Moeten huismoeders aan de slag?

De kosten-baten-analyse kan overigens ook anders bekeken worden:

Als we namelijk de samenleving als uitgangspunt nemen (& haar voortbestaan), en dus niet het individu (toegegeven, niet voor iedereen een evidente denkoefening in deze hyperindividualistische tijden) zou men kunnen stellen dat het net de kinderlozen zijn die niet bijdragen tot maatschappijbehoud & dat het dus hoegenaamd niet onlogisch is dat zij extra belast worden voor het gebruikmaken van dezelfde sociale... voordelen als kindhebbenden.

Beetje een absurde stelling, want dat is immers reeds de huidige situatie: als single/alleenwonende betaal je een pak meer belastingen, al helemaal wanneer je geen kinderen hebt, en tot op bepaalde hoogte vind ik dat verdedigbaar dat de staat extra steun biedt voor het opvoeden van kinderen, met o.a. kindergeld (behalve dan dat ik bij bepaalde ouders (genre: "ik stuur m'n kind naar school met een lege brooddoos") graag kindergeld omgezet zou zien in voordelen in natura), maar je mag wel nog enige eerlijkheid verwachten en al helemaal niet dat het nog als normaal beschouwd wordt dat huismoeders/vaders nog extra gesubsidieerd worden door de overheid, zonder zelfs maar énige zorgvereiste (die verhoogde uitkeringen of huwelijksquotiënten gaan evenzeer naar kinderloze koppels wiens ouders al de pijp uit zijn denk ik dan).

Trouwens als je met die opmerking rekening houdt: huismoeders van 50+ hebben hun taak volbracht, moeten we die dan als bedankje blijven fiscaal stimuleren of mogen we toch nog enige bijdrage verwachten vooraleer ze later wel recht hebben op een inkomensgarantie ouderen wanneer ze alsnog zouden scheiden?
 
Beetje een absurde stelling, want dat is immers reeds de huidige situatie: als single/alleenwonende betaal je een pak meer belastingen, al helemaal wanneer je geen kinderen hebt, en tot op bepaalde hoogte vind ik dat verdedigbaar dat de staat extra steun biedt voor het opvoeden van kinderen, met o.a. kindergeld (behalve dan dat ik bij bepaalde ouders (genre: "ik stuur m'n kind naar school met een lege brooddoos") graag kindergeld omgezet zou zien in voordelen in natura), maar je mag wel nog enige eerlijkheid verwachten en al helemaal niet dat het nog als normaal beschouwd wordt dat huismoeders/vaders nog extra gesubsidieerd worden door de overheid, zonder zelfs maar énige zorgvereiste (die verhoogde uitkeringen of huwelijksquotiënten gaan evenzeer naar kinderloze koppels wiens ouders al de pijp uit zijn denk ik dan).

Trouwens als je met die opmerking rekening houdt: huismoeders van 50+ hebben hun taak volbracht, moeten we die dan als bedankje blijven fiscaal stimuleren of mogen we toch nog enige bijdrage verwachten vooraleer ze later wel recht hebben op een inkomensgarantie ouderen wanneer ze alsnog zouden scheiden?
Toch helemaal geen absurde stelling. Inderdaad, als single betaal je meer belastingen.
Maar wat jij "enige eerlijkheid" noemt, is gewoon een arbitraire grens voor jou waarop jij het disproportioneel vindt worden. Het probleem is dat dié kostenbatenanalyse, die hierboven nog als objectief en bijna tot op de cent wordt berekend, nu ineens niet meer objectief berekend wordt, en niet gebaseerd wordt op de echte maatschappelijke kost, maar gewoon op het buikgevoel van: het moet eerlijk blijven voor mij.

Misschien ìs het al eerlijk voor jou? Misschien is het nog altijd minder dan de daadwerkelijke maatschappelijke kost, maar blijft het nog altijd groot. Dat weet je niet?

Ik vind de post over de 50-jarige huismoeders wel een beetje aanmatigend. Nogmaals: geef eens de job aan die een 50-jarige huismoeder kan combineren met het gezin, en waarin ze zomaar kan starten? Dan komen we weer met horeca en in de verkoop, zeker, waar ik zelf gezien heb dat dat dus niet werkt. Is de bedoeling niet om jongeren net aan het werk te krijgen? Ik vind het niet meer dan normaal dat als iemand 30 jaar gewerkt heeft (als huismoeder) daar niet nog eens een tweede keer bijdragen van verwacht wordt, bovenop de bijdragen die dat gezin al geleverd heeft.
 
Toch helemaal geen absurde stelling. Inderdaad, als single betaal je meer belastingen.
Maar wat jij "enige eerlijkheid" noemt, is gewoon een arbitraire grens voor jou waarop jij het disproportioneel vindt worden. Het probleem is dat dié kostenbatenanalyse, die hierboven nog als objectief en bijna tot op de cent wordt berekend, nu ineens niet meer objectief berekend wordt, en niet gebaseerd wordt op de echte maatschappelijke kost, maar gewoon op het buikgevoel van: het moet eerlijk blijven voor mij.

Misschien ìs het al eerlijk voor jou? Misschien is het nog altijd minder dan de daadwerkelijke maatschappelijke kost, maar blijft het nog altijd groot. Dat weet je niet?

Een kosten-batenanalyse is op dit vlak natuurlijk stevig onderhevig aan welke parameters je meeneemt. Fundamenteel nemen ouders helemaal immers geen kinderen om de maatschappij voort te zetten. Dat is eerder een idd zeer mooi meegenomen neveneffect, maar je kan in die kosten-batenanalyse dat niet negeren. Plus niet elke single kan kinderen krijgen: biologisch misschiej niet, of eenvoudigweg niet de juiste partner gevonden.

Het koppel dat 2 kinderen op de wereld zet die ze deftig opvoeden kan ook een grotere baat bieden aan de 'samenleving' dan een koppel dat 4 criminelen op de wereld zet.

Je kan dat disproportioneel een gevoel noemen, maar feit is wel dat we wereldwijd op kop staan (ongeacht daar nog wat anekdotisch bewijs tegenaan te gooien).

Wanneer het echter gaat over verzekeringsystemen zoals de nationale gezondheidszorg, valt er wél iets te zeggen om daar het individu als maatstaf te nemen! Je kan dan nog steeds kinderen meeverzekeren met hun ouders, alleen idd niet meer zonder voorwaarden partners die niet werken...

Ik vind de post over de 50-jarige huismoeders wel een beetje aanmatigend. Nogmaals: geef eens de job aan die een 50-jarige huismoeder kan combineren met het gezin, en waarin ze zomaar kan starten? Dan komen we weer met horeca en in de verkoop, zeker, waar ik zelf gezien heb dat dat dus niet werkt. Is de bedoeling niet om jongeren net aan het werk te krijgen? Ik vind het niet meer dan normaal dat als iemand 30 jaar gewerkt heeft (als huismoeder) daar niet nog eens een tweede keer bijdragen van verwacht wordt, bovenop de bijdragen die dat gezin al geleverd heeft.

Een 50 jarige vrouw haar kinderen zijn doorgaans meestal 10 of meer. Die kan dus gerust een halftijdse job aan in om het even welke sector.

Trouwens het ging hier om een huismoeder die al jaren thuis gebleven zou zijn voor de kinderen, die heeft op haar 50 echt geen 30 jaar "gewerkt".

Systemen vergelijkbaar met het huwelijksquotient zouden op z'n minst beperkt mogen worden tot het hebben van jonge kinderen of andere zwaar zorgbehoevende gezinsleden.
 
Een kosten-batenanalyse is op dit vlak natuurlijk stevig onderhevig aan welke parameters je meeneemt. Fundamenteel nemen ouders helemaal immers geen kinderen om de maatschappij voort te zetten. Dat is eerder een idd zeer mooi meegenomen neveneffect, maar je kan in die kosten-batenanalyse dat niet negeren. Plus niet elke single kan kinderen krijgen: biologisch misschiej niet, of eenvoudigweg niet de juiste partner gevonden.

Het koppel dat 2 kinderen op de wereld zet die ze deftig opvoeden kan ook een grotere baat bieden aan de 'samenleving' dan een koppel dat 4 criminelen op de wereld zet.

Je kan dat disproportioneel een gevoel noemen, maar feit is wel dat we wereldwijd op kop staan (ongeacht daar nog wat anekdotisch bewijs tegenaan te gooien).

Wanneer het echter gaat over verzekeringsystemen zoals de nationale gezondheidszorg, valt er wél iets te zeggen om daar het individu als maatstaf te nemen! Je kan dan nog steeds kinderen meeverzekeren met hun ouders, alleen idd niet meer zonder voorwaarden partners die niet werken...



Een 50 jarige vrouw haar kinderen zijn doorgaans meestal 10 of meer. Die kan dus gerust een halftijdse job aan in om het even welke sector.

Trouwens het ging hier om een huismoeder die al jaren thuis gebleven zou zijn voor de kinderen, die heeft op haar 50 echt geen 30 jaar "gewerkt".

Systemen vergelijkbaar met het huwelijksquotient zouden op z'n minst beperkt mogen worden tot het hebben van jonge kinderen of andere zwaar zorgbehoevende gezinsleden.
Maar, stel nu dat die moeders 1/5e gaan werken, en de man gaat ipv voltijds 4/5e werken. Dan wordt er geen dag extra gewerkt, de belastingsdruk blijft hetzelfde (die vrouw gaat enkel de belastingsvrije som verdienen, die man gaat in een lagere schijf vallen. Is dat dan wel oké?
Want dat is toch wat hier wordt gezegd, dat die vrouw deeltijds moet gaan werken, maar als op die moment de man dan ook deeltijds gaat werken, zodat er nog steeds voltijds iemand thuis is, dan krijg je exact dezelfde situatie maar zonder huwelijksquotient...
 
Een kosten-batenanalyse is op dit vlak natuurlijk stevig onderhevig aan welke parameters je meeneemt. Fundamenteel nemen ouders helemaal immers geen kinderen om de maatschappij voort te zetten. Dat is eerder een idd zeer mooi meegenomen neveneffect, maar je kan in die kosten-batenanalyse dat niet negeren. Plus niet elke single kan kinderen krijgen: biologisch misschiej niet, of eenvoudigweg niet de juiste partner gevonden.

Het koppel dat 2 kinderen op de wereld zet die ze deftig opvoeden kan ook een grotere baat bieden aan de 'samenleving' dan een koppel dat 4 criminelen op de wereld zet.

Je kan dat disproportioneel een gevoel noemen, maar feit is wel dat we wereldwijd op kop staan (ongeacht daar nog wat anekdotisch bewijs tegenaan te gooien).

Wanneer het echter gaat over verzekeringsystemen zoals de nationale gezondheidszorg, valt er wél iets te zeggen om daar het individu als maatstaf te nemen! Je kan dan nog steeds kinderen meeverzekeren met hun ouders, alleen idd niet meer zonder voorwaarden partners die niet werken...



Een 50 jarige vrouw haar kinderen zijn doorgaans meestal 10 of meer. Die kan dus gerust een halftijdse job aan in om het even welke sector.

Trouwens het ging hier om een huismoeder die al jaren thuis gebleven zou zijn voor de kinderen, die heeft op haar 50 echt geen 30 jaar "gewerkt".

Systemen vergelijkbaar met het huwelijksquotient zouden op z'n minst beperkt mogen worden tot het hebben van jonge kinderen of andere zwaar zorgbehoevende gezinsleden.
En ik denk dat we ondertussen eindelijk zo ongeveer zijn aanbeland bij mijn eerste post:
Ik moet wel zeggen dat ik schrik van de kille rekeningen die hier worden gemaakt. Ook al omdat opvoeding wel totaal wordt opzijgeschoven als iets wat anderen dan de ouders zouden moeten doen, of mis ik iets?


Denk je dat in alle sectoren zomaar "iets minder werken" geen enkel probleem is voor ten eerste het vinden van werk en ten tweede het uitbouwen van een carrière? Ik denk dat namelijk niet. En er is toch ook nog zoiets als keuze?


Natuurlijk zijn zaken als bijna-gratis gezondheidszorg en het sociale vangnet zaken die je in cijfers kunt kwantificeren. En die effectief een verzekering zijn. Maar jij koppelt daaraan dat je je daar dan vragen bij moét stellen als één groep financiert en een andere "profiteert". Bwa.

Ik vind dat je je daar vragen bij màg stellen, maar dat betekent echt niet dat de uitkomst automatisch is dat de groep die "profiteert" dat niet meer mag doen, en de groep die financiert, dat niet meer hoeft te doen. Daar hoeft voor mij absoluut geen gelijkheid in te zijn, anders was het geen sociaal vangnet, maar gewoon een bankrekening.

Daarbij kun je je in dit geval echt wel afvragen wat "profiteren" dan zou zijn. Zeker omdat in de openingspost te lezen is: "En belangrijker: ze doen dat zonder er iets voor terug te vragen. 92,5 procent van de huisvrouwen tot en met 64 ontvangt geen enkele vorm van uitkering." Dus dat profiteren is al beperkt tot "het ook gebruiken van maatschappelijk gefinancierde faciliteiten". En dan ook nog eens afgezwakt door niet de door de overheid gesponsorde crèches te gebruiken. Dan valt dus nog wel redelijk mee. Dus eigenlijk gaat het alleen om extra werkkrachten, en wie wordt daar precies beter van? Ik durf te betwijfelen of dat de gewone mens is.

Maar je kijkt nog verder, en betrekt taalachterstand daarbij. Maar kijk je dan ook naar alle andere topics waarin wordt verweten dat er geen gezinsstructuur is, en waar luidop wordt gevraagd "waar zijn die ouders?", of telt dat in dit geval plots niet meer? De aanwezigheid van de ouders in de opvoeding, als dat volledig een keuze is, is toch net positief in plaats van negatief? Wie wordt er beter van als die mama gedwongen wordt haar kind naar een crèche te sturen? Taalachterstand op die manier aanpakken door huismoeders die geen steun krijgen verplicht te doen werken, is de kar voor het paard spannen. Pak het probleem van taalachterstand aan als je dat wilt, daar zijn talloze manieren voor. En een meertalige opvoeding is trouwens bewezen positief.

Als we gaan naar een puur systeem van kosten en baten, dan stel ìk me daar weer vragen bij. Vooral als die baten dan maar half worden bekeken en de kosten worden uitvergroot, als het om anderen gaat. Maar als het om onszelf gaat, dan is het weer omgekeerd en klagen we weer over de belastingen en pakken we dubbel, want "iedereen doet het".
Na een tiental pagina's zijn we eindelijk zover dat er inderdaad staat dat het geen volledige kostenbatenanalyse is en dat er maar deeltjes worden meegenomen, en andere delen buiten beschouwing worden gelaten. Voor mij ondermijnt dat het hele argument: Het is niet meer dat het moét veranderen omdat het X euro te veel kost. Het is eerder dat je het gevoel hebt dat het oneerlijk verdeeld is, terwijl anderen dat gevoel misschien ook hebben in de andere richting, en nog anderen dat gevoel helemaal niet hebben. Een pakje minder objectief dan die rekeningenen die worden gemaakt, en die haast als schaamlapje werden gebruikt om een schijn van objectiviteit rond een heel subjectieve mening te hangen.
 
Beetje een absurde stelling, want dat is immers reeds de huidige situatie: als single/alleenwonende betaal je een pak meer belastingen, al helemaal wanneer je geen kinderen hebt, en tot op bepaalde hoogte vind ik dat verdedigbaar dat de staat extra steun biedt voor het opvoeden van kinderen, met o.a. kindergeld (behalve dan dat ik bij bepaalde ouders (genre: "ik stuur m'n kind naar school met een lege brooddoos") graag kindergeld omgezet zou zien in voordelen in natura), maar je mag wel nog enige eerlijkheid verwachten en al helemaal niet dat het nog als normaal beschouwd wordt dat huismoeders/vaders nog extra gesubsidieerd worden door de overheid, zonder zelfs maar énige zorgvereiste (die verhoogde uitkeringen of huwelijksquotiënten gaan evenzeer naar kinderloze koppels wiens ouders al de pijp uit zijn denk ik dan).
Ik kan er nog een beetje mee eens zijn dat je voor een huwelijksquotient de voorwaarde van zorgplicht inzet. Dan hebben alle gehuwden er recht op (hebben zorgplicht tegenover elkaar).
 
Dit :). Gesubsidieerd, controle-instellingen plus belastingsvoordeel. Het moet er absoluut zijn, maar laat iemand zelf kiezen wat het beste is voor zijn/haar kinderen. In bepaalde culturen is het nu eenmaal normaal dat men nog actief voor het gezin zorgt (zowel kinderen als voor de ouderen).

En wat velen misschien niet weten/vergeten is dat veel huismoeders eveneens vrijwilligerswerk of opvang van andere kinderen op zich nemen.

Mijn mama was huismoeder. Die stond ‘s morgens als vrijwilliger aan de schoolpoort om de kinderen veilig te helpen oversteken en ving de kinderen van 2 andere gezinnen op (de kinderen van een hartchirurg/bekende vlaamse ontwerpster en de kinderen van 2 partners van de big four). Die kinderen werden opgehaald van school, kregen een maaltijd en kregen hulp bij hun huiswerk.
Mijn vriend zijn ouders zijn zelfstandigen, hij is eveneens opgevoed door een externe huismoeder.
De partners bij ons op kantoor hun kinderen zijn ook allemaal opgevoed door externe huismoeders.
Dat zijn stuk voor stuk situaties waar mensen er niet komen met het klassiek systeem van kinderopvang/naschoolse opvang.
Uiteraard kregen die daar een kleine vergoeding voor, geen om van te leven maar wel voor de onkosten te dekken en een klein zakcentje.
Claimen dat die mensen niets bijdragen tot de gemeenschap is ronduit absurd. Zeker in tijden waar je als gezin zeer moeilijk toegang hebt tot kinderopvang :sarcastic: . Het systeem faalt vandaag immens inzake kinder en ouderenopvang, het menselijke aspect is daar soms ver zoek, Vincent heeft zijn kansen met zo’n belachelijke uitspraak dan ook helemaal verkeken ;).

Mijn vriend zijn ‘mammie’ is tijdens ons verlof overleden. Hij is er het hart van in. Voor hem was dat zijn 2e moeder waar hij een close band mee had.
Mijn mama haar opvangkindjes zijn intussen mid-twintigers, die houden eveneens contact met ons mama. Ons mama was eveneens een vast contactpersoon aan wie ze meteen hun punten van unief doorbelden, dat is die kinderen hun ‘moeke’.
Die mensen hebben een cruciale rol gespeeld in de opvoeding van die kinderen en zullen altijd een stuk close familie blijven.

Ik las een tijdje terug dat steeds meer opvangmoeders er de brui aan geven. Niet meer haalbare. Ook ik ben deels opgevoed door een onthaalmoeder. Zeer positive herinneringen aan. Maar vandaag ken ik niemand die nog gebruik maakt van opvangmoeders.
 
Ik las een tijdje terug dat steeds meer opvangmoeders er de brui aan geven. Niet meer haalbare. Ook ik ben deels opgevoed door een onthaalmoeder. Zeer positive herinneringen aan. Maar vandaag ken ik niemand die nog gebruik maakt van opvangmoeders.
Toen de dochter naar de crèche ging, meerdere mensen in de straat die de kinderen naar een onthaalmoeder deden of een crèche door 2 personen uitgebaat. In een straal van 300 meter heb ik er hier 2. (Onthaalmoeders)

Probleem is dat die aan alle veiligheidseisen moeten voldoen van kind en gezin als een bedrijf. Dus niet meer thuis zoals dat vroeger ging maar echt een opvangplaats met strikte regels nu waardoor velen afhaken. Verstaanbaar als je je keuken moet aanpassen, buitenruimte,...
 
Ik begrijp de media in deze discussie niet meer. Van Quickenborne deed zijn uitspraken over huismoeders met de melding dat een bepaalde groep (cru gezien waarvan de echtgenoot werkloos is en de vrouw thuis blijft om voor de kinderen te zorgen, als ik me niet vergis oogde hij ook op het feit dat het merendeel van deze groep immigranten zijn), vervolgens zie je alle kranten met artikels als "Huisvrouwen aan het werk? Alsof dat nog niet gebeurt" of opeens doen alle kranten interviews met een gezin waarvan 1-2 leden zwaar hulpbehoevend zijn en de huismoeder niet werkt... Is Van Quickenborne plots persona non grata voor de pers? Gaan we in de toekomst elke uitspraak moeten fileren en doen alsof de persoon die de uitspraak gedaan heeft telkens het laagste van het allerlaagste bedoelde?

Soit, ik denk dat momenteel de (financiële) voordelen voor een huismoeder nog niet zo schandalig groot zijn. Maar ik denk dat de mensen wat minder op hun tenen getrapt mogen zijn als we zeggen dat onze samenleving in België tegenwoordig nu eenmaal van een perspectief vertrekt dat man + vrouw (of man + man/vrouw + vrouw) gaan werken. Dat is toch "de norm" voor een doorsnee gezin lijkt me. Is dat anders, prima, kan altijd. Ikzelf hoop ergens ook dat zowel mijn vrouw als ik tegen ons 50 halftijds zouden kunnen gaan werken maar ga dan heus niet kwaad worden als mensen zich daar vragen bij stellen, dat is menselijk. "Hoe, jullie doen X of Y niet zoals drie kwart van de bevolking? Waarom niet/wel?" is dan de normaalste vraag in de wereld.

Mijn vrouw zelf werkt 4/5e, onze kinderen van 6 en 8 gaan naar de basisschool. Ze werkt elke dag van ca. 8u30-9u00 tot 15u00 en kan het nodige doen om elke dag de kindjes te gaan halen, boodschappen te doen, het eten te maken en de kindjes nog helpen met hun huiswerk. We hebben 8u per dag een poetsvrouw, verder help ik door de week enkel met tafel afruimen/vaatwasser in te laden/aan te doen, opruimen en zorgen dat de kinderen hun tanden poetsen en hun pyjama aandoen om te gaan slapen (en ze dan in bed te steken). Heeft mijn vrouw het gemakkelijk? Neen, de échte rush begint pas om 15u en stopt pas tegen dat het eten klaar is en ik thuis kom rond 18u. Is dit werkbaar voor haar? Zeker en vast, omdat ze het graag doet ook. Zou ze in plaats van 4/5e niet beter halftijds werken? Tuurlijk niet... Ze zou niet weten wat ze met die overvloed aan tijd zou moeten doen en we zouden sowieso onze poetsvrouw moeten stopzetten puur zodat ze zichzelf "kan bezighouden" (wat financieel en emotioneel dan nog eens een zeer domme zet zou zijn gezien dit een pak duurder zou uitkomen en ze er zelf ook alles behalve gelukkiger van zou worden).

Dus begrijp ik de mensen die halftijds of gewoon niet werken met als reden "ik ben huismoeder/huisvader en moet voor mijn gezin zorgen"? Neen. Ik heb het over een gezin waarin iedereen gezond is wel te verstaan. Dat die personen bewust minder werken omdat ze dan meer tijd voor zichzelf hebben en hier gelukkiger van worden, geen enkel probleem, moedig ik net aan (om te doen waar je gelukkig van wordt). Maar doen alsof dat gezin in duigen valt als die persoon zou gaan werken... Wat een larie en apekool.
 
Maar doen alsof dat gezin in duigen valt als die persoon zou gaan werken... Wat een larie en apekool.
Maar je bekijkt het -logisch!- vanuit jouw eigen referentiekader.
Niet iedereen heeft dezelfde draagkracht. Dus iemand met exact dezelfde job en exact dezelfde kinderen kan zichzelf elke avond in slaap wenen omdat het ècht te veel is.
En een ander zou je een bende verwende watjes vinden omdat je er nog een poetsvrouw bij neemt.

En ik ga er van uit dat jullie beide je job graag doen?
Als je een laaggeschoolde migrant bent die op 100x solliciteren 90x (de andere 10x mag je ofwel een ronde verder gaan, ofwel krijg je een absolute kutjob die niemand langdurig vol zou houden) te lezen/horen krijgt dat je geen geschikte kandidaat bent maar 4 maand later diezelfde vacature nog steeds open staat, is het een totaal ander verhaal, niet? Dan zou je ook sneller zeggen; "Foert, waarom doe ik de moeite eigenlijk nog?" En stoppen met solliciteren...
 
Mijn vrouw zelf werkt 4/5e, onze kinderen van 6 en 8 gaan naar de basisschool. Ze werkt elke dag van ca. 8u30-9u00 tot 15u00 en kan het nodige doen om elke dag de kindjes te gaan halen, boodschappen te doen, het eten te maken en de kindjes nog helpen met hun huiswerk. We hebben 8u per dag een poetsvrouw,
8 uur per week een poetsvrouw, gedurende 48 weken per jaar = 7703,04 euro subsidie van de overheid voor dit systeem alleen ;).
(verschil tussen werkgeverssubsidie voor een cheque - wat je er zelf voor betaalt). Nog even negerend de tijdelijke werkloosheid waarvan misbruik gemaakt wordt door de werkgever bij je verlof en de deeltijdse werkloosheid die vaak van toepassing is. hmmm ;)
 
Laatst bewerkt:
Ik begrijp de media in deze discussie niet meer. Van Quickenborne deed zijn uitspraken over huismoeders met de melding dat een bepaalde groep (cru gezien waarvan de echtgenoot werkloos is en de vrouw thuis blijft om voor de kinderen te zorgen, als ik me niet vergis oogde hij ook op het feit dat het merendeel van deze groep immigranten zijn), vervolgens zie je alle kranten met artikels als "Huisvrouwen aan het werk? Alsof dat nog niet gebeurt" of opeens doen alle kranten interviews met een gezin waarvan 1-2 leden zwaar hulpbehoevend zijn en de huismoeder niet werkt... Is Van Quickenborne plots persona non grata voor de pers? Gaan we in de toekomst elke uitspraak moeten fileren en doen alsof de persoon die de uitspraak gedaan heeft telkens het laagste van het allerlaagste bedoelde?

Soit, ik denk dat momenteel de (financiële) voordelen voor een huismoeder nog niet zo schandalig groot zijn. Maar ik denk dat de mensen wat minder op hun tenen getrapt mogen zijn als we zeggen dat onze samenleving in België tegenwoordig nu eenmaal van een perspectief vertrekt dat man + vrouw (of man + man/vrouw + vrouw) gaan werken. Dat is toch "de norm" voor een doorsnee gezin lijkt me. Is dat anders, prima, kan altijd. Ikzelf hoop ergens ook dat zowel mijn vrouw als ik tegen ons 50 halftijds zouden kunnen gaan werken maar ga dan heus niet kwaad worden als mensen zich daar vragen bij stellen, dat is menselijk. "Hoe, jullie doen X of Y niet zoals drie kwart van de bevolking? Waarom niet/wel?" is dan de normaalste vraag in de wereld.

Mijn vrouw zelf werkt 4/5e, onze kinderen van 6 en 8 gaan naar de basisschool. Ze werkt elke dag van ca. 8u30-9u00 tot 15u00 en kan het nodige doen om elke dag de kindjes te gaan halen, boodschappen te doen, het eten te maken en de kindjes nog helpen met hun huiswerk. We hebben 8u per dag een poetsvrouw, verder help ik door de week enkel met tafel afruimen/vaatwasser in te laden/aan te doen, opruimen en zorgen dat de kinderen hun tanden poetsen en hun pyjama aandoen om te gaan slapen (en ze dan in bed te steken). Heeft mijn vrouw het gemakkelijk? Neen, de échte rush begint pas om 15u en stopt pas tegen dat het eten klaar is en ik thuis kom rond 18u. Is dit werkbaar voor haar? Zeker en vast, omdat ze het graag doet ook. Zou ze in plaats van 4/5e niet beter halftijds werken? Tuurlijk niet... Ze zou niet weten wat ze met die overvloed aan tijd zou moeten doen en we zouden sowieso onze poetsvrouw moeten stopzetten puur zodat ze zichzelf "kan bezighouden" (wat financieel en emotioneel dan nog eens een zeer domme zet zou zijn gezien dit een pak duurder zou uitkomen en ze er zelf ook alles behalve gelukkiger van zou worden).

Dus begrijp ik de mensen die halftijds of gewoon niet werken met als reden "ik ben huismoeder/huisvader en moet voor mijn gezin zorgen"? Neen. Ik heb het over een gezin waarin iedereen gezond is wel te verstaan. Dat die personen bewust minder werken omdat ze dan meer tijd voor zichzelf hebben en hier gelukkiger van worden, geen enkel probleem, moedig ik net aan (om te doen waar je gelukkig van wordt). Maar doen alsof dat gezin in duigen valt als die persoon zou gaan werken... Wat een larie en apekool.
Mja, ik snap de argumentatie niet echt dat je vrouw zich zou vervelen en de poetsvrouw dan moet stoppen. Is dat niet gewoon het hele idee van thuisblijven, een lager inkomen en zelf het huishouden doen? Sinds wanneer is een poetsvrouw de standaard?

Nu doet je vrouw quasi alles en besteed je verder het schoonmaken uit. Verder zijn twee kinderen in de lagere school toch wel een pak minder werk dan jongere kinderen.

Dusja, ik vind het een beetje tunnelvisie.
 
Verder zijn twee kinderen in de lagere school toch wel een pak minder werk dan jongere kinderen.
6 en 8 zijn nu niet bepaald oudere kinderen he, zeker bij eentje in het eerste leerjaar is er nog steeds veel werk, zowel qua zelfstandigheid als begeleiding bij schoolwerk.
 
6 en 8 zijn nu niet bepaald oudere kinderen he, zeker bij eentje in het eerste leerjaar is er nog steeds veel werk, zowel qua zelfstandigheid als begeleiding bij schoolwerk.
Goh ik vergelijk gewoon met baby's en peuters, het moment wanneer volgens mij veel jonge ouders het extra zwaar hebben. Zindelijkheid, alleen kunnen eten en spelen (of met elkaar), doorslapen, ...

Natuurlijk is er werk aan, het blijven kinderen.
 
Maar je bekijkt het -logisch!- vanuit jouw eigen referentiekader.
Niet iedereen heeft dezelfde draagkracht. Dus iemand met exact dezelfde job en exact dezelfde kinderen kan zichzelf elke avond in slaap wenen omdat het ècht te veel is.
En een ander zou je een bende verwende watjes vinden omdat je er nog een poetsvrouw bij neemt.

En ik ga er van uit dat jullie beide je job graag doen?
Als je een laaggeschoolde migrant bent die op 100x solliciteren 90x (de andere 10x mag je ofwel een ronde verder gaan, ofwel krijg je een absolute kutjob die niemand langdurig vol zou houden) te lezen/horen krijgt dat je geen geschikte kandidaat bent maar 4 maand later diezelfde vacature nog steeds open staat, is het een totaal ander verhaal, niet? Dan zou je ook sneller zeggen; "Foert, waarom doe ik de moeite eigenlijk nog?" En stoppen met solliciteren...
Iemand die zichzelf elke avond in slaap weent moet daar iets aan doen en moet denk ik vooral nadenken waarom dat precies is en indien mogelijk met een professional praten want dan zit het écht niet snor... Ook hier weer, ik hoop dat we het niet als gemiddelde aannemen dat iemand zich elke avond in slaap weent? Ook dit is weer een extreem waarmee je geen rekening kan houden als je een mening verkondigt dat geldt voor het gemiddelde gezin zoals ik doe (en letterlijk zelfs vermeld heb voor een gemiddeld gezin). Dat een ander me een watje zou noemen kan en mag perfect, dan kan ik dat ook weerleggen.

Ook het voorbeeld van de laaggeschoolde immigrant... Klopt niet. Je geeft weer een extreem voorbeeld van iemand die 100x gaat solliciteren, als je in België 100x solliciteert heb je gegarandeerd verschillende jobaanbiedingen. Alsof elke werkgever in België racist is die een Mohamed liever niet ziet komen... Er zijn gigantisch veel jobs waarbij geen tot een zeer beperkte taalkennis alsook 0 ervaring vereist is , als ik ga kijken op de website van VDAB zie ik er in (provincie) Antwerpen al honderden waaronder poetsmedewerker, wegenwerker, hulpelektricien, monteurs, metsers, magazijniers, fietsmonteurs, grondwerkers, bouwvakkers, viskuiser, etc...

Ons kantoor is in een building tezamen met een onderneming die voor VDAB dagelijks tientallen gesprekken heeft met werklozen, een dame die er werkt zei dat er enorm veel verloop in hun eigen personeel is doordat de job zelf op zich behoorlijk afstompend is. Het algemeen gevoel bij dat bedrijf is dat de mensen waarmee ze praten over het algemeen gewoon niet geïnteresseerd zijn om een job te vinden en ze alleen op die stoel zitten omdat het hen verplicht wordt. Medewerking/interesse/wil om te werken krijgen ze bij het gros van de werklozen niet, nu niet dat dat allemaal mensen zijn met een immigratieachtergrond maar ook hier het gros wel.

Mijn ouders zijn zelf immigranten en kwam op hun 4j en 13j naar België met mijn grootouders. Mijn grootouders zijn naar hier verhuisd om te werken en raar maar waar hebben ze ook altijd werk gehad. Begonnen in de mijnen in de jaren 60 en vervolgens toen er daar geen werk meer was midden jaren 70 naar Antwerpen verhuisd om... te werken. Nu niet dat ik wil zeggen "mijn immigrante grootouders vonden werk dus iedereen moet dat kunnen" maar ik geloof ab-so-luut niet dat een immigrant geen werk zou vinden puur omdat het een immigrant is.

8 uur per week een poetsvrouw, gedurende 48 weken per jaar = 7703,04 euro subsidie van de overheid voor dit systeem alleen ;).
(verschil tussen werkgeverssubsidie voor een cheque - wat je er zelf voor betaalt). Nog even negerend de tijdelijke werkloosheid waarvan misbruik gemaakt wordt door de werkgever bij je verlof en de deeltijdse werkloosheid die vaak van toepassing is. hmmm ;)
Ik ben totaal niet mee met wat je bedoelt, dat het systeem van dienstencheques langs alle kanten verknipt is en we finaal aan de lijn peanuts betalen, volledig akkoord, wat je zegt over misbruik door de werkgever gezien tijdelijke werkloosheid ben ik volledig niet mee... Zouden wij geen dienstencheques mogen gebruiken omdat mijn vrouw 4/5e werkt? :oink: (oprechte vraag)

Mja, ik snap de argumentatie niet echt dat je vrouw zich zou vervelen en de poetsvrouw dan moet stoppen. Is dat niet gewoon het hele idee van thuisblijven, een lager inkomen en zelf het huishouden doen? Sinds wanneer is een poetsvrouw de standaard?

Nu doet je vrouw quasi alles en besteed je verder het schoonmaken uit. Verder zijn twee kinderen in de lagere school toch wel een pak minder werk dan jongere kinderen.

Dusja, ik vind het een beetje tunnelvisie.
Ik zeg niet dat een poetsvrouw de standaard is, mijn punt is vooral dat als mijn vrouw halftijds zou gaan werken, we geen poetsvrouw meer zouden hebben maar ze dan alsnog "teveel tijd" zou hebben. Dat ik dus niet begrijp dat iemand gewoon tout court niet zou werken met als motief => Ik doe het huishouden. Daar kan je gemiddeld in België toch nooit 30 à 40u door de week mee vullen? Nogmaals, als iemand gewoon niet werkt omdat het simpelweg niet hoeft of omdat ze niet willen of omdat het fysiek/emotioneel te zwaar is, geen probleem, maar dit hoor ik amper. De reacties zijn vaker "ik heb thuis al een fulltime job". Dit geloof ik dus (bij het gemiddelde Belgische gezin) niet.

Het argument van jongere kinderen heb je gelijk, alhoewel... De eerste 3 jaar heb je inderdaad een pak meer werk aan de kinderen, vanaf dat ze naar de kleuterschool gaan is dat echter al een stuk minder. 7u per weekdag zitten ze op school en heb je daar letterlijk geen werk mee... Dan zijn het vooral de weekends dat drukker beginnen te worden met de ene activiteit na de andere. Ook hier weer... Ik praat over een gemiddeld gezin. Die eerste levensjaren waar je van de 16u op een dag 14u moet bezig zijn met de kinderen zijn denk ik niet een gemiddeld gezin...

6 en 8 zijn nu niet bepaald oudere kinderen he, zeker bij eentje in het eerste leerjaar is er nog steeds veel werk, zowel qua zelfstandigheid als begeleiding bij schoolwerk.
Klopt maar ik denk dat dit toch voor gans het lagere school zal tellen waarbij we per kind gemiddeld een half uur per dag nodig hebben inzake taken/toetsen. Hangt natuurlijk ook van kind tot kind af, ik ken koppels die elke dag minstens een uur hun kind helpen en koppels die hun kind gewoon nooit of te ooit moeten helpen (waarbij het kind prima punten heeft). En het verschil met jonger dan 6j is toch wel degelijk gigantisch. Het feit dat mijn kinderen zelf opstaan, zich zelf aankleden, zelf hun ontbijt nemen, hun eigen gat afvegen en hun eigen tanden kunnen poetsen (niet per sé in die volgorde) is heerlijk.
 
Laatst bewerkt:
Ik ben totaal niet mee met wat je bedoelt, dat het systeem van dienstencheques langs alle kanten verknipt is en we finaal aan de lijn peanuts betalen, volledig akkoord, wat je zegt over misbruik door de werkgever gezien tijdelijke werkloosheid ben ik volledig niet mee... Zouden wij geen dienstencheques mogen gebruiken omdat mijn vrouw 4/5e werkt? :oink: (oprechte vraag)
).
Nee nee, geen misbruik van jou, wel van werkgever. Wordt vaak gesjoemeld met halve dagen tijdelijke werkloosheid samenzetten tot 1 dag
 
Nee nee, geen misbruik van jou, wel van werkgever. Wordt vaak gesjoemeld met halve dagen tijdelijke werkloosheid samenzetten tot 1 dag
Hoe ze dat praktisch regelen weet ik niet, officieel werkt ze dagelijks x aantal uur om haar 4/5e te halen, betreft ook een werkgever met ca. 1.300 werknemers, of ze daar dus op zouden sjoemelen... Vermoed van niet (je weet natuurlijk nooit).
 
Hoe ze dat praktisch regelen weet ik niet, officieel werkt ze dagelijks x aantal uur om haar 4/5e te halen, betreft ook een werkgever met ca. 1.300 werknemers, of ze daar dus op zouden sjoemelen... Vermoed van niet (je weet natuurlijk nooit).
Sorry, we verstaan elkaar mis, ik bedoel de werkgever van die huishoudhulp :)
 
Terug
Bovenaan