Het tweedelige filmproject Rimini en Sparta van regisseur Ulrich Seidl draait om de broers Richie en Ewald. In Rimini volgen we Richie, een voormalige popzanger die nog steeds van de laatste restjes roem geniet door het bed te delen met zijn oudere fans. In Sparta leren we Ewald kennen, die worstelt met zijn innerlijke demonen en moeite heeft om zijn pedofiele neigingen onder controle te houden. Beide films delen dezelfde tijdlijn en zijn verbonden door hun vader, die in een bejaardentehuis woont. Je hoeft de eerste film echter niet te hebben gezien om de tweede te begrijpen. Je kunt beide films zien op het streamingplatform Sooner.
Hoewel het onderwerp zeer onaangenaam is en weinig aantrekkelijk voor de meeste kijkers, is de uitvoering van de film uitstekend. Daarnaast wordt ook het thema verkend van vaders die hun zonen beïnvloeden met ideeën over mannelijkheid, kracht en vechtlust, met de vader van Ewald en Richie als treffend voorbeeld.
De ouders van de kinderen zijn blij met het aanbod en al snel heeft Ewald een vaste groep verzameld waarmee hij niet alleen traint, maar ook de school renoveert tot een plek die ze Sparta noemen. Ewalds verlangens nemen echter toe, terwijl de jongens zich niet bewust zijn van wat er om hen heen gebeurt.
De film wordt vooral gedragen door het discrete acteerwerk van Georg Friedrich. Zijn blik, beschamend en geniepig, onthult het verstoorde leven van zijn personage. Je voelt afschuw, maar tegelijkertijd voel je ook de enorme onrust van het personage. De uitzichtloosheid van de situatie wordt benadrukt door de cinematografie, de realistische regie en het vrijwel ontbreken van muziek.
Hoewel het onderwerp zeer onaangenaam is en weinig aantrekkelijk voor de meeste kijkers, is de uitvoering van de film uitstekend. Daarnaast wordt ook het thema verkend van vaders die hun zonen beïnvloeden met ideeën over mannelijkheid, kracht en vechtlust, met de vader van Ewald en Richie als treffend voorbeeld.
Gevoelens kies je niet?
Ewald, een man van middelbare leeftijd, heeft zijn leven in Roemenië opgebouwd met zijn vriendin, die duidelijk met hem wil trouwen. Hij heeft een goedbetaalde baan als ingenieur, maar er klopt iets niet. Hij voelt zich niet comfortabel bij zijn vriendin en er zijn problemen in de slaapkamer. Na een ruzie pakt hij impulsief zijn spullen en verlaat hij haar. Hij gaat op bezoek bij zijn dementerende vader in Oostenrijk en koopt vervolgens een vervallen voormalige school in een Roemeens dorp. Hij wil gratis judolessen aanbieden aan jongeren en het wordt al snel een recreatiecentrum, waar kinderen een toevluchtsoord vinden voor het geweld thuis.De jongens zijn zich niet bewust van Ewalds verlangens.
De ouders van de kinderen zijn blij met het aanbod en al snel heeft Ewald een vaste groep verzameld waarmee hij niet alleen traint, maar ook de school renoveert tot een plek die ze Sparta noemen. Ewalds verlangens nemen echter toe, terwijl de jongens zich niet bewust zijn van wat er om hen heen gebeurt.
Het stigma voorbij
De keuze van een groep jongens uit gebroken gezinnen is geen toeval maar een weloverwogen keuze. De disfunctionele omgeving waarin ze opgroeien, gecombineerd met het ontbreken van perspectief, maakt hen kwetsbaar. De jongens worden thuis overduidelijk blootgesteld aan verbaal en fysiek geweld. Dit maakt de introverte Ewald bijna tot een held, omdat hij met vastberadenheid zijn impulsen probeert te beheersen en de enige is die voor deze jongens zorgt. Als trainer onderhoudt hij een vriendschappelijke band met de kinderen maar tenslotte gebruikt hij Sparta om dicht bij de jongens te zijn en foto’s van hen te maken. Dit maakt de film bijzonder moeilijk om naar te kijken en verwart emotioneel. Sparta relativeert pedofilie niet, maar begrijpt het innerlijke lijden van het hoofdpersonage.De film wordt vooral gedragen door het discrete acteerwerk van Georg Friedrich. Zijn blik, beschamend en geniepig, onthult het verstoorde leven van zijn personage. Je voelt afschuw, maar tegelijkertijd voel je ook de enorme onrust van het personage. De uitzichtloosheid van de situatie wordt benadrukt door de cinematografie, de realistische regie en het vrijwel ontbreken van muziek.
Conclusie
Sparta was voor mij – tot hiertoe – de meest uitdagende film van het jaar. Zelfs zonder expliciete scènes was het soms zeer intens om naar te kijken. Desondanks is Ulrich Seidl er opnieuw in geslaagd om, ondanks het controversiële thema, een buitengewone film te maken. Een rustig, ongeforceerd en indringend portret, waarin een gebroken wereld getoond wordt.
Pro
- Uitstekende regie
- Perfecte speelduur
- Acteerwerk Georg Friedrich
Con
- Erg confronterend
- Blijft nazinderen
7.5
Over deze film
Beschikbaar vanaf
13 september 2023
Genre
- Drama
Speelduur
100 minuten
Regie
Ulrich Seidl
Cast
Georg Friedrich, Hans-Michael Rehberg, Florentina Elena Pop ...
Uitgever
September Film
