Alee bon, eens rap wat likes uitdelen en antwoorden voordat de achterstand compleet onbeheersbaar wordt.
De meeste reacties liggen min of meer in de lijn der verwachtingen tot dusver moet ik zeggen, ietwat gepolariseerd.
Trve kvlt maar mentaal te zwak om één album te luisteren dat u niet meteen aanstaat, boe.
Dat snap ik wel, zeker bij een eerste luisterbeurt kan het heel veel ineens zijn. Het is wel hun meest erratische album denk ik. Are You Shpongled? (hun debuut, minder akoestisch) en Museum of Consciousness (ietwat duisterder van sound) zijn op dat vlak albums die je in principe meer zouden moeten liggen.
Goh, ja en nee. Enerzijds is het een totaal andere ervaring omdat er behalve de muziek zelf ook compleet over the top met visuele prikkels naar uw hoofd gesmeten wordt dat het een lieve lust is. Je moet dat meer zien als een soort cirque de soleil on drugs dan een muziekoptreden, ook al is het natuurlijk fantastisch om dit soort elektronische composities gebracht te zien worden door een hoop getalenteerde muzikanten (met vooral de fenomenale Joe Russo op drums
), maar anderzijds gaat dit wel een beetje ten koste van de productionele ear candy die de plaat zo goed maakt. Shpongle live is geen vervanger van Shpongle op plaat, ik beschouw dat eerder als een leuke bonus.
Helaas niet! Volledige live optredens waren sowieso heel zeldzaam gezien daar enorm veel bij kwam kijken. Bij hun laatste show, in Red Rocks 2019 hadden ze (onder andere!) drie zangeressen (waarvan één die nog bij Pink Floyd gezongen heeft), een akoestische gitarist, een drummer, strijkers, een vol kwartet koperblazers, acrobaten/dansers, een schilderkunstenares en een stuk of tien schaarsgeklede dames in Braziliaanse carnavalsoutfit om met hun gat te komen schudden en wat nog allemaal mee. Dat ik daar niet bij was, is één van mijn grootste regrets die ik zal moeten zien te verwerken tegen dat ik sterf. Het staat gelukkig wel op Youtube, en er passeert ook één en ander uit dit album de revue, dus als ge eens 2,5 uur tijd hebt en zwaar wilt spacen:
Probeer vrijdagavond nog eens en laat het mij weten.
Ik was idd wel wat aan het gniffelen toen mensen Jethro Tull al als 'moeilijk' ervaarden.
Daar valt weinig aan te doen vrees ik. Het is voor mij net die ongelofelijke layering van tientallen geluidjes boven elkaar die dit zo boeiend en dynamisch maken. Ah well, jammer!
Ik had eerst Watershed van Opeth gekozen. De tekst was al geschreven en alles, maar toen begon de zon plots te schijnen en ben ik van gedacht veranderd. Sorry, het zal voor de volgende keer zijn.
That's a good man!
Goh, elk album heeft zowat zijn eigen "twist". Hun vierde plaat Ineffable Mysteries From Shpongleland is véél meer op het oosterse gericht dan deze, met samples van straatgeluiden uit India en een zanger die ze daar ook ergens van een lokale markt geplukt hebben enzo (letterlijk).
Deze vind ik wat meer "jungle" en latino vibes hebben persoonlijk. Maar sowieso is het altijd zodanig ecclectisch dat echt kwalificeren weinig nut heeft. Het enige dat ik 100% zeker weet, is dat het geen psytrance is.
Als ik heel eerlijk ben, is dat dé reden dat ik dit gekozen heb.
Zie mij hier sukkelen, met een wall of text waar niemand aan uit geraakt en waarvan velen blijkbaar zelfs de tl;dr niet begrepen hebben (of toch zeker niet ter harte genomen), terwijl gij het veel beter uitlegt in amper twee zinnen!
My man.
Tiens, vreemd. Ik heb die Congi eens opgezet en dat vond ik wel goed maar ik zie de link niet echt. Ik vond Hugo Kant er veel meer naartoe gaan, maar dan wel een pak minder "crazy" dan Shpongle, zeker ritmisch.
Heb je een voorbeeld? Ik hoor het niet, en mijn speakers staan er nochtans om gekend om in het algemeen ietwat on the bright side te zijn.
Nog één die zelfs de tl;dr niet heeft gelezen. Niemand kan mij pijn doen zoals jij.
Ik heb die film nooit gezien, maybe I should.
Die chipmunk-ergernissen begrijp ik nog ten zeerste, maar als je je kan storen aan een koperblazers-intermezzo in een elektronisch album heb je geen ziel.