Jackerath
Well-known member
Mijn grootmoeder is 91 jaar en vertoont sinds enkele maanden een beginnende vorm van dementie. Haar echtgenoot is al lang overleden en zij woont nog steeds alleen in een verouderde woning. Zij heeft 2 kinderen, namelijk mijn vader en zijn broer. De laatste jaren hebben we voor haar al enkele zaken in orde gebracht, zoals een kuisvrouw en kapper aan huis. Mijn nonkel doet ook boodschappen voor haar.
Sinds enkele maanden komt een thuisverpleegster ze ook een paar dagen per week wassen. Dit is onlangs opgevoerd naar een dagelijks regime omdat de situatie verslechterd. De thuisverpleegster heeft mijn vader begin vorige maand gewezen op het feit mijn grootmoeder snel achteruit gaat. Zij raadde aan om uit te kijken naar een assistentiewoning of rusthuis. Mijn nonkel is het daar echter absoluut niet mee eens. Volgens hem is een thuiszorgorganisatie goed genoeg, die dan dagelijks 2u langskomt om te koken en zodat mijn grootmoeder toch nog wat sociaal contact heeft (wat ze vandaag amper nog heeft).
Mijn vader is dan met zijn broer naar een assistentiewoning gaan kijken, maar daar hebben ze op de parking ruzie gehad, omdat mijn vader die bezichtigingsafspraak had gemaakt zonder mijn nonkel daar eerst in te horen. Het personeel is naar buiten moeten komen om te sussen. Het probleem is dat zij met elkaar moeilijk rechtstreeks kunnen communiceren, zonder dat de situatie verbaal escaleert. Mijn grootmoeder heeft altijd de communicatielijn moeten spelen tussen beide partijen. Nu zij begint te dementeren wordt dat echter moeilijk, en haar vergeetachtigheid zorgt net voor meer ruzies omdat mijn nonkel zogezegd niet op de hoogte wordt gehouden van bepaalde zaken "die wij achter zijn rug doen".
Net daarom ben ik bij hem eens langs geweest met de vraag om eens samen te zitten om een plan op te stellen voor haar toekomst. Ik heb daar echter moeten horen dat ik "maar een kleinkind" ben, en dat enkel de kinderen van mijn grootmoeder voor haar mogen zorgen of beslissingen mogen nemen wat er met haar moet gebeuren. Nochtans heb ik met mijn vader afgesproken dat ik hier zeker in betrokken mag worden. Mijn nonkel wil echter enkel met mijn vader samenzitten als de kleinkinderen er niet bij zijn.
Ondertussen hebben we vernomen dat mijn nonkel achter onze rug de papieren voor een thuiszorgorganisatie in orde heeft gebracht. De pincode van haar eID heeft hij ook gewijzigd, zodat we op MyMinFin haar zaken niet meer kunnen inkijken en beheren. Ze heeft ook maar 1 bankkaart, en iedereen in de familie kent ook die pincode.
Door dit alles ben ik e.e.a. beginnen onderzoeken, en ben ik erachter gekomen dat er een potentieel probleem is: de woning van mijn grootmoeder staat reeds voor een deel op naam van de kinderen, en zij geniet vruchtgebruik. De verdeling in blote eigendom is als volgt: 1/3 grootmoeder, 1/3 mijn vader, 1/3 mijn nonkel.
Van zodra zij dus wilsonbekwaam zou worden verklaard door de huisarts, kunnen we haar huis dus niet meer verkopen zolang zij nog leeft, zelfs al woont ze in een rusthuis. Net daarom hebben mijn vader en ik ons geïnformeerd bij de notaris omtrent een zorgvolmacht. Om het eerlijk te spelen, wat ook onze intentie is, zouden mijn vader en zijn broer de lasthebbers zijn hiervan. Mijn nonkel weigerde echter in te gaan op de uitnodiging voor de infosessie bij de notaris, en is nu enorm kwaad omdat wij die sessie toch bijgewoond hebben zonder zijn akkoord. Ik heb een zeer constructief gesprek gehad met de huisarts, die op dit moment nog steeds bereid is om een attest af te leveren van wilsbekwaamheid.
Wij hebben aan mijn nonkel gevraagd om zich alsnog te informeren bij de notaris, en dat een zorgvolmacht ook in zijn voordeel is. Dit valt echter niet in goede aarde, om hij het initiatief niet heeft kunnen nemen (meneer heeft een bijzonder groot ego).
Dit alles weegt psychisch enorm zwaar op zowel mijn vader als ikzelf. Goed wetende dat mijn grootmoeder nood heeft aan een perspectief, stelt hij echter zijn veto en blokkeert alles.
Hoe moeten wij uit deze situatie geraken? Dit is toch surrealistisch? Moeten we dan toch bewindvoering overwegen en naar de vrederechter trekken?
Sinds enkele maanden komt een thuisverpleegster ze ook een paar dagen per week wassen. Dit is onlangs opgevoerd naar een dagelijks regime omdat de situatie verslechterd. De thuisverpleegster heeft mijn vader begin vorige maand gewezen op het feit mijn grootmoeder snel achteruit gaat. Zij raadde aan om uit te kijken naar een assistentiewoning of rusthuis. Mijn nonkel is het daar echter absoluut niet mee eens. Volgens hem is een thuiszorgorganisatie goed genoeg, die dan dagelijks 2u langskomt om te koken en zodat mijn grootmoeder toch nog wat sociaal contact heeft (wat ze vandaag amper nog heeft).
Mijn vader is dan met zijn broer naar een assistentiewoning gaan kijken, maar daar hebben ze op de parking ruzie gehad, omdat mijn vader die bezichtigingsafspraak had gemaakt zonder mijn nonkel daar eerst in te horen. Het personeel is naar buiten moeten komen om te sussen. Het probleem is dat zij met elkaar moeilijk rechtstreeks kunnen communiceren, zonder dat de situatie verbaal escaleert. Mijn grootmoeder heeft altijd de communicatielijn moeten spelen tussen beide partijen. Nu zij begint te dementeren wordt dat echter moeilijk, en haar vergeetachtigheid zorgt net voor meer ruzies omdat mijn nonkel zogezegd niet op de hoogte wordt gehouden van bepaalde zaken "die wij achter zijn rug doen".
Net daarom ben ik bij hem eens langs geweest met de vraag om eens samen te zitten om een plan op te stellen voor haar toekomst. Ik heb daar echter moeten horen dat ik "maar een kleinkind" ben, en dat enkel de kinderen van mijn grootmoeder voor haar mogen zorgen of beslissingen mogen nemen wat er met haar moet gebeuren. Nochtans heb ik met mijn vader afgesproken dat ik hier zeker in betrokken mag worden. Mijn nonkel wil echter enkel met mijn vader samenzitten als de kleinkinderen er niet bij zijn.
Ondertussen hebben we vernomen dat mijn nonkel achter onze rug de papieren voor een thuiszorgorganisatie in orde heeft gebracht. De pincode van haar eID heeft hij ook gewijzigd, zodat we op MyMinFin haar zaken niet meer kunnen inkijken en beheren. Ze heeft ook maar 1 bankkaart, en iedereen in de familie kent ook die pincode.
Door dit alles ben ik e.e.a. beginnen onderzoeken, en ben ik erachter gekomen dat er een potentieel probleem is: de woning van mijn grootmoeder staat reeds voor een deel op naam van de kinderen, en zij geniet vruchtgebruik. De verdeling in blote eigendom is als volgt: 1/3 grootmoeder, 1/3 mijn vader, 1/3 mijn nonkel.
Van zodra zij dus wilsonbekwaam zou worden verklaard door de huisarts, kunnen we haar huis dus niet meer verkopen zolang zij nog leeft, zelfs al woont ze in een rusthuis. Net daarom hebben mijn vader en ik ons geïnformeerd bij de notaris omtrent een zorgvolmacht. Om het eerlijk te spelen, wat ook onze intentie is, zouden mijn vader en zijn broer de lasthebbers zijn hiervan. Mijn nonkel weigerde echter in te gaan op de uitnodiging voor de infosessie bij de notaris, en is nu enorm kwaad omdat wij die sessie toch bijgewoond hebben zonder zijn akkoord. Ik heb een zeer constructief gesprek gehad met de huisarts, die op dit moment nog steeds bereid is om een attest af te leveren van wilsbekwaamheid.
Wij hebben aan mijn nonkel gevraagd om zich alsnog te informeren bij de notaris, en dat een zorgvolmacht ook in zijn voordeel is. Dit valt echter niet in goede aarde, om hij het initiatief niet heeft kunnen nemen (meneer heeft een bijzonder groot ego).
Dit alles weegt psychisch enorm zwaar op zowel mijn vader als ikzelf. Goed wetende dat mijn grootmoeder nood heeft aan een perspectief, stelt hij echter zijn veto en blokkeert alles.
Hoe moeten wij uit deze situatie geraken? Dit is toch surrealistisch? Moeten we dan toch bewindvoering overwegen en naar de vrederechter trekken?
Laatst bewerkt:
