UniekeGebruikersnaam
New member
Hallo,
Even de situatie schetsen: ik woon al enkele jaren samen met mijn vriendin. Zij is zeer rustig, introvert en bescheiden, maar ook heel conflictmijdend.
Ze heeft met t haar familie ook een heel goede band. Op zich zeer goed en mooi uiteraard, alleen iets minder voor mij, omdat ik haar zus helemaal niet moet. Met haar broer heb ik geen enkel probleem, is toffe kerel.
Dat ik haar zus niet graag heb, ligt aan verschillende factoren:
Mijn ouders zeggen dat ik overdrijf en dat ik daarvoor mijn huwelijk niet op het spel moet zetten, maar water bij de wijn moet doen. Het zorgt immers voor spanningen en ruzie tussen mij en mijn vrouw.
Wat denken jullie? Overdrijf ik? Tips om er mee te copen?
Even de situatie schetsen: ik woon al enkele jaren samen met mijn vriendin. Zij is zeer rustig, introvert en bescheiden, maar ook heel conflictmijdend.
Ze heeft met t haar familie ook een heel goede band. Op zich zeer goed en mooi uiteraard, alleen iets minder voor mij, omdat ik haar zus helemaal niet moet. Met haar broer heb ik geen enkel probleem, is toffe kerel.
Dat ik haar zus niet graag heb, ligt aan verschillende factoren:
- Zij is qua karakter helemaal anders dan mijn vriendin.. Ze is zo van het type dat alles in de schoot geworpen krijgt. ik ga niet zeggen dat ze stoeft, maar kan soms enorm verwaande/verwende dingen zeggen, vind ik.
- Ze heeft naar mij toe in het verleden al enkele zaken gedaan die ik niet echt kon appreciëren. Misschien van haar kant onbedoeld , maar ik ben hier heel gevoelig voor. Ik wil deze zeker niet dramatiseren, maar alles opgeteld irriteert het mij gewoon enorm en heeft het ervoor gezorgd dat ik ze totaal niet meer moet. Het gaat dan vooral over zaken waarbij ik het grvoel krijg dat ze mij uitlacht en situaties waar ze bepaalde (kleine) zaken die ik op vraag van mijn schoonouders doe en waar zij ook baat bij heeft "for granted" neemt.
- All in all, geen dramatische dingen, maar ik kan met de hand op het hart zeggen dat mijn familie nog nooit iets tegen mijn vriendin hebben gezegd of gedaan dat verkeerd kon geïnterpreteerd worden. Mijn vriendin ook nooit naar haar lieven toe. En dat is voor mij de benchmark.
- Volledigheidshalve moet ik ook zeggen dat ze voor de rest wel vriendelijk is naar mij toe (en de meeste van bovenstaande zaken zijn al wat langer geleden, toen ze jonger was, but still) , maar ik moet er helemaal niet meer van weten. Ze beseft wel dat ik haar niet graag heb, denk ik, want ik doe ook weinig moeite om dat te verbergen.
- Mijn karakter: ik vergeet niet en kan heel "haatdragend" zijn en een grudge hebben tegen iemand als ik voel dat die mij "onrecht" heeft aangedaan. Ik ben daar ook heel binair in: als ik je graag heb, dan doe ik bij manier van spreken alles. Als je echter enkele keren tegen mijn kar rijdt, heb je er definitief gelegen. Ik heb eigenlijk alle andere vrienden van mijn vriendin graag en ook al de rest van haar familie (en ik toon dat ook, omdat ik dat allemaal oprecht leuke mensen vind) . Ik kan mijzelf heel goed relativeren ( volgens mijn vriendkn één van mijn mooiste karaktertrekken), maar ben tegelijkertijd heel gevoelig als ik het gevoel krijg dat er met mij gelachen wordt. Ik kan ook niet mijzelf zijn als ik bij mensen ben die ik niet graag heb.
- Mijn vriendin die eigeniljk niet echt mijn kant kiest ( of zo voel ik het althans aan). Ik geef toe dat ik soms echt wel kan doordraven hierover, maar ik probeer haar uit te leggen hoe ik mij voel. Ik zeg eerlijk naar haar toe dat ik haar zus in de toekomst zo weinig mogelijk wil zien. Ik vraag ook een groot engagement van haar, want wil niet dat ze op vakantie gaat of afspreekt met gans de famillie zonder mij, maar tegelijkertijd ga ik ook veel afblokken. Dus ik weet dat ik haar mooie momenten ontneem, maar ik heb schrik dat we dan totaal van elkaar gaan vervreemden als zij constant met haar familie op reis gaat.
- Voor alle duidelijkheid: over de sociale verplichtingen-bijeenkomsten doe ik nooit moeilijk en zal ik nooit moeilijk doen, maar verder dan dat hoeft het niet te gaan. Tenzij het enkel is met haar ouders nu, want dat zijn echt schatten van mensen.
Mijn ouders zeggen dat ik overdrijf en dat ik daarvoor mijn huwelijk niet op het spel moet zetten, maar water bij de wijn moet doen. Het zorgt immers voor spanningen en ruzie tussen mij en mijn vrouw.
Wat denken jullie? Overdrijf ik? Tips om er mee te copen?
Laatst bewerkt:
