Als je hier niet op wilt antwoorden of zelf wilt dat ik de vraag wis, laat het zeker weten.
Kan je beschrijven hoe je ooit in die situatie ben gekomen? Ik weet heel zeker dat het niet 1 beslissing/ gebeurtenis is, maar heel veel kleine factoren die je niet in de hand hebt samen die leiden tot de situatie waarin je zat.
Waren de kinderen er toen al?
Het is heel dom begonnen.
Ik ben thuis kunnen blijven tot ik mijn studies af had maar dan is het zoeken naar werk. Ik had interims maar geen vaste uren. Mijn ouders waren op dat moment al aan een neerwaartse spiraal bezig (alcohol, manisch depressiviteit) en op zijn laagste kon mijn vader mij thuis niet verdragen. Dus ik moest buiten. Ik kan hem dat niet kwalijk nemen, zijn hoofd was echt niet ‘van hem’.
Mijn nu-man en ik zijn gaan samenwonen maar op dag 1 van het effectief samenwonen stond mijn rekening op -€1250 en de zijne ook (huurwaarborg, basis meubelen, contract tv en internet). Ons beider loon elke maand was boven de €1250, maar heel nipt. Dus elke maand eindigde diep onder nul.
Dan kom je op een punt dat je beide in Brussel werkt maar over vier scholen dus is een autootje een oplossing. Anders geraak je gewoon niet op je scholen doorheen de dag. Maar dan is er een perte total ongeluk met de auto. Die toch afbetaald moet worden.
Toen kreeg mijn man een HR kans in Parijs. Hij heeft daar een eerste infarct gedaan en is ontslagen want ‘dat past niet in ons dynamisch imago’. Was Parijs een foute keuze? In hindsight, ja. Maar als men €600 meer gaat bieden als loon en je bent al twee jaar aan het ploeteren dan was die propere lei heel verleidelijk.
Ik was toen we terugkwamen 3 maanden zwanger en het heeft 4 jaar geduurd eer het administratieve van Parijs in orde kwam dus ik had nérgens recht op. Opnieuw huurwaarborg etc
Ik deed interims en ben maar minimaal thuis gebleven voor baby 1 maar als noch je eigen noch je schoonfamilie wil bijspringen gewoon voor babysitten en een crèche was onbetaalbaar. Dus dan betaal je de bevalling maar niet het water, de maand er op water maar geen elektriciteit etc. Wij hadden bijvoorbeeld Telenet en die hadden ons afgesloten na drie keer een achterstand (was onze schuld, no contest) maar die gooiden daar direct €1200 kosten allerhande bij. Da’s een bomkrater.
Onze put waren louter onbetaalde elektriciteit, water en internet. Ik snap ook wel dat het een beetje flippant is om te zeggen ‘louter’ en wij waren allebei financieel zeker niet bij de best (of ook maar enigszins) voorbereidden en zeker niet alleen in géén familiale hulp maar als je dan ook buiten het sociaal vangnet valt… is het een steile afgrond.
Toen baby 1 twee jaar was, zijn mijn schoonouders wat beginnen bijspringen tot hij naar het kleuter kon (je kan tenslotte niet opscheppen wat een fantastische oma je bent als niemand je ooit met dat kind ziet) en toen heb ik direct fulltime retail gaan doen. Was niet hét groot loon maar wel constant en vanaf toen ging het steeds beter, rechten opbouwen en zo.
En dan twee overleden ouders. Dat is bitterzoet.