Fleske tsjatsja erbij om in de sfeer te geraken!
De Beatles waren niet echt geïnteresseerd in het stereo-gegeven. Ze waren nooit aanwezig als alles naar stereo gemixt werd. Bij de mono-mixen daarentegen... Full control!
Je bedoelt een van de beste McCarntney-nummers in zijn Beatles periode? Alleen al die baslijn!!! En er zitten zoveel kleine details in dat nummer. Ik vind dat een schitterend nummer. Itt Yellow Submarine... Dat is precies opgenomen terwijl ze allemaal dronken om waren om 4u 's nachts...Ik ook niet, ik vraag me af of die mensen Obladi-oblada al gehoord hebben...
Ik kan beide periodes wel smaken maar heb wel een voorkeur naar de psychedelische toestanden. Wel interessant dat je voorkeur omgekeerd ligt dan de meesten in dit topic.Ondertussen aan Revolver geraakt en ik ga even lekker tegendraads doen
Vanaf Hard Days Night gaat het voor mij namelijk bergaf.
Het wordt allemaal experimenteler, psychedelischer en gewoon tout court vreemder. En laat dat nu net een stijl van muziek zijn die me hoegenaamd niet ligt.
Je hoort uiteraard wel dat ze groeien als muzikant maar ik ken te weinig van muziek om het verder dan gevoelsmatig te beoordelen. En puur qua gevoel heb ik 100 keer liever hun poppy rock & roll van in het begin dan die progressieve dingen die erna komen.
Ik ga mijn best doen om de rest nog uit te luisteren (ik weet welke singles nog komen en daar zitten parels tussen dus op elk album gaat wel iets staan dat me wel ligt) maar ik vrees dat hun beste periode voor mij gepasseerd is.
.Ik heb het altijd meer gehad voor rechttoe rechtaan muziek
Skip dan eens alles tot magical mystery tour en ga verder vanaf the white album. Vanaf daar is het trippy er wel grotendeels uitIk heb het altijd meer gehad voor rechttoe rechtaan muziek
Er zijn heel weinig "experimentele" bands die me liggen om eerlijk te zijn.
In elk geval blijft het een erg geslaagd experiment want ik kende te weinig van een legendarische band als The Beatles, dat is nu wel heel duidelijk gebleken.
Als ik zever in pakjes wil lezen ga ik wel naar pol & actua topics hoor
Ondertussen aan Revolver geraakt en ik ga even lekker tegendraads doen
Vanaf Hard Days Night gaat het voor mij namelijk bergaf.
Het wordt allemaal experimenteler, psychedelischer en gewoon tout court vreemder. En laat dat nu net een stijl van muziek zijn die me hoegenaamd niet ligt.
Je hoort uiteraard wel dat ze groeien als muzikant maar ik ken te weinig van muziek om het verder dan gevoelsmatig te beoordelen. En puur qua gevoel heb ik 100 keer liever hun poppy rock & roll van in het begin dan die progressieve dingen die erna komen.
Ik ga mijn best doen om de rest nog uit te luisteren (ik weet welke singles nog komen en daar zitten parels tussen dus op elk album gaat wel iets staan dat me wel ligt) maar ik vrees dat hun beste periode voor mij gepasseerd is.
Ge hebt mij in Georgië gezien toen ik ongeveer zoveel - of meer - uit had, die fout maak ik niet nog eens. Nog altijd de enige keer dat ik een black out heb gehad, heeft maanden geduurd vooraleer ik terug alles uit mijn geheugen kon vissen, met die vermaledijde Georgische gastvrijheud
Ge hebt mij in Georgië gezien toen ik ongeveer zoveel - of meer - uit had, die fout maak ik niet nog eens. Nog altijd de enige keer dat ik een black out heb gehad, heeft maanden geduurd vooraleer ik terug alles uit mijn geheugen kon vissen, met die vermaledijde Georgische gastvrijheud
Ondertussen net Rubber Soul opgezet. Vooralsnog enigszins hetzelfde gevoel als Please Please Me, te veel de brave boysband, hoewel de evolutie in hun muziek duidelijk is en het geheel wel net iets interessanter maakt.
Run For Your Life staat net op, en is wel interessant in die zin dat het een breuk vormt met wat ervoor komt - en ik hou wel van klassieke Chinese stukken - maar echt beklijvend is het voor mij niet. Girl bleef niet hangen, en aan Wait vind ik in alle eerlijkheid weinig, een paar korte flarden van het refrein na.Die stukken skip ik altijd zo snel mogelijk
Maar nummers als Girl, Wait en Run For Your Life zijn toch fantastisch?
In My Life is evenmin blijven hangen, en dat pianoriedeltje is inderdaad wel leuk - hoewel het nogal plastiekerig klinkt - maar dat tilt voor mij het nummer op z'n eentje niet plots omhoog naar een niveau waarop ik het plots wél geweldig vind.
.
. Dat pianoriedeltje is geniaal gewoon.
