Ik kan er nog een beetje mee eens zijn dat je voor een huwelijksquotient de voorwaarde van zorgplicht inzet. Dan hebben alle gehuwden er recht op (hebben zorgplicht tegenover elkaar).
Klopt, iemand wiens partner zwaar zorgbehoevend wordt mag dan ook gerust daarvoor loopbaanonderbreking of verlof krijgen.
Maar een kinderloos koppel of een koppel met enkel nog gezonde tieners, daar kunnen die volwassenen heus wel gaan werken of toch minstens geen fiscale steun meer krijgen om thuis te blijven, dit bovenop de reeds mooie voordelen van een stevig hogere belastingvrije som omdat ze kinderen hebben.
En ik denk dat we ondertussen eindelijk zo ongeveer zijn aanbeland bij mijn eerste post:
Na een tiental pagina's zijn we eindelijk zover dat er inderdaad staat dat het geen volledige kostenbatenanalyse is en dat er maar deeltjes worden meegenomen, en andere delen buiten beschouwing worden gelaten. Voor mij ondermijnt dat het hele argument: Het is niet meer dat het moét veranderen omdat het X euro te veel kost. Het is eerder dat je het gevoel hebt dat het oneerlijk verdeeld is, terwijl anderen dat gevoel misschien ook hebben in de andere richting, en nog anderen dat gevoel helemaal niet hebben. Een pakje minder objectief dan die rekeningenen die worden gemaakt, en die haast als schaamlapje werden gebruikt om een schijn van objectiviteit rond een heel subjectieve mening te hangen.
Ik kan me in delen van jouw post vinden, maar in andere delen ook niet.
Dat je bij een sociaal vangnet altijd mensen gaat hebben die er meer van profiteren dan anderen is op zich géén probleem.
Maar op zaken waar het evenwicht duidelijk is scheefgegroeid: en daar ging het in deze discussie om.
Neem gezondheidszorg als voorbeeld: Ik ben bijvoorbeeld niet jaloers op die persoon die een dure kankerbehandeling krijgt en dus meer "financieel baat" heeft bij de gezondheidszorg tegenover ik die dit jaar één keer naar de huisarts ben geweest voor een oorontsteking, maar als ik deze week lees dat PrEP word terugbetaald? Dan denk ik toch: alweer verspilling van overheidsgeld want géén kerntaak, en een gedrag dat mensen zelf zouden kunnen betalen.
On topic van de huisvrouwen samengevat.
Het zijn helemaal geen kille rekeningen die gemaakt worden wanneer je vraagt dat, in een land met recordbelastingen, er voorwaarden staan tegenover een gunstig fiscaal stelsel tussen volwassenen die beiden capabel zijn om te gaan werken want de voorwaarden zoals zorg voor kinderen of zorgbehoevende ouders waar jij en anderen zich achter verschuilen hier, en waar in andere meelijwekkende artikels in kranten gewag van wordt gemaakt maar die in de praktijk niet gecontroleerd worden.
Dat de Belgische single het meest belast is van alle inwoners van de OESO is ook een feit.
https://www.nieuwsblad.be/cnt/dmf20220524_97147874
Dat is dus géén gevoel van oneerlijkheid, dat is gewoon vanuit een individueel perspectief: feitelijk oneerlijk.
Als je daar tegenin wilt brengen dat "kwekende" koppels inderdaad de motor van 't voorbehoud van de samenleving zijn... prima, maar zoals ik, anderen en intussen
@Vega nog het best heeft aangehaald: genoeg gezinnen met tweeverdieners - desnoods één deeltijds - die ook in die missie slagen en daar niet dezelfde extra hulp bij krijgen van de overheid.
Je kan dan inderdaad gaan rekenen en zeggen, maar aha! Die dienstencheques die dat koppel krijgt kosten de staat meer dan dat het huwelijksquotiënt voor een huismoeder kost... maar het is net dan dat je om jouw woorden te gebruiken, een heleboel andere baten maar half bekijkt.
Als die huisvrouw(/vader) gaat werken, zelfs al is het maar deeltijds:
- draait zij(/hij) mee in de economie, werkervaring op cv, eigen sociale zekerheid opbouwen en pensioenrechten, ook kosten die wegvallen voor de overheid.
- meer sociaal netwerk en integratie
- gaat het kind meer naar opvang (toegegeven deels weer gesubsidieerd voor de overheid) waar, als we dan toch mensen met migratieachtergrond viseren zogezegd, dat er dan eindelijk wat meer contact is met één van de landstalen.
- kan de algemene belastingdruk, en misschien dan inderdaad eerst op groepen die nu het meest belast worden, naar omlaag.
- ...
De baat van sommige koppels wél de gunst te gunnen van een partner voltijds te laten thuis te blijven mét belastingsteun en anderen niet?
Die ontgaat mij eerlijk gezegd, toch zeker
als daar géén enkele concrete voorwaarde aan gekoppeld is (bv. zorg voor jonge kinderen). 
) dat ik deeltijds werkte en 8 maand thuis ben gebleven voor de dochter. Die mensen weten ook niet dat ik medisch deeltijds werk (daar hebben ze geen zaken mee) maar wisten wel dat de dochter ziekenhuis in, ziekenhuis uit ging toen.
www.sciensano.be
