Het doel lijkt me toch een stabiele situatie die gezond is, ik denk niet dat overdreven fanatiek sporten nodig is (tenzij je dit wil doen natuurlijk).Soit ook eens mijn verhaal hier zetten.
In 2008 woog ik 115 kg en toen mijn vrouw zwanger was het plan opgenomen om te vermageren (ik wilde een gezonde vader zijn)
In de jaren erna beginnen lopen. Redelijk fanatiek voor een amateur met als toppunt in 2015 toen ik ongeveer 60 km per week ging lopen.
In eten ben ik altijd extreem geweest. Zeer hard opletten óf enorm veel snoepen op mijn eentje, etc. In 2015 woog ik op een bepaald moment zo'n 70 kg.
De jaren erna woog ik gemiddeld zo'n 75 kg. Ik kwam hier en daar toen telkens terug 5 kg bij, maar kon met een inspanning van een maand of twee terug de 75 kg aantikken.
In 2021 kochten we een nieuw huis (en samen met de stress van de verkoop van het oude pand en de verhuis zelf) en heb ik eigenlijk het consequent lopen gestopt.
Fast forward: ondertussen weeg ik 87 kg ... en duiken de demonen van vóór 2008 soms keihard terug op.
Het ding is: ik ben ondertussen 41 jaar, en ergens "hoeft" het allemaal niet zo meer. Dit weekend moesten we bv naar een trouw, en mensen die me al twintig jaar niet meer
gezien hebben zeiden: "amai, je ziet er goed en strak uit". Die twee maanden opletten om 5 kg kwijt te spelen kan ik ook al niet meer opbrengen.
Maar het is allemaal zo dubbel, en het overheerst m'n dagelijks gevoel. Als ik opsta en zie m'n "Facebook memories", dan zijn dat dikwijls foto's van toen ik op mijn scherpst stond.
En dan ben ik geneigd om te zeggen: "ik begin er terug aan". Maar in de loop van de dag ebt dat gevoel weg, met als resultaat dat ik op m'n eten totaal niet meer let.
's avonds kom ik thuis, en waar ik vroeger zo extreem consequent in m'n sporten was (weer en wind, etc) heb ik nu zeer snel het gevoel van: "ik zet mij in de zetel"
Ik woon nochtans op een prachtige locatie, waar er in het straatbeeld zeer veel lopers zijn. Als ik ze zie denk ik: "doe het toch ook gewoon terug". Maar ik weet welke opofferingen
het vroeger waren en ik zie het mezelf eenvoudigweg niet meer oppikken. Enorm conflicterend in mijn hoofd.
Ergens denk ik dat ik misschien beter overschakel op wandelen. Maar waarschijnlijk is dit niet voldoende voor "cardio". Het is mentaal zeer vermoeiend.