Im Krebsgang - Günter Grass
In 1945 werd het Duitse schip
Wilhelm Gustloff - vernoemd naar een Nazi die door een Joodse opstandeling werd neergeschoten voor het begin van de oorlog - door een Russiche onderzeeboot tot zinken gebracht. Tot maar liefst 9000 mensen (waarvan een groot deel vluchtelingen en kinderen) zouden zijn omgekomen, wat dit tot de grootste scheepsramp in de geschiedenis maakt.
Tot mijn grote schaamte moet ik stellen dat ik nog niet van deze gebeurtenis had gehoord. Grass gebruikt het als geschiedkundige achtergrond voor zijn roman, die zich echter eind de jaren 1990 afspeelt. Een journalist die tijdens de ramp geboren werd stoot op een website waarin Wilhelm Gustloff tot cultheld wordt verheven. Hij krijgt al snel vermoedens dat de website door iemand in zijn dichte omgeving werd opgestart.
Het einde van deze roman is knap en redde het geheel wel een beetje voor mij, want ik kon mijn draai er voor het overige niet in vinden. De opzet klinkt super, maar de eerste helft is ondanks de boeiende materie gewoonweg saai. Ik lees niet voor spanning en plot, maar ik heb stilistisch en taalkundig dan wel iets meer nodig dan de kurkdroge chronologie en feiten die een doorsnee krantenartikel mij evengoed had kunnen bieden.
Ik heb nu vier romans van Grass gelezen, waarvan de eerste twee fantastisch waren (
Die Blechtrommel en
Katz und Maus) en de laatste twee ontzettend tegenvielen (
Hundejahre en
Im Krebsgang). Ik vrees dat ik het beste van Grass al achter de kiezen heb zitten, maar hoop dat er toch nog in de toekomst een verrassing uit zijn oeuvre komt vallen want ik mis die goede oude tijden.
