Album of the week The Aynsley Dunbar Retaliation

[willydrama]

hier ga ik elke dag naar terug komen en cursor/naald ergens prikken, bij die black metal toch minder gedaan

 

[shiftyke]

Eerste paar seconden van het album en holy shit: FlyLo sample !! (alé, tis omgekeerd, maar je begrijpt me wel ) En Amon Tobin ook. Niiiice.

Meer dan dat kan ik nog niet bijdragen.

Amai good catch! Had ik totaal niet door desondanks ik bij mezelf dacht "lekkere break"

 

[clercqie]

Instant herkenning, maar had niet direct direct door vanwaar.. Wel straf dat zo'n sample waarvan ik dacht dat dat inventieve productie is van een meer elektronische muzikant, dan zo oud blijkt te zijn.

 

[Gavin]

Maar per toeval werd hier op BG de afgelopen week een discussiethread gelanceerd over Black Sabbath, en dat bracht mij op een idee. Want op hun Black Sabbaths debuutalbum staat een cover van een andere Britse rockband, een band waar ik in geen jaren nog naar had geluisterd en al een beetje van mijn radar was verdwenen.

Heya, ik heb Dunbar nog aangehaald in mijn post in de thread van Black Sabbath, voel ik mij even een hippe boy zeg!

Ik kende Aynsley Dunbar dus, ook al is dat niet even cool als kunnen droppen dat ge vorige week Armagedda kende, maar toch: droppen is droppen. Volgens mijn library in iTunes is het eerste dat ik van hem heb toegevoegd "Blue Whale" (een album van slechts vijf nummers waarvan blijkbaar een cover van Zappa, al kende ik dat Willie The Pimp enkel in de versie van Stack Waddy) en wat later pas zijn vier albums met de Retaliation. Niet om te zeggen dat ik dit nu elke week opzet of zo hoor, verre van, wel dat ik van hun latere albums Run You Off The Hill, Invitation To A Lady en Fortune City voor de vrouwenstem in één van de playlistjes had van die periode. Die eerste twee nummers gewoon voor de elektrische gitaar, denk ik, verder niet specifiek mijn ding ook al komt 80-90% van wat ik luister min of meer uit die periode.

Van deze plaat herkende ik enkel Roamin' And Ramblin' (en niet Gamblin' zoals in uw Spotifylink schijnbaar) en in zijn geheel is het voor mij te weinig elektrische gitaar, al ligt dat misschien meer aan het feit dat ik ze met meer van dat associeer door de selectie van die nummers hierboven. Ik ben daardoor ook vlug even door hun andere CDs gegaan en daar is die gitaar eigenlijk ook geen goede representatie voor, het ligt in de lijn van dit album maar misschien durf ik het iets "kleurrijker" noemen.

Spoiler

• Top
  • -
• Goed
  • My Whiskey Head Woman, Trouble No More, See See Baby, Roamin' and Ramblin', Memory Of Pain
• OK, misschien skippen volgende keer
  • Watch n Chain, Double Lovin', Sage of Sydney Street, Mutiny

In het algemeen net wat te traag voor mij, en in combinatie met die stem trek ik het niet, net zoals dat gefluit in het eerste nummer. Die instrumentale songs zijn wel in orde, maar tegelijk heb ik ook niet meteen zin om dat nog eens terug op te zetten. De rest was goed en ik zal het album later deze week zeker nog eens opzetten in het kader van dit concept, gewoon niets dat meteen bleef hangen na deze eerste keer. (net zoals dat allicht het feit was toen ik er eens rap over ging en die andere nummers bijhield die dan wel wat hadden voor me) Toch alweer een goede keuze, niet in het minst voor het contrast met vorige week!

Een bijzonder goede drummer trouwens, die na zijn bluesperiode nog is gaan drummen voor Frank Zappa, een taak die vast niet alle muzikanten is weggelegd...

Ja zeg, niet alleen bij Zappa voor een rist albums blijkbaar. Whitesnake, Jefferson Starship, David Bowie, Lou Reed, Journey, Pat Travers en Jake E Lee onder andere, niet de minste bands. Wist het alleen van die laatste en Zappa, straf, een nog grotere naam in die wereld dan dat ik al dacht dus.

Btw de cover door Black Sabbath is van het liedje Warning dat werd uitgebracht op Blue Horizon als single, en verscheen op hun onofficiele release Remains To Be Heard. Hier zijn ze back to back.

En ik wist ook niet dat Black Sabbath dat gecoverd had want ik kende Black Sabbath niet tot voor vorige week, en ik kende Warning zelf ook niet. Toen ik ging kijken bij Dunbar had ik Warning eveneens niet staan, ook niet op Remains To Be Heard. Ik vind dat nummer nu wel beter dan alles op dat eerste album, hadden ze beter daar op gezet dan.

is het nu gedaan met die wall of text: ik heb de mijne al voorbereid en heb vijf regels neergepend gekregen.

1500 woorden en ik moet nog beginnen aan mijn quasi homo-erotische ode aan de gitarist.

 

[Deleted member 95]

1500 woorden en ik moet nog beginnen aan mijn quasi homo-erotische ode aan de gitarist.

Dat is nu de eerste keer in mijn bijna 29 omwentelingen rond de zon dat ik heel even - langer dan een nanoseconde kan het niet geweest zijn - twijfelde aan mijn seksualiteit. Om maar te zeggen: no homo boyo, maar ik kijk er wel hard (hah!) naar uit.

Nu begin ik zelfs te twijfelen of ik mijn epistel toch ook niet nóg net dat tikkeltje... gemoedelijker moet maken.

 

[Svartálfar]

Als grondlegger van dit initiatief vind ik dat iedereen die een openingspost met meer dan 30 volle regels tekst maakt gediskwalificeerd moet worden

 

[Kid_C]

Het niveau ligt echt hoog in deze reeks. Heerlijk.

 

[CerumenCrevice]

Kgeraak met moeite aan 2 alineas van elk 5 zinnen. Voor elk van de 4 albums die k zou willen voorstellen...

Kga geen extra moeite doen om wat lyrischer over te komen, dat doet de myziek hopelijk

Desalniettemin zijn de beschrijvingen tot nu toe wel zeer aansprekelijk.

 

[Svartálfar]

Ga me hier waarschijnlijk pas donderdag aan kunnen wagen, vrije dag enzo, maar wil even nog een hoop backlog doorploeteren. Alleen al door de beschrijving krijgt ge idd wel al zin om het te beluisteren.

 

[Creeping Death]

Ik heb nog geen album
Mijn shortlist is al wel ferm gekrompen naar een vijftal platen.

PBR's inzending moet ik nog beluisteren maar alvast heel benieuwd. Dunbar is hier ook niet onbekend maar zeker geen grote kenner. Deze plaat zegt me dus ook niets maar ik ben er alvast heel benieuwd naar.

 

[BearPils]

Eerste luisterbeurt achter de rug.
Ik ben totaal niet vertrouwd met het genre, maar ik kan het wel smaken.
Mijn muziekkennis/-smaak gaat een enorme verruiming tegemoet de komende weken

Het drumwerk aan het einde van Mutiny was wel mijn ding, deze week nog eens opleggen...

 

[Creeping Death]

Bij deze tijd gehad om de plaat eens op te zetten. Ik ga @Gavin hier in, deels, volgen: het is goed maar het blijft niet meteen hangen.
Dat gaat dan vooral op voor de eerste nummers. Er zijn zeker stukken waarin ik me kan vinden maar ik mis daar iets; al kan ik niet meteen duiden wat.

Vanaf Roamin' and Gamblin' (of is het nu Roamin' and Gamblin') gaat het wel de hoogte in imo, goed ritme, heerlijke gitaar en samenspel met de piano. Daarna Sage of Sidney street: die baslijn daar! Memory of Pain trekt die lijn verder, nu komt imo een pak meer gevoel bij kijken: dat "main" riff, die solo op 2.30, dat orgel 3.50, het cresendo rond 5.20. Da's hetgeen dat ik wil horen.
En toen kwam Mutiny, ik ben niet zo gek van drum solo's maar deze heb ik speciaal een paar keer opnieuw opgezet en elke keer wordt die beter.
Het zal nooit m'n ding worden maar absoluut wel te pruimen. Vooral tegen het eind aan: dik de moeite.

Misschien dat ik voor dit topic de hele plaat deze week er nog wel eens op zet maar daarna.. de kans is klein.
De laatste 4 tracks hebben wel mijn "alle muziek die ik goed vind" Spotify lijst gehaald en gaan nog terug komen op een meer niche/genre gerelateerde lijst.

Conclusie: weer een paar goeie nieuwe nummers erbij een artiest waarvan ik toch eens wat meer moet checken. Goeie keuze dus!

 

[Sond]

Ik had nog nooit van The Aynsley Dunbar Retaliation gehoord (en ik weet zelfs pas dat Aynsley Dunbar een persoon was dankzij spotify) en ik zet eigenlijk quasi nooit blues op maar op zich vind ik dat geen slecht genre, al is het wel een soort van muziek die niet altijd klikt. De mindset is best belangrijk voor blues vind ik.

Ik moet eerlijk toegeven dat indien ik mezelf niet had voorgenomen om het album uit te luisteren ik al gestopt was halfweg het eerste nummer. Dat was echt mijn ding niet, maar vanaf dan gaat het wel in stijgende lijn!
De paar echt trage songs zijn minder mijn ding maar vanaf dat er wat schwung in komt is het nog moeilijk om stil te blijven zitten. De instrumenten komen allemaal mooi samen en het past gewoon. Qua stem ben ik niet echt onder de indruk, maar slecht is het ook wel niet.

Leuke ontdekking!

 

[Nattefrost]

De naam kende ik niet maar aan z'n discografie te zien moet ik de beste man al vaak aan het werk gehoord hebben. Wat een waanzinnige lijst aan artiesten waar hij mee gewerkt heeft, weinigen die dat kunnen evenaren.

De plaat zelf: na een paar luisterbeurten tijdens het werken, vind ik de muziek misschien iets te weinig opvallend. Enerzijds geweldig om in de achtergrond op te zetten als er wat volk op bezoek is, anderzijds mag er net iets meer hoek af zijn voor de actieve luistersessie. Tot we aan de laatste twee nummers komen, dan ga ik toch iets meer rechtop zitten.

Memory of Pain en Mutiny zijn duidelijk de twee hoogtepunten van de plaat voor mij. Die laatste zou je misschien als halve drumsolo kunnen afschrijven, maar ik daar hou ik als (vrij slechte) recreatieve drummer wel van. De man heeft een heerlijke, groovende stijl. De rest van de instrumentatie op dat nummer mag er ook echt zijn, los van de drumsolo.

 

[Lint]

Fuck... you... PBR... bitch.
Of nee eigenlijk moet ik dank u zeggen, want ge hebt zonet mijn shortlist verkleind . Ik had namelijk Remains to be Heard op mijn shortlist staan als "laten we dan ook maar iets pakken dat niemand kent na @Avondland".

Dunbar hits home om 2 redenen:

1. Mijn pa was fan, had er 2 LPs van (Dr. Dunbar & Remains) , en die heb ik kapot gespeeld als kleine pagadder. Hij had ook 1 LP van Victor Brox die ik ook ooit live heb gezien .
2. In mijn studenten-tijd, toen ik nog genoeg vrije tijd had voor dat soort onzin, hield ik me graag bezig met alles van mijn favo bands uit te vlooien, uiteraard incl. alle andere projecten van alle leden. Twee van mijn favos zijn Zappa (alleen al alle Mothers onderzoeken is genoeg voor 2 studieperiodes te vullen ) en Jeff Beck.

En hohoho wie kwam ik dan tegen op de intersectie Zappa, Beck en Brox? Weleuh het zal wel duidelijk zijn zeker... MIJNE PA! Euh wait, nee, Dunbar dus .

Retaliation is dus een fantastische keuze, een dijk van een debuut album, gemaakt door belachelijk goede muzikanten... as mentioned: Brox , en die gitarist: (wat voor mij een nobele onbekende is, maar wel meedoet op elk album).
Het heeft allemaal heel erge Jeff Beck en soms lichte Steve Miller vibes, wat alleen maar positief is.
Mijn favo tracks zijn Whisky Head Woman, Trouble no More, Double Lovin:, Sage of Sidney Street en Mutiny.

De 2 opvolgers vond ik een tikkeltje minder maar Remains to be Heard dus . Dat is eigenlijk geen echt Aynsley album meer. Hij drumt wel nog, maar Brox is hier de leading man. Dit album is imo wat completer en interessanter... al kan het ook zijn omdat ik het veel meer heb beluisterd.
Maar all in all dus: Prachtige keuze @PBR Streetgang .

Voor wie wat extended listening wilt, zoek wat filmkes van Victor Brox op YouTube (album niet makkelijk te vinden). En de volgende Aynsley nummers staan ook in mijn Spotify library: Invitation to a Lady, Whistlin Blues, Sleepy Town Sister, Fortune City, Mean Old World.

Goed album. Die haalden de mosterd percies uit andere delen van de US dan bvb John Mayall & The Bluesbreakers

Aynsley speelde ook met Mayall.

voor de vrouwenstem

Dat is Brox zijn vrouw, die indeed een coole stem heeft, en regelmatig met hem meedoet.

 

[BlackOccult]

*Blijf bij uw eerste keuze Black, blijf bij uw eerste keuze*.

Jullie maken er het echt niet makkelijker op, en tegen oktober (mijn beurt) zal dat alleen nog erger worden vrees ik.

 

[BearPils]

Haha, de 'paniek' van sommigen hier om nog onbekendere pareltjes te vinden om te kunnen voorstellen...
De lat ligt natuurlijk wel hoog na de twee eerste albums (met de wall of text daarbij!).

Ik hou het wel bij mijn bekendere shortlist

Plaat staat hier net op voor luisterbeurt twee!

 

[Creeping Death]

Voor mij moet het ook niet obscuur zijn hoor. Er zijn genoeg populaire platen die ik die niet (goed) ken of die gewoon nog eens in de spotlight mogen gezet worden.

Dankzij deze plaat trouwens weer helemaal into North Mississippi Allstars. Dik aangeraden, zeker als je PBR's keuze wel kan smaken!

 

[kakature]

Shit, ik had hier vanalles geschreven in de veronderstelling dat dit forum je drafts onthoudt, maar 't is allemaal weg

Poging tot korte samenvatting:

• Upvote voor Treme. Ga dat zien, jongens en meisjes!
• Upvote voor Animals, the underrated.
• Ik ben vrij grote fan van dit genre en die periode en toch had ik hier nog nooit van gehoord, beetje gênant.
• Het valt op dat dit duidelijk een andere invloed heeft (zoals @willydrama zei) dan de usual suspects: John Mayall & The Bluesbreakers, The Paul Butterfield Blues Band, Fleetwood Mac, etc. Meer met een hoek af, minder klassiek, meer zuiders, meer creole bayou nawlins.
• Ik heb het niet voor drumsolo's, in gelijk welk genre, hier dus ook niet
• Het is een leuk album maar - 't is hier al een paar keer aangehaald - een beetje vergeetachtig. 'k Heb het nu al een aantal keer opgelegd en ik vind het altijd leuk, maar verder dan dat gaat het (momenteel nog) niet.

Toffe keuze, bedankt!

 

[Deleted member 95]

Haha, de 'paniek' van sommigen hier om nog onbekendere pareltjes te vinden om te kunnen voorstellen...
De lat ligt natuurlijk wel hoog na de twee eerste albums (met de wall of text daarbij!).

Ik hou het wel bij mijn bekendere shortlist

Voor mij moet het ook niet obscuur zijn hoor. Er zijn genoeg populaire platen die ik die niet (goed) ken of die gewoon nog eens in de spotlight mogen gezet worden.

Mijn plaat gaat (in verhouding) ook een pak minder obscuur zijn, no worries vriendjes.
Wel mét wall of text vrees ik.