Ja, ik zit ook op het randje van er door te zitten, maar ik kan wel nog genieten van de kleine momenten. Mijn vrouw kan dat eigenlijk niet meer. Probleem is ook dat we echt geen respijt krijgen. Om de twee weken is er wel eentje ziek. Is het eens stralend goed weer, lijken ze alle twee in orde te zijn, rijden we dan eens naar zee ... baf, heel de auto ondergekotst. Er lijkt voor ons op dit moment gewoon niets 'vlot' te gaan.
Ze zijn ook vaak zeer 'plakkerig' en huilerig, zeker naar mijn vrouw toe. Die kunnen hier 's avonds vrolijk zitten te spelen bij mij, mijn vrouw komt toe van't werk en ze moeten direct gepakt worden door de mama of 't is mis. In het weekend doet mijn vrouw de zaterdagochtendshift en ik de zondagochtendshift. Zij heeft altijd miserie 's ochtends (tanden poetsen, kleren aandoen, ...), bij mij gaat dat (meestal) super vlot en zijn die nadien vrolijk aan't spelen ... zij komt beneden en baf, wenen en pakken pakken pakken. Da's echt verschrikkelijk voor mijn vrouw, maar voor mij ook want dan is papa niet goed genoeg en kan papa niets goed meer doen.
Helaas herkenbaar.. Het ouderschap is soms ontzettend zwaar.
Ik hoop dat je vrouw het allemaal toch enigszins kan relativeren (gemakkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk).
Je hebt maar 18 zomers met je kinderen, dus het is zo voorbij. Achteraf zullen we wellicht spijt hebben dat we niet meer hebben genoten van de mooie momenten.