Boeken Welk fictieboek heb je net uitgelezen en wat vond je ervan?
- Onderwerp starter coldplayke
- Startdatum
Eekhoorn
Member
Ik heb vroeger best veel Clancy's gelezen. Ik heb in het ouderlijk thuis nog altijd ergens de Net Force serie staan die ik wil herlezen. Daarin is het internet een soort van VR-simulatie en moet je letterlijk over de digitale snelweg rijden met een voertuig naar keuze. Dat vond ik in de vroege jaren 2000, voordat VR ook maar bestond, geweldig. Als een van de personages iets wilde hacken, kwam die bvb in een Japanse tuin terecht waar hij met een oud mannetje moest praten en een raadsel moest oplossen. Naast de klassiekers is ook Rainbow Six me bijgebleven, zeker omdat er daarna een tactical shooter game verscheen en ik met die personages uit het boek kon spelen.
Misschien toch maar eens Clancy terug op de leeslijst zetten.
Selected Stories - Anton Checkhov (Wordsworth Classics)
Zo'n half jaar geleden las ik Een duik in de vijver in de regen van George Saunders, waarin de gelijknamige auteur/schrijfdocent zeven Russische kortverhalen met veel plezier en passie ontleedt (Tsjechov, Tolstoj, Toergenjev en Gogol). Ik vond dat een fantastisch boek. Een beetje een masterclass schrijven, maar net zo goed een masterclass lezen. De dikke pillen van de Russische auteurs zijn net iets te moeilijk voor me, maar dat enthousiasme over die kortverhalen moedigde me aan om een dun boekje uit mijn boekenkast te halen dat ik zo'n tien jaar geleden kocht en waarin ik me nooit echt heb verdiept.
Kortverhalen van Tsjechov dus. Zo'n vierentwintig en de meeste rond hetzelfde tijdstip verschenen, eerder aan het begin van z'n carrière. In het voorwoord las ik dat Tsjechov eens zo'n 116 kortverhalen op een jaar schreef. Dat is indrukwekkend.
De verhalen lezen voor het grootste deel enorm vlot, ze zijn lichtvoetig, soms op het karikaturale af (maar nooit op een slechte manier). Twee verhalen lijken zelfs eerder op een lang uitgeschreven mop. Er zit dus meestal humor in. Onderwerpen zijn bvb eergevoel, status/klasseverschil, het gewone alledaagse leven en kleinburgerlijkheid. Zeker met dat laatste heb ik vaak moeten lachen.
Wat me verder opviel: de eindes maken de verhalen. Bij zowat elk verhaal trekt het einde het verhaal naar een hoger niveau, het verhaal gaat plots breder of laat je ergens bij stilstaan. Ik keek altijd uit naar die laatste alinea. Bij veel bundels moet je van enkele verhalen zeggen: deze waren duidelijk iets minder. Dat had ik hier niet. Al verkoos ik meestal de verhalen met een komische inslag en de verhalen die rond de 5-7 bladzijden gingen.
Drie die zijn bijgebleven:
At home
Een advocaat moet zijn zevenjarig zoontje de les spellen omdat hij sigaretten heeft gerookt. Dit las ik op de trein en ik zat de ganse tijd te lachen. Er zitten meerdere kortverhalen met kinderen in, en die vond ik stuk voor stuk bijzonder goed. In dit geval zit de crux erin dat iemand, die professioneel bezig is met woorden, met juryleden te overtuigen wat er verkeerd ging, er maar niet in slaagt om een boodschap duidelijk te maken aan zijn kind. Aan het einde
verzint hij een verhaaltje, en dat werkt, en daarna vraagt hij zich af waarom ook volwassen mensen pas lessen lijken te leren als het verpakt zit in fictie, en waarom ze nooit hun les leren als ze de waarheid in hun gezicht te horen krijgen.
Ook heel grappig: Hij bedenkt zich hoe kinderen in zijn tijd veel mondiger lijken te zijn dan vroeger. Eigenlijk is er dus nog niets veranderd.
The Robbers
Een dokter op weg naar huis moet 's avonds schuilen voor een sneeuwstorm en belandt in een herberg waar enkele befaamde paardendieven aanwezig zijn.
Heerlijk hoe het transport vroeger werkte. Er zijn meerdere verhalen in de bundel over reizen per paard of met een postkoets en moeten schuilen voor de nacht. Goed om stil te staan hoe makkelijk ons vervoer is geworden. En tegelijk word je nostalgisch naar die manier van reizen.
Interessant aan het verhaal: de dokter is jaloers op de vrijheid van de rovers, hun losbandige bestaan. Het gras is altijd groener. Waarom hebben wij die drang naar vrijheid? Waarom voelen we ons zo gevangen bij onze rol in de maatschappij, ook als dat een heel mooie rol is? Daarnaast probeert de dokter de rovers te imponeren door zich net zo stoer voor te doen als hen. Maar de rovers hoeven niet alsof te doen. Zij zijn gewoon zichzelf, terwijl de dokter degene is die zich verloochent. Dit verhaal was mijn favoriet en ga ik nog vaak herlezen.
Little Jack
Hier kwam het George Saunders-boek van pas. Aan het begin van het verhaal werd er verteld over twee verschillende honden. Door het George Saunders-boek ging ik me net iets makkelijker bedenken waarom die honden precies werden beschreven. Daarnaast deed dit droevige verhaal me denken aan een brief die ik ooit op chirokamp naar huis stuurde toen ik heimwee had, een soort van noodbrief met de boodschap "kom mij aub halen", die nooit werd verstuurd. Droevige herinneringen. En dit verhaal is nog droeviger.
Kortom, een collectie die goed op het nachtkastje te leggen is, om elke paar weken eens eentje uit te (her)lezen.
Er is vast ook een enorm dikke Tsjechov-bundel te kopen, maar dat zou me wat te overweldigend lijken. Dan liever een dunner boekje van zo'n 180 blzn, dat je effectief vastneemt en je je niet schuldig hoeft te voelen om de vele verhalen die je niet gaat lezen.
Verder zou ik bij elk verhaal gewenst hebben dat ik George Saunders aan m'n zijde had, om me passioneel te vertellen hoe fantastisch elk verhaal precies was.
Laatst bewerkt:
Ik heb mijn hond Chekhov genoemd omdat ik het wel een coole naam vond en ik toch ergens een literaire kwinkslag erin wou verwerken, maar ik heb eigenlijk enkel nog maar toneelstukken van Chekhov gelezen. Eens werk maken van de kortverhalen!
PS: de meeste mensen denken dat hij naar het personage uit star trek is vernoemd.
Hellsdinner
Crew Member
The Truth - Terry Pratchett (Discworld #25)
Alles over journalistiek, kranten en een gezonde dosis Pulp Fiction references.
Alles over journalistiek, kranten en een gezonde dosis Pulp Fiction references.
Général Zantas
Well-known member
Twee klassiekers gratis opgepikt op Amazon voor de Kindle.
Jack London - The Iron Heel
Niet slecht, beetje simplistisch/idealistisch soms m.b.t. kapitalisme en socialisme en vooral in het begin te filosofisch. Ik kan er echt niet tegen dat men (zeker in het begin van een boek) lange filosofische dialogen neerpent. Filosofie boeit me sowieso matig en om me dan door de filosofische gedachten te worstelen van fictionele personage's, is me wat te veel. Maar goed, toch doorgezet. De bekering van Avis op basis van haar onderzoek en ervaringen, vond ik mooi geschreven. Het einde vond ik dan weer te weinig uitgewerkt om het echt goed te vinden. Eerder in het boek krijg je veel meer informatie over alle gebeurtenissen, en op het einde was het precies toch echt van "alles erin gestompt krijgen".
Joseph Conrad - Heart of Darkness
Sorry, ik vind er maar weinig aan. Amper 100 pagina's en er worden meer woorden gebruikt om de rivier en de jungle te beschrijven, opnieuw en opnieuw en opnieuw, dan dat er aan de personages besteed wordt. Conrad schrijft mooi, maar weinig boeiend. Het tempo was ook niet constant en bracht me soms in de war, waardoor ik het moest herlezen. De ontmoeting met Kurtz, jeetje wat een anti-climax.
Ik vind het ook maar weinig kritisch, toch gezien de reacties, maar misschien was het voor zijn tijd heel kritisch terwijl het nu heel lauw overkomt.
Ik was wat vermoeid toen ik het boek las, dus misschien daarom niet de aandacht en geduld kunnen schenken die het nodig heeft. Mogelijks lees ik het nog eens opnieuw.
Jack London - The Iron Heel
Niet slecht, beetje simplistisch/idealistisch soms m.b.t. kapitalisme en socialisme en vooral in het begin te filosofisch. Ik kan er echt niet tegen dat men (zeker in het begin van een boek) lange filosofische dialogen neerpent. Filosofie boeit me sowieso matig en om me dan door de filosofische gedachten te worstelen van fictionele personage's, is me wat te veel. Maar goed, toch doorgezet. De bekering van Avis op basis van haar onderzoek en ervaringen, vond ik mooi geschreven. Het einde vond ik dan weer te weinig uitgewerkt om het echt goed te vinden. Eerder in het boek krijg je veel meer informatie over alle gebeurtenissen, en op het einde was het precies toch echt van "alles erin gestompt krijgen".
Joseph Conrad - Heart of Darkness
Sorry, ik vind er maar weinig aan. Amper 100 pagina's en er worden meer woorden gebruikt om de rivier en de jungle te beschrijven, opnieuw en opnieuw en opnieuw, dan dat er aan de personages besteed wordt. Conrad schrijft mooi, maar weinig boeiend. Het tempo was ook niet constant en bracht me soms in de war, waardoor ik het moest herlezen. De ontmoeting met Kurtz, jeetje wat een anti-climax.
Ik vind het ook maar weinig kritisch, toch gezien de reacties, maar misschien was het voor zijn tijd heel kritisch terwijl het nu heel lauw overkomt.
Ik was wat vermoeid toen ik het boek las, dus misschien daarom niet de aandacht en geduld kunnen schenken die het nodig heeft. Mogelijks lees ik het nog eens opnieuw.
WoT #13. En dan zeggen dat ik nog een paar dagen bewust niet heb gelezen omdat ik er anders te snel door zou geraakt zijn. Wil #14 pas lezen als we op vakantie vertrokken zijn, maar dat duurt nog een paar dagen.
Dit wordt de laatste keer dat ik een boek van deze reeks voor het eerst ga lezen en geen idee heb wat er allemaal zal gebeuren. Ik zal blij zijn als ik de ontknoping weet, maar langs de andere kant wil ik ook niet dat het ophoudt...
Wil #14 pas lezen als we op vakantie vertrokken zijn, maar dat duurt nog een paar dagen.Dit wordt de laatste keer dat ik een boek van deze reeks voor het eerst ga lezen en geen idee heb wat er allemaal zal gebeuren. Ik zal blij zijn als ik de ontknoping weet, maar langs de andere kant wil ik ook niet dat het ophoudt...
Avondland
Well-known member
Boerenpsalm van Felix Timmermans. Dankzij Bart Van Loo en illustrator Koen Broucke in een nieuw jasje gestoken. Het is een verhaal dat genereus schenkt en je voeten ferm in de aarde zwiert, waaruit het leven groeit en bloeit. Je volgt het boerenbestaan van boer Wortel vanuit eerste persoon en volgt hem mee in de hardheid van zijn bestaan, zijn existentiële zielenroerselen, de schoonheid die hij onderweg vindt en hoe hij omgaat met tegenslagen en verlies. Het is een feilbaar personage, met typische menselijke onhebbelijkheden. Er broeit iets in deze roman, een organische drive die je naar de bossen en velden jaagt waar Wortel de seizoenen haast intuïtief aanvoelt.
In Mol, waar ik woon, is er een tijdelijke Boerenpsalm-tentoonstelling die tot eind augustus loopt. Daar spring ik wel eens binnen.
Deed me bij momenten fel denken aan Hoe het groeide (Growth of the soil in het Engels) van Knut Hamsun.
En nu twijfelen wat het volgende boek zal zijn.
In Mol, waar ik woon, is er een tijdelijke Boerenpsalm-tentoonstelling die tot eind augustus loopt. Daar spring ik wel eens binnen.
Deed me bij momenten fel denken aan Hoe het groeide (Growth of the soil in het Engels) van Knut Hamsun.
En nu twijfelen wat het volgende boek zal zijn.
Général Zantas
Well-known member
Ik vond je beschrijving initieel niet zo aantrekkelijk, afin heel goed geschreven weliswaar "het verhaal schenkt genereus en zwiert je met de voeten in de aarde" (nog altijd geen idee hoe dat echt te interpreteren
), maar na het lezen van de korte biografie van Felix op Wikipedia en de samenvatting van het boek daar, heb ik het toegevoegd aan mijn leeslijst. Alsook zijn ander werk Pallieter.Ik was helemaal niet bekend met Felix of zijn werk, maar na het lezen van L.P. Boon vorig jaar heb ik toch interesse gekregen om af en toe wat oudere Vlaamse werken te lezen.
En op Amazon staan de eboeken voor resp 2 en 3 euro, dus beiden aangekocht
Avondland
Well-known member
Ja, het klinkt wat mumbojumbo moet ik toegeven. Ik wilde ermee bedoelen dat er tal van boerenwijsheden inzitten die je doen peinzen en dat je een diep respect krijgt voor al wat er in de aarde leeft en eruit voort kan komen. Een verbondenheid met de aarde. Zoiets dus.Ik vond je beschrijving initieel niet zo aantrekkelijk, afin heel goed geschreven weliswaar "het verhaal schenkt genereus en zwiert je met de voeten in de aarde" (nog altijd geen idee hoe dat echt te interpreteren
Ik was helemaal niet bekend met Felix of zijn werk, maar na het lezen van L.P. Boon vorig jaar heb ik toch interesse gekregen om af en toe wat oudere Vlaamse werken te lezen.
En op Amazon staan de eboeken voor resp 2 en 3 euro, dus beiden aangekocht
The Three Musketeers - Alexandre Dumas
Mijn beoordeling hiervan loopt quasi gelijk met die van The Count of Monte Cristo: een veelbelovend begin waar ik meteen in mee werd gezogen, maar iedere plotlijn wordt zodanig voorspelbaar afgehandeld en ieder personages zo oppervlakkig neergezet dat er op het einde van de roman nog weinig enthousiasme overbleef. Het gebrek aan een doordachte opbouw en de vele herhalingen in Dumas' boeken doen me denken aan typische klassieke queestes, wat zijn charmes heeft zolang je het puur door die vergevingsgezinde historische bril blijft benaderen.
Het is wel interessant om na te denken over hoe een hedendaagse auteur het personage van Milady (de vrouwelijke spion van de kardinaal en in die rol een van de eerste vrouwelijke slechterikken in een grote roman) nieuw leven zou kunnen inblazen en een meer uitgediepte ontstaansgeschiedenis met ruimte voor nuances zou kunnen geven.
Mijn beoordeling hiervan loopt quasi gelijk met die van The Count of Monte Cristo: een veelbelovend begin waar ik meteen in mee werd gezogen, maar iedere plotlijn wordt zodanig voorspelbaar afgehandeld en ieder personages zo oppervlakkig neergezet dat er op het einde van de roman nog weinig enthousiasme overbleef. Het gebrek aan een doordachte opbouw en de vele herhalingen in Dumas' boeken doen me denken aan typische klassieke queestes, wat zijn charmes heeft zolang je het puur door die vergevingsgezinde historische bril blijft benaderen.
Het is wel interessant om na te denken over hoe een hedendaagse auteur het personage van Milady (de vrouwelijke spion van de kardinaal en in die rol een van de eerste vrouwelijke slechterikken in een grote roman) nieuw leven zou kunnen inblazen en een meer uitgediepte ontstaansgeschiedenis met ruimte voor nuances zou kunnen geven.
Thousand Cranes - Yasunari Kawabata
Hoewel deze novelle zeer bescheiden is in omvang (je kan hem in 1 sessie uitlezen), slaagt Kawabata er toch in iets wezenlijks te vertellen en door te dringen tot de kern van enkele belangrijke pilaren van de Japanase cultuur: lust, schaamte, eer & traditie. Veel van het drama speelt zich af in de witruimtes, wat maakt dat de schuldvraag nog meer wordt versterkt, alsof de begane feiten zo bezwarend zijn dat ze niet expliciet in realtime aan de lezer mogen worden getoond.
Ik ben heel benieuwd naar verder werk van deze auteur. Die subtiele, fijngevoelige aanpak ligt mij wel.
Hoewel deze novelle zeer bescheiden is in omvang (je kan hem in 1 sessie uitlezen), slaagt Kawabata er toch in iets wezenlijks te vertellen en door te dringen tot de kern van enkele belangrijke pilaren van de Japanase cultuur: lust, schaamte, eer & traditie. Veel van het drama speelt zich af in de witruimtes, wat maakt dat de schuldvraag nog meer wordt versterkt, alsof de begane feiten zo bezwarend zijn dat ze niet expliciet in realtime aan de lezer mogen worden getoond.
Ik ben heel benieuwd naar verder werk van deze auteur. Die subtiele, fijngevoelige aanpak ligt mij wel.
Pion
Active member
Last Argument of Kings - Joe Abercrombie
Het afsluitende derde deel uit de First Law reeks. Ik kan niet zeggen dat het een teleurstelling was, het tweede boek vond ik al minder en had dus geen hoge verwachtingen meer. Deze fantasy wordt overal de hemel in geprezen maar ik laat die hype trein aan mij voorbij gaan. De personages ondergaan grote ontwikkelingen, maar ze voelen echt hol aan. Dit komt ook door de conversaties die naar mijn smaak te veel bestaan uit "humpf", "grrr" en consorten. Gouts et couleurs. (Niet geholpen door eindeloze dezelfde karakterisering. Dat Glokta bijvoorbeeld empty gums heeft, en overal pijnscheuten terwijl hij loopt, weet de lezer wel)
Het afsluitende derde deel uit de First Law reeks. Ik kan niet zeggen dat het een teleurstelling was, het tweede boek vond ik al minder en had dus geen hoge verwachtingen meer. Deze fantasy wordt overal de hemel in geprezen maar ik laat die hype trein aan mij voorbij gaan. De personages ondergaan grote ontwikkelingen, maar ze voelen echt hol aan. Dit komt ook door de conversaties die naar mijn smaak te veel bestaan uit "humpf", "grrr" en consorten. Gouts et couleurs. (Niet geholpen door eindeloze dezelfde karakterisering. Dat Glokta bijvoorbeeld empty gums heeft, en overal pijnscheuten terwijl hij loopt, weet de lezer wel)
Avondland
Well-known member
Kawabata is een grootmeester van de Japanse letteren, daar heb ik wel wat werken van thuis. Beauty & Sadness, Snow Country en House of the Sleeping Beauties zijn ook fenomenaal. Ik ben toevallig net bezig met The Sound of the Mountain, waar ouderdom, verval, begeerte en wankele familierelaties centraal staan. Ongeveer 200 pagina's, maar o zo delicaat en subtiel geschreven.
Junichiro Tanizaki is ook een fraaie ontdekking met The Makioka Sisters en The Key en als je veel tijd hebt is The Human Condition van Junpei Gomikawa een verhaal dat je wekenlang kan meesleuren. Mishima ken je al, dus die parkeer ik even opzij.
En zo blijft mijn to-read maar groeien he, heb nu ook op jouw aanraden Hans Fallada uit de bib ontleend.
Avondland
Well-known member
Kleiner Mann - was nun? Ik vond die héél grappig. Zo zie je weer wél dat Duitsers humor hebben.En zo blijft mijn to-read maar groeien he, heb nu ook op jouw aanraden Hans Fallada uit de bib ontleend.
Nein, die hadden ze niet, wel Jeder Stirbt Für Sich Allein. Ik ga daarmee starten omdat die sowieso al op mijn leeslijst stond. Een stuk serieuzer in opzet, maar ben wel benieuwd.
Wat grappige Duitse auteurs betreft kan ik ook nog Arno Schmidt aanraden, die vind ik geweldig. Kan wel wat hermetisch zijn om door te geraken, maar het is een auteur waar ik graag extra tijd aan besteed.
Avondland
Well-known member
Die heb ik nog niet gelezen, zowel het eerste boek niet als Arno Schmidt. Alte Meister van Thomas Bernhard vond ik ook heel sterk in het humordepartement.Nein, die hadden ze niet, wel Jeder Stirbt Für Sich Allein. Ik ga daarmee starten omdat die sowieso al op mijn leeslijst stond. Een stuk serieuzer in opzet, maar ben wel benieuwd.
Wat grappige Duitse auteurs betreft kan ik ook nog Arno Schmidt aanraden, die vind ik geweldig. Kan wel wat hermetisch zijn om door te geraken, maar het is een auteur waar ik graag extra tijd aan besteed.
Général Zantas
Well-known member
Mike Brooks - The Black Coast (The God-King Chronicles #1)
Interessant verhaal en deftige actie-scenes, maar helaas een hoop mindere dingen ook. Teveel info-dumps, de schrijver showt te weinig en tellt teveel. De personages zijn veel te zwart/wit, iedereen is of goed, of slecht. En hoewel het verhaal een interessant concept heeft, is het vrij zwak uitgewerkt, de plotwendingen voelen te geforceerd aan.
De auteur maakt ook de keuze om iedereen naar zichzelf te laten refereren in de 3e persoon. Dus continue "this man thinks [...] / this woman feels [...] / this lord wants [...]", het went helaas niet en het blijft storen.
Het verhaal gaat over een soort viking-clan die op de vlucht slaagt voor een demon in hun thuisland en gaat settlen in een streek die ze generaties lang geplunderd hebben. Desondanks worden ze door bijna iedereen aanvaard, met weinig echte problemen. Je zou denken dat zo'n generaties van geweld voor meer conflicten zou zorgen maar blijkbaar niet.
Los daarvan heb je natuurlijk de cultuurclashes, maar de enige conflicten zijn eigenlijk gewoon woke-conflicten. De viking-clan gelooft in emancipatie voor de vrouw, maar vindt LGBT abominabel. De streekbewoners vinden LGBT dan weer compleet normaal, maar de vrouw is ondergeschikt aan de man en heeft weinig te zeggen. Dat zorgt dan voor conflicten, maar die verlopen eigenlijk als volgt: "What, you let men fuck men?? What the fuck??", "Sorry but you'll have to accept it, that's how it is here.", "Hmm, this is crazy. Oh wait, I guess it's okay and we can accept it."
Uiteindelijk zorgen deze cultuurclashes voor een verbroedering met het beste van beide culturen en de eliminatie van de negatieve aspecten. Op twee weken tijd... Vrij ongeloofwaardig dus.
Last but not least is er een regio waarbij de bewoners dusdaning geevolueerd zijn dat ze erkennen dat er in hun maatschappij 6 genders zijn, en de schrijver, om dat te benadrukken, heeft ervoor gekozen om elke keer als er "I, You, He, She" gebruikt wordt een accent te zetten (aigu, grave, trema, etc) op de klinker om aan te duiden wat de gender is. Ook wordt er telkens "They/Them" gebruikt zelfs als er over 1 persoon gepraat wordt, want zoals door een personage aangehaald "How can you assume gender by looking at someone?". Werkte vaak verwarrend, zeker in actie-scenes. Was niet altijd even gemakkelijk om af te leiden of er nou maar 1 of meerdere personen betrokken waren. En die schrijfstijl met die accenten overal was ook gewoon heel onaangenaam, mijn ogen werden telkens weggezogen naar andere zinnen vanwege die accenten.
Normaal lees ik trilogieen altijd tot het einde, maar bij deze twijfel ik toch. De resterende boeken zijn telkens tegen de 700 pagina's en volgens de reviews is het meer van hetzelfde. Misschien dat ik ze eens oppak als ze voor 1 euro op Amazon te koop staan, maar nu ga ik de serie laten voor wat het is en ga ik verder met Felix Timmermans.
Interessant verhaal en deftige actie-scenes, maar helaas een hoop mindere dingen ook. Teveel info-dumps, de schrijver showt te weinig en tellt teveel. De personages zijn veel te zwart/wit, iedereen is of goed, of slecht. En hoewel het verhaal een interessant concept heeft, is het vrij zwak uitgewerkt, de plotwendingen voelen te geforceerd aan.
De auteur maakt ook de keuze om iedereen naar zichzelf te laten refereren in de 3e persoon. Dus continue "this man thinks [...] / this woman feels [...] / this lord wants [...]", het went helaas niet en het blijft storen.
Het verhaal gaat over een soort viking-clan die op de vlucht slaagt voor een demon in hun thuisland en gaat settlen in een streek die ze generaties lang geplunderd hebben. Desondanks worden ze door bijna iedereen aanvaard, met weinig echte problemen. Je zou denken dat zo'n generaties van geweld voor meer conflicten zou zorgen maar blijkbaar niet.
Los daarvan heb je natuurlijk de cultuurclashes, maar de enige conflicten zijn eigenlijk gewoon woke-conflicten. De viking-clan gelooft in emancipatie voor de vrouw, maar vindt LGBT abominabel. De streekbewoners vinden LGBT dan weer compleet normaal, maar de vrouw is ondergeschikt aan de man en heeft weinig te zeggen. Dat zorgt dan voor conflicten, maar die verlopen eigenlijk als volgt: "What, you let men fuck men?? What the fuck??", "Sorry but you'll have to accept it, that's how it is here.", "Hmm, this is crazy. Oh wait, I guess it's okay and we can accept it."
Uiteindelijk zorgen deze cultuurclashes voor een verbroedering met het beste van beide culturen en de eliminatie van de negatieve aspecten. Op twee weken tijd... Vrij ongeloofwaardig dus.
Last but not least is er een regio waarbij de bewoners dusdaning geevolueerd zijn dat ze erkennen dat er in hun maatschappij 6 genders zijn, en de schrijver, om dat te benadrukken, heeft ervoor gekozen om elke keer als er "I, You, He, She" gebruikt wordt een accent te zetten (aigu, grave, trema, etc) op de klinker om aan te duiden wat de gender is. Ook wordt er telkens "They/Them" gebruikt zelfs als er over 1 persoon gepraat wordt, want zoals door een personage aangehaald "How can you assume gender by looking at someone?". Werkte vaak verwarrend, zeker in actie-scenes. Was niet altijd even gemakkelijk om af te leiden of er nou maar 1 of meerdere personen betrokken waren. En die schrijfstijl met die accenten overal was ook gewoon heel onaangenaam, mijn ogen werden telkens weggezogen naar andere zinnen vanwege die accenten.
Normaal lees ik trilogieen altijd tot het einde, maar bij deze twijfel ik toch. De resterende boeken zijn telkens tegen de 700 pagina's en volgens de reviews is het meer van hetzelfde. Misschien dat ik ze eens oppak als ze voor 1 euro op Amazon te koop staan, maar nu ga ik de serie laten voor wat het is en ga ik verder met Felix Timmermans.
The Ember Blade - Chris Wooding
Een land onderdrukt door een andere natie, een zwaard dat symbool staat voor hoop en vrijheid, en een groepje leuke personages die Mission Impossible style het zwaard willen stelen.
Zeer leuk boek met typische fantasy tropes en toffe personages die een leuke dynamiek hebben.
Het boek heeft wel wat problemen met pacing. Hoewel ik mij geen moment heb verveeld, is het eigenlijk te lang en op sommige momenten ook te traag. Er wordt ook een heel stuk van het boek gereisd en ik denk dat het hierdoor wel eens een moderne lord of the rings wordt genoemd. Verder zie ik niet waar anders de referentie van kan komen.
Ook zie je sommige plottwist van ver al een komen door dat er foreshadowing niet echt subtiel is.
Nu dat ik dit type lijken er toch meer problemen te zijn met het boek ik me eerst realiseerde
. Toch heb ik me goed geamuseerd.
Een land onderdrukt door een andere natie, een zwaard dat symbool staat voor hoop en vrijheid, en een groepje leuke personages die Mission Impossible style het zwaard willen stelen.
Zeer leuk boek met typische fantasy tropes en toffe personages die een leuke dynamiek hebben.
Het boek heeft wel wat problemen met pacing. Hoewel ik mij geen moment heb verveeld, is het eigenlijk te lang en op sommige momenten ook te traag. Er wordt ook een heel stuk van het boek gereisd en ik denk dat het hierdoor wel eens een moderne lord of the rings wordt genoemd. Verder zie ik niet waar anders de referentie van kan komen.
Ook zie je sommige plottwist van ver al een komen door dat er foreshadowing niet echt subtiel is.
Nu dat ik dit type lijken er toch meer problemen te zijn met het boek ik me eerst realiseerde
. Toch heb ik me goed geamuseerd.
