat hij goed atmosfeer kan creëren. Ik vond het ook wel fijn dat bijna het hele verhaal zich op het schip afspeelde. De personages en de ontknoping van het verhaal vond ik weel heel hard tegen vallen.

The Sanctuary - Andrew Hunter Murray
Verloofde van Ben, het hoofdpersonage, gaat werken op het eiland van een rijke weldoener. Aangezien zijn verloofde amper nog iets van zich laat horen, beluist Ben haar te bezoeken. Op het eiland geraken is niet gemakkelijk en zodra hij er is, weet hij niet zeker of het eiland een paradijs of een hel is.

Het boek speelt zich af in een wereld die op de rand staat om ten onder te gaan..dieren sterven uit en er zijn niet veel kinderen meer

De personages zijn twee demensionale knipsel. Op een geven moment dacht ik echt dat het hoofdpersonage gedrogeerd werd om dat hij na zeer kritisch te zijn over het eiland, er ineens helemaal mee inop ging. Er zijn ook zoveel dingen die geen steek houden. In de laatste honderd pagina's moest nog zoveel gebeuren dat ik op voorhand al wist dat de kans dat het einde goed ging zijn zeer klein was. En helaas... Een flinter dun einde dat op niets trekt met een zeer cheesy bitterzoete plottwist (mag je dat zowel noemen als je het ziet aankomen?).
Het concept was echt boeiend maar inplaats om er wat meer mee te doen laat de schrijver het hoofdpersonage maar wat rond het eiland wandelen en nutteloze gesprekken voeren tijdens de verschillende diners.

Ik wou echt dat dit boek goed was, maar helaas. Het maakte me een klein beetje kwaad dat dit concept zo verspilt is geweest.

 

[Hellsdinner]

Gotrek & Felix: Trollslayer - William King
Mja, de schok om van Stephen King naar dit te gaan was wel heel groot. Het is een reread (maar laatste keer dat ik deze las was ik 16 denk ik) en ik wist er nog wel veel van dus misschien niet zo vreemd dat ik er niet zo hard in op ging. Zijn eigenlijk een boel kort verhalen /avonturen van ons onfortuinlijke paar. De gevechtscenes zijn wel goed geschreven maar daar houdt het ook op. Ga de volgende nog een kans geven omdat deze tenminste een samenhangend verhaal is, maar denk dat ik nadien toch terug overschakel naar iets nieuws.

 

[Avondland]

Toch een zware dobber, die Bachmann. Vrij onconventioneel narratief waar ik regelmatig het noorden in kwijt geraak, een beetje zoals Ada van Nabokov. Het probleem met dit soort boeken is dat ik niet zoveel tijd meer heb om daar in verloren te geraken, dat lukt me vroeger wél. Als mijn dochter minder ... euhm ... "hulpbehoevend" wordt, hoop ik daar wel terug in "mee" te zijn. Want ik vat soms wel het bijzondere karakter van zo'n conceptuele boeken maar ik kan er te weinig tijd aan spenderen om het volledig te appreciëren. Dan maar De Broers Karamazov hierna, die leest tenminste als een trein

Gisteren en vandaag er dan toch redelijk goed in kunnen doorlezen en ik ben weer wat mee. Tweede deel van het boek vlot ook wel wat beter. Ik betwijfel of ik het boek tegen het einde van de rit ga "vatten", maar ik geniet er bij momenten toch wel van.

 

[Hellsdinner]

The Green Mile - Stephen King
Ik was dus begonnen aan Skavenslayer van William King maar ben er maar een kwart ver in geraakt, niet dat het vreselijk was ofzo, maar ik heb nood aan iets waar ik in kan doorlezen dus greep ik dan maar terug naar King.

Wederom een boek waar een filmadaptatie van is gemaakt en tot nu toe is dit het boek waar de adaptatie het meest 1 op 1 is denk ik. De meeste mensen zullen het verhaal ondertussen wel kennen. Tragisch en verbazingwekkend maar ook hoopvol.
De verschillen met de film vind ik wel goede verschillen.

Spoiler

Brad de wrede verpleger in het rusthuis is niet nodig, ik snap dat King hem toevoegt om de vergelijking met Percy te kunnen maken maar er is te weinig tijd in de stukken in het rusthuis om hier echt iets anders uit te lokken dan woede bij de lezer. Dat het laatste chapter nog over de dood van Paul's vrouw gaat vond ik ook onnodig, dan liever het einde van de film. (of dus gewoon een chapter eerder eindigen King...)

Ik ga nu gewoon verder met King, Salem's Lot it is!

 

[JorisBlack]

Volle bak King hier de laatste tijd precies

Fairy Tale - Stephen King
Omdat iemand het hier in dit topic over had een tijd geleden.
In het begin van het boek was ik niet overtuigd, maar halverwege kwam het verhaal ineens echt op gang. Vintage King! Hij kan het dus nog.
Er zijn maar weinig schrijvers die me zo kunnen mee slepen in een verhaal.

Ik ga Doctor Sleep toch ook eens moeten lezen, denk ik. De film vond ik top.